Buitenlands OVERZICHT

Hoe verkeerd het is zijn vertrouwen op een mens te stellen — waartegen Gods Woord ons doorlopend waarschuvi't — toont ons de ziekte van president Eisenhower! De mens toch is niet alleen de ijdelheid, maar ook de vergankelijkheid onderworpen. En ook telkens wordt de uitspraak der Heilige Schrift bevestigd, dat sterkte enkel ijdelheid is.

De ziekte van de president — de hartaanval — bracht niet alleen geweldige ontsteltenis bij zeer velen, zowel in Amerika als ook ver daarbuiten, maar had ook ernstige gevolgen.

De dag nadat zijn ziekte bekend geworden was, daalden de Amerikaanse waarden op de beurs te New-York niet minder dan met het kapitale bedrag van 1300 milliard dollars, terwijl bovendien mede daardoor ook op andere beurzen buiten Amerika er een scherpe daling van de beurswaarden plaats greep.

Het ligt voor de hand, dat, waar de presidentsverkiezing in het volgende jaar plaats zal hebben, er ook al allerlei beschouwingen in verband met de ziekte van president Eisenhower in de pers ten beste gegeven werden. In sommige bladen werd reeds geschreven, dat Eisenhower zich voor de presidentsverkiezing niet meer candidaat zal stellen, hetgeen inderdaad voor de republikeinse partij een groot verlies zou zijn, want Eisenhower is niet alleen in Amerika, maar ook daarbuiten een zeer geziene en gewaardeerde persoon. Men neemt algemeen aan, dat, indien Eisenhower zich in 1956 weder candidaat voor het presidentschap zou stellen, hij weder herkozen zou worden, te meer doet men zulks, dewijl Amerika het tijdens zijn presidentschap maatschappelijk zeer welgegaan is. Amerika beleeft inderdaad een hoogconjunctuur, terwijl men bij het optreden van de president vreesde, dat er een crisis zou uitbreken, zoals er daar één in de dertiger jaren geweest is.

Het is dan ook voor de republikeinse partij, en in de eerste plaats wel voor zijn gezin en familie, verblijdend, dat de ziekte van president Eisenhower niet verergerd is, maar dat zij tot dusver een gunstig verloop heeft. Wie zou, afgezien van alle politiek, hem niet van harte toewensen, dat hij van zijn ziekte volkomen hersteld mag worden?

Tot dusver worden de regeringszaken door de vice-president Nixon in overleg met het ministerie en andere regeringsautoriteiten waargenomen. En dit gaat te gemakkelijker, dewijl de president altijd voorgestaan heeft, dat het bestuur van Amerika geen persoonlijk karakter, maar een principieel zal dragen, niet op personen, maar op beginselen diende te rusten.

Wat de laatste berichten over de ziekte van de president betreft, deze luiden gunstig. Hij is voornemens minister Dulles te ontvangen en met hem enige buitenlandse aangelegenheden te bespreken.

Er heeft in Indonesië een verkiezing van het parlement plaats gehad, waarvan de uitslag nog niet volledig bekend is. De uitslag er van was in den beginne voor de partij van Soekarno zeer gunstig. Dit was het geval, toen nog maar alleen de uitslag der verkiezingen van Java bekend was. Nu ook de uitslag der verkiezing der buitengewesten, van die van Sumatra en Borneo, grotendeels bekend is geworden, is de partij der Masjoemi sterk op die van de nationalisten (de partij van Soekarno) ingelopen. Voor zover de uitslag thans gepubliceerd is, is de stand als volgt:

Nationalisten 8.153.837, Natadoel Oelama (de partij van de intellectuele Mohammedanen) 6.706.148, de Masjoemi 6.532.682, de communisten 5.975.490. Hieruit blijkt, dat de partij van Soekarno, zoals de stand thans is, nog altijd de sterkste partij is, en dat die der communisten een zeer groot aantal stemmen behaald heeft, veel en veel meer dan zeer velen verwacht hadden.

Daartoe heeft de houding van het vorige kabinet, waarin ook communisten waren opgenomen, veel bijgedragen, en ook die der communisten zelf, die bij de verkiezing geen specifiek communistische belangen, maar nationale op de voorgrond gesteld hebben.

De uitslag der verkiezing heeft al degenen, die hun stem aan de souvereiniteitsoverdracht gegeven hebben, wel heel wat te zeggen. De Nederland zo vijandige partijen vormen in Indonesië een geduchte macht. Deze uitslag heeft dan ook in Nederland bij zeer velen een grote ongerustheid verwekt, en dit niet alleen in Nederland, maar ook in Engeland en Amerika.

De New-York Herald Time oordeelt op grond van de vroege uitslagen, dat de democratische vrijheid in Indonesië meer gevreesd wordt dan de communistische tyrannic. Het blad acht het mogelijk, dat latere uitslagen een gunstiger beeld zullen opleveren, doch betwijfelt of enigerlei wijziging in de stemverhoudingen verzekeren kan, dat in Indonesië een krachtige, betrouwbare regering zal komen, welke tot de rust in de West-Pacific zal bijdragen. De Monitor besluit het artikel over de verkiezingen in Indonesië: Het is mogelijk, dat Indonesië nog door het vuur komt en van het zelfbestuur zal leren te ontkomen van in de greep te vallen van erger kolonialisme dan waaronder het zich bevonden heeft. Doch de tekenen zijn niet bemoedigend.

Van officiële Amerikaanse zijde onthoudt men zich van commentaar. Men is zich intussen sterk bewust van de gevaarlijke toestand, welke ontstaan kan wanneer de communisten, ook indien zij niet aan de regering deelnemen, een macht op de • achtergrond uitmaken, waarmede de nieuw te vormen regering rekening zal wensen te houden. Sommigen hopen, dat de sterkere communistische positie daarentegen de nationalistische partij van het gevaar hiervan zal doordringen en deze tot erkenning zal brengen, welk een ernstige bedreiging zulks voor de Indonesische onafhankelijkheid kan uitmaken. Men betwijfelt intussen of deze verwachting bewaarheid zal worden. De viaag is dan ook gerezen of de grote belangen, die voor de handhaving van de veiligheid van Zuid-Oost-Azië op het spel staan, de Verenigde Staten van Amerika niet zullen nopen hun tot dusver ten aanzien van Indonesië gevolgde politiek van volstrekte afzijdigheid, waarvan de houding ten opzichte van Nieuw-Guinea heeft blijk gegeven, te herzien. Inmiddels volgt men in de regeringskringen de jongste politieke ontwikkelingen in Indonesië nauwlettend. Het lijdt geen twijfel, dat de Verenigde Staten van Amerika, wanneer de stembusuitslag volledig bekend zal zijn, de consequenties, welke het resultaat stelt, zorgvuldig dienen af te wegen, te meer daar de bondgenoten in de Pacific, Australië en Nieuw-Zeeland, deze consequenties op het defensiebeleid zwaai' doen wegen.

Bij deze verkiezing is wel zeer merkwaardig, dat de socialistische partij, die van Sjahrir, volkomen gefaald heeft. Zij is in zekere zin in Indonesië, gelijk dat ook al in India het geval is, geheel van de kaart geveegd.

De huidige minister-president van Indonesië, Harahap, heeft een regeringsverklaring afgelegd, waarin hij onder andere meedeelt, dat het kabinet niet zal aftreden, waarop van de zijde van de partij van Soekarno en die der communisten al sterk is aangedrongen. Hij wees er daarbij op, dat in elk Indonesisch ministerie, ook in het zijne, de kwestie Nieuw-Guinea de grootste aandacht heeft gehad. Hij herinnerde er aan, dat het vorige ministerie, dat van Ali Sastroamidjojo, deze kwestie het vorige jaar voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties had gebracht, doch de verhouding der stemmen was toen zodanig, dat het aannemen van een resolutie er over niet naogelijk bleek. Thans hebben vijftien Aziatische en Afrikaanse landen de kwestie andermaal aan de Organisatie der Verenigde Naties voorgelegd, hetgeen kan worden gezien als een logische consequentie der Aziatisch-Afyikaanse conferentie te Bandoeng, waar deze landen hun steun hadden toegevoegd aan de Indonesische eis. De Indonesische regering heeft ook de mogelijkheid om ook de steun van andere landen te verkrijgen, diepgaand onderzocht. .

De regering is voorts van mening, dat de andere kanten der betrekkingen tussen Nederland en Indonesië groter aandacht verdienen dan zij thans genieten, onder meer wat betreft de financiële en economische overeenkomsten. De regering heeft daarom stappen ondernomen om de Indonesische vertegenwoordiging in Nederland te versterken.

Verder tracht de regering de internationale wereld in het algemeen, en de landen, die menen, dat zij bij deze kwestie bijzonder belang hebben, in het bijzonder, er van te overtuigen dat de soui'ereiniteitsoverdracht betreffende Nieuw-Guinea door Nederland aan Indonesië niet in strijd is met hun belangen. Men kan uit deze regeringsverklaring af­

leiden, dat ook de thans in Indonesië fungerende regering er alles op zal zetten om Nieuw-Guinea in de machtssfeer van Indonesië te betrekken. Aanvankelijk is zij daarin een stap vooruit gekomen, want zij heeft thans het succes verkregen, dat de kwestie van Nieuw-Guinea andermaal in de Organisatie der Verenigde Naties ver sprake zal komen. Hoe het verdere verloop van de besprekingen in de Vergadering van deze Organisatie zal zijn, dient afgewacht te worden, en ook hoe de houding van onze regering en van ons parlement in deze kwestie uiteindelijk zal zijn. Als het tenslotte daar maar weer niet op uitloopt, dat men vele zogenaamde deviaties maakt, en dat men vele woorden inslikt en gedane belo& en verbreekt, en tenslotte de souvereiniteit van Nieuw-Guinea aan Indonesië overdraagt.

In Marokko heeft de vorige sultan tenslotte het paleis verlaten en tegelijk afstand gedaan van al zijn waardigheden. Daarmede is de rust in Marokko echter niet gekomen. Integendeel, het is in Marokko thans weer erg onrustig. De Berbers, een Marokkaanse stam, welke tot dusver altijd Frankrijk welgezind was, zijn in openlijke opstand gekomen. Er wordt op het ogenbhk dan ook weer danig gevochten.

Het is te begrijpen, dat deze kwestie de gemoederen in Frankrijk danig in beroering gebracht heeft.

De Franse minister-president heeft er op gestaan, dat deze kwestie in het Franse parlement ter sprake gebracht zou worden. Hij heeft zijn wens verkregen. Daarover is het debat in de Franse Tweede Kamer thans, als wij dit overzicht schrijven, in volle gang. De minister-president heeft het debat met een verklaring geopend, welke niet nagelaten heeft op de vergadering indruk te maken. Het zag er, vóór het debat begon, verre van gunstig voor hem en het voortbestaan van zijn kabinet uit. Men was vrij algemeen van gevoelen, dat zijn kabinet tot aftreden genoodzaakt zou worden. Voor dat gevoelen bestond alleszins reden. Vóór het debat had Faure vier Gaullistische ministers ontslagen en een nieuwe minister van defensie benoemd.

De agrarische fractie maakte bekend, dat zij de politiek van het kabinet-Faure afkeurde en verzocht haar minister uit het kabinet te treden.

Op de vergadering van de onafhankelijke fractie werd met 26 tegen 15 stemmen besloten al haar ministers, drie in getal, . te verzoeken eveneens uit het kabinet te treden.

Op de vergadering van nog een viertal andere partijen werd besloten Faure en zijn kabinet te verzoeken af te treden vóór het debat in de Kamer begon. Onder deze omstandigheden legde Faure een verklaring af. Daarin verklaarde hij, dat er op het ogenblik een grote actie tegen Frankrijk ontwikkeld werd. Vandaag is het Noord-Afrika, morgen kan het elders zijn. Onlangs is deze actie aan de dag gelegd op diplomatiek gebied, en ook is deze in de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties aan de dag getreden. Daarin werd met meerderheid van stemmen besloten de kwestie van Algerije op de agenda te plaatsen. Toen dit besluit genomen was, besloot de Franse regering haar deputatie uit deze Vergadering terug te trekken en aan haar beraadslagingen niet meer deel te nemen.

Aan het slot van zijn verklaring zei Faure, dat er een regering van nationale veiligheid gevormd behoort te worden. Doch deze veiligheid eist juist, dat een regeringscrisis voorkomen zal worden. Daarom had hij geweigerd af te treden of het debat in de Kamer uit te stellen. Of Faure zijn kabinet echter zal kunnen redden, valt op het ogenblik niet uit te maken, al is de kans daarvoor gunstiger geworden.

Tegenover hem stond bij het begin van het debat een slagorde van partijen, die tezamen over 305 van 627 stemmen, die uitgebracht kunnen worden, beschikken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen