Het in beslag nemen van veestapels

J.l. Vrijdag werd ons van bevriende zijde — waarvoor wij hier onze zeer erkentelijke dank uitspreken — een uitgeknipt artikel ter hand gesteld. Volgens onze zegsman moet het in het blad „De Boerderij' van Woensdag 4 Mei gestaan hebben.

Dit artikel is van een zeer sympathieke strekking.

Daarin wordt allereerst geschreven over de gewetensbezwaarde boeren, bij wie in de laatste weken de veestapels in beslag genomen zijn, zoals dat in Staphorst, op de Veluwe, en vermoedelijk nog wel hier en daar anders, bij voorbeeld te Kampen en Nieuw-Leuspn heeft plaats gevonden. Het artikel merkt dienaangaande op — wij citeren het hier letterlijk:

„Dit betreft geen misdadigers. En het vee is niet gestolen, doch te zien als vrucht van harde arbeid en een sobere levenswijze. Want, als die twee niet samengaan, dan kan geen boer, en allerminst een kleine boer, het hoofd boven water houden. Maar deze mensen beroepen zich op gewetensbezwaren. Zij zijn er in gemoede van overtuigd, dat hier het woord geldt, dat men Gode boven alles en voor alles dient te gehoorzamen".

Voorts wordt in het artikel het geval van boer Voortman uit Eefde ter sprake gebracht. Daarin wordt vermeld, dat deze boer, hoewel hij geen principiële bezwaren had, en niet weigerde aan de regeringsmaatregelen inzake de tbc-bestrljding onder het vee zijn medewerking te verlenen, nochtans zijn handtekening niet wilde plaatsen, zo lang hij de statuten niet eerst mocht zien. Bovendien opperde de heer Voortman — zo wordt in het artikel medegedeeld — als bezwaar, dat in de Staatscourant n\pimer een bericht verschenen was, dat deze statuten door Den Haag waren goedgekeurd.

Te dezer zake wordt in het artikel vervolgens geschreven:

„Zo is bij dit geding naar voren gebracht. Formeel zal de rechterlijke macht, die deze boer in het ongelijk stelde, wel gelijk hebben. Dat nemen wij zonder meer aan. Maar als een boer volgens de .wettelijke voorschriften verplicht is te tekenen, terwijl hij de statuten niet kent en evenmin kan weten of deze zijn goedgekeurd, dan gaat dat wel heel ver. Het gevoel van fatsoen en behoorlijkheid van velen verzet zich daar tegen. Wij gevoelen het als onredelijke dwan^'.

Verder merkt het artikel aangaande het proces Voortman nog op: „Dat dit ieder heeft doen zien, dat hier de redelijkheid niet wordt betracht".

Dat hier de redelijkheid niet wordt betracht, maar integendeel met voeten getreden wordt, hebben de S.G.P.-Kamerleden al jaren lang in het openbaar ih de Tweede Kamer, alsook in particuHere gesprekken met de minister van Landbouw, betoogd. Ook in gevallen als van de heer Voortman zijn zij in de bres gesprongen. In verband hiermede verklaart het artikel zeer terecht, als daarin geschreven is, dat „reeds jaren lang een tweetal Kamerleden telkens weer voor de gewetensbezwaarden in de bres is gesprongen, doch zonder enig resultaat".

Een ieder kan weten, dat dit tweetal Kamerleden de Kamerleden van de S.G.P. zijn. Inderdaad hebben dezen er zich ontzaggelijk veel tijd en moeite voor geti-oost, dat de regeringsmaatregelen inzake het vee ingetrokken zouden worden, of dat, indien de regering daartoe niet bereid was, er althans behoorlijke en uitvoerbare uitzonderingsbepalingen voor de gewetensbezwaarde boeren en veehouders ontworpen zouden worden. Dit deden zij onvermoeid bij herhaling jarenlang in de Tweede Kamer, alsook in persoonlijk onderhoud met de minister van Landbouw, daarin gesteimd door commissies uit de kringen van de gewetensbezwaarde boeren en veehouders, die met hen een onderhoud met deze minister hadden. Gelijk ook in redevoeringen en artikelen in „De Banier" bij voortduring tegen de regeringsmaatregelen inzake het vee geprotesteerd is, evenals nog onlangs in „De Banier", namelijk in de artikelen „Na tien jaren" en „Vrijheid" tegen de beroving van vrijheid en staatsdwang, tegen de verkrachting van de vrijheid van het geweten en tegen de in­ beslagneming van de veestapels scherp geprotesteerd is.

Dit heeft helaas geen resultaat opgeleverd. De regering, daarin niet alleen ge. steund, maar zelfs aangespoord door de gehele Tweede Kamer, op de twee leden der S.G.P. na, is stokstijf op haar standpunt blijven staan en gaat door met de door haar aangekondigde maatregelen, zoals de onderscheidene inbeslagnemingen van de veestapels dit uitwijzen.

Nu wordt in het artikel in „De Boerderij" gezegd, dat het te hopen is, dat zich voor deze aangelegenheid meer Kamerleden zullen interesseren. Inderdaad zou dit zeer wenselijk zijn. Hier zijn toch zeer gewichtige aangelegenheden in het geding. Het geldt hier een zich steeds verder uitbreidende staatsdwang, waarbij zelfs de vrijheid van het geweten niet wordt ontzien, beroving van de vrijheid in de uitoefening van het bedrijf, zoals deze eeuwen aaneen door onze voorouders is gekend en genoten, een inbeslagneming van de veestapels, waardoor vele gezinnen zwaar beproefd worden, zelfs in hun broodwinning worden getroffen en hun de mogelijkheid wordt ontnomen om een bedrijf uit te oefenen, dat in hun families van ouder op kind is uitgeoefend en dat door hen vaak met harde arbeid en met sobere levenswijze opgebouwd en uitgebreid is.

Het doet ons echter leed te moeten constateren, dat er voor de hoop, welke het artikel in „De Boerderij" te kennen geeft, geen gegronde reden bestaat. Tot dusver toch lieten al de andere Kamerleden de S.G.P.-Kamerleden alleen staan. En dit niet alleen. Er is in de Tweede Kamer door de andere leden nog in het vorige najaar sterke aandrang bij de behandeling van de Landbouwbegroting uitgeoefend op de minister van Landbouw, om de regeringsmaatregelen te handhaven en ten uitvoer te brengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen