Buitenlands OVERZICHT

In de geschriften der ouden wordt er meermalen de aandacht op gevestigd, dat de Heere Zijn straffen zo inricht, dat in de straffen de zonde te zien is, waarover Hij straft en ook in de zonden de straf te voorzien is. Daarin wordt er onder meer op gewezen, dat de inwoners van Sodom de ogen vol overspel en onreinheid hadden en dat zij met blindheid zijn geslagen; dat Farao de kinderen van Israël verdronk, en dat hij zelf in de Rode Zee verdronk; en dat Jerobeam zijn hand uitstrekte om de man Gods te slaan en de Heere diens hand sloeg, dat zij verdorde en hij haar niet weder tot zich kon trekken.

Zo ook wordt in deze geschriften onder meer betoogd, dat de zonden der hovaardij met die der vernedering door de Heere worden gesh-aft. Daarbij wordt hetgeen in Jesaja 3 beschreven staat in herinnering gebracht. Daarin toch staat te lezen: „Daarom, zo zegt de Heere, dat de dochteren van Sion zich verheffen, en gaan met uitgestrekte hals, en lonken met de ogen, al gaande en trippelende daarhenen treden, en alsof haar voeten gebonden waren; zo zal de Heere de schedel der dochteren van Sion schurftig maken, en de Heere zal haar schaamte ontbloten".

Voorts wordt er op gewezen, dat in Jesaja 3 ons beschreven staat: „En het zal geschieden, dat er voor specerij stank zal zijn, en lossigheid voor een gordel, en kaalheid inplaats van haarvlechten, en omgording eens zaks inplaats van een wijde rok, en verbranding inplaats van schoonheid. Uw mannen zullen door het zwaard vallen en uw helden in de strijd. En haar poorten zullen treuren en leed dragen, en zij zal, ledig gemaakt zijnde, op de aarde zitten".

Niet minder wordt er in deze geschriften opmerkzaam op gemaakt, dat de Heere de hovaardij straft met vernedering, ellende en verwarring, waar daarin gewag gemaakt wordt van de torenbouw van Babel. Daarin wordt naar voren gebracht hoe het hoogmoedige streven der torenbouwers, die zeiden: „Kom aan. Iaat ons een stad bouwen, en een toren, welks opperste in de hemel zij; en laat ons een naam voor ons maken, opdat wij niet misschien over de ganse aarde verstrooid worden", door de Heere bezocht en gestraft werd met vernededering, ellende en verwarring. „En de Heere — zo wordt in deze geschriften aangevoerd — zeide: „Ziet, zij zijn enerlei volk, en hebben allen enerlei spraak; en dit is het, dat zij beginnen te maken; maar nu, zoude hun niet afgesneden worden al wat zij bedacht hebben te maken? Kom aan, laat Ons nedervaren, en laat Ons hun spraak aldaar verwarren, opdat een iegelijk de spraak zijns naasten niet hore. Alzo verstrooide hen de Heere van daar over de ganse aarde; en zij hielden op de stad te bouwen".

En is het nu niet opmerkelijk, dat juist sedert de bouw van het Vredespaleis in Den Haag, waarbij men met miskenning van de Heere en Diens geopenbaarde Woord uitging van een zelfde streven als dat bij de torenbouwers van Babel voorzat, en men ook al waande in eigen kracht en met louter menselijk inzicht de eenheid onder de volken en de vrede op aarde te kunnen stichten, twee wereldoorlogen hebben gewoed en de spanningen onder de volken, inplaats van af te nemen, op een schrikbarende wijze zijn toegenomen?

De eerste wereldoorlog kwam, duurde vier jaren, ging gepaard met ontzaggelijke offers aan goed en bloed, en bracht op het einde de vrede en de eendracht onder de volken niet, maar vermeerderde, de oorlogsgevaren, waar op het einde van die oorlog de communistische revolutie in Rusland het bewind in handerTnam en mede tengevolge van die oorlog, menselijk beschouwd, in Duitsland Hitler daarna de teugels van het bewind in handen kreeg.

Een inmiddels opgerichte Volkenbond, levende uit hetzelfde beginsel, dat eenmaal de torenbouwers van Babel bezielde, heeft de spanningen onder de volken niet kunnen wegnemen, evenmin als hij de vrede onder de volken heeft kunnen brengen. Integendeel! Trots hij vergadering op vergadering hield, de ene conferentie na de andere belegde, en mülioenen bij millioenen guldens besteedde om de oorlog te keren, heeft hij dit niet vermogen te doen. Op het einde van zijn bestaan waren er twee grote wereldmachten, die hoe langer hoe meer als vuur en water, als twee vijandelijke kampen tegenover elkander kwamen te staan. Dit had tot uiteindelijk gevolg, dat er een tweede wereldoorlog uitbrak, nog al vreselijker in zijn gevolgen en nog al langduriger dan de eerste wereldoorlog. Wat al onnoemelijk leed heeft deze laatste oorlog over millioenen bij millioenen mensen - gebracht; wat al ontzaggelijke verwoestingen heeft hij aangericht, wat al haat en vijandschap heeft hij in ontelbare harten doen ontvlammen; Wat al reusachtige kapitalen heeft deze oorlogsvoering verslonden!

Wat al profetieën over een betere wereld, wat al beloften zijn er tevens afgelegd over een veel betere toekomst, toen de tweede wereldoorlog ten einde liep en geëindigd was! En weer werd het, als eenmaal in Babel, van de mens verwacht, ging het ook nu weder met miskenning des Heeren met een streven in menselijke hovaardij gepaard. Inzonderheid verwachtte men toen van de Organisatie der Verenigde Naties, dat deze die zogenaamde betere wereld zou doen dagen. De uitkomst heeft na een betrekkehjk kort aantal jaren reeds geleerd, dat al deze profetieën zijn gesproken en al deze beloften zijn afgelegd door valse profeten, die brood eten.

Op het ogenblik staan er toch weder twee geduchte wereldmachten beslist vijandig tegenover elkander, woedt naar algemeen getuigenis er een koude oorlog, bestaan er spanningen, waaruit tenslotte een oorlog met de wapenen kan voortkomen. Nog zo veel te ontzettender is dit, dewijl de wapens inmiddels van veel krachtiger en vernielender aard zijn geworden. De atoom-en waterstofbommen kunnen bij hun ontploffing een vreselijke slachting onder mensen en dieren aanrichten en hele streken verwoesten.

President Eisenhower heeft daarop in zijn laatste rede. in het Congres van de Verenigde Staten van Amerika in het bijzonder nog eens gewezen. Hij riep daarbij dit Congres en de andere vrije volken op om zich te verdedigen tegen een algemene atoomslachting, door een militaire macht te handhaven, welke het de communisten duidelijk zou maken, dat een aanval van hen tevergeefs gedaan en zinloos zou zijn. De president omschreef daarbij de vijf grondslagen van het Amerikaanse mihtaire programma: de paraatheid om onmiddellijk met vernietigende kracht terug te slaan in geval van een aanval; de waakzaamheid tegen een ongegrond vertrouwen op één enkel wapen of één enkele soort van oorlogvoering; een evenwichtige en soepele militaire organisatie, waarbij bijzondere aandacht geschonken wordt aan de luchtmacht, nieuwe wapens, de verdediging van het vasteland en een strategische concentratie van de militaire macht door een heropstelling van bepaalde militaire eenheden; de verbetering en uitbreiding van de Amerikaanse voorraad atoomwapens en de doeltreffendheid en vindingrijkheid bij de opstelling van een programma, dat van jaar tot jaar vervolgd zou kunnen worden, totdat het gevaar van agressie verdwenen is.

Ten einde een dergelijke gewapende macht te handhaven, stelde president Eisenhower drie kwesties ter behandeling in het Congres voor: de verlenging van het stelsel van tweejarige dienstplicht, dat 30 Juni 1955 afloopt; betere voorwaarden voor vrijwüUge beroepsmüitairen, en een programma van reorganisatie en verbetering van de burgerdiensten bij de strijdmachten.

Voorts werd verklaard, dat de vrije landen tezamen sterker zijn dan op enig ander tijdstip in de jaren na de oorlog. En om deze sterkte te handhaven en uit te breiden, achtte de president het nodig, dat er veel aandacht geschonken diende te worden aan het vormen van voorraden van strategische materialen. Bepaalde delen van de strijdmacht behoren te worden gereorganiseerd, enkele zullen ingekrompen moeten worden, andere daarentegen naar de mihtaire eisen van de tijd dienen uitgebreid te worden.

In zijn rede betrok president Eisenhower ook het buitenland. Toen hij sprak over de toetreding van West-Duitsland als gelijkwaardig hd van het Noord-Atlantische pact, klonk er applaus. Hetzelfde was het geval, toen hij verklaarde, dat het verdrag van Manilla en het accoord met nationalistisch China een plechtige en ernstige waarschuwing zijn, dat op toekomstige militaire agressie tegen de wije volken van Azië gezamenlijk van repliek gediend zal worden.

Ook de rede van president Eisenhower, welke in brede kringen van Europa met grote instemming ontvangen is, toont ons duidelijk aan, dat er nog immer oorlogsgevaar dreigt en dat de vrede sedert de stichting van het Vredespaleis in Den Haag nog steeds op aarde zoek is, ja er nog verder van afgeweken is dan voordien.

Hierbij zijn wij met de auteurs uit de oude Christelijke kerk van oordeel, dat het staan en zoeken naar de vrede op zichzelf prijzenswaardig is, doch dat dit een zondig bedrijf wordt, indien men zulks buiten God en Zijn geopenbaard Woord om doet, alsook gevoelen wij ons één van zin en van oordeel met de uitspraken, welke de ouden meermalen in hun geschriften hebben gedaan, namelijk dat elk menselijk streven, in hovaardij gedaan, bezocht en gestraft zal worden door de Heere met vernedering, verwarring en ellende, en dat de wortel van de vrede gelegen is in nederigheid en ootmoed voor en onder God de Heere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen