Buitenlands OVERZICHT

In het boek der Psalmen, Psalm 81 : 11 en 12, staat ons beschreven: Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal 'hem vervullen. Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord, en Israël heeft Mijner niet gewild".

Dit is de bron van alle ellende, van aUe tijdelijke en eeuwige, dat de mens Gods stem niet hoort en de Heere niet wil. Hij verkiest zich andere goden naar zijn lust. O, wat vele afgoden dient de mens al niet! Onder hen neemt de afgod van het vleselijk verstand een voorname plaats in. Niet zonder reden hebben de ouden het vleselijke verstand de afgod der wereld genoemd. Hoe is de mens er op gesteld om alles naar eigen verstand en inzicht geregeld te willen hebben.

En toch, welk een dwaasheid. Het verstand van een iegelijk mens is verduisterd. Plet laat na de ware grond van het weldoen op te merken. Het ziet aan wat voor ogen is en daarnaar beoordeelt het de zaken. In zijn verduistering kan noch wil het naar Gods stem horen. Het zondigt daarom ook bij voortduring in de gelijkheid van de overtreding van Adam. Het vsai God gelijk zijn, ja is er immer op uit om Hem de wet voor te schrijven. Het probeert telkens God van Zijn troon te stoten, Hem Zijn rechten op de mens te ontnemen en alles naar zichzelf af te meten. Dat de mens daarom, zijn verstand volgende, altijd bedrogen uitkomt, laat zich zeer gemakkelijk verklaren. Want het wordt in alle omstandigheden, in kleine en grote aangelegenheden, bevestigd: „Tot de Wet en tot de Getuigenis, en het zal zijn, zo zij niet spreken naar dit woord, dat zij geen dageraad zullen hebben".

Doch in weerwil daarvan zien wij, dat de mens liever bedrogen uitkomt, teleurstelling op teleurstelling ondervindt, dan naar Gods stem te horen.

Over teleurstellingen gesproken, heeft de huidige gang van zaken op de conferentie van Geneve tot dusver niets dan teleurstellingen te zien gegeven. Nadat er reeds redevoeringen waren afgestoken en er veel heen en weer gepraat was, waarbij de Russische voorstellen door de Westelijke regeringsautoriteiten voor onaanvaardbaar waren verklaard, is de Russische minister Molotof op aandrang der Westelijke ministers met een nieuw voorstel voor de dag gekomen. Dit voorstel voor de eenheid van Duitsland gaat uit van de vorming van een consultatieve raad voor heel Duitsland, die uit de bestaande parlementen van Oost-en West-Duitsland zal worden gekozen. Deze raad zou op allerlei gebied het tot elkaar komen van de twee Duitslanden moeten voorbereiden. Over de bevoegdheid van deze raad liet Molotof zich niet verder uit en ook gaf hij er geen klare voorstelling van hoe deze raad de verkiezingen heeft voor te bereiden. Molotof sloot zich echter wel aan bij het Oostduitse memorandum, waarin meer bijzonderheden geregeld zijn, doch dat de Westelijke regeringsautoriteiten weigeren te aanvaarden. In dit memorandum wordt wel niet meer uitgesproken, dat de Oost-en de Westduitse republieken als van gelijke waarde erkend dienen te worden, maar daarin wordt wel uitgesproken, dat de parlementen de besluiten van de raad hebben goed te keuren, zodat het Oostduitse parlement een besluit van de consultatieve raad, indien dit haar niet zint, kan verwerpen.

In zijn aanbevelings'rede kwam Molotof terug op de noodzaak van vertegenwoordiging van de beide Duitslanden ter conferentie, en op de onmogelijkheid, om automatisch, zoals hij dat uitdrukte, de eenheid van Duitsland te verwezenlijken, omdat dan de sociale voordelen naar zijn zeggen in de Oostduitse republiek zouden verloren gaan. Hij zeide verder, dat de verkieziagen een te simpele methode waren, en beval daarbij de vsdjze van verkiezingen, zoals deze in de Sovjet-Unie op één lijst plaats vinden, aan.

Hij verklaarde voorts, dat een herenigd Duitsland neutraal moest zijn. In zijn antwoord op de bezwaren, welke van Westelijke zijde tegen zijn voorstel waren ingebracht, merkte hij op, dat vrije verkiezingen ook wel tot een Hitlerperiode en een oorlog hadden gevoerd en dus geen waarborg leverden voor een vredelievend, niet-militaristisch Duitsland.

Met deze opmerking sloot hij zich aan bij de verklaring, welke de commi.nistische Oostduitse regering in Berhjn gepubliceerd had. In die verklaring wev^ fe: 'zegd, dat vrije verkiezingen tot slavern'; zouden kunnen leiden, en dat eenheid van Duitsland slechts mogelijk is indien het volk de mihtaristen en imperialisten wegzuivert, de industrieën worden genationaliseerd en de communistische landhervormingen worden ingevoerd; in één woord, indien ook West-Duitsland communistisch wordt.

Dai de Westelijke gedelegeerden geheel afwijzend tegenover Molotofs voorstel stonden, behoeft geen nader betoog. Zij gingen daarop in den brede dan ook niet in. De Franse minister Pinay vroeg hoe het kwam, dat, indien Oost-Duitsland zulk een paradijs was, sinds 1945 drie millioen personen uit dat paradijs waren gevlucht. Dulles zeide, dat, indien de Oostduitse bevolking zo blij met haar regering was, dat het toch merkwaardig was, dat de communisten zich verzetten tegen vrije verkiezingen. En ook de Engelse minister sprak al in gelijke geest. Naar het oude Russische recept betoogde Molotof echter, dat, om tot een goede verstandhouding onder de volken te geraken, het wenselijk, ja noodzakelijk was, dat de vreemde troepen uit Duitsland binnen drie maanden teruggetrokken zouden worden.

Ook probeerde hij naar de bekende wijze van het Russische doen weer verdeeldheid onder de Westelijke mogendheden te zaaien. Hij trachtte daarbij bij de Fransen weer de.vrees voor Duitsland aan te wakkeren, en ook al om Engeland van Amerika en Frankrijk te verwijderen. In deze taktiek paste het geheel, dat hij de Westelijke ministers apart één voor één ontving.

Met dat al is de hereniging van Duitsland vrijwel zeker op de lange baan geschoven. Van het eerste punt der agenda van de Geneefse conferentie, de hereniging van Duitsland, dreigt niets terecht te komen. De drie Westelijke ministers hebben gepoogd Molotof er van te overtuigen, dat een voortzetting van een verdeeld Duitsland tot een gevaarlijke herleving van nationalistische stromingen in Duitsland zou leiden. Dulles noemde een voortzetting van een verdeling het gevaarlijkste, wat men kan doen, dewijl hierdoor een buitengewoon nationalisme zal ontstaan.

De Engelse minister uitte zich al op dezelfde wijze. Doch al wat de drie ministers ook in 't midden brachten, kon er niet toe bijdragen, dat Molotof ook maar in iets van standpunt veranderde.

Na een week van vergaderen met vele discussies over de Europese veiligheid en het Duitse vraagstuk is men feitelijk geen stap verder gekomen. Ja, de Amerikaanse minister Dulles verklaarde zelfs, dat er een stap achteruit gegaan was in vergelijking met de positie, welke de Russen in 1954 op de conferentie te Berlijn hadden ingenomen.

Bij deze mislukking troosten velen zich echter hiermede, dat het op de conferenitie te Geneve aan heel de wereld duidelijk is geworden, dat de schuld bij de Russen Hgt, dat het niet tot een hereniging van Duitsland is gekomen. Om dit te weten, daarvoor had men echter niet naar Geneve behoeven te reizen en daar een week lang te vergaderen, want het was al veel eerder heel duidelijk, dat de regering van de Sovjet-Unie niets van een ogenblikkelijke hereniging van Duitsland v(dl weten. Doch op dit punt hebben velen ook al weer hun hoop op de toekomst, op een nieuwe conferentie gesteld, en ook daarop, dat er tenslotte toch wel iets ten behoeve van de veiligheid op de huidige Geneefse conferentie bereikt zal worden; waarop wij niet nader zullen ingaan, dewijl ook op dit punt nog geen enkel wezenlijk resultaat bereikt is.

Het is de Franse minister-president Faure gelukt ook op het punt van de verkiezingen de zege in de Franse Nationale Vergadering te behalen. Zoals het er thans voorstaat, zullen de verkiezingen voor de Nationale Vergadering nog dit jaar, en wel in December, plaats vinden, In de woestijn van Sinaï is het tot hevige gevechten tussen de Israëlische en Egyptische troepen gekomen. Op het ogenblik is de rust weer teruggekeerd. Doch men mag wel vragen voor hoe lang. Geen wonder, dat men bij de Westelijke regeringen ongerust is over de toestand in het Nabije Oosten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen