Buitenlands OVEZICHT

De leer, welke uit en van en naar de mens is — zo heeft Luther eenmaal geschreven — wil niet een boek zijn, dat onder de bank of in kisten ligt, maar deze leer wil van de daken gepredikt, onder de lieden verkondigd, gehoord en gehoorzaamd worden, nog veel meer, ja boven het Woord van God, zodat zij niet juister kan worden genoemd dan een vliegend boek, dewijl zij over heel het rond der aarde haar predikers en discipelen heeft, die haar gevestigd en gehandhaafd wensen te zien. Andere schrijvers, die deze uitspraak van Luther bijvielen, hebben er aan toegevoegd, dat deze leer onzeker en zwevende gelijk de zwaluwen is, met de tijd en de omstandigheden menigwerf van gedaante en aanzien verandert, maar altijd een duistere macht in zich heeft, doch geen kracht noch rust aan de mens schenkt. Komt de nood aan de man, dan zendt zij de arme mens, die daarop bouwde en vertrouwde, troosteloos henen, evenals de overpriesters Judas in zijn radeloosheid henenzonden, zeggende: „Wat gaat ons dat aan? Gij moogt toezien". Gaat een mens sterven, dan biedt zij hem al eveimiin raad of hulp, dan is het: Ga heen en word warm; ik bemoei mij met de levenden, maar niet met de stervenden.

Voorzeker, de leer, welke van en naar de mens is, is een vliegend boek gelijk, dat in alle oorden der wereld zijn lezers en volgelingen bij honderden en duizenden heeft, dewijl zij hen in het gevlij komt; een toveres gelijk, die de mens met schone voorspiegelingen verrukt, maar tegelijk bedriegt. Zij belooft veel, maar geeft niets heilzaams, en. . . . zij vermag zulks ook niet.

Geheel anders is het gesteld met het eeuwige Woord van God! Dat gaat niet met pluimstrijkende woorden om, houdt de mens de spiegel der waarheid voor; doch daarvan is hij nu juist niet gediend, dewijl hij naar Christus' woord niet bestraft wil zijn, hetgeen het licht van dat Woord hem doet, weswege hij de duisternis verkiest boven het hcht, de dood boven het leven, en zich van dat Woord afkeert. Met bedriegerijen houdt dit Woord zich niet op, daarom vindt het bij de wereld ook geen bijval, want het oude spreekwoord. „Mundus vult decipi", „De . wereld wil bedrogen zijn", is maar al te wnsti. In alle delen is dit Woord betrouwbaar en ook getrouw, het belooft niet alleen (geUjk zo ontzaggelijk veel beloofd wordt, wat niet nagekomen wordt), neen, wat het belooft, dat vervult het ook. Niet één, die zich dan ook naar dat Woord heeft mogen richten, is daarmede bedrogen uitgekomen, gelijk allen tenslotte in tijd en eeuwigheid jammerlijk bedrogen uitkomen, die zich naar menselijke wijsheid, naar die der wereld gedragen.

Doch hoewel nooit iemand bedrogen met Gods Woord is uitgekomen, hoe weinig wordt dit geloofd en hoe weinig wordt overeenkomstig dat Woord gehandeld!

En hoe gretig leent daarentegen de mens het oor aan de menselijke wijsheid! En dit in weerwil van het feit, dat zij hem bij voortduring bedriegt, veel belooft, maar met slagen 'betaalt.

Wat al voorspiegelingen heeft deze wijsheid gedaan, wat al kostelijke en rijke dingen heeft zij in het vooruitzicht gesteld, zonder dat er ook maar één daarvan in vervulling is getreden. Hoe is nu al eeuwenlang door filosofen, en zo vele anderen met hen, beweerd, dat, indien er maar naar de regels der menselijke wijsheid gehandeld zou worden, alsdan rust, vrede en algemene tevredenheid op aarde gevonden zouden worden.

Thans zien wij dan, dat de machtigen der aarde zich naar deze stelregel richten, doch waar vindt men thans rust, vrede en algemene tevredenheid op de wereld?

Het is waar, dat de autoriteiten in de Sovjet-Unie een veel vriendelijker gelaat vertonen dan zij ooit tevoren vertoond hebben, en voor het oog een allerwelwillendste houding aannemen en althans zeer de schijn geven, dat zij met de Westelijke mogendheden tot overeenstemming wülen komen. Zelfs doet het gerucht in de pers de ronde, dat zij er naar streven om met Amerika op een goede voet te komen; met Amerika, waarvoor zij lange jaren aaneen geen goed woord over gehad hebben, dat zij bij elke gelegenheid van imperialisme beschuldigden en dat het de oorlog wilde en voorbereidde, en verder van al wat verre van mooi was. Het doet dan ook heel vreemd aan, dat de Russische autoriteiten dezier dagen verklaard hebben, dat zij van de oprecht gemeende vredeswil van Amerika overtuigd waren. Evenzeer heeft het wel iets vreemds in zich, dat deze autoriteiten er thans toe overgegaan zijn om de Russische strijdkrachten te verminde­ ren. Dat heeft in brede kringen de aan. dacht getrokken. Ook in Amerika. £)j Amerikaanse minister Dulles heeft er zelfs op een persconferentie een hele ]x. schouwing aan gewijd. Begrijpelijkenvijs had hij er, naar hij zeide, met genoegen kennis van genomen, dat nog vóór het einde van dit jaar de Russische strijdkrachten met 640.000 man verminderd zullen worden, welke volgens een nadere verklaring van de Russische autoriteiten beschikbaar zullen gesteld worden voor de tewerkstelling in industrie en landbouw. Voor zover Dulles wist, moest dit de eerste vermindering van betekenis zijn in de Russische gewapende mankracht gediurende de laatste acht jaren. Doch, zo verklaarde EhiUes verder, de militaire betekenis van de Russische vermindering valt niet gemakkelijk te beoordelen. Nooit toch is er van Russische zijde opgave verstrekt over de omvang van de Russische strijdkrachten en reserves, of over hun indeling over de verschillende wapens, of over het wapenstelsel, dat te hunner beschikking staat. Zelfs, aldus vervolgde Dulles, na deze vermindering zullen de parate Russische strijdkracliten veel groter zijn dan die van de Verenigde Staten van Amerika. Bovendien onderhoudt de Sovjet-Unie ook zeer grote georganiseerde reserves aan mannen en materiaal, in staat om snel gemobiliseerd te worden. Daarenboven nog laat het gebruik van moderne wapens toe, zonder dat de strijdvaardigheid van een leger daardoor in werkelijkheid verminderd wordt, dat er minder mannen in militaire dienst zijn. Dit heeft het mogelijk gemaakt, naar Dulles verklaarde, dat in de afgelopen twee jaren Amerika zijn strijdkrachten van 3, 5 tot 2, 9 millioen verminderde.

Over de factoren, welke de Russische autoriteiten er toe geleid hebben om hun strijdkrachten te verminderen, kon Dulles dan ook geen besHste verklaring geven, daar een volledige controle en een doeltreffende inspectie ontbraken om de oorzaak van de vermindering recht te kunnen beoordelen, alsook de aangekondigde vermindering te kunnen controleren.

Overigens behoeft het niet zo zeer te bevreemden, dat de regering van de Sovjet-Unie toenadering tot Amerika zoekt en probeert om daarmede een zekere overeenkomst aan te gaan. Indien het haar gelukte een zodanige overeenkomst te sluiten, dat Amerika zijn troepen uit Europa terugtrok, dan was zij, naar de mens gesproken, heer en meester in Europa. Zelfs als zij, door met Amerika op een goede voet te komen, kon bewerken de herbewapening van West-Duitsland te voorkomen, waarop zij het nog steeds aanlegt, dan had zij daarrnede één van haar doeleinden bereikt.

Nochtans, hoe vriendelijk en voorkomend de Russische autoriteiten zich thans tegenover de Westelijke mogendheden, en ook al inzonderheid tegenover Amerika, gedragen, heeft dit niet tengevolge gehad, dat Rusland zijn vazalstaten de door Amerika begeerde vrijheid teruggegeven heeft, alsook niet, dat geen vliegtuigen van de Amerikanen meer worden neergeschoten. Dit heeft dezer dagen weder in Noord-Korea plaats gevonden.

Het opperbevel van de Verenigde Naties heeft immers bekend gemaakt, dat Noord-Koreaans afweergeschut dezer dagen een Amerikaans lesvliegtuig, dat zich boven de gedemilitariseerde zone bevond, heeft neergeschoten; terwijl ook bovendien nog een ander Amerikaans vHegtuig, dat zocht naar het wrak van het door het Noord-Koreaans afweergeschut neergeschoten Amerikaanse lesvhegtuig, ook door het Noord-Koreaans geschut beschoten is, al is het dan ook behouden op zij; n basis terug kunnen keren. '

Hierbij komt nog, dat, trots alle betoonde vriendelijkheid van communistische zijde, er van die kant geen nadere mededeling over het lot van de beide inzitten- iieergeschoten . lesvliegtuig •*lf strekt is, zodat daaromtrent niets bekend is.

Dit alles heeft er toe geleid, dat generaalmajoor Parks, lid van de militaire bejtandscommissie, bij de commimistische leden van deze commissie een uiterst scherp protest heeft ingediend.

Ook minister Dulles heeft op de persconferentie de bestandscommissie op Korea ter sprake gebracht. Hij zeide daaromtrent, dat de Amerikaanse regering haar bondgenoten uit de Koreaanse oorlog raadpleegde over de mogelijkheid het ontwerp van toezicht betreffende de commissie van de wapenstilstand op Korea te wijzigen. De Zuid-Koreaanse president Rhee heeft zich toch beklaagd over de communistische leden van die commissie, die 'hij ten laste legde, dat zij zich aan vérgaande spionnage schuldig maakten, waarom hij hun verwijdering wenste, !& zelfs een dag bepaald had, waarop zij Korea hadden te verlaten. Dit ultimatum heeft hij zelfs nog niet eens ingetrokken, al heeft hij dan de dag van him vertrek tot een nadere datum verschoven.

Tevens heeft Dulles op de persconferentie zich er over beklaagd, dat er helemaal geen schot zat in de Geneefse besprekingen van de ambassadeurs van Amerika en het communistische China, terwijl te dezer zake gezaghebbende woordvoerders verklaard hebben, dat de Amerikaans-Chinese besprekingen in Geneve klaarblijkelijk vastgelopen zijn door de communistische weigering om een verklaring af te leggen, dat de Amerikanen in het rode China onvoorwaardelijk vrij' zijn om China te verlaten.

Dit alles vertoont ons wel, dat er van rust en vrede en een algemene tevredenheid nog geen sprake is in de verhouding tussen de Westelijke en de communistische mogendheden.

Dit is ook al het geval in de verhouding tussen Frankrijk en Marokko. De premier van Frankrijk, Faure, en zijn medestanders dachten wel' de steen der wijzen gevonden te hebben, toen zij aan Marokko een gelijksoortig zelfbestuur als thans in Marokko bestaat, aanboden. Zij waren met dat aanbod zeer ingenomen. Het is ons van stonde af aan voorgekomen, dat er voor die ingenomenheid en de daarmede gepaard gaande vreugde geen wezenlijke grond bestond. De feiten hebben dit ook bevestigd. Want in weerwil van het Franse aanbod is het in Marokko verre van rustig en de algemene tevredenheid is er ook al zoek. Er zijn zelfs ernstige onlusten uitgebroken. Deze hadden op Vrijdag 19 Augustus plaats. In het Atlasgebergte trokken op die dag groepen Marokkanen plimderend en brandstichtend door de straten. Toen zij het postkantoor begonnen te belegeren, kwamen militairen in actie, die het vuur op de menigte openden, waardoor er vier mannen dodelijk getroffen en zeven verwond werden. Ook in Casablanca kwamen botsingen tussen Franse troepen en Marokkaanse betogers voor, hierbij namen zelfs vrouwen en kinderen aan de betogingen deel.

Zo vielen er dan op Vrijdag 19 Augustus in Marokko dertien doden en werden er vier-en-dertig gewond.

Met grote bezorgdheid zagen de Fransen de dag van 20 Augustus tegemoet, de dag van rouw voor ex-sultan ben Joessef, die twee jaar geleden door de Fransen als sultan werd afgezet, xiit Marokko werd weggevoerd en door zijn oom als sultan werd vervangen.

Aan deze sultan Mohammed ben Arafa werd door de Franse regering opgedragen een representatieve regering, een regering, waarin alle partijen vertegenwoordigd zouden zijn, te vormen, en dit liefst zo spoedig mogelijk. Doch de sultan treuzelt daarmede. Hem is nu door de Franse regering uitstel verleend. Doch of hij tenslotte met de vorming van een representatieve regering zal slagen, is de grote waag.

De toestand is zelfs zó ernstig geworden, dat premier Faure in eigen persoon besprekingen met de leden der Marokkaanse partijen in Aix-les-Bains zal gaan voeren. Of dit echter nieuwe onlusten en een algemene opstand in Marokko, waarvoor in Frankrijk gevreesd wordt, zal voorkomen, valt eveneens zeer te bezien. Onrust en ontevredenheid treffen wij ook al aan in het Saarland, waar het op het ogenblik weer danig gist en kookt; onrust en ontevredenheid treft men al evenzeer in de Soedan aan, waar de anti-Egyptische premier tot aftreden gedwongen werd en zich muiterijen bij het leger voordoen; onrust en ontevredenheid heersen in Engeland over de economische toestand, nog vermeerderd door Ierse aanvallen op Engelse wapendépots; onrust en ontevredenheid worden gevonden in de Portugese kolonie Goa, waarin zogenaamde geweldloze betogers uit India een invasie probeerden te doen, hetgeen hun echter belet werd door de Portugese militie en poHtie, die op hen ging vuren, waarbij 44 doden vielen, zodat er een vrij sterk gespannen toestand tussen India en Portugal ontstaan is; onrust en ontevredenheid openbaren zich al eveneens in Zuid-Oost-Azië, waar de communisten weer geducht het hoofd opsteken; onrust en ontevredenheid zijn niet alleen aanwezig bij de Amerikanen en Zuid-Koreanen over de toestand op Korea, maar ook bij de Chinese communisten en de Noord-Koreanen, die een conferentie over de Koreaanse kwestie eisen.

Voeg hier nog aan toe de reeds door ons vermelde onrust tussen de Westelijke en de Oostelijke mogendheden, en die tussen Frankrijk en Marokko, dan kan zonder enige overdrijving gezegd worden, dat, evenals in de dagen van Noach vóór de zondvloed, de wereld met wrevel vervuld is, want onrust en ontevredenheid vervullen de harten der mensen schier overal, hier in het groot en daar in het klein, hetgeen geen verwondering behoeft te baren, want de wereldse, vleselijke wijsheid, die men vrij algemeen volgt, belooft veel, maar betaalt met slaag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen