Uit het eigen land

Donderdag 3 Juni j.l. kwamen de voltallige delegaties van de Ronde-Tafelconferentie van de West voor een slotbijeenkomst in de vergaderzaal van de Eerste Kamer op het Binnenhof in Den Haag bijeen.

Deze bijeenkomst is stellig van historische betekenis, zowel voor Nederland zelf als voor Suriname en de Nederlandse Antillen. Met het besluit, dat daarin genom.en is, is er aan de vroegere koloniale verhouding tussen Nederland en de even tevoren genoemde landen een einde gekomen, zonder dat daarbij de eeuwenoude band, welke er tussen hen bestaan heeft, verbroken is geworden.

Er is gepoogd, zo verklaarde de ministerpresident dr Drees, de koninklijke belofte van 6 Deceml> er 1942 te vervullen, waarin Hare Majesteit Koningin Willielmina aan de overzeese gebiedsdelen toezegde, dat zij in rijks verband , , tezamen deel zullen hebben, terwijl zij ieder op zichzelf de eigen inwendige aangelegenheden in zelfstandigheid, en steunend op eigen kracht, doch met de wil elkander bij te staan, zullen behartigen".

Dit heeft in grote lijn in, dat Suriname en de Nederlandse Antillen niet onafhankelijk zijn geworden, maar wel zelfstandig, bevoegd om eigen aangelegenheden te regelen.

Er is een compromis-overeenkomst tot stand gekomen, zoals in de bijeenkomst van verschillende zijden met nadruk is verklaard.

Voor Suriname en de Nederlandse Antillen zullen organen buiten het eigen land invloed behouden in sommige aangelegenheden, waarin deze landen volledig eigen zeggenschap zouden hebben als zij onafhankelijk waren. Nederland zal met het statuut aanvaarden, dat voortaan Suriname en de Nederlandse Antillen invloed zullen doen gelden in sommige aangelegenheden, waarin Nederland tot nu toe het alleen voor het zeggen had. De vrijwillige aanvaarding van het statuut, de nog resterende voorwaarde, alvorens Hare Majesteit de Koningin het statuut kan bevestigen is mitsdien voor ieder der drie landen een beslissing van grote betekenis.

In deze bijeenkomst, welke door dr Drees geopend werd en met een slotrede van hem besloten werd, hielden de voorzitters van de drie delegaties korte redevoeringen, waarin zij namens hun delegaties verklaarden het ontwerp-statuut te aanvaarden. Eerst legde minister Kernkamp zulk een verklaring af, daarna mr dr R. H. Pos en vervolgens mr dr M. F. da Costa Gomez, waarin zij hun tevredenheid over het bereikte resultaat te kennen gaven. Deze tevredenheid werd echter niet door alle leden van alle delegaties gedeeld.

Van de Nederlandse delegatie herhaalde dr J. Schouten op de slotzitting zijn bezwaar tegen de bepaling in het ontwerpstatuut, welke inhoudt, dat wijzigingen in het statuut kunnen worden aange­ bracht, ook in geval zij in strijd zijn met de Nederlandse grondwet, slechts met gewone meerderheid en niet met tweederde meerderheid behoeven aangenomen te worden.

Van de Antilliaanse delegatie voerden nog drie gedelegeerden het woord, van wie de beide Arubanen, de heren E. Eman en J. K Nanquin opnieuw de eis van hun eiland naar voren brachten, namelijk dat Aruba losgemaakt wenst te worden van het verband der Antillen en een zelfstandige, positie als vierde deel van het Koninkrijk wenst te verwerven. Voorlopig wilden zij genoegen nemen met een interim-regeling, waarin Aruba via een federale band met de Antillen verbonden blijft. De heer Emans wenste zelfs zijn steun aan het ontwerp-statuut op te schorten, tot er in deze zin iets voor Aruba is gedaan.

De derde Antilliaanse gedelegeerde, de heer E. Jonckheere, oordeelde, dat het ontwerp-statuut niet ver genoeg ging en niet van werkelijkheidszin getuigde. Zijn hoofdbezwaar gold het feit, dat de wetten, welke de aangelegenheden van het gehele Koninkrijk betreffen, slechts door de Nederlandse StateivGeneraal worden vastgesteld, en dat te dezer zake Suriname en de Antillen niet meer dan een adviserende stem hebben.

Dit achtte de heer Jonckheere geen volkomen gelijkwaardigheid van de drie delen van het Koninkrijk.

Het ligt niet in onze bedoehng thans op de inhoud van het ontwerp-statuut nader in te gaan, ook al omdat dit te veel plaatsruimte van „De Banier" zou eisen, maar voornamelijk ook, omdat wij, om een herhaling van beschouwing te vermijden, bij leven en welzijn stellig daarover in nadere bijzonderheden zullen treden, wanneer het ontwerp-statuut in het Parlement in behandeling komt. Het ontwerp-statuut zal immers door ons Parlement bekrachtigd moeten worden, waarvoor, om bekrachtigd te worden, het een meerderheid van tweederde der stemmen van node zal hebben, terwijl het eveneens bekrachtigd zal moeten worden door de vertegenwoordigende lichamen van Suriname en de Nederlandse Antillen.

Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, alvorens een ontwerp-statuut door drie delegaties van de drie hierbij betrokken landen aanvaard is geworden. Of het ook aanvaard zal worden door de drie vertegenwoordigende lichamen der drie landen, dient afgewacht te worden.

Dezer dagen is er bij de Tweede Kamer een voorstel van wet ingediend betreffende grenswijzigingen van enkele gemesnten langs de Hollandse IJssel. Deze zijn niet van ingrijpende aard.

Waren al de grenswijzigingen of in te dienen voorstellen van samenvoeging der gemeenten van dezelfde aard, dan is wel te verwachten, dat deze voorstellen in de Kamer geen tegenstand zouden ont- moeten; maar helaas is dit niet het geval. Tengevolge van de normalisatie van de jloUandse IJssel hebben de grenzen tussen een aantal aan weerszijden van deze rivier gelegen gemeenten, die voorheen het midden van de vaargeul volgden, een niet gevi'enste loop gekregen. Aan beide oevers bevinden zich thans percelen, die van het overige grondgebied der gemeenten, waartoe zij behoren, zijn afgescheiden en aansluiten aan het gebied der genieenten aan de overzijde van de rivier. De Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland hebben het nu, naar aanleiding van een verzoek van de gemeenteraad van Capelle aan de IJssel, om enige wijziging in de gemeentegrens aan te brengen, wenselijk geacht, dat de grenscorrectie niet wordt beperkt tot de gemeenten Capelle aa nde IJssel en Krimpen aan de IJsesl. Met de door de Gedeputeerde Staten voorgestelde herziening heeft de minister zich kunnen verenigen, met gevolg, dat er te dezer zake een wetsvoorstel bij de Kamer is ingediend.

Geen enkele der hierbij betrokken gemeenten heeft tegen de voorgestelde grenscorrecties enig bezwaar ingebracht, dewijl het hier geen ingrijpende wijzigingen beterft, maar door de loop der omstandigheden meer of min noodzakelijke en gewenste wijzigingen betreft. Zo heeft de gemeenteraad van Moordrecht er in toegestemd, dat een tot dusver tot de gemeente Moordrecht behorend gebied van bijna drie hectare zonder bewoners aan de gemeente van Gouderak wordt toegevoegd, terwijl de raad van de gemeente Ouderkerk aan de IJssel als zijn mening heeft uitgesproken, dat tegen de herziening geen bezwaar gemaakt kon worden, alhoewel wordt betreurd, dat de gemeente tengevolge daarvan verlies lijdt door het overgaan van een seenfabriek, woningen en inwoners naar een andere gemeente.

De raden der overige betrokken gemeenten — aldus wordt in de Memorie van Toelichting van de minister verklaard, waaraan wij deze gegevens ontlenen — hebben verklaard, zich met het voorstel van Gedeputeerde Staten, dat thans als voorstel van wet bij de Kamer is ingediend, te kunnen verenigen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen