Buitenlands OVERZICHT

In Lukas 12 lezen vidj van een rijk mens, wiens land wel gedragen had, en die onder meer zeide: Ziel, gij hebt vele goederen, die opgelegd zijn voor vele jaren; neem rust, eet, drink, wees vrolijk!

Met dit soort van rijke mensen en van degenen, die naar een soortgelijke rijkdom staan, is de wereld te allen tijde vervuld geweest, en wel in het bijzonder in onze donkere dagen vervuld.

Ja, wat kan men in onze dagen al geen rijke mensen aantreffenl De één is rijk met zijn deugden en plichten, de ander rijk met zijn eigenwillige godsdienst, een derde rijk met zijn kennis, een vierde rijk met zijn geld en goed, en bovendien is er nog een grote massa van heden, wier voornaamste zorg en streven het is, dat zij ook eens een dag mogen beleven, waarop zij met de rijke dwaas zullen kunnen zeggen: Ziel, gij hebt vele goederen, die opgelegd zijn voor vele jaren; neem rust, eet, drink, wees vrolijk.

Arm gemaakte en geworden mensen, als de apostel Paulus er één was, die zich niet schaamde om voor heel de wereld te bekennen, dat hij uit of door zichzelf niets Gode welgevalligs kon denken of doen, treft men in 'onze dagen, vergeleken bij de grote hoop der mensen, zeldzaam aan.

Nu heeft de vorst der duisternis, de satan, in dat soort van mensen een bijzonder behagen. Hij laat hen niet alleen ongemoeid en ongestoord in hun denkbeeldige rijkdom voortleven, maar hij arbeidt er aan om hen nog al meer op te blazen door verwaandheid en een ijdel vertrouwen te stellen op hun gewaande schat-^ ten, om hen vast in zijn strikken te houden. Ja, hij maakt hun zelfs diets, dat, indien zij zich maar genoeg inspannen, zij wel een hemel op aarde zullen kunnen verkrijgen.

Voorzeker, hij werkt er hard aan mede, dat de mens ter markt zal gaan bij zijn eigen krachten en gewaande gerechtigheden, en op eigen wijsheid en inzicht zijn vertrouwen zal stellen, en legt er alles op aan om een mens er van te weerhouden, dat hij als een ellendige en verlorene, als een dood-en doemwaardige, bij Christus ter markt zal gaan, om, in Hem gevonden, al zijn hulp en kracht alleen van de Heere te verwachten.

Waar het streven, het doen en laten van zulke rijke mensen op uitloopt, daarnaar behoeft niet gegist of geraden te worden. Wie de Heilige Schrift te dien aanzien raadpleegt, moet het wel heel overtuigend duidelijk zijn, dat dit zowel uitloopt op tijdelijke als eeuwige ellende.

Desondanks valt 2ailk een streven, zowel in het klein als in het groot, evenzeer in de gewone burgerlijke maatschappij, als bij de groten der aarde, veelvuldig waar te nemen.

In dit opzicht staan er ook, evenals bij Belsazars feestmaal, waarschuwende tekenen aan de wand geschreven. Het wordt toch telkens bewaarheid, dat de Heere de hoogmoedige wederstaal, en dat de mens maait hetgeen hij zaait.

Is het merkwaardig, dat juist nadat het Vredespaleis in Den Haag opgericht werd, er twee wereldoorlogen gewoed hebben en de koude oorlog nog steeds woedt, zo zelfs, dat algemeen erkend wordt, dat er hoogst ernstige en gevaarvolle spanningen onder de volken bestaan, het is even merkwaardig, dat er juist tegenwoordig, waar men met verachting van de Goddelijke vidjsheid zo geheel in de menselijke opgaat, zo vele weeën over de mensheid komen.

Wanneer vidj hier het woord weeën bezigen, hebben wij die weeën op het oog, welke men in de taal van het ongeloof met het woord „natuurrampen" betitelt. Zelfs in de kringen van het ongeloof erkent men volmondig, dat deze in onze tijd veelvtddig, opmerkelijk veel zelfs, voorkomen. Dit valt ook niet te ontkennen, want overstromingen met hun geweldige verwoestingen onder mensen, dieren en huizen, hebben in de laatste jaren veelvuldig plaats gegrepen. Daarmede is niet aUeen een heel deel van Europa, maar ook een groot deel van Azië, en zijn ook andere streken der wereld zwaar bezocht. Het is volstrekt geen zeldzaamheid meer, in de dagbladen te lezen, dat zware stormen te land en ter zee gewoed hebben, waarbij woningen vernield werden en mensen en dieren het leven verloren hebben, en waarbij schipbreuk geleden werd, soms met verhes van heel de bemanning, of dat een zware regenval ook al overstromingen met schade aan levens en bezittingen veroorzaakt heeft.

Dezer dagen zijn er weer zulke weeën over de mensen gekomen. Zware sneeuwstormen in Engeland en Schotland, welke het verkeer ontwrichtten; lawines in Oostenrijk en Scandinavië, waardoor vele wegen werden versperd; en regenval in Zwitserland, West-Duitsland en West-Frankrijk, met gevolg van overstromingen.

Het Zuiden van Engeland tot het industriegebied der Midlands en geheel Schotland zijn door zware sneeuwstormen geteisterd, waarbij het verkeer geheel in disorde geraakte. De sneeuwbuien kwamen vanuit de Atlantische Oceaan opzetten en overdekten binnen enkele uren geheel Zuid-Engeland met een dikke laag sneeuw. Door deze stormen en het heersende ongetij steeg het water in de Theems zó hoog, dat de bewoners vaa de langs de oever gelegen boerderijen gewaarschuwd werden voor het gevaar van overstromingen. Passerende schepen kregen het verzoek tijdens de tocht door de Theems hun vaart te verminderen, om te voorkomen, dat him 'kielzog het water over de dijken zou doen slaan.

In Schotland zijn twee passagierstreüien vastgelopen in de zich opstapelende sneeuw, , en de passagiers konden niet anders doen dan de tijd afwachten, waarop zij door hulp van buiten uit hun benarde positie bevrijd konden worden. Pas na 24 uren slaagde een hulpexpeditie er in hen te bereiken en hen van voedsel te voorzien.

In Italië verpletterde een grondverschuiving na een zware regenval een huis, waardoor een man en twee jongens om het leven kwamen.

Uit Oosteiurijk, Zwitserland en Scandinavië zijn eveneens berichten binnengekomen van hevige sneeuwbuien en daardoor veroorzaakte lawines. In Noorwegen kostte dit aan twee mensen het leven. In Denemarken woedde ook een zware sneeuwstorm, tengevolge waarvan twee spoorwegmaatschappijen de loop der treinen tijdehjk staakten en drie mensen het leven verloren. In Zuid-Duitsland traden de Rijn en de Donau buiten hun oevers, waardoor veel land onder water en tal van verkeerswegen blank kwamen te staan.

Dat er waarschuwende tekens aan de wand staan, die er op wijzen, dat nog groter onheil en meer ellende los kunnen breken, daarop wijst ook de laatste Russische nota, welke dezer dagen aan de regeringen van Engeland, Frankrijk, Italië, België, Luxemburg en Nederland verzonden is. Deze nota toont aan, dat er nog hevige spanningen tussen de volken bestaan. En dit niet alleen. Zij doet ons tevens zien, dat de Sovjet-Unie er zeer veel aan gelegen is, dat West-Duitsland niet te haren nadele bewapend zal worden.

In die nota worden de even tevoren genoemde regeringen er attent op gemaakt, dat in de Londens-Parijse overeenkomsten bepalingen zijn opgenomen, welke in tegenspraak zijn met het protocol van Geneve van 17 Juni 1925, waarin het gebruik van gifgassen en bacteriologische wapens wordt verboden. De in de Londens-Parijse overeenkomsten opgenomen bepalingen betreffende de vorming van een reserve aan chemicale en bacteriologische wapens brengt het gevaar van een chemisch-bacteriologische oorlog in Europa, met alle ernstige consequenties daarvan, nader, aldus de nota.

Vervolgens wordt in deze nota opgemerkt, dat na de eerste wereldoorlog de noodzaak werd gevoeld de gasoorlog in de toekomst onmogelijk te maken. Daartoe stelden de volken het protocol van Geneve op, waarbij zij zich verbonden het gebruik van gifgassen en de bacteriologische oorlog te verbieden. De bepalingen van het protocol van Geneve zijn volgens de Russische nota tegenwoordig algemeen erkende normen van internationaal recht. Volgens deze nota heeft het protocol van Geneve een belangrijke rol vervuld bij het voorkomen van het gebruik van chemische en bacteriologische wapens in de tweede wereldoorlog. ZelFs de Hitleriaanse regering, aldus deze nota, durfde deze wapens niet te gebruiken en het protocol van Geneve te schenden.

Nu staat het wel onwedersprekelijk vast, dat het een gans andere oorzaak heeft, dat de Hitleriaanse regering, welke het internationale recht op allerlei wijze met voeten getreden heeft, het protocol van Geneve niet geschonden heeft. Had de . Hitleriaanse regering destijds alleen maar de beschikking over chemische en bacteriologische wapens, dan is het aan geen twijfel onderhevig of zij zou daarvan gebruik gemaakt hebben. Doch dezo regering wist bij voorbaat, dat, indien zij gebruik maakte van deze wapens, deze wapens ook tegen haar gekeerd zouden worden, evenals de bombardementen van steden als Londen, Warschau «n Rotterdam ook op een ontzettende wijze door de geaUiëerden beantwoord zijn met bombardementen op Duitse steden.

Dat de , Russische regering het protocol van Geneve in herinnering brengt, heeft klaarblijkelijk een bepaalde reden. De aap komt hierbij wel heel duidelijk uit de mouw, wanneer in de nota de Westduitse herbewapening ter sprake wordt gebracht.

Ten aanzien daarvan verklaart de nota, dat zij het haar plicht acht, om in het bijzonder te waarschuwen, dat de Londens-Parijse overeenkomsten chemische en bacteriologisch© wapens, evenals atoomwapens zullen verstrekken aan het Westduitse leger, waarvan in de overeenkomsten is voorzien. Zulk een situatie — zo wordt in de nota opgemerkt — kan faet gevaar van een vernietigende chemische en bacteriologische oorlog slechts vergroten, met alle ernstige consequenties daarvan en met een schrikkelijk Hjden voor de volkeren; in het bijzonder is dit een gevaar voor Europa tnet haar dichte bevolking.

Tenslotte wordt in de nota de aandacht der regeringen er nogmaals op gevestigd, dat de verplichtingen, welke uit de Londens-Parijse overeenkomsten voortvloeien, onverenigbaar zijn met de internationale verphchtingen op grond van het protocol van Geneve. Hierbij wordt opgemerkt, dat de Sovjet-regering het noodzakelijk acht te vwjzen op de ernstige verantwoordelijkheid, welke de betrokken regeringen op zich nemen bij een schending van het protocol van Geneve.

Dat deze nota in de West-Europese hoofdsteden en in Washington beschouwd wordt als een nieuwe poging om de West-Europese regeringen te weerhouden van de goedkeuring der Londens-Parijse overeenkomsten, ligt voor de hand.

In het kort nog het navolgende. Mendès-France en Adenauer onderhandelden te Baden-Baden over het Saarvraagstuk, het Franse voorstel van een wapenpool, de economische samenwerking tussen Frankrijk en West-Duitsland en over de houding tegenover de Sovjet-Unie.

Op het ogenblik, dat wij dit schrijven, zijn over deze onderhandelingen geen nadere bijzonderheden bekend. Derhalve hebben wi] daarover thans verder te zwijgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen