Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Bestaat er onderscheid?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bestaat er onderscheid?

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De woordvoerders van de Partij van de Arbeid betonen zich steeds zeer gebelgd als de socialisten met de communisten op één lijn gesteld worden. Kort geleden uitte minister Suurhoff daarover nog zijn hevige verontwaardiging.

Nu valt het niet te ontkennen, dat er in ons land een hevige, vaak hooggaande onenigheid tussen hen bestaat. Gedurig kan men dit bij debatten in de Tweede Kamer en ook daar buiten in de wederdjdse pers waarnemen.

Dit neemt echter niet weg, dat de communisten en socialisten uit één en hetzelfde beginsel leven en wel uit het beginsel van de revolutie, waarbij Gods getuigenis in bet geheel niet in aanmerking komt, maar alles naar menselijk inzicht geregeld wordt. Dat dit in het wezen der zaak een theorie van het ongeloof is, staat wel boven alle bedenking vast.

Vertoont de socialistische Partij van de Arbeid dit haar revolutionnair karakter al in veel gematigder vorm dan de communisten, nochtans heeft zij dit nog niet verloochend; bij de zogenaamde doorbraak ook niet verloochend. Heeft zij al in haar gelederen personen opgenomen, die in vroegere jaren leden van de Christelijk-Historische Unie of van de Anti-Revolutionnaire Partij waren, het is allerminst om met hen een staat en maatschappij, die naar Gods ordinantiën ingericht is, te stichten, maar wel om staat en maatschappij met hulp van hen naar socialistische beginselen te vervormen. Dit treedt in heel het optreden en streven van de P.v.d.A. duidelijk aan de dag. Krachtens haar program richt de P.v.d.A. zich in haar «treven louter op tijdelijke en aardse zaken, waarbij de eeuwige belangen, welke Gods Woord, getuige Christus' uitspraak: „Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u worden toegeworpen", altijd op de voorgrond stelt, niet alleen op de achtergrond gedrongen, maar totaal genegeerd worden. Het vraagstuk: „Wat zullen wij eten? of wat zullen wij drinken? of waarmede zullen wij ons kleden? " beheerst zowel bij de communistische als de socialistische theorieën al de andere vraagstukken.

Daarom is er noch van de socialisten, noch van de communisten bij verwezenlijking van hun theorieën een Christelijke, maar wel een heidense maatschappij en staat te verwachten. Daarin bestaat tussen hen in het geheel geen verschil, maar wel een sprekende overeenkomst.

Ook vertoont de P.v.d.A. met haar socialistisch program daarin een volkomen gelijkenis met de communistische partij, dat zij het heil niet zoekt bij en verwacht van de ahnacht des Heeren, maar van een almachtige staat, welke van de wieg tot het graf de voogdij uitoefent over zijn burgers. Dat daarbij de rechten en vrijheden, welke God aan een mens toekent, om hals gebracht worden, en daarbij dwang op dwang uitgeoefend wordt, daarvan ondervinden wij in ons land reeds een voorproef, waar met bijstand van andere partijen, zelfs menigmaal van Protestants-Christelijke, menige in wezen revolutionnaire en socialistische wet tot stand gekomen is. Men denke alleen maar aan de dwangverzekeringswetgeving, de maatregelen ten aanzien van het vee en aan de veelvuldige bemoeienissen van de bureaucratie in het bedrijfsleven. Het is waar, dat de socialisten, de omstandigheden in acht nemende, niet zo bruut optreden als de communisten, maar het is even waar — in Rusland is dat onmiskenbaar het geval geweest — dat de socialisten met hun gematigd en meer beschaafd optreden de wegbereiders zijn voor de grondlegging van een communistische politie-staat, waarin de vreselijkste terreur heerst en waarin men slaafs de regering heeft te volgen, wil men zijn veihgheid en leven niet in gevaar brengen en niet de kans belopen. dat men in de één of andere gevangenis of kampement terecht komt, onder de beschuldiging en met het vonnis, dat men een vijand van de staat is.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 september 1954

De Banier | 8 Pagina's

Bestaat er onderscheid?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 2 september 1954

De Banier | 8 Pagina's