Een brief uit spanje

Nog steeds zijn er lieden te over, die beweren, dat de berichten over de onderdrukking en vervolging der protestanten in Spanje schromelijk overdreven zijn, ja dat zij eigenlijk alle grond van waarheid missen.

Dat Rome ons graag zulks doet geloven, ligt voor de hand. Zijn aanhang predikt in ons land toch de verdraagzaamheid. Daar is alle reden voor. Rome bevindt zich hier nog in de minderheid, H^' doet zich hier wat graag voor als was het de verdraagzaamheid in eigen persoon. Het heeft er belang bij, dat het niet in zijn ware aard gekend wordt. Deze is toch, dat het pretendeert de waarheid te hebben. Uit kracht daarvan moet alles voor zijn gezag bukken en buigen. Zo was het in de dagen der Reformatie, waarin het rad en galg, brandstapel en schavot en allerlei moord-en marteltuig gebruikte om ten onder te brengen wie en wat zich tegen zijn leer verzette. Tegen dat misdadige geweld heeft een zeer groot deel van Europa in een benauwde en bange strijd in de dagen der Hervorming op leven en dood gestreden. Ook in ons eigen land. Een strijd van tachtig jaren is er nodig geweest om de schrikkelijke tyrannie van Rome's inquisitie te breken.

Overal echter waar Rome de kans krijgt om de inquisitie — de beoefening er van is op het concihe van Trente als een kerkelijk dogma Rome's kerk bevolen, een dogma, dat nooit herroepen is — daar beoefent het weder in de één of andere vorm de inquisitie. En dit ook in Spanje. Ja, wis en zeker ook in Spanje. Al de ontkenningen baten hier niet. Al de vergoehjkende beweringen kunnen het niet logenstraffen. Al de verontschuldigingen, welke men er voor aanvoert, kunnen de feiten niet teniet doen. De vervolgingen en onderdrukkingen der protestanten hebben er in het kader van de inquisitie plaats. Daarbij is het zelfs niet genoeg, dat de inquisitie nog kort geleden 60.000 Bijbels verbrand heeft; niet genoeg, dat er protestantse kerken beschadigd, ja zelfs vernield worden; niet genoeg, dat de samenkomsten der protestanten in kerken en kapellen alles in de weg gelegd wordt, ze zelfs gewelddadig belet worden; niet genoeg, dat protestanten het leven zo zuur mogelijk gemaakt wordt; neen, in Spanje wordt de straf weer toegepast en de gevangenisdeur ontsloten voor militairen, die voor wat onze vaderen Rome's broodgod noemden, de mis, niet genoegzaam eer willen bewijzen en voor een beeld niet willen knielen.

Dat dit op geen fantasie berust, geen overdreven voorstelhng van zaken is, maar harde, klare, onwedersprekelijke waarheid is, kan uit de hierna volgende brief uit Spanje blijken.

BRIEF UIT SPANJE

„Het onderhavige geval betreft mijn eigen broer, die op 11 September jongstleden in een marinierskwartier in het Zuiden van Spanje trouw heeft moeten zweren aan de Spaanse vlag. Deze ceremonie werd door een religieuze dienst voorafgegaan. Omdat mijn broer nu geweigerd heeft een knieval te doen voor het aldaar aanwezige beeld, werd hij onmiddellijk in de gevangenis opgesloten. Hij schreef, dat hij op de dag tevoren van de kapitein het bevel gekregen had om de mis te aanbidden en het beeld van de allerheiligste eer te bewijzen. „Dat kan ik onmogelijk doen", zei mijn broer. „Dan doe je het onder dwang — drong de kapitein er op aan — anders krijg je een klap voor je hersens met mijn sabel". „Doet u wat u niet laten kunt, maar nooit en te nimmer zal ik een knieval doen voor een beeld". „Je moet dan maar rekening houden met de gevolgen", was het antwoord van de kapitein. Daarna ging mijn broer naar de aalmoezenier om hem te vragen met welke bevoegdheid zij hem daartoe konden dwingen, daar zij toch wisten, dat hij een protestant was. Maar de aalmoezenier heeft de deur voor zijn ogen dichtgeklapt en gezegd: „Doe wat je wilt, en ik zal dosn wat ik wil!" Mijn broer ging daarna tertig naar de kapitein om hem nogmaals te vragen of hij nu werkelijk geen vrijstelling kon krijgen van de mis. Het verzoek werd afgewezen; de laatste raad van de kapitein was nog, dat hij moest neerknielen voor het beeld; en dat hij, zulks doende. God niet beledigde, omdat hij daartoe immers genoodzaakt was. Daarop heeft mijn broer geantwoord: „God gebiedt in Zijn Woord: Gij zult u geen gesneden beeld maken; gij zult u voor die niet buigen. En niet alleen van mij eist God, dat ik aan Zijn gebod gehoorzaam zal zijn, maar van ons allen eist God het".

Toen kwam het bevvTiste ogenblik. Meer dan duizend mariniers en een hele schare toeschouwers — want de ceremonie vond op de straat plaats — vielen op him knieën en mijn broer alleen is blijven staan. Hij stond er van te kijken, bij de aanbhk van zuUc een massale opstand tegen God, en met gesloten ogen bleef hij maar afwachten tot ook de anderen weer gingen staan. Even later, toen zij bij het kwartier aankwamen, werd hij meteen opgepakt door een sergeant en twee gewapende mariniers en naar de gevangenis overgebracht. Daar heeft mijn broer — zoals hij geschreven heeft — de hele nacht in een voortdurende lofuiting aan de Heere mogen doorbrengen. Uit latere berichten van mijn broer is nu gebleken, dat zij hem naar een ander kwartier hebben overgebracht, waar hij nog steeds gevangen zit en waar hij voor straf twee uur langer moet werken dan de anderen. Hij heeft verder verteld, dat zijn houding een gunstige indruk heeft gemaakt op de overige mariniers, waardoor hij in de gelegenheid werd gesteld om van de Heere te getuigen en zijn makkers te vertellen hop Deze hem gered had en hoe zij Hem behoorden te zoeken".

Hier is ons dan weer een bewijs geboden, dat ondanks alle ontkenningen en vergoelijkende woorden de vervolgingen en onderdrukking der protestanten nog steeds plaats vinden. Hetgeen ons in deze brief is medegedeeld, levert ons daar een onwedersprekelijk bewijs van. Het leert ons, dat Rome de inquisitie en haar methodes volstrekt niet heeft afgezworen, maar ze toepast waar het de macht in handen heeft. De lauwe protestanten ten onzent zullen er goed aan doen daarmede ernstig rekening te houden. Hierbij is het wel heel erg, dat zo velen van hen, die het hele land vervullen met hun geroep: „Wij calvinisten!", zich zo vaak als bastaardzonen van de Reformatie gedragen, waar zij gedurig als pleitbezorgers van Rome optreden.

Laat vele protestanten deze brief een aansporing mogen zijn om de protestanten in Spanje met geldelijke bijdragen t© steunen in hun zo moeilijke strijd, en dat degenen, die de geest der gebeden en der genade ontvangen hebben, de vervolgde en onderdrukte protestanten in hun gebeden mogen gedenken, opdat dezen tot een lof des Heeren zich mogen gedragen en mede door een voorbeeldige handel en wandel in getrouwheid en gehoorzaamheid aan Gods Woord hun landgenoten tot stichting mogen zijn, opdat Gods Koninkrijk ook in Spanje moge worden uitgebreid,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen