Bileams profetie aangaande de komende Messias

En er zal een ster voortgaan uit Jacob, en er zal een scepter uit Israël opkomen; die zal de palen der Moabieten verslaan en zal al de kinderen van Seth verstoren.

Numeri 24 : 17b

II.

En nu staat er, dat die ster zal voortgaan, en dat die scepter zal opkomen. Voortgaan wil eigenlijk zeggen: wandelen, vaartmaken, voortgaan in glans en luister.

Naar die mate, dat wij verdwijnen, krijgt Christus meer en meer waardij. Gods volk wordt opgewekt om op te wassen in de kermis en in de genade van de Heere Jezus Christus. Het wordt ook hun behoefte: „Opdat ik Hem kenne en de kracht Zijner opstanding. Zijn dood gelijkvormig wordende".

Opkomen wil hier zeggen: oprijzen, vaststaan, door het aanwassen \^an kraciiteri bevestigd worden.

Wanneer de vijand aankomt als een stroom, dan zal de Geest des Heeren de banier tegen hem opwerpen.

Door het gehele Woord van God ziet ge dat voortgaan en opkomen van Christus. In de eeuwigheid verkoren, in de tijd beloofd, in de volheid des tijds uitgezonden. En dan Zijn geboorte, lijden, dood, opstanding, hemelvaart en zitting aan Gods rechterhand.

Maar ook diezelfde gangen in de harten van Gods kinderen. God leidt Zijn volk van trap tot trap en van stap tot stap. Hij voert hen tot de liefelijke woning Zijner heiligheid. Hij gaat voort om te ontdekken, de val van Adam voor hen open te leggen, opdat zij walgen aan zichzelf, zich voor God verootmoedigen en ook al hun heil en zaligheid alleen in Christus zoeken en vinden.

Het is Gods gewone weg niet om Zijn TOlk op één dag alles te leren. Zeer ze^ ter, God is vrij. Saulus van Tarsen heeft in drie dagen veel mogen leren, en de stokbewaarder ging het nog in veel korter tijd, doch dat zijn buitengewone gevallen. Tussen Bethel en Pniël lag er voor Jacob een tijdperk van twintig ja-.'en. Doch het is een weldaad, wanneer liet in ons leven tot een oplossing mag bmen en wij niet alleen veranderd mogen worden, maar ook „eens Anderen" mogen worden; dat Christus onze enige grondslag wordt en onze enige verwachting. Dat Hij meer en meer Zijn Koninklijke bediening ontplooit, omdat bet steeds noodzakelijker wordt.

Christus maakt maar plaats voor Zichzelf en brengt in dat volk alles ten onder wat zich tegen Hem verheft. In zichzelf zijn zij zo zwak en weerloos, zij overwinnen alleen maar in Christus.

O, wat een weldaad is het, wanneer zij er iets van mogen kennen, en hoe meer zij er van ontvangen, hoe meer zij hebben willen. Dat is een bewijs van het leven. Eenmaal zal die volle majesteit en heerlijkheid aanschouwd worden en dan zal dat volk naar de lust van hutn hart God ook eeuwig eer geven.

Die ster zal voortgaan uit Jacob, en die scepter zal opkomen uit Israël. Christus zou geboren worden uit Jacob, en in het bijzonder uit Juda. „Juda, gij zijt het, u zullen uw broeders loven". „Het is openbaar, dat onze Heere uit Juda gesproten is", Rom. 9.

„Uit ü zal Mij voortkomen; Diö een heerser zal zijn in Israël", Micha 5 : 1.

Maar nu is er nog een andere zaak. Wanneer zou die ster voortgaan en wanneer zou die scepter opkomen?

Immers uitwendig toen alles aan het eind was. Hoe treurvol was het op staatkundig en kerkelijk terrein gesteld toen Christus geboren werd in Bethlehems kribbe. Doch dat is ook hetzelfde in het hart van Gods kinderen. Wanneer Christus daar geopenbaard wordt, is het van alle kanten een verloren zaak, en dat maakt ook het wonder uit voor allen, die het te beurt mag vallen.

En nu geestelijk: Jacob is aan Pniël Israël geworden. De komst van Christus zal niet tot zaligheid van alle mensen zijn, maar alleen voor dat volk, dat God, gelijk eenmaal Jacob, naar Zijn souverein welbehagen heeft liefgehad. Het zal zijn voor dat geslacht van Jacob, dat naar God vraagt omdat God eerst naar hen gevraagd heeft. Christus is gekomen tot de verloren schapen van het huis Israels; maar zaligmakend voor het Israël Gods, Galaten 6.

En nu moet Jacob achteruit als die ster voortgaat. Jacob moet er aan. Dat is aan Pniël duidelijk gebleken. Zijn naam valt weg en Israël wordt zijn nieuwe naam. Die scepter zou opkomen uit Israël, opdat die overwinningen Christi steeds duidelijker openbaar zouden worden. Op zijn sterfbed is Jacob niet meer aan het woord, maar dan is het: „Hoor naar Israël, uw vader". De oude mens moet het verspelen, en de nieuwe mens, die naar God geschapen is, zal de overhand behouden. „Door U, door U alleen, om 't eeuwig welbehagen".

O, wat een voorrecht, wanneer wij zelf wegvallen en alles wat van ons is, en dat Christus ons enig leunsel en steunsel is, „Bezwijkt dan mijn vlees en mijn hart. dan is God de Rotssteen mijns harten en mijn Deel in eeuwigheid".

Dat is nu de vrucht in ons hart wanneer die ster voortgaat en die scepter opkomt.

Maar nu zal ook die beloofde Koning, wanneer Hij komt, de palen der Moabieten verslaan en de kinderen van Seth verstoren.

Dat Moab het eerst genoemd wordt, is wel te verstaan. De koning van dat land had Bileam ontboden om Gods kerk te vervloeken. Moab was nauw verwant aan het volk des verbonds. De Moabieten immers stamden af van Abrahams neef Loth, Moab was zeei hoogmoedig, Moabs doel was om Israël de ingang in Kanaan te beletten. Straks zal Moab een strik voor dat volk spannen, zodat het ongenoegen Gods tijdelijk over Israël komt en duizenden van dat volk sterven in de woestijn,

Moab is een beeld van allen, die Gods volk benauwen en trachten af te trekken van de Heere,

Nu zal Christus de palen van de Moabieten verslaan. Hij zal hu: '„ hoeken of grondzuilen omver werpen. Hun macht zal worden verbroken. En Hij zal ook de , ''juderen van Seth verstoren,

liet is opmerkelijk, dat vele verklaarders van de Bijbel hier niet denken aan de vrome Seth, die na Abels dood geboren is, als voortplanter van de heilige linie, maar dat zij het oog hebben op Edom, de nakomelingen van Ezau. De Edomieten waren ook de vijanden van Israël. Een Edomiet verraadde David bij Saul en een Edomiet trok het zwaard om het Kindeke Jezus te doden.

In Moab en in Edom zien wij de openbaring van de macht der hel, het slangenzaad, dat Gods raad zoekt te vernietigen en Gods kerk zoekt te verderven en te verwoesten. Op allerlei wijze zoekt satan zijn doel te bereiken. En in ons is geen kracht tegen die grote menigte. Wat vermocht Israël tegen Pharao? Hoe vaak hebben die Moabieten Israël overheerst! En wat krachteloos heeft dat volk des verbonds zich gevoeld tegen Edom! Met grote vrees was Jacobs hart vervuld toen hij vernam, dat Ezau hem tegemoet trok met vierhonderd man. Maar Christus kwam van Edom met besprenkelde klederen van Bozra, Hij trok voort in Zijn grote 'kracht. En Hij heeft de pers alleen getreden en niemand van de volkeren was met Hem, Hij heeP hen getreden in Zijn toom en hen v^xtrapt in Zijn grimmigheid, omdat de dag der wraak in Zijn hart was en het jaar Zijner verlosten was gekomen, Jesaja 63. Hij zou de kinderen Seths verstoren.

Sommigen lezen: Hij zal de kinderen Seths ontmuren. Hij zal al hun verdedigingswerken nederwerpen, al hun vleselijk betrouwen teniet doen, zodat zij zich aan Zijn heerschappij onderwerpen zullen. En die niet gewild hebben, dat Hij Koning over hen zijn zal, daar zal Hij van' zeggsn „Brengt ze hier en slaat ze voor Mijn voeten dood".

Met Zijn ijzeren roede zal Hij hen verbrijzelen. Christus zal Koning zijn niet alleen over Jacob en Israël, maar over de gehele wereld. Hij zal heersen van de zee tot aan de zee, en van de rivieren tot aan de einden der aarde.

Gr.-Rapids

Ds. W. C. LAMAIN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen