Een goede Europeaan

Dat is een leuze, welke heden ten dage het hart van duizenden bij duizenden heeft. Met deze leuze beogen zij de eenheid van Europa te verwezenlijken. Zij ijveren er om het hardst voor. Naar hun inzicht zal bij 'haar verwezenlijking een zeer voorspoedige toekomst voor Europa en ook daarbuiten dagen. Zeer veel willen zij daaraan opofferen. De zelfstandigheid van het eigen land en nog al zo veel meer.

Het is echter maar een leuze — hoogst welluidend voor menigeen — zoals de leuze der Franse Revolutie: „Vrijheid, gelijkheid en broederschap", er ook één was, welke de stoutste verwachting bij millioenen heeft opgewekt, maar waarvan in de praktijk echter niets is terecht gekomen.

Een gelijk lot wacht ook hun, die thans bij de leuze van , , een goede Europeaan" zweren. Een bittere teleurstelling is hun reeds ten deel gevallen. Eén hunner kaartenhuizen is al ineengestort. Het Franse parlement heeft namelijk het Europese Defensieverdrag verworpen.

Dit is een heel bittere pil, welke zij slechts heel node slikken. Zij zal waarlijk niet de enige zijn, welke zij te slikken krijgen. Zij jagen immers een drogbeeld, een illusie, na. Schoon, betoverend zelfs van klank voor al degenen, die met Gods Woord geen rekening houden, doch in wezen uiterst bedriegelijk. En dit te meer waar de leuze nog aan een zekere valsheid lijdt. Wat door hen thans wordt nagestreefd, is niet de eenheid van heel Europa, maar van een deel ervan. Zij staan er naar deze te vestigen tussen West-Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland, België en Luxemburg; in het geheel maar zes landen van Europa.

Hieibij gedragen zij zich als degenen, die ziende blind zijn. Niet alleen bestaan er tussen Duitsland en Frankrijk grote geschillen, welke nog steeds op een oplossing wachten, maar ook bevinden zich in Italië en Frankrijk millioenen communisten, die fel tegen deze eenheid gekant zijn. Dezen zullen haar ongetwijfeld met alle mogelijke middelen, zo zij ooit tot stand zou komen, ondermijnen en haar daannede feitelijk tot een fictie maken. Het is wel zeer te betreuren, dat de honderdduizenden, die zulk een ijver voor de zogenaamde eenheid van Europa aan de dag leggen, zo ijverloos zijn ten opzichte van iets, dat van heel wat grotere waarde en heerlijkheid is, namelijk om een goed christen te zijn. Er is onder hen zelfs geen gering aantal dergenen, die met een onmiskenbare verachting op heel het christendom neerzien. Zij beschouwen elk, die hen in hun streven met uitspraken uit Gods Woord tegenkomt, als een mens, die met ouderwetse begrippen behept is, welke in onze moderne tijd geen recht van bestaan meer hebben. Zij tonen zich hevig verstoord, de grimmigheid staat daarbij menigmaal op hun aangezicht te lezen, indien gij hun voorhoudt, dat de uitspraken der Heilige Schrift van eeuwige gelding zijn en derhalve ook voor onze tijd van de hoogste waarde zijn. Ook bevinden zich onder hen, die de eenheid van Europa najagen, diegenen, die in verblindheid en onkunde zich als christenen van de bovenste plank beschouwen, en wel juist daarom omdat zij zulke besliste voorstanders van die eenheid zijn. Het is toch onder geen bewoording te brengen, waarom men zich bij de eigenwillige godsdienst, welke in onze tijd zo hoogtij viert, als een goed christen beschouwt. Onder het grote getal van hen, die zich daarvoor uitgeven, zijn er helaas maar weinigen, die door het geloof een lidmaat van Christus zijn en alzo Zijn zalving deelachtig zijn, opdat zij Zijn Naam bekennen en zichzelf tot een levend dankoffer Hem offeren en met een vrije en goede consciëntie in dit leven tegen de zonde en de duivel strijden en in eeuwigheid met Hem over alle creaturen regeren.

En juist nu daarom, dewijl bet ware christen-zijn zo in verachting is en slechts door weinigen gekend en beleefd wordt, behoeft het geen verwondering, dat bij velen „een goede Europeaan" en „een goede christen" te zijn, zaken van gelijke waarde zijn, al bestaat er tussen deze twee een hemelsbreed verschil. Een goede christen zal, door Goddelijke liefde gedreven, het welzijn zijner naasten zoeken en wel dat van al zijn medemensen, om het even of zij Europeanen of Amerikanen, of burgers van enig ander vollt zijn. Een goede Europeaan, zoals men dat er in de kringen der zogenaamde Europeanen onder verstaat, dient het eigen belang, waar men in die kringen zegt, dat de welvaart in de Europese landen ten onder zal gaan, indien het niet tot een verenigd Europa komt. Een goede christen zal, naar Gods inzettingen levende, van anderen niet vorderen wat hij niet wenst, dat hemzelf geschiedt; het Europese Defensieverdrag, op welker totstandkoming de voorstanders van deze eenheidsbeweging het zo zeer gezet hadden, wilde dit wel, want Amerika hegeerde van de Europese landen, gelijk een Amerikaans blad terecht heeft opgemerkt, hetgeen het zelf nooit aanvaard zou hebben. Het zou toch nooit aanvaard hebben, dat zijn zelfstandigheid onder een supra-nationaal bestuur gebracht zou zijn. Een goede christen heeft zijn hoop niet gesteld op hersenschimmen, doch zijn betrouwen gesteld op de levende God, waarmede hij in heel zijn leven niet beschaamd is uitgekomen; doch wat jagen de zogenaamde goede Europeanen anders na dan hersenschimmen, waarmede zij telkenmale bedrogen uitkomen, zoals dat nu weer het geval is met het Europese Defensieverdrag, dat nu ruim een jaar geleden door ons parlement werd goedgekeurd.

Toen deze goedkeuring plaats vond, hebben de afgevaardigden van de S.G.Pzich daar tegen verklaard. En dit niet omdat zij geen eenheid en goede verstandhouding onder de volken wensen, doch omdat de in het E.D.G.-verdrag voorgedragen eenheid niet op een deugdelijke grondslag rustte. Zij was van bet begin tot het einde er van het werk van mensen. Daarmede waande men, met miskenning van de Allerhoogste, Europa te redden en de vrede te dienen.

Hoe heeft de uitkomst de verwachting van velen, ook die van de overgrote nieerderheid der Kamerleden, beschaamd! Wat al hooggestemde verwachtingen heeft men al niet van dat E.D.G.verdrag gekoesterd! Welke talloos vele pleidooien zijn daar al niet voor gevoerd! Hoe is het verdrag verdedigd in ontelbare artikelen en redevoeringen, waarbij de tegenstanders er van menigwerf (3e blaam werd opgelegd, dat zij geen goede Europeanen waren. Wat al klaagtonen zijn er aangeheven, nu dit verdrag dan onherroepelijk van de baan is.

Doch hoe het ook zij, zonder ons verder met deze materie op te houden, het is duizendwerf verkieselijker voor een iegelijk mens, om het even wie hij is, een goed christen, die zich naar Gods Woord richt, te zijn, en de smaadheid daarover te dragen, dan als een goede Europeaan bewierookt te worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen