Anachronisme

Anachronisme — zo zijn nog kort gelede» de beginselen en het streven van de S.G.P. genoemd.

Met dit woord werd dan uitgedrukt, dat zij in onze tijd feitelijk niet meer thuig horen.

Maar dit zegt toch feitelijk niets. Het doet toch aan de waarde der beginselen niets af of toe, of dan zekere tijd ze goedof afkeurt en of er al gezegd wordt, dat zij in onze tijd niet meer thuis horsn.

De apostel Paulus was ook al geen maa naar de smaak van zijn tijd. Hoe heeft men in de tijd, waarin hij leefde, hetgeen hij verkondigde al niet tegengestaani Hoe heeft men hem deswege daarin bitter vervolgd! Hoe ook is hij daarom geminacht, in die mate zelfs, dat hij schreef: „Wij zijn geworden als uitvaagsels der wereld en aller afschrapsel tot nu toe". Doch was daarmede hetgeen hij leerde en beleed verwerpelijk en verfoeilijk, omdat het niet in de gunst van zijn tijd deelde? Kon hij niet met alle recht zijn tijd tegenvoeren: „Want er is geschreven: Ik zal de wijsheid der wijzen doen vergaan en het verstand der verstandigeo zal Ik teniet maken. Waar is de wijze? Waar is de schriftgeleerde? Waar de onderzoeker dezer eeuw? Heeft God de wijsheid dezer wereld niet dwaas gemaakt? "

Stellig, de leer, welke Paulus bracht, hoorde naar veler oordeel ook niet in zijn tijd thuis. Zo oordeelde menige Romeinse keizer er over; zo ook menige wijsgeer uit zijn dagen; ja het overgrote deel vaa zijn tijdgenoten was van dat gevoelen. En zo is er zo veel uit de historie der eeuwen op te noemen, dat volgens de grote massa van de toenmaals levenden niet in het raam van hun tijd paste.

Mr. Groen van Prinsterer beschrijft in zijn geschiedenisboek ons het tijdvak vaa 1750 tot de Franse Revolutie als een tijd, waarin de toonaangevende kringen uitermate met hun dusgenaamde verhchte tijd waren ingenomen. Zij schroomden zelfs niet al degenen, die aan hun verlichting in hun verlichte tijd geen bijval betoonden, met de hatelijke woorden als aterlingen, duisterlingen, nachtuilen en als de mensen van de nachtschuit te betitelen. In hun tijd en ook jaren nadien werd de orthodoxie als een ouderwetse, versleten en afgedane, tot het verleden behorende leer door deze in eigen oog zo verlichte lieden beschreven, en de. genen, die haar aanhingen, als, duffe, muffe en suffe personen den volke voorgesteld. Voltaire was zelfs zo zeer met de verlichting van zijn tijd ingenomen en stelde daarin zulk een onbeperkt vertrouwen, dat hij voorspelde, dat over honderd jaar de naam van Christus in het geheel niet meer genoemd zou worden.

Doch hoe heeft een op hem volgende tijd Voltaire en zo vele andere geestverwanten van hem bespot! Het is waar, dat dezen in hun tijd buitengemeen bewonderd en bewierookt zijn en in hun tijd als profeten des lichts verheerlijkt, ja zelfs vaak aangebeden zijn; maar het is niet minder waar, dat door hen tallozen van hun tijdgenoten misleid en bedrogen zijn. Hun profetieën toch hebben hun vervulling gemist. Hun theorieën zijn met hen of kort na hen ten grave gedaald. Met hun verscheiden kwam er een andere tijd en een ander geslacht en zijn er weer nieuwe valse profeten opgestaan, die evenzeer al in hun tijd door hun tijdgenoten aangemerkt zijn geworden als degenen, die de steen der wijzen hadden gevonden. Het merkwaardige hierbij is, dat de ene profeet meermalen als grote dwaasheid verwerpt, wat een andere in vroegere tijd als de hoogste wijsheid had geleraard.

Zo kunnen wij waarnemen, dat met verloop van een eeuw of vaak nog veel korter, het inzicht en het oordeel van nensen, hun leringen en theorieën, zich reheel wijzigen.

(Vat niemand hoeft te bevreemden. Wat er nu wisselvalhger dan de tijd, wat gestadiger dan het inzicht van de nens, dat hij aan zijn tijd ontleend heeft? ïlke tijd heeft tenslotte zijn eigen opilie. En hoe is die mens te beklagen, die liet anders dan de opinie van zijn tijd leeft. Hij moge dan in de gunst en in Ie goedkeuring van zijn tijdgenoten deen — maar dezen dalen al evenzeer als lij in het graf.

)aarom snijdt het ook geen hout als men ie beginselen van de S.G.P. als anachrolisme veroordeelt. Dan pas zou het van rrote betekenis zijn, indien men kon antonen, dat de beginselen der S.G.P. tiet naar den Woorde Gods zijn. Daarop : omt het toch aan.

Jods Woord is ook niet naar de smaak tan w«lke tijd dan ook. Maar nochtans, il is het niet naar de tijd, het is toch vel voor de tijd, gewis, voor elke tijd, roor elke eeuw, voor elk volk, ja voor lie tijden van het hoogste gewicht.

[o staat het ook met de beginselen der i.G.F. Al zijn zij niet uit en naar onze ijd, nochtans zijn zij wel voor onze tijd. Jiet dat de S.G.P. in zichzelf iets voorteffelijks is of heeft, maar daarin is aleen haar voortreffelijkheid gelegen, dat laar beginselen op Gods onfeilbaar en euwig blijvend Woord gegrond zijn.

)at Woord is eeuwig en heeft daarom 'Oor alle eeuwen de grootste betekenis. ïn waar nu de beginselen der S.G.P. op ; ods Woord geheel gegrond zijn, daar an met alle beslistheid de bewering van e hand gewezen worden, dat de beginlen der S.G.P. in onze tijd niet meer 'mis horen en de beginselen en het streen der S.G.P. anachronisme is.

'oegegeven kan worden, en dat met volinstemming, dat zij niet uit en naar ze tijd zijn, maar daar moet direct aan 'gevoegd worden, dat zij wel voor ontijd, ja voor alle eeuwen 'van de ootste betekenis en waarde zijn, geond als zij zijn op het eeuwig blijvene Woord van God.

/ij kunnen hierbij geredelijk eindigen iet de uitspraak van Gods Woord: Want alle vlees is als gras, en alle heerjkheid des mensen is als een bloem van et gras. Het gras is verdord, en zijn loem is afgevallen. Maar het Woord des ieersn blijft tot in der eeuwigheid".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen