Een brief van Ds. C. Smits

Zeer waarde vrienden. Partijvoorzitter, leden van het Hoofdbestuur, Banierlezers, en voorts allen, die de beginselen onzer S.G.P. liefhebben.

Als ge dit korte briefje leest, ben ik, zo de Heere wil, reeds in Grand-Rapids en zijn we door brede wateren van elkander gescheiden.

Het is mij, terwijl wij daar midden op de oceaan zitten, een behoefte des harten u allen mijn hartelijke groeten langs deze weg over te brengen. Het viel mij zwaar, niet alleen van mijn gemeente maar ook van de vrienden van de S.G.P. afscheid te nemen. Vele intiemere vrienden had ik nog gaarne persoonlijk gegroet, maar de drukte van de laatste dagen heeft mij dat verhinderd.

Ik voel mij gedrongen u, hooggeachte Partijvoorzitter, hartelijk dank te zeggen voor het afscheidswoord, dat u in „De Banier" van 29 October hebt geschreven. De Heere gedenke uwer en sterke u nog enige jaren voor de partij, die ons lief is. En Hij verlichte uw levensavond met Zijn gunst en genade.

Ook hartelijk dank aan Ir. van Dis en de heer Jansen, die mij namens het Hoofdbestuur op de boot hun laatste groet kwamen brengen en voor de vriendelijke attentie. Ook de afgevaardigden van Banier II te Rotterdam Zuid, die mij op de boot met hun vieren kwamen groeten, en hun vriendelijke attentie heb ik zeer geapprecieerd. Dit alles heeft mij goed gedaan. Ik heb gevoeld de warme vriendschap. Te meer echter was het scheiden mij dubbel zwaar. O, als de Heere mij nog wat in het leven spaart en mijn weg mocht weer naar Holland leiden, dan hoop ik mijn krachten, zo veel dat mogelijk is, aan de partij te geven. Want waarlijk, vrienden, het weinige, dat ik voor de partij en haar beginselen kon doen, heb ik altijd gedaan met de volle toewijding mijns harten. Ik hoop mijn arm, wegzinkend vaderland ook hier niet te vergeten. En moge het geschonken worden, o volk, dat er iets van geleerd heeft, dat we in onze arme ver2aichtingen elkander mogen ontmoeten aan de troon der genade.

Door de partijvoorzitter is mij gevraagd een enkele maal nog eens een stichtelijke overdenking in „De Banier" te schrijven. Ik hoop hieraan te voldoen. En voorts, vrienden van onze beginselen, en allen, die Sion niet gram zijn, weest in al uw noden de God aller genade bevolen. Wat ons wedervaren zal in het verre Amerika, och, wij zijn van gisteren en weten niets. Alles verbeurd door onze afmakingen, zou het een eeuwig wonder zijn als we mochten ervaren:

Al waar' aan 't uiterste der zee De plaats van mijne legerstee; Daar zoud' ook Uwe hand mij leiden, Uw rechterhand niet van mij scheiden! Met hartelijke groeten, uw vriend

Ds. C. SMITS

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen