Uit het eigen land

De Unie verbroken

In de achter ons liggende week is er voor ons land op 10 Augustus een belangrijke beslissing genomen, waarbij de Unie tussen ons land en Indonesië verbroken is. Spoediger nog dan algemeen verwacht werd, hebben de Nederlandse .; n de Indonesische delegatie te dezer zaken een overeenstemming bereikt.

Het stond van tevoren wel vast, dat deze Unie verbroken zou worden. Van Indonesische zijde was men daarop gebrand. Deze Unie is de Indonesiërs van de aanvsing af een doom in het oog geweest. Zij hebben haar met kenbare tegenzin aanvaard; haar slechts aanvaard om de voor hen zo belangrijke souvereiniteit te bekomen.

Van Nederlandse kant stond de zaak echier geheel anders. De voorstanders van de souvereiniteitsoverdracbt hadden er hooggestemde verwachtingen van. Zij achtten, dat door de Unie de rechtsbeginselen verzekerd waren. Er stond immers ten opzichte daarvan in de Unie beschreven: Zij zal de rechtszeikerheid, de fundamentele menselijke rechten, vrijheden en degelijk bestuur waarborgen. Bovendien stond er in het Uniehoofdstuk van de grondwet de titel en de taak der Koningin beschreven, waarvoor de heer Tilanus en anderen met hem zich zo beijverd hebben, dat deze er bepaald in opgenomen zouden worden. Daarenboven was er nog in opgenomen dat de Nederlandse en de Indonesische regering in gemeenschappeijk overleg buitenlandse aangelegenheden en die der defensie zouden regelen, en nog al zo schoon en fraai klinkends meer.

Door dit alles is nu met de opheffing van de Unie radicaal de streep gehaald. De praktijk had er feitelijk reeds een streep doorgehaald. De Indonesische regering immers heeft zich van deze bepalingen nimmer iets aangetrokken en nooit er naar gehandeld. Zij zijn dus niet anders geweest dan een dode letter op het papier.

Onzerzijds is er dan ook aan de Unie geen wezenlijke waarde gehecht. Al werd het destijds door de regering en haar aanhangers wel voorgesteld, dat deze Unie er één van lange duur kon rijn, daar zij niet eenzijdig opgeheven kon worden, bij ons heeft deze voorstelling nimmer enige ingang kunnen vinden.

De uitkomst heeft ons daarin volkomen in het gelijk gesteld. Door de sterke aandrang der Indonesiërs is de Unie metterdaad wel feitelijk eenzijdig opgeheven. De minister van buitenlandse zaken, de heer Luns, toch heeft zelf verklaard, dat de opheffing van de Unie door de Nederlandse regering niet begeerd is geweest. Zij heeft deze nolens volens moeten aanvaarden, zelfs moeten aanvaarden de amendementen, welke de Indonesische delegatie na haar beraad en overleg in_ Djakarta met de Indonesische regering op het oorspronkelijke accoord na haar terugkeer in ons land heeft ingediend. Onze regering, die vóór de souvereiniteitsoverdracht het nog te zeggen had. heeft zich bij de laatste conferentie tebespreking van de opheffing van liy Unie-statuut het moeten laten gezeggen Het is haar door de Indonesische reoe, ring feitelijk gedicteerd wat zij te cadet, tekenen had.

De fout van de souvereiniteitsoverdraclit heeft zich op een geduchte wijze gewroken. Voor deze zo geduchte fout staan m de eerste plaats, naar de mens gesproken, wel aansprakelijk de regering en al degenen, die de souvereiniteitsoverdraclit tot stand gebracht 'hebben. Dit feit kan al het water van de zee niet afwassen.

Minister Luns heeft in deze wel gesproken over een mislukt expirement, maat de ernstige fout van de souvereiniteitsoverdracbt is daarmede niet goedgepraat en evenmin goedgepraat het feit, dat de Unie verbroken is. Deze verbreking waarlijk niet op een goede dag als een donderslag uit een heldere hemel gevallen. Zij is van het uur af, dat zij gesloten werd, te voorzien geweest en onzerzijds voorspeld.

In zo verre is deze verbreking voor ons dan ook geen onverwachte gebeurtenis, maar moet zij dit, benevens een bittere teleurstelling, wel zijn voor al degenen, die destijds van deze Unie zo hoog opgegeven hebben; zelfs zó hoog, dat zij driestweg verklaarden, dat er door deze Unie een betere verhouding tussen Nederland en Indië zou ontstaan dan er in vroegere eeuwen ooit bestaan had. Hoe men het in deze ook moge keren ot wenden, de ontbinding van de Unie moet voor al deze lieden wel een geduchte tegenvaller, een bittere pü zijn.

En dit te meer, dewijl met de opheffing van de Unie geen geheel nieuwe en deugdelijke grondslag gelegd is voor een goede verstandhouding en samenwerking tussen Nederland en Indonesië. Het grote geschilpunt dat er tussen deze beide landen inzake Nieuw-Guinea bestaat, is daarmede niet geslecht. Hardnekkig en onverzettelijk blijft Indonesië Nieuw-Guinea voor zich opeisen. Men behoeft zich volstrekt niet in te 'beelden, dat door opheffing van de Unie de strijd over Nieuw-Guinea enigermate verminderd is. Integendeel, afgaande op de uitlatingen in de Indonesische pers en op de opgezweepte stemming in Indonesië jegens Nederland tijdens de onderhandelingen, en ook op de redevoering, welke de Indonesische minister van buitenlandse zaken 'in de laatste 'bijeenkomst der delegaties hield, is te verwachten, dat de kamp over het bezit van Nieuw-Guinea met nog grotere heftigheid door de Indonesiërs zal worden voortgezet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen