Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Brief uit Zeeland

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Brief uit Zeeland

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

cccxx.

Het schijnt wel, dat er tegenwoordig niet meer te ontkomen is aan het vragen om steun aan de overheid.

De onkosten of lasten bij elke onderneming zijn zo groot, dat het bijna niet mogelijk schijnt om zonder steun rond te komen.

Toch blijft het nodig op het gevaar, dat daaraan verbonden is, te blijven wijzen. „Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt", luidt een oud spreekwoord, en daarin zit een waarheid.

Met andere woorden, men wordt afhankehjk, men is niet meer vrij. Dus is men min of meer gebonden.

Juist dat is het gevaar, dat er een band komt aan de overheid, en dat men niet meer vrij is.

Ja, de overheid is wel Gods dienaresse, ook al belijdt zij dat niet, maar daarmede is nog niet gezegd, dat, ook al belijdt zij dat wel, maar elke taak aan de overheid moet worden toebetrouwd, ook al zal een overheid, die zich Gods dienaresse weet, rekening houden met Gods gebod en erkennen een hogere Wetgever boven zich te hebben.

Maar het is niet zo, dat daarom met meer of minder vrijmoedigheid een beroep op de overheid wordt gedaan; neen, het is meermalen omdat gemeend wordt, dat het nu eenmaal zo behoort. En dat is juist een nog groter gevaar, Hetgeen, dat uitzondering zou moeten zijn, wordt regel.

Het kan moeilijk anders, en daarom moet het maar zo. Met een beroep op de onmacht is zoveel getracht goed te maken en zijn wel beginselen verkracht.

En kwam dat nu nog maar alleen voor onder hen, die geheel geen rekening houden met Gods Woord, maar helaas, in alle kringen vindt het - vragen van steun aan de overheid, het drijven op de bijdragen van de overheid, ingang. Daarom is het zo nodig daartegen te waarschuwen.

De één wü steun voor die vereniging, en een ander voor die •stichting, weer een ander voor kerkbouw en armenzorg. Het kan niet ontkend worden, dat er tegenwoordig wel veel van ons voll; wordt gevraagd of geëist.

De belastingen zijn hoog en ten dele ingesteld om door de overheid wat te kunnen geven.

En nu is het niet zo, dat zij, die zelfstandig wat tot stand brengen en in stand houden, vrij worden gesteld van belastingen. Zij krijgen dus nog extra te betalen.

Het kan zwaar zijn, en toch, laten wij er mede rekenen, dat, willen wij onze vrijheid behouden, er offers gebracht zullen moeten worden.

Och, het is zo gemakkelijk om te gaM stellen: Ieder© Nederlander heeft toch dezelfde rechten, en daarom moeten wij daarvan ook gebruik maken.

Maar met het stellen daarvan is ook de noodzaak gesteld om aan ieder en elk te geven, ook al wordt gevraagd voor zaken, die de overheid niet zal kunnen steunen en zal moeten tegengaan. Immers, dan is er recht. Dan gaan wij de rechten van het volk wel zeer hoog stellen; dan riekt dat wel wat naar volkssouvereiniteit.

Zo zwaar als het dan ook zijn kan, laten wij rekening houden met onze beginselen. Laten - wij daaraan alles toetsen. Immers, wij achten die beginselen gegrond op Gods Woord, en dat geldt.

Niet dat wij onszelf daarom maar overal buiten moeten zetten. Neen, als het er om gaat om onze 'beginselen uit te dragen, dan dienen wij te tonen er te zijn, Wehswaar behoren wij tot de sekte, die overal wordt tegengesproken, maar daarom dienen we nog niet te zwijgen. Het is nodig om te laten uitkomen, dat wij er zijn, niet om onszelf daarmede op de voorgrond te stellen, maar, kon het zijn, om Gods eer te bedoelen.

Maar dan dienen wij ook te bedenken, dat het God onteert als waj voor alles maar willen gaan steunen op de overheid. Dat wij maar zien op onze onmacht, en geen blijk er van geven te geloven, dat God alles regeert en bestuurt. En nu kunnen wij niet geloven van onszelf, maar daarmede is ons niet geloven nog niet verschoond.

Ook in die dingen zullen we moeten tonen „een afgezonderd volk" te zijn, die wel niet buiten de wereld leven, maar toch uit een ander beginsel.

Uw Zeeuwse Briefschrijver

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 juni 1955

De Banier | 8 Pagina's

Brief uit Zeeland

Bekijk de hele uitgave van donderdag 30 juni 1955

De Banier | 8 Pagina's