Het bedroeven van de Heilige Geest

1.

En bedroeft de Heilige Geest Gock niet, door Welke gij verzegeld zift tot de dag der verlossing. Efeze 4 : SO

Er is geen volk op aarde, dat zo voornaam is als het volk des Heeren. Immers, ze zijn de uitverkorenen des Vaders, de gekochten door Jezus' bloed en de wedergeborenen door de Heüige Geest.

Van hen allen geldt, dat ze van „hoge afkomst" zijn.

Onuitsprekelijk voorrecht! Hoger afkomst is immers niet mogehjk. En dat onverdiend, enkel uit vrije genade.

Maar dat schept nu ook hoge verantwoordelijkheid, deze verplichting.

Want dat moet, uitverkorenen, gezien worden!

Het spreekwoord zegt: „Adeldom verplicht"; en geldt dit voor aardse, natuurlijke verhoudingen, hoeveel te meer geldt dit dan voor hen, wier geboorteacte uit en door God is.

Dat wü de Apostel Paulus ons hier laten zien in onze tekstwoorden, waar drie zaken voor het voetlicht treden, n.l.: een bevoorrecht volk; een ernstig misdrijf; een droevig gevolg.

Ten eerste letten we dus op een bevoorrecht volk.

De eerste voorwaarde voor alle samenleving is de liefde. Wat een chaos wordt het en is het, wanneer in een huwelijk deze band der liefde ontbreekt. Hoe kan de verhouding tussen ouders en kinderen ooit goed gevormd worden, als de liefde ontbreekt. Welnu, is dit zo ten opzichte van het huwelijks-en gezinsleven in dit leven, het geldt bovenal en wel zeer bijzonder van de verhouding tussen God en Zijn volk.

Die liefdeband is er. Die komt uit de eeuwigheid, uit God, wordt gelegd door God in het werk van de Heilige Geest tussen Hem en de zondaar. Wonder geheim! Zalige beleving! God legt die band, maar dan zó, dat er ook als wederkerende daad liefde tot God, Zijn Naam, deugden, enz. ontstaat. Daar wordt dan ook de begeerte én het streven geboren om de Heere geen verdriet te doen. Ja, geen verdriet of droefheid aan te doen!

Waarom, niet? Daar is immers geen enkele reden toe. Die God, Die onverplicht de zondaar bemint, hem tot voorwerp van Zijn eeuwige liefde stelde, is waard om Hem nooit te bedroeven. Die begeerte heeft zijn oorsprong in de uitgestorte liefde Gods en daardoor vindt Gods kind alle reden om de Heere in alles te behagen. Maar bovenal is dit de keus hunner ziel, omdat zij verzegeld zijn geworden.

Over deze verzegeling sprak Paulus reeds in Efeze 1:13: In Welke gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met de Heilige Geest der belofte". Verzegeling volgt dus altijd op geloofsoefening. Zonder die geloofsoefening geen verzegeling. Hieruit volgt dan echter ook, dat op levendige of zaligmakende geloofsoefening altijd in mindere of meerdere mate, volgt de verzegeling met de Heilige Geest der belofte.

Wat nu onder deze verzegeling verstaan moet worden? Ter beantwoording dezer vraag wijzen wij eerst op een natuurhjk beeld, gelijk Comrie doet in zijn predikatie over Efeze 1:13. Stel u voor, u moet een J^rief met v/aardevolle in», houd verzenden, dan laat u die op het postkantoor aantekenen. Er wordt dan een briefje opgeplakt „aantekenen" als bewijs, dat deze brief met zorg behandeld dient te worden. Dan mag tenslotte de omslag verfrommeld of beduimeld zijn, als het briefje „aantekenen" er op staat, dan betekent dit voor de beambte drie dingen:1. een waardevolle inhoud; 2. als eigendom erkend; 3. met onderscheiding behandelen.

Zo doet de Heere, maar dan in oneige­ lijke zin, ook! Hier op aarde is een volk, dat Hij als waardevol erkent, In zichzelf waardeloos, de dood verdiend, schuldig, ellendig en toch waardevol! Hoe dat kan? De Heilige Geest woont in hen, neemt bezit van hen, krachtens verkiezende liefde Gods. De Heilige Geest bewerkt hen en drukt in hrm ziel de beeltenis van Christus af. Dat nieuwe beeld maakt hen waardevol in de ogen des Heeren.

Daarom erkent Hij hen als Zijn eigendom. Wel is alles wat op deze aarde is van de Heere, maar Gods kind is het bijzondere eigendom, n.l. eigendom der hefde.

De Heere zegt daarna: „dat is Mijn". Daar moet de duivel, de wereld, ja een ieder afblijven. Daarvan zegt de Heere: „Laat van hen af en weet dat Ik God ben".

En tenslotte gaat de Heere-hen ook met onderscheiding behandelen. Of noemt ge dat geen onderscheiding, dat ze de Heilige Geest als Inwoner, Trooster en Leidsman ontvangen hebben?

Wat is daarbij te schatten? En dan te bedenken, dat er niets in dat volk was, waarom de Heere het deed!

Dat volk wordt dus met onderscheiding behandeld. Het ziet dat jiiet altijd. Soms denken ze dat ze wel met onderscheiding door de Heere behandeld worden, maar dan in deze zin, dat hun juist allerlei ellende, moeite enz. ten deel valt. Juist daaruit echter blijkt vaak Gods onderscheidmakende zorg, opdat ze niet zouden doorhollen, genade leren waarderen, en daardoor verstaan, dat ze klein, afhankelijk en aanhankelijk moeten gehouden worden.

Barendrecht

J. KEUNING

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen