Buitenlands OVERZICHT

Het is immer een dure koop, welke men op een zondige wijze sluit, al is hij op het oog nog al zulle een goedkope koop — hebben de ouden in hun geschriften opgemerkt. En dit vanwege de zware vloek, die er aan kleeft. De vloek des Heeren rust er toch op.

Wij kunnen in de woning van een godvrezende komen en er mogelijk weinig of geen geld in vinden, maar wij zullen zeker een schat bij hem aantreffen. Doch ia het huis van een goddeloze kan wel veel goud en zilver, kunnen vele aardse goederen zijn, maar geen schat, omdat de vloek Gods op zijn bezittingen rust. De schat, welke alle wisselingen en veranderingen in dit leven, zelfs de dood, iemand niet kunnen ontnemen, namelijk de vreze des Heeren, is alleen het deel dergenen, die de Heere vrezen. En dit is nu ook alleen maar een wezenlijke schat. De vreze des Heeren doet iemand toch wijken van de sh'ikken des doods en der zonde, doet hem het pad der waarheid en der gerechtigheid verkiezen en bewandelen en doet hem ingaan in de eeuwige vreugde des Heeren.

Doch helaas, hoe weinig wordt deze schat gezocht! Hoe ligt heel de natuur des mensen daartegen om deze te begeren en te zoeken. Hoe ontbreekt de natuurlijke mens het geloof, dat de godzaligheid de belofte des tegenwoordigen en des toekomenden levens heeft! Vandaar, dat hij het heil zoekt, waar het nimmer te vinden is; zijn betrouwen, instede het op de levende God te stellen, stelt op de vleselijke arm, op sterfelijke mensenkinderen. Vandaar ook alle ellende en de vele teleurstellingen in het particuliere leven en dat der volken. Zelfs een Duitse wijsgeer heeft die vele teleurstellingen erkend, waar hij schreef, dat heel de geschiedenis der mensheid één doorlopende aaneenschakeling van teleursteUingen is.

Hooggespaimen verwachtingen koesteren thans velen van de conferentie welke er tussen de regeringen van Amerika, Groot-Brittannië, Frankrijk en de Sovjet-Unie staat gehouden te worden. Zij verwachten, dat deze conferentie er toe zal bijdragen, dat er een betere verstandhouding tussen de volken zal ontstaan, en de zogenaamde koude oorlog, welke nog steeds woedt, zo al niet beëindigd zal worden, dan toch in. hevigheid zal afnemen.

Een eerste teleurstelling ten aanzien van deze conferentie is al, dat de daarbij betrokken mogendheden het tot dusver niet eens zijn kunnen worden over de plaats, waar deze zal gehouden worden, en de nodige toebereidselen, welke voor het houden van de conferentie getroffen moeten worden; een teleurstelling, welke allicht nog uit de weg zal kunnen geruimd worden. Van ernstiger aard is het, dat zich allicht op die conferentie meningsverschillen zullen kunnen voordoen, waardoor heel de conferentie met vruchteloosheid geslagen zal worden en deze op een bittere teleurstelling zal uitlopen. De Russische regering is er thans, hetgeen uit alles wel blijkt, op uit om niet alleen van Oosteruijk een soort van neutrale staat, maar ook van andere Euro­ pese rijken dit te maken, vooral in deze zin, dat zij zich verbinden om zich niet bij het Noord-Atlantische pact te zullen aansluiten.

Met dat doel zijn de Russische regeringsleiders ook thans in Yoego-Slavië op bezoek. Zij zullen een bezoek afleggen, dat niet minder dan zeven of acht dagen zal duren. Behalve Belgrado zullen door hen ook andere plaatsen bezocht worden. De Amerikaanse minister Dulles noemde dit bezoek een nederig bezoek. Daarin heeft hij in zo verre wel gelijk, dat dit bezoek der Russische autoriteiten wel heel sterk afsteekt tegen de dreigende taal, welke Stalin destijds tegen de Yoego-Slavische regering sprak, waar hij zeide, dat deze wel spoedig tot rede geroepen zou worden en als kleine mogendheid veel te veel pretenties had. In zo verre is de stand van zaken wel heel sterk gewijzigd. Of de Russische regeringspersonen er in zullen slagen om Yoego-Slavië ook in een zekere staat van neutraliteit te brengen, is niet aan te nemen als men acht geeft op de verzekering, welke de Yoego-Slavische ambassadeur in de Verenigde Staten van Amerika aan de Amerikaanse minister Dulles gaf, toen hij deze te kennen gaf, dat de regering van zijn land de pohtiek van krachtige onafhankelijkheid zal handhaven, welke zij sedert enige jaren gevoerd heeft. Deze mededeling werd door Dulles beantwoord met een felicitatie. Hij feliciteerde namelijk de Yoego-Slavische ambassadeur met het succes, dat het moedige volgen van deze politiek heeft bekroond. Ook uit het bericht van het semi-officiële nieuwsagentschap Yugopress, dat nauwe betrekkingen met de Yoego-Slavische regering onderhoudt, valt op te maken, dat de Yoego-Slavische regering haar onafhankelijke positie wenst te bewaren. Het meldde toch, dat de regering van Yoego-Slavië gedurende de langdurige besprekingen met de Russische autoriteiten er niet mee zal instemmen, dat Yoego-Slavië een bufferstaat of een onderdeel van een zekere neutrale strook wordt.

Ook ten aanzien van de wens der Russische regering, dat Duitsland een soort van neutrale staat wordt, zal de regering van de Sovjet-Unie wel bot vangen. De Westduitse bondskanselier Dr. Adenauer heeft verklaard daar niets van te moeten hebben. Evenmin willen de socialisten in West-Duitsland daar iets van weten. Zelfs de communisten in Oost-Duitsland zijn er allesbehalve op gebrand. Zij vrezen, dat, gelijk dit nu met de Oostenrijkse communisten het geval is, dan het slachtoffer van de Russische politiek te worden en, evenals de Oostenrijkse communisten, dan door de Sovjet-Unie ter wille van de door Rusland zó zeer verlangde neutraliteit van een verenigd Duitsland in de steek gelaten te zullen worden.

Zegt dit op zichzelf al veel, het zegt nog veel meer, dat de regeringen der geallieerde mogendheden geheel afwijzend tegenover een zogenaamd neutraal Duitsland staan. Dit is zeer wel te verstaan, want indien Duitsland een neutrale mogendheid werd, zou dit gepaard gaan met de terugtrekking van de bezettingstroepen uit West-Duitsland en, zou de Russische regering een schone kans krijgen om zonder veel tegenstand met haar troepen heel West-Einopa te kunnen bezetten.

De Amerikaanse minister Dulles heeft in Washington op zijn wekelijkse persconferentie verklaard, en dit geheel in overeenstemming met de regeringen van Frankrijk en Engeland, dat de Verenigde Staten van Amerika aan de Westduitse regering de verzekering gegeven hebben, dat zij gekant zijn tegen de neutralisatie van West-Duitsland en van een verenigd Duitsland. President Eisenhower — aldus Dulles — heeft mij gemachtigd mede te delen, dat de opmerkingen, welke hij onlangs maakte ten aanzien van neutrale staten, geen stilzwijgende aanvaarding van een neutrale rol voor Duitsland kon inhouden. Voor een kleia land als Oostenrijk, zo zeide Dulles voorts, kon de neutraliteit wel aanvaard worden, doch niemand zal willen geloven, dat de 70 miUioen Duitsers voorbestemd zijn om de rol van een neutraal land te spelen. Bovendien voorziet het vredesverdrag met Oostenrijk in een gewapende neutraliteit, zonder beperking van de grootte van het Oostenrijkse leger, en Dulles betwijfelde, of het Duitse volk, of het Russische volk, of West-Europese volken veel zouden gevoelen voor een onafhankelijke Duitse staat met een leger, dat niet aan beperkingen onderhevig is.

Voorts verklaarde Dulles, naar aanleiding van de viermogendhedenconferentie, dat de regering van Amerika niet verwacht, dat de regeringsautoriteiten tot bepaalde regelingen zullen trachten te komen. Op die conferentie zal getracht worden nieuwe wegen te vinden voor het bereiken van een regeling voor sommige weieldvraagstukken.

Het is echter wel vrij zeker, dat de Russische regering vóór en boven alles zal proberen om op de viermogendhedenconferentie de geallieerden er toe over te halen om hun goedkeuring aan de neutraliteit van Duitsland te hechten, hetgeen haar, lettend op de zo positief afgelegde verklaringen van Dulles, wel niet zal gelukken, waarmede de aardigheid voor de Russische regering er wel af zal zijn en de conferentie op een nieuwe teleurstelling zal uitlopen.

Teleurstellend is het evenzeer voor degenen, die de vrede van de mens en menselijke inspanning en overleg verwachten, dat in Marokko thans weder een bloedige strijd woedt. En dit wel bloediger en wreder dan ooit tevoren. Geen uur gaat er voorbij zonder dat er melding gemaakt wordt van nieuwe aanslagen. In zes dagen tijds zijn in Marokko 23 mensen vermoord en 47 gewond, terwijl in de hoofdstad Casablanca een gemiddelde van tien aanslagen per dag plaats vindt,

In het Auresgeberte in Algiers hebben de Franse troepen hard teruggeslagen en in drie dagen tijds 25 opstandelingen neergeschoten. Doch in het gebied van Constantino dreigt een tweede front te ontstaan. Deze opstand is des te gevaarlijker, omdat het geen twijfel lijdt, dat hij vanuit een centraal punt uit het buitenland (naar men algemeen aanneemt vanuit Cairo, het hoofdkwartier van de fel anti-Franse Arabische Liga) wordt geleid en ondersteund.

De Franse minister-president Faure is vastbesloten met wapengeweld een einde te maken aan de terreur en de opstand. Hij is van plan een Franse divisie uit West-Duitsland te doen verschepen, doch er zijn niet weinig Fransen, die op het nemen van zachtere maatregelen aandringen.

Ook in Zuid-Vietnam is de strijd weder gaande tussen de strijdkrachten van de rehgieuze Hao-Hoa-secte en de regeringstroepen.

Ook al niet zonder teleurstelling is het antwoord van de Russische regering, gericht tot de drie Westelijke regeringen inzake hun uitnodiging tot het houden van een viermogendhedenconferentie.

Daarin verklaart deze regering, dat zij de uitnodiging van de Westelijke regeringen, om deel te nemen aan een viermogendhedenconferentie op het hoogste niveau (die .van de leiders der regeringen) aanvaardt. Doch daar is het niet bij gebleven. Op de steeds door de Sovjet-regering gebruikte ouderwetse wijze wordt daarin weder danig tegen de Amerikaanse regering te velde getrokken. Deze wordt van niets meer of minder beschuldigd, dan dat zij van geen overleg wü weten en helemaal niet verlangt naar een oplossing van de internationale problemen. Een beschuldiging, welke de Russische regering mede daarop grondt.

(Jat van Amerikaanse zijde ter sprake is irebracht, dat de toestand in de vazalstaten van Rusland in Oost-Europa op (Je viermogendhedenconferentie ter sprake diende gebracht te worden. Dit nu vvijst de Russische regering met alle beslistheid af, in haar nota verklarende, dat, indien de Amerikaanse regering deze bespreking zou willen, zij daarin niet zou toestemmen, en dat, indien de Amerikaanse regering de toestand van de Oost-Europese staten toch op de conferentie ter sprake bracht, de conferentie tot mislukken gedoemd zou zijn.

Hierbij is "het opmerkelijk, dat de Russische regering enkele aparte paragrafen aan de tekst van de nota's aan de Franse en Engelse regeringen heeft toegevoegd, waarin bij die regeringen door de Russische regering er op aangedrongen wordt, al wordt het niet in zovele woorden gezegd, haar te steunen en zich tegen de Amerikaanse regering te keren; gelijk het even opmerkelijk is, dat de leider van de Russische communistische partij, Ki'oetsjef, bij zijn aankomst op het vliegveld te Belgrado in de rede, welke hij toen uitsprak, verklaarde, dat Beria (eens minister van buitenlandse zaken en later gefusilleerd) en de mensen van zijn soort er de oorzaak van waren, dat er enkele jaren geleden een breuk tussen de Sovjet-Unie en Yoego-Slavië ontstaan was; toen toch werd Yoego-Slavië uit de Kominform gestoten. Dit geschiedde in een decreet, dat mede ondertekend was door minister Molotof, zodat deze ook nog een veeg uit de pan kreeg. De rede van Kroetsjef werd door de Yoego-Slavische maarschalk Tito onbeantwoord gelaten, hoewel zoiets wel gebruikelijk is en Kroetsjef ook blijkbaar van Tito een antv.oord verwacht had. Dit antwoord bleef echter achterwege, hoewel Kroetsjef in zijn rede zeide, dat het hen zeer speet, iLit het indertijd tot een breuk tussen de Sovjet-Unie en Yoego-Slavië gekomen is en hij er een beroep op deed, dat het tussen de communistische Russische en Yoego-Slavische partijen tot een goede verstandliouding en samenwerking zou komen.

Voorts nog over

de Engelse Parlementsverkiezingen

(^p Donderdag 26 Mei hebben de verkiezingen voor het Engelse Lagerhuis plaats gehad. Zij hebben zich gekenmerkt door een bijzonder rustig verloop. Clmrchül getuigde er van, dat er in heel zijn leven geen verkiezing was geweest, waarbij het er zo saai en emotieloos naar toe gegaan was. Zoals algemeen verwacht werd, is de conservatieve partij met de overwinning uit de stembus te voorschijn gekomen. Zij zal naar schatting — daar de uitslag van alle kiesdistricten nog niet hekend is, bestaat op dit punt nog geen volkomen zekerheid — een meerderheid in het Lagerhuis hebben, die omstreeks driemaal zo groot zal zijn als die van de achttien zetels, welke zij in het vorige parlement had; deze zal dus — zo wordt geschat — om en nabij de 60 zetels bedragen. Toen de eerste uitslagen bekend werden na 9 uur des avonds — de stembus is in Engeland van des morgens 7 uur tot des avonds 9 uur open — bleek reeds, dat de conservatieve partij aan de winnende hand was. De uitslag van betrekkelijk weinig kiesdistricten was nog maar bekend, toen de conservatieven reeds vijf zetels gewonnen hadden en de socialisten vier zetels en de liberalen één zetel verloren hadden. En naar mate er meer uitslagen bekend werden, stegen de winst van de conservatieven en het verlies van de socialisten. Het werd dan ook gaandeweg duidelijker, naarmate de uitslagen der verkiezingen bekend werden, dat het Engelse volk in zijn grote meerderheid genoeg had van de socialistische - maatregelen. Het Engelse volk heeft, zoals de uitslag der verkiezingen uitwijst, in nog veel sterkere mate dan in 1951 zich uitgesproken tegen staatsbemoeienis, tegen de ontvoogding door de staat van het bedrijfsleven en tegen de naasting van bedrijven door de staat.

En deze uitspraak heeft nog te meer betekenis, als men weet, dat het in honderd jaar in Engeland nog maar eenmaal voorgekomen is, dat een zittend ministerie en de partij, die het steunde, bij de verkiezing de overwinning behaalde. Het Labour-ministerie, dat in Engeland zes en een half jaar aan het bewind geweest was, leed bij de verkiezingen in 1951, overeenkomstig de in Engeland heersende gewoonte, de nederlaag, zij het dan ook maar op het randje af. En ziet, het conservatieve kabinet, dat nu drie en een half jaar de teugels van het bewind in handen heeft, behaalde een klinkende overwinning en zag zijn positie in het parlement danig versterkt.

Over het algemeen is de opkomst der kiezers niet groot geweest. Deze was zelfs, geringer dan in 1951, toen hij 82, 6 procent, tegen nu 72, 56 bedroeg. Daaraan schrijft men het toe, dat Churchill, die in het district Woodford herkozen werd, ruim 2500 stemmen minder behaalde dan in 1951, nu 15.808, tegen 18.579 in 1951. Ook Bevan, hetgeen wel niet alleen aan de geringe opkomst der kiezers zal te wijten zijn, behaalde tweeduizend stemmen minder dan in 1951, terwijl twee van zijn naaste medestanders niet herkozen werden. Attlee werd ook herkozen, maar zijn vriend, die ettelijke jaren met hem in dezelfde stad gekozen werd, moest bij deze verkiezing zijn zetel aan een conservatief afstaan. Het zou zulk een wonder niet zijn, als de strijd in de socialistische partij tussen Attlee en Bevan, welke bij de verkiezingen aan de sociaHstische partij ontegenzeggelijk schade gedaan heeft, opnieuw zou ontbranden. Zij zullen allicht elkander de schuld er van geven, dat er voor de socialisten zoveel zetels verloren gingen.

Daar is ook wel reden voor, dat de socialisten bijzonder slecht over de uitslag der verkiezing te spreken zijn. Er heeft namelijk een verschuiving van 2 procent in stemmenaantal van hnks naar rechts plaats gehad.

De conservatieve partij heeft in Engeland in de laatste jaren geducht in aantal en sterkte gewonnen. Vóór 1950 had deze partij een minderheid van niet minder dan 180 zetels in het Engelse Lagerhuis, terwijl nu reeds vast staat, hoewel de uitslagen van alle verkiezingen nog niet eens bekend zijn, dat deze partij een meerderheid in het Lagerhuis zal hebben. Reeds nu is het zeker, dat zij 313 zetels van de 630 zetels van het Lagerhuis zal bezetten.

Ook de liberalen en de communisten is het bij deze verkiezing niet al te best vergaan, ' in zo verre, dat de liberalen, voor zover tot dusver bekend is, in het Lagerhuis slechts 4 zetels zullen kunnen innemen, en de communisten geen enkele. Daarbij komt nog, dat de liberalen in meer dan veertig kiesdistricten, waarin zij candidaten hadden gesteld, de waarborgsom van 150 Engelse ponden, dat de prijs is, die moet worden betaald door al die candidaten, die er niet in slagen een achtste van de in totaal uitgebrachte stemmen te verwerven, ten bate van de rijksschatkist verbeuren. Ook de communisten zijn er in dit opzicht niet best afgekomen. Van hun zeventien candidaten hebben er al veertien, van wie de uitslag der stemming reeds bekend is, hun waarborgsom verbeurd.

Volgens de laatste berichten, welke ons ten dienste staan, is de stand der partijen aldus: Conservatieven 322 (-j-21) en de socialisten 259 (— 17), de liberalen 4 zetels, terwijl andere partijen, die in het vorige parlement nog een zetel bezetten, deze verloren hebben.

Wij kunnen thans met het oog op de tij­ dige uitgave van „De Banier (Pinkstermaandag wordt er op de drukkerij van „De Banier" niet gewerkt) nog geen volledige uitslag in het nummer van 2 Juni geven, doch achten dit ook minder nodig, nu wel vaststaat, dat het kabinet Eden aan het bewind blijft en op een sterke meerderheid in het Lagerhuis kan rekenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen