PINKSTERFEEST

En als de dag van liet Pinksterfeest vervndd werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen.

Handelingen 2 : 1-4

Onder Oud-Israël was de dag van het Pinksterfeest één dier dagen, waarop heel het volk zich stelde voor het aangezicht des Heeren te Jeruzalem. Het Pinksterfeest was het feest der vereniging. Dan verenigden zich in de tempel des Heeren de priester en het volk, rijk en arm, dienstknecht en vrije, geleerd en ongeleerd. Jood en Jodengenoot, om naar des Heeren bevel de gave der eerstelingen te brengen, als een dankoffer voor de ontvangen zegeningen.

Zo is het eerste Christelijke Pinksterfeest geweest het feest der vereniging. Zij waren allen eendrachtelijk bijeen, bericht Lukas ons. Toen de grote Herder geslagen werd, waren de schapen der kudde verstrooid geworden; nu waren zij weer allen tezamen. Toen zij met hun Meester het land doorwandelden, was er wel eens tweedracht onder hen gerezen, wie van hen toch wel de meeste zou zijn, nu waren zij één hart en één ziel. Nu waren zij verenigd in de liefde tot één Heere, en alle verschil was vergeten. Nu leefden zij uit één hoop, uitziende naar de vervulling van één belofte: „Gij zult aangedaan worden met kracht uit de hoogte!" Nu waren zij volhardende in het bidden en smeken met allen, die met hen samen waren. Nu werd de ware eenheid geopenbaard als vrucht van genade.

Groot is het voorrecht, als die eenheid mag worden gezien. Immers de belofte is door de Heere gedaan:

Waar liefde woont, gebiedt de Heer' de zegen; Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen, En 't leven tot in eeuwigheid.

En die belofte zal Hij vervullen, omdat Hij is de trouwe Waarmaker van Zijn Woord.

Mocht de Heere nog eens weer willen uitstorten een ruime mate van Zijn Heilige Geest, opdat nog eens weer werd aanschouwd: Zij waren allen eendrachtelijk bijeen!

Ook nog in andere zin is het Pinksterfeest het feest der vereniging. Onder het Oude Testament was de kennis van de weg des heils alleen voor het Jodendom. Aan Abrahams nakroost was de bediening van Gods verbond geschonken, met uitsluiting van de heidense volkeren. Met de aanvang der nieuwe bedeling werd die „middehnuur des afscheidsels" verbroken en aan alle volkeren der aarde werd het van toen af verkondigd: Genade en zaligheid is er voor verloren zondaren, zonder onderscheid van taal of volk, omdat Jezus Christus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken. Groot is het voorrecht voor hen, die niet uit Abrahams nakroost zijn, dat die scheidsmuur is opgeheven en zij nu mogen leven onder de bediening van Gods Woord. Maar dat voorrecht legt ook ernstige verphchting op, brengt grote verantwoordelijkheid mede. Hoe zwaar zal het eenmaal vallen voor hen, die dat voorrecht nimmer waardeerden en daarvan geen wezenlijke vrucht genoten, als zij rekenschap zullen hebben af te leggen, hoe zij tegenover het Evangelie hebben gehandeld. Geve de Heere genade, dat wij leren smeken om de werking des Heiligen Geestes, Die alleen kac leren wat tot de eeuwige vrede dient!

Het Pinksterfeest is ook het feest der vreugde. Als onder Oud-Israël de gaven der eerstelingen voor 's Heeren aangezicht werden gebracht, zong dat volk van blij der harte: Dit is de dag, die de Heere gemaakt heeft; laat ons op dezelve ons verheugen en verblijd zijn. En dan voegde het er de bede aan toe: „Och Heere, geef nu heil; och Heere, geef nu voorspoed!

Dan loofde het de Heere met de woorden: „De Heere is God, Die ons licht gegeven heeft; bindt het feestoffer met touwen tot aan de hoornen van het altaar. Zo is er ook op het Christelijk Pinksterfeest stof tot vreugde. Immers op de dag van 't Pinksterfeest werd de Heilige Geest uitgestort onder zo geduchte en veelzeggende tekenen. Het geluid als van een geweldige, gedreven wind vervulde het gehele huis, waar de liefhebbers des Heeren samen waren; en verdeelde tongen als van vuur waren op hen zichtbaar.

De wind is het symbool van kracht. Met zijn machtige adem werpt Hij temeer al wat Hem tegenstaat. Zo is ook de werking des Heiligen Geestes in het zahgen van zondaren. Heel de macht van satan en zonde moet worden neergeworpen, zal een zondaar uit de dood tot het leven geroepen wordeii. En wat is er in het hart van die zondaar zelf niet te overwinnen. En hoe blijft de machtige adem des Geestes nodig, ook in de opwas van het genadeleven. Voor de aan zichzelf ontdekte wordt het voor zijn bewustzijn al onmogelijker, dat hij zou gered worden door iets buiten de Heere. Maar nu verzekert de Heere: geen macht buiten de mens, geen macht in hem, is ooit in staat de genadewerking des Heiligen Geestes te verhinderen. Die Geest is niet alleen machtig als de wind in het rijk der natuur. Hij is almachtig, want met de Vader en de Zoon is Hij de eeuwige God, Die maar spreekt en het is er, gebiedt en het staat er. O, hoeveel vreugde wordt geschonken aan het hart, dat daaraan wordt ontdekt. Want nu is er altijd mogelijkheid van zaligheid ook voor de hardste van hart, voor de gebondene in de meest sterke ketenen, voor de bestredene door de meest felle aanvechtingen; nu is er hoop, ondanks alles, wat tegenstaat!

Doch de wind is niet altoos de geweldige; hij kan ook ruisen als de zachte zefir. Zo werkt God de Heilige Geest ook door liefelijke overreding, door zachte aandrang, door overbuiging van de wil, door vertroostende ontdekking. Niet het minst als die Geest aan het verlegen en verslagen hart ontdekt, dat er een volheid van heil en genade is in de Heere Jezus, Die tot zonde gemaakt is, opdat zondaren zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem. O, hoeveel vreugde wordt gesmaakt als de volheid van Christus Jezus wordt ontdekt, als Zijn bereidwilligheid en " gepastheid wordt aanschouwd. Wat wordt dan die Persoon dierbaar en noodzakelijk, en hoe strekken de zielsbegeerten zich uit naar vereniging met Hem! En dan wil weer de Geest des Heeren werken als de wind, die neerwérpt wat ook in deze tegenstaat, maar ook liefelijk vertroost en aangenaam bemoedigt, en leert niet los te laten vóór de Heere zegent.

En is niet de werking van het vuur van dezelfde kracht? Het vuur toch doet het hardste metaal smelten; maar werkt ook reinigend en louterend. De adem en het vuur des Geestes zijn steeds werkzaam ten goede van het valk, dat naar de Heere leerde vragen en buiten Hem geen vrede kan vinden.

Zij er veel behoefte aan die werking des Heiligen Geestes, dan zal het openbaar worden, dat het Pinksterfeest ook is het feest der dankzegging. Dat was het ook onder Oud-Israël, als het feestoffer in de tempel werd gebracht. Dat was het eerste Christelijke Pinksterfeest, waarvan Lukas gewaagt. Dat is steeds het Pinksterfeest, als in waarheid de ontdekkende en vertroostende kracht des Heiligen Geestes wordt ervaren.

De jongeren des Heeren werden vervuld met de Heilige Geest en begonnen in andere talen te spreken, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. Vragen wij: wat was hun doel? Was het om te doen horen, wat zij konden doen, of wat zij waren geworden, of hoeveel zij wel hadden ervaren? Immers neen! Zij spraken van de grote werken Gods!

Hun hart was ver\Tjld met liefde tot de Heere, en met liefde tot het behoud van zondaren. Door die liefde werden zij gedrongen te gewagen van hetgeen de eeu-wige Ontfermer is en wezen wil voor verlorenen; om te spreken van wat Christus Jezus is en leed en deed om zondaren te redden van 't verderf, en wat Hij nog doet om die redding uit te werken in de harten. De wondere genade Gods was het, waarover zij spraken.

En is het niet nog zo, als de Geest des Heeren het volk, dat genade kent, aanvuurt tot erkenning van de grote bemoeiingen des Heeren? O, zij er in deze ernstig zelfonderzoek! Want het is niet te ontkennen: er is veel spreken over geestelijke zaken en geestelijke ervaringen, om zichzelf daardoor te verheffen, om de buitengewone man of bijzondere vrouw te schijnen. Dat is tot oneer des Heeren. Dat vloeit voort uit hoogmoed. Dat brengt dorheid en dodigheid aan het hart, als zuUc een spreker toch bij aanvang een begenadigd mens is. Maar als 's Heeren Geest geeft te spreken, dan is er een gewagen van de grote werken Gods; dan is er ootmoed, kleinheid des harten, verwondering over de onbegrijpelijke ontferming Gods. Dan is het doel de eer des Heeren en het behoud van zondaren!

Geve de Heere door Zijn Heilige Geest de Zijnen veel armmakende genade, om in ootmoed te buigen voor Hem, in de gestalte van de dichter, die uitriep:

Wat zal ik, met Gods gunsten overlaan. Die trouwe Heer' voor Zijn gena vergelden? 'k Zal bij de kelk des heils Zijn Naam vermelden. En roepen Hem met blijde erkent'nis aan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen