Een heerlijke wetenschap

Want wij weten, dat, zo ons aardse huis dezes tabernakels gebroken wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen, 2 Corinthe 5 : 1

l. Wij leven in een tijd van wetenschappelijk onderzoek op schier elk gebied, en de menselijke geest ontwikkelt een ongekende en nooit vermoede technische vooruitgang. Werden wetenschap en techniek uitsluitend aangewend voor vredesdoeleinden, een fantastische rijkdom zou het deel der mensheid zijn, doch helaas is het zo, dat dezelfde gaven van de algemene genade die tot welvaart dienen konden, tevens aangewend worden voor massale vernietiging der mensheid, gezien de geperfectioneerde bewapeningswedloop onder de grootmachten dezer aarde.

Doch met welk doel de wetenschap ook beoefend wordt, indien zij geheel buiten God om idealen nastreeft, en met Gods wil geen rekening houdt, is het een valseHjk genaamde wetenschap, die in haar fabelachtige vlucht een vreselijke herhaling te zien geeft van de torenbouw van Babel. Wat niet voor is, is tegen. Neutraliteit bestaat niet, dus wat niet buigt voor God, verheft zich tegen God.

Ook de theologische wetenschap vermag Gods eer alleen maar te bedoelen, indien zij gedragen wordt door de bevindelijke wetenschap der heiligen, dat God in Christus met ons verzoend is. En die wetenschap snijdt zelfverlossing en zelfbedoeling bij de wortel af, terwijl zonder de zaligmakende werking van de Heilige Geest de mens, God niet kennende. Hem nooit zal zoeken te verheerlijken op de rechte wijze.

De mens is in zijn afval van God zichzelf toegevallen en heeft geen rechte Godskennis als geheüigde wetenschap meer over. Zonder wedergeboorte en vernieuwing des harten is de mens blind, van verre niet ziende. Alleen als de Heere de ogen der blinden opent, komt er verstand met Goddehjk licht bestraald en wordt er een wetenschap geboren, die niet met geld of met studie te verkrijgen zal zijn.

De wetenschap, dat men mens is voor een eeuwigheid geschapen, en dat men buiten God leeft en in de diepe val geheel verloren ligt, is wel vernederend voor het hoogmoedige bestaan, maar zeer groot van waarde, omdat het doet ontwaken uit een stille gerustheid en werkzaamheden geeft aan de troon der genade, ter verkrijging van de wetenschap der heiligen, gelijk in bovenstaande Schriftuurplaats vermeld wordt. Een heerhjke wetenschap is het om te mogen weten waar men heen reist. En toch zijn er zulke bevoorrechte mensen, die met helderheid en klaarheid weten, dat als hun aardse huis dezes tabernakels gebroken wordt, zij een gebouw bij God hebben, een huis, niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen.

Dat is hun troost in hun verdrukkingen en werkt een lijdzaamheid om te verdragen, ziende op het gans zeer uitnemend eeuwig gewicht der heerlijkheid. In dit aards jammerdal moge menige droefheid hen treffen, en menige aanvechting des satans hun deel zijn, veel smaad en hoon dat volk worden aangedaan, toch mogen zij onder al de omstandigheden weten, de dingen die hun van God geschonken zijn uit vrije ontferming om Ghristus wü.

Worden zij door tegenslagen, krankheden enz. bezwaard en ontvalt schier alles wat lief en dierbaar is, zij houden God over die hun ziel kan troosten als één, die zijn moeder troost. Zij weten dat hun lichte verdrukking zeer haast voorbij gaat en dat eerlang aan alle smart en geween een einde komen zal, wetende dat Hij, Die de Heere Jezus opgewekt heeft, ook hun door Jezus zal opwekken, zodat niet aUeen de ziel, maar ook het lichaam eens volkomen zal worden vrijgemaakt van de zonde en de dood, en God zal alle tranen van hun ogen afwissen en eeuwige bHjdschap zal op hun hoofden zijn.

Met het oog op die toekomstige heerlijkheid zal dat volk de zwaarste beproeving kunnen doorstaan. Het lichaam is een huis als een tabernakel, die niet bestemd is tot een bhjvende woning, dat lichaam is als een tent van reizigers, die bij hun vertrek die tent weer afbreken. Wil het gebouw van God, dat huis niet met handen gemaakt, betrokken worden, dan moet eei-st dat tegenwoordige huis afgebroken worden. En voor het geheel gebroken is, begint het te schudden en te kraken, van jaar tot jaar zwakker wordende, maar naarmate die zwakheid toeneemt, mag vaak de geest sterker worden en de verwachting zich meer en meer gronden op de onwankelbare trouw van de Goddehjke Bouwmeester en Kimstenaar die een heerlijk gebouw, ja onvergelijkelijk heerlijker dan de armoedige hut van het tegenwoordige hchaam, voor hen bereid heeft, want dat huis is niet bestemd om te worden afgebroken maar om te zijn een rustoord en een schuilplaats voor eeuwig en altoos.

durend onderhoud met dure en vaak pijnlijke medische behandelingen, gelijk ons aardse huis, maar bHjft eeuwig in stand door de onmiddelijke onderhouding Gods. Dat weten zij met vertrouwen, met verzekerdheid des geloofs, en gewisse hoop niet alleen op een leven na dit leven, maar op een volzalig leven in een nieuw omkleedsel, te weten een volmaakt lichaam, onverderfelijk en onsterfelijk.

Het behoort nu nog wel tot de dingen die men niet ziet met het natuurhjke oog, maar de dingen die men ziet zijn tijdelijk, en de dingen die men niet ziet zijn eeuwig. Het aardse huis is slechts gemaakt uit het stof der aarde, nietig en vergankelijk, en dat zal tot stof wederkeren, hetzij in het kort of in het lang. Het is slechts een huis voor de ziel om er tijdehjk in te wonen, maar als Gods raad is uitgediend, wordt het huis gesloopt. De kiemen van de dood, reeds van de geboorte af aanwezig, komen tot ontwikkeling, en de levenskracht vermindert, en soms langzaam, soms plotseling treedt de dood in.

Hoe sterk de mens zich wanen moge, en hoezeer men op vermeende krachten moge vertrouwen, als de hand des Almachtigen ons aanraakt, keren we weder tot het stof der aarde, waaruit wij zijn geschapen. Onze leeftijd is als niets voor de eeuwiglevende God, en als kaf gaat de dag voorbij. En de mens leeft zo gerust en zorgeloos als of men hier eeuwig blijven zal. Men verzorgt het aardse idiis op vaak overdreven wijze, men doet alles om het in stand te houden, men denkt liefst zo weinig mogelijk over de dood en zo gaat de mens geheel onvoorbereid naar zijn eeuwige bestemming. En naarmate de ouderdom aankomt met verzwakking en bezwaren in het lichaam neemt de vreze des doods en de angst voor de grote reis naar de onbekende toekomst toe, zonder bij verreweg de meeste mensen iets anders uit te werken dan slaafse vrees voor de straffen op bedreven zonde. Jarenlang wordt de gedachte aan de dood teruggedrongen, zelfs wordt door duizenden met de dood gespot, hetzij met woorden of met roekeloosheid zich in gevaar begevende, maar straks laat de dood zich niet meer wegdenken en komt hij als koning der verschrikking de vensters binnenklimmen.

Dan wordt het ontzaglijke ernst en komt het er op aan of men waarhjk die geheiligde wetenschap bezit, dat men een gebouw bij God heeft.

En heeft men daar hoop op, dan gaat het er om, of het een gegronde hoop is, want een ijdele valse hoop houdt geen stand in de ure des doods.

Hoezeer is het nodig, dat men zich afvraagt, op welke grond men zijn hoop gebouwd heeft. Het gaat immers over een allerbelangrijkste zaak, die bij misvatting niet kan worden overgedaan, want de boom blijft h'ggen, waar hij valt. In het graf is geen bezinning meer, dus is het nodig, dat men met bevestigd licht weet, hoe het staat. Doch de vraag rijst, hoe en op welke wijze men tot de wetenschap kan geraken, want vele ernstige belijdende mensen kimnen maar zeer bezwaarlijk geloven, dat hun een huis bereid is.

Barneveld

Ds CHR. VAN DAM

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen