Uit het eigen land

Dezer dagen is bij de Tweede Kamer een drietal wetsontwerpen ingediend, welke voor ons voUc van niet geringe betekenis zijn.

Wij zullen in het kort samengevat achtereenvolgens de inhoud van deze wetsontwerpen weergeven.

Het eerste wetsontwerp, dat de titel draagt: „Algemene Wet inzake Rijksbe­ lasting", bevat een belangrijke stap naar de algemene herziening van de belastingwetgeving. Met uitzondering van de invoerrechten en accijnzen heeft dit ontwerp betrekking op alle belastingen, welke door de Rijksbelastingdienst worden geheven.

Het beoogt ten aanzien van het huidige belastingstelsel een algemene regel in te stellen en daarin vereenvoudiging aan te brengen, wat, op zichzelf genomen, toe te juichen valt, want de terminologie van het huidige stelsel is vaak niet te begrijpen. In het wetsontwerp nu wordt voorgesteld een verduidelijking, vereenvoudiging en herziening in te voeren ten aanzien van de volgende punten: Hoe de aangifte moet worden gedaan, op welke wijze de belasting wordt geheven, welke rechtsmiddelen aan de belastingpUchtige ten dienste staan, terwijl voorts ook in afzonderlijke wetten strafbepalingen geregeld zullen worden.

Het tweede wetsontwerp is ingediend om een SpoorwegongevaUenraad, weDce uit vijf leden zal bestaan, onder wie twee leden technisch deskundigen (onder hen bijvoorbeeld een docent van de Technische Hogeschool) zullen zijn, in te stellen. Deze raad zal bericht ontvangen van alle gebeurtenissen, welke de geregelde loop der treinen of de veiligheid van personen in gevaar gebracht hebben.

De raad zal bevoegd zijn om een onderzoek in te stellen en zal daarvan verslag uit te brengen hebben aan de minister van Verkeer en Waterstaat. Deze verslagen zullen worden gepubhceerd.

De raad kan bepaalde maatregelen voorstellen, welke zij nodig oordeelt, en deze ter kennis van de minister brengen. Ook deze voorstellen en de 'beslissing, welke de minister daarop zal nemen, zullen gepubliceerd worden.

Het derde wetsvoorstel, dat ingediend is, heeft voor menige Nederlander een weinig aangename zijde. In dat wetsvoorstel spreekt de regering als haar mening uit, dat voor 1956 voor nog een aantal van rond 8000 dienstplichtigen de mogehjkheid zou moeten worden opengesteld de herhalingsoefeningen te vervullen van zes tot dertig dagen boven het thans wettelijk toegestane aantal.

Dit ontwerp van wet betreft alzo'de genoemde 8000 dienstphchtigen. Zij behoren tot de derde divisie. De regering beoogt nu met dit wetsvoorstel het wettelijk mogelijk te maken, dat deze diensplichtigen aan de herhalingsoefeningen in 1956 zullen kunnen deelnemen. Zij acht het van het grootste belang, dat de derde divisie als geheel nog aan de herhalingsoefeningen kan deelnemen, omdat daardoor bereikt wordt, dat tot 1958 ook de derde divisie als een volwaardige mobilisabele eenheid kan worden beschouwd. Na het aflossen van de 7 Decemberdivisie zullen in 1959 de dienstphchtigen van de 3e divisie in mobilisabele, aan de N.A.T.O. toegewezen eenheden worden vervangen en ontstaat een nieuwe 3e divisie, welke weer voor zes jaren haar plaats in het legerplan kan iimemen.

De Sociaal-Economische Raad heeft in de vorige week met een geringe meerderheid uitgesproken, dat een loonraad, te vormen uit deze Raad, dê taak van het College van Rijksbemiddelaars dient over te nemen. Deze Raad nam dit besluit met 20 tegen 17 stemmen aan. De organisaties van werknemers, de christeHjkprotestantse en rooms-katholieke werkgevers en middenstandsbonden en enkele kroonleden stemden vóór het instellen van een loonraad, de neutrale werkgeversorganisaties en de meeste kroonleden er tegen.

Bij de bespreking van het in te voeren loonbeleid bleek, dat de Sociaal-Economische Raad algemeen van gevoelen was, dat het mogelijk gemaakt moet worden bedrijfstaksgewijze af te wijken van de richthjnen, indien de werkgelegenheid, de productiviteit en rentabiliteit in de bedrijfstak gunstig afsteekt bij het gemiddelde beeld. Voor het verkrijgen van de mogelijkheid om per onderneming van de richtlijnen af te wijken, was echter slechts een geringe meerderheid te vinden. De Raad sprak zich met 21 tegen 16 stemmen hiervoor uit.

De Raad heeft ook de vraag onder ogen gezien, wat er moet gebeuren, indien de regering niet besluit tot het instellen van een loonraad. Gelet op de kleine meerderheid, die de stemming in de Sociaal-Economische Raad opleverde, is het geenszins onmogehjk, dat de regering tot dat besluit zal komen. Moet dan het college van Rijksbemiddelaars alle bevoegdheden, welke het thans bezit, behouden? Ook over deze vraag werd in de Raad gesproken en gestemd. Met 39 tegen 3 stemmen beantwoordde de Raad deze vraag toestemmend.

Een ander strijdpunt was of bij het instellen van een loonraad, de loomaad dan wel de gehele Sociaal-Economische Raad de richtlijnen voor het gemiddelde loonniveau zal moeten vaststellen.

Een klein deel van de Sociaal-Economische Raad wil dit geheel aan de loonraad toebetrouwen, doch de meerderheid stond op het standpunt, dat dit college dan het karakter van een wetgevend lichaam zou krijgen, hetgeen niet de bedoeling is. Bij de stemming over deze aangelegenheid werd beslist met 28 tegen 3 stemmen en 1 onthouding, dat het vaststellen van de richthjnen betreffende het loon door de plenaire Sociaal-Economische Raad behoort te geschieden.

Ook is in de vergadering van de Sociaal-Economische Raad de vraag aan de orde geweest of in het voorgestelde nieuwe systeem een verphchte algemene loonronde past.

De meerderheid van deze Raad ontkende dit, omdat het in strijd is met de grotere vrijheid, die men het bedrijfsleven op het gebied van de lonen wil geven.

Met 27 tegen 10 stemmen sprak de Sociaal-Economische Raad zich uit tegen het opleggen van verphchte algemene loomronden in het nieuwe systeem van loonvorming.

In de achter ons liggende week heeft Prins Bemhard een bezoek aan de paus gebracht. Volgens de dagbladen was dat bezoek, wat ook niet anders kon, daar hij geen regeringspersoon is, als gewoon burger, dus als een privaat persoon. Dat bezoek zal stellig bij de rooms-katholieken in ons land in zeer goede aarde gevallen zijn en daar met vreugde vernomen zijn; in de kringen van de protestants-christelijken, die de beginselen der Reformatie van harte delen, heeft het echter ontsteltenis en droefheid verwekt. Een protest vanuit het parlement is deswege, waar het hier een private aangelegenheid betreft, niet doenhjk, hoewel er stellig leden onder zijn, die van dat bezoek met gevoelens van droefheid en ontsteltenis kennis hebben genomen..

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen