Uit het eigen Land

Twee nieuwe bisdommen

In 1853 werd de kerkelijke hiërarchie van Rome hersteld. Als men Rome een vinger geeft, weet het van, lieverlede wel de hele hand te nemen. Wat inheeft, dat Rome er op uit is heel ons volk weder onder de pauselijke macht t& brengen. Daar legt het alles op aan. Ons laod moet weder verroomst worden. En om dat doel te bereiken, sluiten de rooms-katholieken hier te lande nu een bondgenootschap met de Hberalen, en dan weer met de Anti-Revolutionnairen en Christelijk-Historischen, en ook al gaan zij met de socialisten, zoals thans het geval is, in coalitie. En als het hun goed dunkt de ene coalitiegenoot na de andere af te danken, daarbij steeds de verroomsing van ons volk op het oog hebbende.

Om de verroomsing te bereiken, zijn er dan ook thans weder twee nieuwe bisdommen ingesteld. Bij decreet van paus Pius XII zijn met ingang van Zaterdag 8 October in Nederland twee nieuwe bisdommen ingesteld. In het decreet zijn Rotterdam en Groningen daarvoor aangewezen. De pauselijke nuntius heeft Zaterdagavond 8 October laat het één en ander bevestigd. In het decreet wordt uitdrukkelijk gesteld, dat de beide nieuwe bisdommen Rotterdam en Groningen respectievelijk zullen worden afgescheiden van het bisdom Haarlem en het bisdom Utrecht, wat betekent, dat geen grenswijzigingen in andere bisdommen zullen worden aangebracht.

De instelling van deze twee bisdommen komt niet onverwachts. Reeds bij de viering van het honderdjarige bestaan van het herstel der hiërarchie hadden velen verwacht, dat het aantal bisdommen in de Nederlandse 'kerkprovincie — zoals Rome haar noemt — zou worden uitgebreid. Aanvankelijk werden in de r.k. kerkelijke kringen de namen Rotterdam en Deventer genoemd, terwijl later sprake was van Rotterdam en Groningen, waarbij ook nog Zwolle werd genoemd als de stad, waarin een bisschopszetel zou worden gevestigd, terwijl er reeds sinds 1951 geruchten in omloop waren rond de mogelijkheid, dat Rotterdam een bisschopszetel zou 'krijgen.

De vestiging van de twee bisdommen bevat, dat er ook nieuwe seminaries zullen gebouwd worden. Volgens berichten in de dagbladen is men reeds met de voorbereiding van de bouw van een klein seminarie te Leidschendam bezig, terwijl te zijner tijd ook plannen zullen moeten gemaakt worden voor een Noordelijk klein seminarie, waaruit het bisdom Groningen zijn geestelijken zal kurmen betrekken.

Het Nederlandse episcopaat had al enige maanden geleden de minister van Justitie van de voorgenomen regeling op de hoogte gesteld, een mededeling, waarvoor de minister het episcopaat zijn dank heeft gezegd.

De"^erkelijke autoriteiten zullen nu verder de indeling van de bisdommen wel regelen. De wet op de kerkgenootschap­ pen eist alleen een uitspraak van de Kroon, de Raad van State gehoord, over de geschiktheid van de plaats van vestiging van synodale vergaderingen en hoofden, die kerkgenootschappen vertegenwoordigen, of besturen, hetgeen ook geldt voor de plaats van vestiging van de nieuwe bisdommen. Nu kan er verschil van oordeel zijn over de betekenis van de woorden „plaats van vestiging". Men is het er namelijk niet over eens, of daaronder verstaan moet worden de feitelijke residentie, of de administratieve zetel. Bij r.k. bisdommen zijn deze niet altijd op dezelfde plaats geweest. Doch wanneer er een ongelijke vestiging was van de feitelijke residentie en de administratieve zetel, dan heeft men er doorgaans de feitelijke residentie onder verstaan; wat thans ook wel gedaan zal worden. Deze kwestie komt aan de orde, wat de twee nieuwe bisdommen betreft, wanneer de nieuwe bisschoppen zich een feitelijke residentie kiezen, wat in de grond der zaak feitelijk een louter formele kwestie is. De Kroon kan de plaats van vestiging alleen ongeschikt verklaren in het belang der openbare orde en bij een met redenen omkleed en openbaar gemaakt besluit.

Men kan dan ook gerust aannemen, dat heel de aangelegenheid van de vestiging der nieuwe bisdommen al lang in kannen en kruiken is, want een afvsdjzend besluit van de Kroon heeft men van het huidig© ministerie, waarin de rooms-katholieken zó sterk vertegenwoordigd zijn, wis en zeker niet te verwachten. Men staat hier voor een voldongen feit. Een feit, dat ons er op wijst, dat Rome steeds verder en verder in ons oude Geuzenland voortschrijdt, en hoe het er alles op aanlegt om over ons land weder de pausehjke wimpel te laten wapperen. Tal van rooms-katholieken zijn druk in de weer, en tal van protestanten staan daartegenover zo lauw en onverschfllig, en dit hoewel hier voor hen een groot gevaar dreigt. Rome verandert niet. Het eist van ieder, zo het de macht er toe heeft, onvoorwaardelijke onderwerping aan zijn paus. Het schroomt niet om die onderwerping te vuur en te zwaard af te dvraigen. Met zijn stelregel „capite entrare" — dwing ze om in te gaan — gebruikt het daartoe allerlei dwangmaatregelen, zelfs de meest wrede, tot die van brandstapel en schavot toe, getuige de duizenden protestanten, die daarom eenmaal om het leven zijn gebracht, getuige de hedendaagse onderdrukking en vervolging der protestanten in landen, waarin Rome daartoe de macht heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen