BUITENLANDS OVERZICHT

De apostel Paulus schreef: „Ik ben niet te rade gegaan met vlees en bloed". Beschouwt de gedragswijze en handelingen van verreweg de meeste mensen eens, en hoe bitter weinig wordt het dan onder hen aangetroffen, dat zij niet te rade gaan met vlees en bloed. Vlees en bloed zijn bij hen de enige raadsman, waarmede zij te rade gaan en waarnaar zij zich in heel het leven richten. Al him zorgen, vreze en verschrikking, al hun verlustiging, vreugde en genoegens betreffen geheel vleselijke zaken. Hun eigen vlees en diens begeerten te dienen en te behagen, dat maakt bij hen alles ia het leven uit. Gaat het bij hen naar de wens van vlees en bloed, dan zijn zij wel te spreken en wel voldaan.

Ja, al komen vlees en bloed telkens bedrogen met hun plannen en verwachtingen uit, toch weigeren zij met God te rade te gaan.

Desniettemin kennen vlees en bloed geen andere wegen en begeren zij ook geen andere wegen te bewandelen. Dit leert ons ook de historie. Ook daarin zien wij Gods Woord bevestigd.

Wij hebben dat kunnen zien met de Volkenbond en de Organisatie der Verenigde Naties en met zo vele conferenties. Dit neemt echter niet weg, dat men het thans weer met nieuwe conferenties gaat proberen. Het ligt toch in het voornemen twee nieuwe conferenties te beleggen. Eén op hoog niveau en één op lager niveau. Eerst zullen de ministers van buitenlandse zaken van Amerika, Rusland, Groot-Brittannië en Frankrijk in conferentie tezamen komen, en dan zal, als de eerste slaagt, de conferentie op hoog niveau, die van de staatshoofden van genoemde landen, plaats vinden. De Amerikaanse regering gevoelde daar niet veel voor, maar heeft op aandrang van de En­ gelse regering daarin ook toegestemd. Men verwacht, dat deze conferenties in de loop van deze zomer, mogelijk reeds in Juli in Zwitserland, al gehouden zullen kunnen worden. Bij de Russische regering heeft het beleggen dezer conferenties niet het minste bezwaar ontmoet Het is te verstaan; conferenties hebben haar altijd een schone gelegenheid geboden om propaganda te voeren en haar meermalen geen windeieren gelegd. Men is nu druk in de weer om de nodige voorbereidingen voor deze conferenties te treffen. Zondag 15 Mei, — de dag des Heeren werd daarbij weer jammerlijk ontheiligd — heeft men vergaderd om het vredesverdrag met Oostenrijk te ondertekenen.

Hierbij is het wel zeer opmerkelijk, dat er in de houding van de Russische regering een grote verandering heeft plaats gevonden, waaraan de toelating van West-Duitsland tot het Noord-Atlantische pact stellig niet vreemd is. Sedert toch de Sovjet-Unie het niet heeft lomnen keren, dat West-Duitsland de souvereiniteitsrechten terug kreeg en het tot het Noord-Atlantische pact toetrad, is er wel heel wat gewijzigd in de gedragswijze der Russische regering. Tevoren hadden de afgevaardigden van de Amerikaanse, Russische, Engelse en Franse regeringen meer dan 250 keer vergaderd om tot het sluiten van het vredesverdrag te komen, maar telkens mislukte het en telkens waren het de Russische afgevaardigden, die een staak in het wiel staken. En ziet.... nu is de Sovjet-regering de toeschietelijkheid in eigen persoon geworden. Het behoeft allerminst te bevreemden, dat men deze zo toeschietelijke houding van de Russische regering in vele kringen der geallieerden beschouwt als een spiering om daarmede een kabeljauw te vangen.

Het ligt de Russische regering toch o zo zwaar in de maag, dat West-Duitsland heAewapend zal worden. En men beschouwt de toeschietelijkheid der Russische regering in de kringen der geallieerden als een poging om tenslotte toch de herbewapening van West-Duitsland te voorkomen.

Dat de Russische regering het daarop gemunt heeft, kwam ook al heel duidehjk aan hel licht in de rede, waarmede Boelganin, de premier van de Sovjet-Unie, de conferentie van de communistische rijken te Warschau opende. Daarin verklaarde hij, dat de vredehevende staten — dat waren dan volgens Boelganin de communistische — zich voor nieuwe ernstige vraagstukken geplaatst zagen, omdat de Parijse accoorden waren aangenomen. De Sovjet-Unie — aldus merkte Boelganin op — blijft van oordeel, dat de bewapening van West-Duitsland en het opnemen van dat land in het Noord-Atlantische pact de grootste hindei-paal vormt voor het herstel van de nationale eenheid in Duitsland op vreedzame en democratische grondslag, waarbij hij vervolgens verklaarde, dat het volledig herstel van de politieke en economische onafhankelijkheid van een neutraal Oostenrijk een aanzienlijke bijdrage voor de vrede in Europa betekent. Zoals bij elke gelegenheid, welke zich daarvoor leent, stelde Boelganin ook bij deze gelegenheid de Sovjet-Unie voor als een rijk, dat per se de vrede wil. Hij drukte dat uit in de volgende bewoordingen: „Het buitenlands beleid van de Sovjet-Unie blijft gericht op het bereiken van een vreedzame samenleving van de volken. De Sovjet-Unie streeft actief naar consolidatie van de wede en vermindering van de internationale spanning, en zij juicht eïïce stap toe, die regeringen van andere landen in die richting nemen. Daarom gelooft de Russische regering, dat de conferentie, welke vraagstukken met betrekking tot het verzekeren van de vrede en de veiligheid in Europa zal bespreken, van buitengewoon belang is". In zijn rede gaf Boelganin de Westelijke geallieerden een danige veeg uit de pan als hij zeide, dat de Zuid-Oost-Aziatische verdragsorganisatie een alliantie van Westelijke koloniale mogendheden was met bepaalde, van hen afhankelijke Aziatische staten. Dit bondgenootschap — aldus Boelganin — wil het koloniahsme handhaven en verstevigen, nationale bevrijdingsbewegingen onderdrukken en zich mengen in de zaken van de Chinese communistische politiek en andere Aziatische landen.

Al is dan de regering van de Sovjet-Unie in taktiek veranderd, ook al om de herbewapening van West-Duitsland te beletten, in wezen is zij dat nog niet. Zij dient zich nog immer als de vredehevende aan, en de Westehjke geallieerden als de imperialisten, die de vrede bedreigen en het kolonialisme in stand willen houden, waarbij van Russische zijde geen woord wordt gesproken over kolonialisme, dat de Sovjet-Unie ten aanzien van onderscheidene Oost-Europese volken bedrijft. Evenmin wijzen de besluiten, welke op de conferentie te Warschau werden genomen, op een wezenlijk gewijzigde houding van de Russische regering. Daarop werd toch een opperbevelhebber over de gezamenlijke communistische legers benoemd. Ook Oost-Duitsland, zij het dan in een apart los verband, werd in. dat bondgenootschap opgenomen, terwijl de Chinese waarnemer ter vergadering de verzekering gaf, dat, als de Sovjet-Unie werd aangevallen, het communistische China haar met de wapens te hulp zou komen.

Met dat al zullen er toch wel conferenties plaats vinden tussen de Russische regering en de Westelijke geallieerden. De Verenigde Staten van Amerika, Groot-Brittannië en Frankrijk hebben de Russische regering daartoe uitgenodigd, en wel met het doel om de grote problemen, waar de wereld zich voor geplaatst ziet, op te lossen. Daarbij zullen dan volgens die uitnodiging nieuwe methodes moeten worden toegepast.

Wat onder meer onder die nieuwe methodes verstaan moet worden, daarover deed de Amerikaanse minister Dulles een boekje open. Hij verklaarde, dat de problemen op de conferentie heel anders moeten aangepakt worden dan tot dusver. De vier grote mogendheden moeten streven naar een oplossing, waarbij alle landen de kans geboden wordt deel te nemen aan de besprekingen, die hen betreffen. De grote mogendheden moet niet toegestaan worden over het lot van kleinere landen, welke niet op de conferentie aanwezig zijn, te beslissen. Hieraan voegde Dulles toe, dat de grote problemen de hereniging van Duitsland, de opheffing van de Sovjet-overheersing in de Oost-Europese landen en de vrees voor de atoomwapens zijn, waarbij dan een poging moet aangewend worden om tot ontwapening in de gehele wereld te komen, en dit met medewerking en hulp van het Noord-Atlantische pact.

Zeker is het wel, dat het bij de regering van de Sovjet-Unie in geen al te goede aarde gevallen is, dat Dulles verklaard heeft, dat op de conferenties ook de overheersing van de Sovjet-Unie in de Oost-Europese landen besproken behoort te worden, terwijl dit ook wel het geval zal zijn bij de Westelijke mogendheden betreffende het nieuwe Russische ontwapeningsvoorstel, waarin onder meer is voorgesteld, dat de hezettingstroepen uit Duitsland teruggetrokken moeten worden met uitzondering van strikt beperkte politietroepenafdehngen, welke tijdelijk op Duits grondgebied gelaten Zouden worden tot het bereiken van een overeen-' komst van een volledige terugtrekking. Deze strikt gelimiteerde politietroepen zouden volgens het Sovjetvoorstel in Oost-en West-Duitsland onder een viermogendhedencontrole moeten staan.

Dit nieuwe ontwapeningsvoorstel der Russische regering is ingediend bij de sub-commissie van de ontwapeningscommissie van de Organisatie der Verenigde Naties, welke te Londen vergadert.

Het bevat benevens het reeds vermelde voorstel ook nog, dat de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties de aanbeveling zal doen, dat iedere vorm van oorlogspropaganda veroordeeld zal worden en dat men zal afzien van het dreigen met geweld, en dat de territoriale integriteit en de politieke onafhankelijkheid van iedere staat geëerbiedigd zal worden.

Ook wordt voorts in het Russische voorstel aangedrongen op het liquideren van vreemde militaire bases op het grondgebied van andere landen, hetgeen door de Russische regering zeer bevorderlijk voor het afnemen van de internationale spanning wordt geacht.

Bovendien zal er op landen met ervaring op het gebied van de kernenergie een beroep behoren gedaan te worden om op ruime schaal industriële, wetenschappelijke en technische hulp aan andere landen te verstrekken, zonder dat daaraan politieke of militaire voorwaarden verbonden worden, terwijl het Russische voorstel tevens inhoudt, dat er een absoluut verbod uitgevaardigd zal worden betreffende het gebruik en het vervaardigen van kernwapens en andere wapens voor massavemietiging, alsook dat er een aanzienlijke vermindering van de strijdkrachten en de wapens van het conventionele type zal plaats vinden, alsmede dat er een internationaal orgaan van toezicht zal worden ingesteld.

Wat de vermindering der troepen aangaat, zullen de Verenigde Staten, Rusland en China één tot anderhalf millioen manschappen op de been mogen hebben, terwijl Engeland en Frankrijk een aantal van 650.000 zullen mogen hebben.

Hierbij is het wel zeer opmerkelijk, dat in het Russische voorstel over het aantal troepen, dat Duitsland mag hebben, met geen woord gesproken wordt, alsook dat dit Russische voorstel gedaan wordt nu West-Duitsland herbewapend staat te worden en dat de regering van de Sovjet-Unie nu een internationale controle wil aanvaarden, waartegen zij zich vroeger altijd met hand en tand verzet heeft, terwijl er nog wel meer opmerkelijke dingen zijn, waarop wij in dit overzicht — ook al opdat het niet al te lang zal worden — niet nader zullen ingaan; te meer, waar over dit Russische voorstel allicht nog niet het laatste woord gesproken zal zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen