Buitenlands OVERZICHT

De wereld wordt ons in Gods Woord beschreven als een oord van onrust, waarin ook voortdurend onrust zal zijn. Op allerlei wijze en door talloos velen is geprobeerd deze uitspraak krachteloos te maken.

De vermaarde Duitse wijsgeer Immanuël Kant schreef een geschrift: „Zum ewigen Frieden, ein philosophischer Entwurf', waarin hij zijn zienswijze te boek gesteld heeft om tot een algemene rust en vrede op aarde te geraken. Hij betoogde daarin, dat de politiek het daarhenen behoorde te leiden, dat een ieder met zijn toestand tevreden is, alzo zouden dan de vrede en de rust op aarde verzekerd zijn.

Het is er echter ver vandaan, dat deze toestand is ingetreden. Nog immer is de wereld een oord van onrust, in weerwil van zo vele pogingen, die aangewend zijn en nog aangewend worden om daarin een grondige wijziging aan te brengen. De zonde, welke scheiding gemaakt heeft tussen God de Heere en de mens, maakt ook zo menigwerf scheiding tussen mens en mens, volk en volk.

Met dit feit rekent de moderne filosofie, en zo talloos velen met haar, echter niet, vandaar ook dat haar beschouwingen, berekeningen en voorspellingen telkens falen.

De wereld is nog immer een oord van onrust. De spanningen, welke tussen onderscheiden© volken, tussen de Westelijke en de Oostelijke mogendheden bestaan, duren nog onverpoosd voort. De conferentie van Geneve heeft daar geen einde aan weten te maken.

Nochtans heeft men de pogingen daartoe niet opgegeven. Bepaald is, dat de ministers van buitenlandse zaken van de vier grote mogendheden op het einde van October andermaal in conferentie zullen samenkomen.

De vriendelijkheid, welke de Russische regering op de conferentie van Geneve en ook verder in de laatste tijd zo typerend aan de dag legt, is ook tot uiting gekomen in een tuinfeest, dat de Russische premier Boelganin dezer dagen belegd heeft. Daarop had hij de ambassadeurs van verschillende landen en de vertegenwoordigers van de buitenlandse pers als zijn gasten uitgenodigd. Zelfs hun vrouwen waren mede uitgenodigd. Heel royaal zijn deze personen getracteerd. Hoogst minzaam en voorkomend zijn dezen daar door de Russische gastheer ontvangen en onthaald. Aan uitgezochte vermaken en aan een keur van spijzen en dranken heeft het daarbij niet ontbroken. Deze viuendelijkheid, welke de Russen ook bij hun bezoek aan maarschalk Tito betoond hebben, heeft hun geen windeieren gelegd. Tito is sindsdien zich meer naar de zin der Russen gaan schikken. Dit blijkt onder meer hieruit, dat hij er op aangedrongen heeft, dat het pact van de Balkan, waarbij hij zich aangesloten heeft, een minder miUtair karakter zal dragen en in die zin gewijzigd behoord te worden. Het spreekt wel vanzelf, dat deze wijziging in Tito's gedrag bij de Westelijke mogendheden niet onopgemerkt is gebleven en bij hen een zekere, zeer wel te begrijpen onrust verwekt heeft.

Onrust valt ook waar te nemen ten aanzien van de huidige gang van zaken op Korea. De Zuid-Koreaanse regering wü van de bestandscommissie, welke toe te zien heeft, dat de wapenstilstand aldaar wordt nageleefd, af. De Zuid-Koreanen hebben in de laatste tijd vrijwel dagelijks min of meer grote betogingen tegen deze commissie gehouden. Zij beschuldigen de communistische leden van deze commissie \ ••"'onmcre. 7.r spreken het in hun bladen zelfs openlijk Uit, dat deze leden niet anders dan spionnen zijn, die uit hun land zo spoedig mogelijk behoren gezet te worden. Zelfs is er reeds een datum vastgesteld, waarop deze verbanning uit Korea zal plaats vinden.

Men mag echter wel als vrij zeker aannemen, dat er van deze verbanning niets zal komen. De Amerikaans© regering heeft zich daar scherp tegen verzet. De Verenigde Staten zullen hun verplichtingen, om de bestandscommissie in Korea te beschermen, nakomen, zo heeft de Amerikaanse minister Dulles verklaard, aan welke verklaring in officiële kringen nog werd toegevoegd: Desnoods met geweld.

Dit zal er wel aan toegevoegd zijn als een waarschuwing tegen de ongeregeldheden, welke er in Zuid-Korea zijn voorgekomen, waarin in hoofdzaak Zuid-Koreaanse oud-strijders Amerikaanse legerkampen proberen binnen te dringen, waarin Poolse en Tsjechisöhe leden van de bestandscommissie zijn gehuisvest.

Hierbij komt het voor, dat Amerikaanse soldaten brandslangen en gasgranaten moeten gebruiken om de aanval van Koreanen, die in vrij groten getale geschiedt, af te slaan.

Dulles verklaarde, dat hij het met de Zuid-Koreanen daarin wel eens was, dat de Poolse en Tsjechische leden van de bestandscommissie zich niet met hun eigenlijke taak bezighouden, maar de Zuid-Koreaanse regering moet niet proberen het bestand met geweld te breken, daar een verbreking van het bestand zou leiden tot de verschrikkingen van een waterstof-en atoomoorlog.

Dat de onrust en ongeregeldheden op Korea ernstig worden opgevat, komt hierin wel tot uiting, dat de afgevaardigden der zestien landen, die aan de zijde van de Organisatie der Verenigde Naties aan de Koreaanse oorlog hebben deelgenomen, thans in vergadering te Londen bijeen zijn ter bespreking van de toestand op Korea. Men is op die vergadering het daarover eens, dat onder de druk van Amerika de Zuid-Koreaanse regering niet tot verbanning van de Poolse en Tsjechische leden zal overgaan; dit neemt echter niet weg, dat het op Korea geducht kookt en gist, en het er ook wel zal blijven koken en gisten, want de Zuid-Koreaanse regering, daarin het gevoelen van haar onderdanen vertolkende, is het allerminst eens met de huidig© gang van zaken in haar land. Het is aldaar verre van rustig en de algemene tevredenheid is er geheel zoek.

Tevreden over het verloop van de onderhandelingen tussen de ambassadeur van Amerika en die van het communistische China is men in Amerika ook al niet. Voor zover ons de berichten daarover inlichten, is men het in Geneve nog steeds niet eens kunnen worden over het eerste punt, dat op de agenda staat: De terugkeer der burgers. De Chinese ambassadeur moet voorgesteld hebben, dat een derde mogendheid het recht zal bekomen om in Amerika een onderzoek in te stellen naar de positie van de in Amerika verblijvende Chinezen. De Amerikaanse regering wil echter met het Chinese voorstel niets van doen hebben. Zij wil niet, dat er enige druk zal uitgeoefend worden op de ruim 4500 Chinezen, die reeds eerder te kennen gegeven hebben, niet naar China te willen terugkeren. Bovendien erkent zij de autoriteit van de communistische Chinese staat niet over de in Amerika verblijvende Chinezen. Daarbij komt nog, wat bij de Amerikaanse regering ook als een ernstig bezwaar tegen het Chinese voorstel weegt, dat, als zij het aanvaardde, dit zou betekenen, dat indirect het gezag van de communistisch© Chinese staat door haar erkend zou worden en dat het nationalistische China door haar gedesavoueerd zou worden. Het heeft er dan ook alles van weg, dat,

zoals men dat gemeenlijk uitdrukt, de onderhandelingen der ambassadeurs in een impasse geraakt zijn, hetgeen ook op te maken valt uit de verklaring, welke minister Dulles tijdens zijn persconferen­ tie aangaande de onderhandelingen te Geneve aflegde, verklarende, dat de bewering van de premier van het communistische China, Tsjoe-En-Lei, dat de Amerikaanse burgers wel uit China naar Amerika zouden kunnen terugkeren, niet bewaarheid lijkt te worden. Mogelijk ~ zo zeide Dulles tevens — zal de Amerikaans© regering een witboek uitgeven over de mishandelingen, welke de onlangs vrijgelaten elf Amerikaanse vliegers in het rode China hebben moeten ondergaan.

Ook is de rest in Engeland al ver zoek. De economische toestand van dat land is min of meer precair. Dit treedt ook al aan de dag uit het besluit van premier Eden, die in de periode van de vacantia zijn kabinet voor een extra vergadering in Londen bijeengeroepen heeft. In die vergadering zal dan beraadslaagd worden over de maatregelen, welke er tot verbetering van de economische toestand genomen zullen moeten worden.

Ook het Frans© kabinet kent zijn zorgen. En dit over de toestand, welke er in Marokko heerst. Het heeft er enige tijd naai uitgezien dat de Marokkaanse kwestie het kabinet uiteen zou doen vallen. Dit schijnt echter, afgaande op de laatste berichten, niet het geval te zijn. Het Franse kabinet heeft een algeheel accoord over Marokko bereikt. De plannen van de Franse resident van Marokko, Grandval, en Fauie, zijn aanvaard. Ook de ministers, die er aanvankelijk fel tegen gekant waren, hebben ze thans goedgekeurd. Nog vóór de 20ste Augustus (de dag, waarop ernstige onlusten in Marokko gevreesd werden), zullen vérgaande hervormingen voor Marokko worden afgekondigd, die zowel van sociale als van politieke aard zullen zijn. Er zullen liogere lonen worden uitgekeerd en het onderwijs zal voortaan gratis gegeven worden, terwijl de vorming van een Marokkaanse regering zal plaats vinden en andere stappen gedaan zullen worden, welke zullen leiden tot het geleidelijk verkrijgen van de interne zelfstandigheid, welke Frankrijk kort geleden aan Tunis heeft toegekend. De vraag blijft echter gewettigd, of daarmede voorgoed de rust in Marokko gevestigd zal zijn en of deze regeling zal voldoen aan de Marokkaans© nationahsten, die hun land geheel onafhankelijk van Frankrijk wensen te zien.

Met de regeling van de Marokkaanse kwestie wil echter allerminst gezegd zijn, dat de rust in Frankrijk bevestigd is. Wat de Fransen op het ogenblik bezig houdt, dat is nog al veel meer dan de Marokkaanse kwestie, die van het Saarland.

De Franse regering heeft op bedekt© wijze te kermen gegeven, dat zij zich niet langer aan de accoorden over de West-Europese Unie en de Westduitse herbewapening gebonden zal achten indien het door haar ontworpen statuut door de Saarlanders verworpen zal worden. Deze kwestie heeft zowel in West-Duitsland als in Frankrijik sterk de aandacht. Zij heeft al tengevolge gehad, dat, wat de Sovjet-Unie zeer welgevallig is, ©r een zekere verkoeling in de verhouding tussen Frankrijk en West-Duitsland ontstaan is.

Ook het overzicht van deze week geeft ons rijkelijk te aanschouwen, dat de wereld, zoals de Heihge Schrift ons dat beschrijft, nog altijd een oord van onrust is en dat de algemene tevredenheid, waarover Kant schreef, er ook thans niet in te vinden is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen