Buitenlands OVERZICHT

De wolf en het lam zullen nooit vrienden worden. Zo ook zonde en genade niet. De zonde begeert immer tegen de genade, en de genade zal zich in slagorde stellen tegen de zonde, telkens als zij haar gezegende werking vertoont.

Wij beleven echter een tijd, waarin er weinig behoefte aan Goddelijke genade is en er maar weinig uit genade geleefd wordt, vandaar, dat de mensen zich maar al te vaak tegen elkander als wolven gedragen.

En dat het nog menigmaal bij een tegen elkander brommen blijft, is daar niet zo zeer aan gelegen, dat zij elkander niet verscheuren willen, maar dat zij elkander niet durven verscheuren uit vrees van in 'het gevecht zelf verscheurd te worden.

Geeft men acht op de woorden van de machtigen der aarde, dan gaat geen ding hun schier zo zeer ter Jiarte als de vrede; dan zou men hen kunnen vergelijken bij makke lammeren, die vreedzaam naast elkander in de weide lopen; doch slaat men hun verdere gedragingen gade, dan vertonen zij het beeld van wolven, die tegen elkander grommen en brommen, en elkander niet bijten en verscheuren, uit wees van zelf gebeten en verscheurd te worden.

Dat heeft zijn oorzaak daarin, dat bij hen de behoefte aan de genade Gods blijkens hun daden niet aanwezig is. Was deze er, dan zou er geen schril contrast tussen woorden en daden aangetroffen worden en de weg naar de vrede gevonden worden.

Dat de vrede echter nog ver van de aarde geweken is, geven 'Ons de laatste gebeurtenissen wel heel overtuigend te aanschouwen. Men is het er op het ogenblik in heel de wereldpers wel over eens, dat 'het gevaar van het uitbreken van een derde wereldoorlog thans verre van denkbeeldig is.

President Eisenhower heeft zich met het oog op het communistische gevaar genoodzaakt gevoeld om krasse maatregelen te nemen. Hij heeft het Amerikaanse congres toestemming gevraagd om de zevende Amerikaanse vloot te laten opstomen in de buurt van Formosa, ter bescherming van dat eiland en andere in de buurt daarvan gelegen eilanden, welke van strategische waarde zijn. Enkele andere eilanden, welke van geen strategische betekenis zijn, zullen met behulp van de Amerikaanse vloot ontruimd worden door de nationalistische strijdkrachten.

De door president Eisenhower voorgestelde maatregelen hebben bij de vertegenwoordigende lichimen in Amerika vrijwel algemeen 'bijval gevonden. Afgaande op de berichten van de wereldpers, hebben zij slechts bij enige leden van de Amerikaanse senaat tegenstand ontmoet. Deze tegenstand is echter niet van die aard, dat zij daarom niet getroffen zullen worden.

Deze maatregelen 'hebben een scherp protest - uitgelokt van de Chinese communistische regering. Volgens haar zijn het de Amerikanen, die zich als wolven gedragen, 'belust op oorlog, vernieling en verscheuring als zij zijn. Zij daarentegen — zo geeft zij het voor — is op de vrede gesteld, welke er in het Oosten ook zou zijn, als de Amerikanen er maar niet waren. Dezen brandmerkt 2aj als de onrust-en oorlogzoekers, die naar de uitbreiding van hun macht en heerschappij staan.

De Amerikanen — zo heeft zij aangekon­ digd — zullen de communistische Chinezen er echter niet van weerhouden om Formosa nog in dit jaar te bezetten, met Tsjank-Kai-Sjek, die zij als een verrader beschouwt, af te rekenen en Formosa met nog andere eilanden onder hun bestuur te brengen.

Als de Chinese regering het niet bij woorden en dreigementen laat, dan zal dit onder de gegeven omstandigheden vrijwel zeker tot een oorlog leiden. Dit is wel als onvermijdelijk te beschouwen, dewijl de steun van Amerika tot de eilanden Quemoy en Matsoe, welke op een schotsafstand van het vasteland van China zijn 'gelegen, is uitgebreid.

Het heeft er dan alles van weg, dat de oorlog aldaar een aanvang zal nemen, welke zich tot 'heel het Oosten en ook nog zelfs veel verder kan uitbreiden. Het spreekt wel vanzelf, dat deze situatie grote onrust, niet het minst in Engeland, verwekt heeft.

De Engelse minister van 'buitenlandse zaken. Eden, heeft de Engelse ambassadeur in Moskou opgedragen om een onderhoud met de Russische minister Molotof aan te vragen, met het doel om deze er voor in te winnen, dat hij al zijn invloed zou aanwenden om bij de Chinese communistische minister Tsjoe-En-Lai te bepleiten, dat het uitbreken van vijandelijkheden voorkomen zou worden. Aan deze opdracht heeft de ambassadeur voldaan. Doch hij is, om het zo maar eens uit te drukken, van een koude kermis thuis gekomen.

Molotof zou volgens de berichten uit de pers verklaard hebben, dat hij daartoe wel gaarne bereid was, maar dat de schuld van de huidige spanning en van het uitbreken van een eventuele oorlog bij de Amerikaanse regering gelegen was, en dat deze regering de eerste stap op de weg naar de ontspanning diende te zetten.

Bij dit onderhoud liet Molotof niet na ook de Engelse regering zelf nog een veeg uit de pan te geven, welke hij er van beschuldigde in de kwestie Formosa achter de Amerikaanse regering te staan. De houding van minister Molotof is voor de Engelse regering geen reden om bij de pakken te blijven neerzitten. Zij heeft niet nagelaten om direct ook een beroep te doen op de Chinese communistische regering, om het uitbreken van vijandelijkheden te voorkomen. Dit deelde minister Eden mede op een diner van de conservatieve partij, waarbij hij zeide, dat het doel van de Engelse regering was om het schieten in de straat van Formosa te doen op'houden.

Dat daar door de Engelse regering wel alles op aangelegd wordt, biijkt ook daaruit, dat zij tezamen met de Amerikaanse regering de Chinese communistische regering heeft uitgenodigd voor een bespreking van de kwestie aangaande Formosa in de Veiligheidsraad, welke Maandag 31 Januari een aanvang staat te nemen.

Mocht het debat in de Veiligheidsraad niet het gewenste resultaat opleveren, dan zullen de Westelijke geallieerden toch alles in het werk stellen om tot een vreedzame oplossing van het geschil betreffende Formosa te geraken — zo verklaarde men in de Engelse regeringskringen. Voorlopig heeft men daarin nog zijn hoop gevestigd op de besprekingen in de Veiligheidsraad. Men hoopt dat daarin de weg gevonden zal worden om tot een bestand tussen de Chinese nationalisten en communisten te komen.

Dat men in die kringen geen al te groot vertrouwen stelt, dat de besprekingen in de Veiligheidsraad de kwestie tot een oplossing zullen brengen, is daaruit op te maken, dat de premier van India, Nehroe, die als bemiddelaar in 'het Formosa-geschil wil optreden, naar Londen ter bijwoning van de samenkomst van de ministers van het Engelse gemenebest is vertrokken.

Het laat geen twijfel over, dat op deze samenkomst het voornoemde geschil wel de hoofdschotel van de besprekingen zal uitmaken. Zoals deze zaak er heden voorstaat, zal Nehroe daarop naar alle waarschijnlijkheid wel n belangrijke rol vervullen. Vóór zijn vertrek heeft hij een onderhoud gehad met de ambassadeur van het rode China, die hem een speciale boodschap van zijn minister-president overbracht. Of echter op deze samenkomst door alle ministers één en dezelfde lijn getrokken zal worden, staat zeer te bezien.

Hoe deze samenkomst ook moge verlopen, de Formosa-kwestie is voor de Engelse regering een netelige, niet alleen ten aanzien van het gemenebest, maar ook ten opzichte van het eigen land.

De leider van de Britse labour-oppositie, Attlee, heeft in een vergadering van de socialistische parlementaire fractie verklaard, dat gevaar voor vrede bestaat wegens het optreden van Amerika in Formosa en dat Amerika geheel op eigen houtje handelt. Voorts zeide hij, dat de Engelse socialistische partij de Engelse regering niet kan steunen, indien Engeland als gevolg van het Amerikaanse optreden in een oorlog wordt betrokken. Ook sprak hij, dat de Engelse socialistische partij niet van oordeel is, dat Formosa een hoeksteen van het Amerikaanse verdedigingssysteem in de Stille Oceaan uitmaakt. Deze verklaring werd door de socialistische fractie eenstemmig goedgekeurd.

Een woordvoerder van het Engelse ministerie van buitenlandse zaken heeft dezer dagen verklaard, dat Engeland geen directe verplichtingen tegenover de leider van de nationalistische Chinezen, Tsjang-Kai-Sjek, heeft met betrekking tot 'het handhaven van diens regiem op Formosa.

Dit neemt echter niet weg, dat de Engelse regering, ook al gelet op de vriendschapsbanden met Amerika, zich in een netelige positie bevindt. En dit is niet alleen het geval miet de Engelse, maar ook kan dit gezegd worden van de Amerikaanse regering.

De leiders van de Amerikaanse senaat hebben aangedrongen op een spoedige steming over de Formosa-resolutie, welke Eisenhower machtigt Amerikaanse strijdkrachten in te zetten voor de verdediging van Formosa, de Pescadoren en andere eilanden in dit gebied. De tegenstanders in de senaat — wier positie er sterker op geworden is door de recente verklaring van de minister van Marine, Thomas, dat de marine wel klaar is voor lokale actie in de straat van Formosa, maar niet voor een groot conflict — vechten voor een beperking van de machtiging voor de twee eerstgenoemde eilanden.

Ook de positie van de Westduitse b'ondskanselier dr Adenauer is, sinds de regering van de Sovjet-Unie aan die van West-Duitsland het aanbod gedaan heeft West-Duitsland als souvereine staat de willen erkennen en vrije verkiezingen in heel Duitsland onder internationale controle te willen toestaan, er niet gemakkelijker op geworden. De oppositie tegen de aanvaarding van de Londens-Parijse accoorden is sinds dat aanbod in heel West-E> uitsland krachtig herleefd. Deze wil, alvorens deze accoorden aanvaard worden, besprekingen van de vier bezettende mogendheden. Zij verwacht, dat deze besprekingen tot resultaat zullen hebben, dat Duitsland herenigd zal wor­ den, en is van oordeel, dat, als de Londens-Parijse accoorden goedgekeurd zullen worden, de hereniging niet meer mogelijk zal zijn.

De oppositie is van mening, dat de Russische regering toeschietelijker is geworden. 0]5 het eerste gezicht lijkt het inderdaad wel zo, daar zij thans iets gedaan heeft wat zij jarenlang geweigerd heeft te doen, maar let men op de gezindheid, welke thans in Rusland de boventoon voert, dan is dit ook niet anders dan bedriegelijke schijn.

Na de dood van Stalin is de Russische regering er toe overgegaan om de oorlogsindustrie in te korten ten behoeve van de uitbreiding van de industrie, welke meer gericht was op de bevordering van de welvaart der Russen, doch thans is men in Rusland weder tot het standpunt van Stahn teruggekeerd, dat er op gericht was voor de oorlogsmachine alle krachten in te spannen. De industrie, welke er op ingericht is om de levens'behoeften voor de bevolking te verlichten, is weder ten achter gesteld bij de zware industrie, welke voor de bewapening en vooral voor een sterke bewapening werkt. Zo vertoont ons ook deze week de wereld weder het beeld van scheuringen en nog eens scheuringen, met gevaar, dat er in de toekomst nog zeer veel verscheurd en vernield zal worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen