Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BUITENLANDS OVERZICHT

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Veel vermeldenswaardigs is er sedert wij ons vorige overzicht schreven in het buitenland niet voorgevallen. Wat nog het meest belangrijke is, dat er voorviel, daartoe behoort een rede van president Eisenhower en de opstand in Marokko. Om met het eerste te beginnen, president Eisenhower heeft op de jaarvergadering van de Amerikaanse rechtsgeleerden een toespraak gehouden, waarin hij onder andere gezegd heeft, dat de Geneefse conferentie op hoog niveau de gelegenheid heeft geopend om vorderingen te maken ten aanzien van een vrede, welke op rechtvaardigheid gegrond is. Amerika, zo sprak hij, bevindt zich in een kruistocht voor de vrede. In zijn ijver voor de vrede mag Amerika echter niet gedogen, dat er een vrede gesloten wordt, waarbij het recht schipbreuk lijdt. Zo kan Amerika niet aanvaarden en zich zo maar niet neerleggen bij het onrecht, dat de Sovjet-Unie aan mensen en naties heeft aangedaan. Deed het dit wel, dan zou het onrecht bestendigd en gesano tionneerd worden en zou daar te eniger tijd een toekomstig conflict uit ontstaan. Zo kon de verdeling van Duitsland, aldus Eisenhower, niet verdedigd en gerechtvaardigd worden met argumenten, welke gegrond zijn op grenzen van taal en ras, en ook kan de overheersing van landen niet meer en nimmer goedgepraat worden door overwegingen en beschouwingen, dat zulks ter verdediging van het eigen land nodig is.

Eén en ander, zo verklaarde president Eisenhower, komt mogelijk voort uit een mengsel van wantrouwen en vrees. Dit zou volgens hem mogelijk een verklaring, doch geen verontschuldiging vormen. Bovendien kan volgens hem een apparaat, dat binnen de grenzen van andere souvereine naties aan de politieke en ideologische ondermijning werkt, nooit als een culturele, vredeHevende beweging worden beschouwd, en dit in werkelijkheid ook nimmer zijn.

De Amerikaanse delegatie, aldus merkte de president vervolgens op, is te Geneve er ronduit voor uitgekomen en heeft andere delegaties het daarop duidelijk gemaakt, dat er geen ware vrede kan zijn, als wij de huidige stand van zaken in de wereld aanvaarden, waarin hele volken worden onderdrukt, talloze mensen in onvrijheid leven en door agitatie onrust verwekt wordt in allerlei landen.

President Eisenhower sprak verder als zijn overtuiging uit, dat die landen, welke in oprechtheid naar de vrede onder de volken staan, tenslotte, al kunnen er jaren mee gemoeid zijn, de sympathie van de volken en de mensen zullen verwerven, om met hen een staat van vrede te brengen.

Op de vraag, die Eisenhower tijdens zijn rede zichzelf stelde: Kunnen vnj een vrede bereiken, die op rechtvaardigheid gegrond is? meende hij een bevestigend antwoord te mogen geven. Ik geloof, dat wij dat kunnen, zeide hij.

In Amerika zijn echter bij lange na niet allen dit met Eisenhower eens. Aldaar is op het eerste enthousiasme over de resultaten van de Geneefse conferentie, welke er in sommige kringen geheerst heeft, een vrij scherpe reactie gevolgd. President Eisenhower, wiens optreden in Geneve eerst de goedkeuring bij zeer velen verworven had, omdat hij op zulk een krachtige wijze er blijk van gegeven had, dat Amerika en de Westelijke mogendheden de vrede met de communistische rijken begeerden, staat op het ogenblik daarover in vele kringen niet meer in de wierook der bewondering en der goedkeuring.

En daar bestaat ook reden voor. De straffe en onverzoenlijke houding, welke de communistische regering ten aanzien van de vrijlating van de Amerikaanse burgergevangenen bij de onderhandelingen der Amerikaanse en Chinese ambassadeurs te Geneve heeft aangenomen, geeft een niet ongegronde reden aan tal van Amerikanen om de vredelievende gezindheid van de communistische autoriteiten sterk te betwdjfelen. Gelijk ook de gedragswijze van de Poolse en Tsjechische leden van de bestandscommissie op Korea, waartegen de Zuidkoreaanse bevolking demonstratie op demonstratie heeft gehouden, en aan wier adres de Zuidkoreaanse president de beschuldiging heeft geuit, dat zij hun positie misbruikten om te spionneren, hetgeen minister Dulles in bedekte termen zelfs toegegeven heeft, bij zeer velen in Amerika het aanvankelijke enthousiasme over de resultaten van de Geneefse conferentie geheel heeft verkoeld. Men trekt het op het ogenblik in vele Amerikaanse kringen zeer üi twijfel, of de door de Russen thans op zo opzienbarende wijze betoonde vriendelijkheid wel oprecht is, en men koestert daarin de gedachte, dat zij voor het bereiken van Russische doeleinden wordt vertoond en aangewend. Men is daarin allerminst overtuigd, dat de Russische autoriteiten oprecht en van harte een ontspanning onder de volken begeren, en vreest er in, dat zij met hun pleidooi voor en hun aan de dag gelegd streven naar de vrede niet anders dan hun eigen belangen en voordeel zoeken. In dat wantrouwen tegen de Russische en Chinese communistische regeringspersonen zijn tal van Amerikanen niet weinig gesterkt door een rapport, dat de juridische commissie uit de Amerikaanse senaat dezer dagen gepubhceexd heeft. Daarin is met feiten gestaafd geconstateerd, dat de Sovjet-Unie haar woord heeft gebroken ten opzichte van vrijwel elk land, waaraan zij ooit een belofte heeft gegeven. Op de lijst van geschon^ den beloften komen naar dit rapport, uitvoerig uiteengezet voor: Non-agressiepacten met landen, die later door de Russen werden veroverd; toezeggingen tot beëindiging van revolutionnaire acties in andere landen, welke niet vervuld zijn; schendingen van het Handvest der Verenigde Naües en het niet nakomen van te Teheran en Jalta gesloten overeenkomsten.

Alles bijeengenomen heeft dit bewerkt, dat men thans in verscheidene Amerikaanse kringen van oordeel is, dat de Amerikaanse delegatie te Geneve te ver gegaan is in haar ijver voor de vrede. Men is daarin beducht, dat die ijver slechte gevolgen zal hebben voor de zo moeizaam verworven eenheid en samenwerking van de Westelijke mogendheden, terwijl men zich ook al ongerust maakt, dat de waakzaamheid tegen de actie van de communisten in Amerika zelf zal verslappen.

Het is volstrekt niet onmogelijk, dat president Eisenhower zijn rede heeft uitgesproken om de in Amerika verontrusten er van te overtuigen, dat, al staat de Amerikaanse regering de vrede voor, zij deze toch niet tot elke prijs tot stand wil zien komen.

Ook zijn er, die van gevoelen zijn, dat de president deze rede heeft gehouden met het oog op het aanstaande bezoek van de Westduitse bondskanselier Dr. Adenauer aan de Russische regering. Deze regering kon aan Adenauer wel eens voorstellen doen, welke voor hem een zeer aaimemelijke kant hebben, want zij is er nog altijd met alle kracht en middelen op uit om de herbewapening van West-Duitsland ongedaan te maken en West-Duitsland van een samengaan met de Westelijke mogendheden af te trekken en naar een samengaan met het communistische blok toe te trekken.

Hoe het ook verder verlopen moge en wat het bezoek van Dr. Adenauer ook tot gevolgen moge hebben, dit is wel vrij zeker, dat de vrede, zoals president Eisenhower die wil, namelijk één op recht gegronde vrede, waarbij de Sovjet-Unie aan haar satellietstaten een volkomen vrijheid van handelen zal toestaan, nog lang op zich zal kunnen laten wachten, want er is geen spoor of zweem van te bekennen, dat de Sovjet-Unie zulks voornemens is te doen.

Wat sedert ons laatste overzicht de aandacht van vrijwel heel de wereld op zich gevestigd heeft, is Marokko en wat daarin voorgevallen is. De vrees, dat er op 20 Augustus een opstand uit zou breken, is op een ontzettende wdjze bewaarheid. Daarbij is ontzaggelijk veel bloed vergoten, hebben vele vernielingen plaats gevonden en is op een ontaarde wijze opgetreden. Vele Franse kolonisten zijn op een wreedaardige wijze om het leven gebracht, en ook onder de Marokkanen zijn er velen gesneuveld en verwond, toen de Franse troepen tegen hen werden ingezet. De Franse gouverneur van Marokko, Grandval, wordt vanwege zijn tegemoetkomende houding tegenover de Marokkanen de schuld van de opstand met zijn vreselijke gevolgen gegeven. De Franse kolonisten hebben hem zelfs, toen hij zich in het openbaar vertoonde, uitgejouwd en zij staan er pertinent op, dat hij als gouverneur zal aftreden. f l

Dit zal ook wel plaats hebben, al schijnt de Franse minister-president Faure zich daartegen, althans tegen een spoedig aftreden, nog te verzetten. Doch Faure zal dit aftreden stelhg wel niet kunnen keren.

Volgens de laatste berichten is er tussen de Franse regering en de Marokkaanse leiders een overeenkomst gesloten. Daarbij werd dan besloten, dat Grandval zal aftreden, de huidige sultan eveneens zal aftreden en vervangen zal worden door een kroonraad en een representatieve regering.

Een groot aantal van de Berberstammen, die hebben deelgenomen aan de moordpartij, heeft de wapens neergelegd en zich aan de Franse strijdkrachten, die hen in de bergen najoegen, onvoorwaardelijk overgegeven, zoals de Fransen dat geëist hadden, onder voorwaarde, dat hun een generaal pardon verleend zou worden.

Met dat al heeft de Franse regering het nochtans nodig geacht zes Franse bataljons uit West-Duitsland naar Marokko te zenden.

In het kort nog het navolgende. De Egyptische regering heeft medegedeeld, dat zij zich heeft teruggetrokken uit de besprekingen, welke onder leiding van de Organisatie der Verenigde Naties tussen Egypte en Israël zijn gevoerd. In de vorige week is er in één dag van Londen naar New-York heen-en teruggevlogen.

In Amerika heeft een grote overstroming plaats gevonden, waardoor mensen het leven hebben verloren en veel materiële schade is aangericht.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 september 1955

De Banier | 8 Pagina's

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 september 1955

De Banier | 8 Pagina's