Het roepen om de Heilige Geest

II.

o fontein der hoven, put der levende icateren, die uit Libanon vloeien! Ontwaak, noordenwind, en kom, gil zuidenwind, doorwaai mijn hof. Hooglied 4 : 15-16a

De kerk heeft in die gescheurde Christus aan het kruis de heerlijkheid aanschouwd van de Verlosser, waarin de Vader Zich openbaart als een God van verzoening en zahgheid. Moest de Christus niet alzo Hjden? Het was naar de eis van de Goddelijke noodzakelijkheid, het was de vervulling van het recht en de verheerlijking van al Gods deugden. Als Christus aan het kruis hangt, wat gebeurt er dan? Wat heeft dan plaats?

Dan komt daar een Romeinse soldaat en slaat de beenderen stuk van de moordenaars, de dood moet intreden. Maar als hij tot de Heere Jezus komt, ziet hij, dat Deze airede gestorven is. Wat is er meer te doen? Het hoofd is op de borst gevallen en het lichaam is leeggebloed. Zo hangt Christus aan het kruis. Doch dan staat er: „Eén van de krijgsknechten doorstak Zijn 2djde met een speer en terstond kwam er bloed en water uit". En die speersteek is naar Gods aanbiddelijke raad voor de kerk een oorzaak van eeuwige zaligheid geworden. Want dit moest geschieden! „Moest de Christus niet al deze dingen lijden en alzo tot Zijn heerlijkheid ingaan? "

Ja, dit was naar de eeuwige en aanbiddelijke raad Gods. , , Terstond kwam er bloed en water uit". Rechtvaardigmaking en heiligmaking.

En zie, dit nu is de fontein der hoven, de put der levende wateren. Nu is de kerk een hof, en wat zou een hof zijn zonder water? Door die fontein wordt de hof van Gods kerk bewaterd, door die doorstoken zijde. Daar hebt gij de fontein der hoven, de put der levende wateren.

Een fontein ontstaat door drukking, dat is de drukking in het lijden van Christus; en naar die mate is Zijn heerlijkheid, ., Zijn schoonheid en verdienste, de glorie, majesteit en aanbiddelijkheid, die van Zijn Persoon en ambten uitstraalt. „O fontein der hoven, put der levende wateren". Wat een fontein moet dat zijn, want de Borg moet de ganse wereld drenken. Dat is op de Pinksterdag gebeurd en openbaar geworden. Parthers en Meders en Elamieten en die inwoners zijn van Mesopotamië en Judéa. En Capadocië, Pontus en Azië, en Frygië en Pamfyhë, Egypte en de delen van Lybië, hetwelk bij Cyrene ligt, en uitlandse Romeinen, beiden Joden en Jodengenoten.

De ganse wereld. Zoveel maal als gij leest: „De ganse wereld", wordt daarmede bedoeld de ganse kerk. Dat betekent niet alle mensen. Als er staat in de Heilige Schrift: „Alzo lief heeft God de wereld gehad", wordt niet bedoeld de ganse wereld, maar de wereld der uitverkorenen. Dat wil zeggen: Uit alle delen der aarde. „Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die Gij Mij uit de wereld gegeven hebt".

Die kerk is op Pinksterdag internationaal geworden. Zij worden uit alle volken der aarde getrokken.

Maar: „O put der levende wateren". Men kan een put hebben van dood water. Er wordt in de Heilige Schrift gesproken van dood water en van levend water. Water is het beeld van de volheid, die in de drieënige God is. En op Pinksteren, door de Heilige Geest, wordt het openbaar. Op tal van plaatsen in de Heilige Schrift wordt van dat water gesproken. „Zo iemand dorst, hij kome tot Mij en drinke". Dit zeide Hij van de Geest. De Geest wordt voorgesteld onder het beeld van het water. WaF"^3ë\}-egen voor de aarde is, is de Geest voor < kerk. „Ik zal water gieten op het dorsti-~ ge en stromen op het droge. Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten". Het zijn de wateren van genade, die ontsprongen zijn op Golgotha. De Bron des levens ontspringt aan zijn voet; daar reinigt de Heiland u al met Zijn bloed.

Wateren des doods, maar ook des levens. Er zijn wateren van vervolging. Wij lezen van de kerk: „Er was een vrouw, bekleed met de zon, en de maan was onder haar voeten; en uit de mond van de draak kwam een rivier om de vrouw te verzwelgen. Maar de Heere gaf haar een plaats in de woestijn". In Psalm 73 staat:

Daarom keert zich Gods volle hiertoe. En schrikt, wanneer hun, bang te moe. Het water, daar hun niets gelukt. Met bekers vol wordt uitgedrukt.

Hier staat: , , Put der levende wateren". Het zijn dode zondaren, diep ellendig, die in Adam buiten God gevallen zijn. De Heere komt hen levend te maken niet alleen, maar ook te verlevendigen, elk ogenblik als Hij de hof bewatert. Nu werkt de Heere in het hart van de kerk daar behoefte aan en de nood.

Zonder U kan ik niet zuchten. Noch van hier naar boven vluchten; Zonder U niet zijn verblijd. Schoon Gij goedertieren zijt.

Daarom: „O fontein der hoven, put der levende wateren".

Ik heb gezegd, dat een fontein ontstaat door drukking. Welnu, de vernederde Christus wordt verhoogd op de Pinkster­ dag door de Heilige Geest. Nu wordt vervuld:

Een milde regen zond G', o Heer', Op Uw bezwijkend' erf'nis neer. Om sterkt' aan haar te geven.

Waar komt die fontein vandaan? Wel, er staat: „Die uit Libanon vloeit". Libanon was een geweldig gebergte in het Noorden van Palestina. Dichters en schilders hebben zich beijverd om de schoonheid van de Libanon uit te beelden. Op die machtige bergketen in het Noorden ontsprongen de beken. Daar, op de Libanon, ontsprong ook de Jordaan. Hier v/ordt in beeldspraak gezegd: „Fontein". Niet een dode poel, maar een put der levende wateren, komend van de Libanon. Waar ligt de Libanon? De Libanon ligt veel hoger dan het hoogste punt der aarde.

Zijn grondslag, Zijn onwrikb're vastigheden. Heeft God gelegd op bergen, Hem gewdjd.

Op de bergen der eeuwigheid. Die fontein komt uit het hart Gods des Vaders. Het heeft zijn verdienende 'kracht in Christus op Golgotha. Hij ontspringt op de bergen der eeuwigheid. Die bergen der eeuwigheid zijn de deugden Gods. Het komt voort uit de deugdenvolheid, die in God is.

Er wordt gesproken over een fontein en put der levende wateren. Wie ingeleid is in Gods Woord, verstaat, dat wij hier te do? n hebben met wat wij noemen een , , para]lelisme".

De zin der gedachten is zó vol en zó rijk, de Hebreeër kan het niet in een enkel woord zeggen. Enkel „fontein" is niet genoeg, het zegt nog meer. Hij zegt: „Put der levende wateren". Het is geen eigengemaakte fontein. De fontein en de put der levende wateren zijn hier één gedachte, het geeft de rijkdom aan. Het is een fontein van levende wateren. Hij ontspringt op Libanon, op de bergen der eeuwigheid. In de stille raad des vredes, uit die onzichtbare ader van het eeuwig Godswezen komt die fontein voort. Welnu, mochten wij tot onszelf inkeren.

Als wij dit horen uitroepen, is er nood bij de kerk. Water veronderstelt dorst. Dorst is een ledigheid, die om vervulling schreeuwt. „Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo dorst mijn ziel naar God". Kennen wij iets van dat dorsten en roepen en vragen en zuchten naar God? „O fontein der hoven, put der levende wateren, die uit Libanon vloeien".

Verstaan wij er iets van wat het zeggen wi' dat dorsten naar God een ledigheid is, die om vervulhng schreeuwt? Van nature zijn we vervuld met wateren des doods, met een onreine bron van wanbedrijven. Wij zijn vervuld met alles, wat niet deugt, niet alleen met ongerechtigheden, maar ook met eigengerechtigheden, vervuld met vijandschap, met goddeloosheid. Gaat na wat ons hart oplevert: De dood. Dat leveren uw en mijn hart op.

Grand-Rapids

Ds. C. SMITS

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen