Progressief

Dat is het woord geweest, dat na de beëindiging van de oorlog veel opgeld gedaan heeft. Er was schier geen partij, die dat woord niet in haar vaandel geschreven had. Vrijwel alle partijen hebben zich nu tien jaar geleden als progressief, als partijen van de vooruitgang aangediend. Daar was zelfs een wedijver onder hen, welke van hen wel het meest progressief was.

Progressief was het modewoord, waarbij men als het ware zwoer. Het was bij de kiezers zeer in trek. Zij koesterden daarvan de hoogste verwachtingen. Daarom ook al stelhg mede gaven de partijen hoog op van hun progressiviteit. Daarbij verloochenden zij hun beginselen, richtten zij zich naar de wensen en de mode van de tijd en hun tijdgenoten.

Doch hoe hebben de partijen, die zich er zo gaarne op lieten voorstaan, dat zij bij uitstek progressieve partijen waren, zich daarbij nu gedragen? Zij hebben jaren aaneen het bewind in handen gehad. Het zijn de K.V.P., de P.v.d.A., de C.H.U. en ook de A.R.P. in de laatste vier jaren, welke tot de regeringspartijen hebben behoord.

Wat is er nu van die progressiviteit, waarop men zich zo liet voorstaan, wel terecht gekomen? Hoe is ons volk daarbij gevaren?

Men lette eens op de woningbouw. Een goede woning te hebben, dat is toch wel een zaak van de eerste rang. Maatschappelijk beschouwd een volksbelang van de eerste klasse, een aangelegenheid van het grootste gewicht voor heel ons volk. Daarmede nu is het, ondanks al het geroep over progressiviteit, op het ogenblik wel heel jammerlijk gesteld. Wat is de progressiviteit van de genoemde partijen daarin bitter tekort geschoten. Hoe heeft de uitkomst al de verwachtingen van en over de progressiviteit hevig teleurgesteld! Ten aanzien van de woningen en de woningbouw valt toch op dit ogenblik, zegge tien jaren na de beëindiging van de oorlog, geen vooraitgang, geen progressiviteit, maar wel achteruitgang te coiistateren. De woningnood is immer nog al groter en ontstellender dan vóór tien jaren. Het is bepaald benauwend als men bedenkt hoe schrikbarend groot het gebrek aan woningen is; dat het nog al groter is dan vóór tien jaar. Duizenden en duizenden Nederlanders kunnen nog maar steeds geen eigen deugdelijke woning bekomen; talloze Nederlanders moeten deswege hun huwelijk jaaren dag uitstellen, en ook al een geweldig getal Nederlanders woont op een zeer erbarmehjke wijze.

Men sla voorts eens het oog op de zogenaamde vergeten groep. Ook deze waarlijk niet kleine groep is er, maatschappelijk beschouwd, slechter aan toe dan voor tien jaren. Het leven is toch zo ontzaggelijk duur geworden, en het dreigt nog duurder te worden. Wat baat heeft deze groep gevonden bij de zogenaamde progressiviteit der partijen? Zij heeft daarbij al bijzonder slecht gevaren.

Overweegt voorts nog eens hoe zeer de onveiligheid bij het verkeer op de wegen en straten in tien jaren is toegenomen. Elke dag opnieuw kan men weer van ongevallen bij het verkeer in de dagbladen lezen, vaak met dodelijke afloop of gepaard gaand met rrpin of meer ernstige verwondingen, en eveneens gepaard gaand met kapitalen aan materiële schade. Ook op dit punt heeft de progressiviteit deerlijk gefaald. Van geen verbetering, maar wel van een verslechtering, van geen vooruitgang, maar wel van een achteruitgang is hier sprake.

Wendt vervolgens eens uw blik naar het buitenland. Naar de begrippen en het oordeel van de progressieve partijen zou de Organisatie der Verenigde Naties d© vrede en recht en gerechtigheid aan de volken brengen. De progressieve partijen keurden het in het parlement dus niet alleen goed, maar juichten het zeer toe, dat er millioenen guldens ten behoeve van deze Organisatie werden uitgegeven.

De uitkomst is echter een geheel andere dan welke men zich er van voorgesteld had. Is er recht en gerechtigheid door die Organisatie beoefend! Men roepe zich alleen maar in het geheugen terug, hoe deze Organisatie er hard aan medegewerkt heeft, dat Indië ons op onrechtmatige wijze ontnomen werd. Men stelle zich slechts voor de geest, welk een onrecht door deze Organisatie aan de Ambonezen, aan de republiek der Molukken, waar zij weigerde oor te verlenen aan de rechtmatige klachten van de vertegenwoordigers van de republiek der Zuid-Molukken, in weerwü van het feit, dat in haar handvest, grondwet, geschreven staat, dat zij de rechten van elk mens en van elk klein volk wenst geëerbiedigd te zien.

En wat de vrede betreft, tien jaren is men nu al bezig in haar Organisatie, door middel van conferenties en besprekingen, de vrede te stichten en de ontwapening te bevorderen; en dit met welk een uitkomst? De koude oorlog woedt nog steeds in hevige mate op heel het wereldrond, de spanningen onder de volken zijn nog in geen enkel opzicht verminderd. En de bewapening is groter en geduchter dan ooit tevoren. Er is weder een wedloop in de bewapening waar te nemen. Gewis, wij beleven donkere dagen. Zelfs in die kringen wordt zulks erkend, waarin men daarvan in vroegere jaren en dagen niets wilde horen. Integendeel, destijds roemde men daarin over onze tijd, welke men zelfs zeer hoog aansloeg als een tijd van beschaving en verlichting, als een tijd van progressiviteit, van vooruitstrevendheid en vooruitgang. Welk een grote verandering is in de waardering van onze tijd toch ingetreden, dat men onze dagen thans vrij algemeen als donkere dagen beschouwt, wat zij ook metterdaad zijn. Niet het minst daarom, omdat de ontkerstening onder ons volk van jaar tot jaar steeds toeneemt, en ook al omdat er allerlei wind van leer waait, waarbij men zijn heil in een eigenwillige godsdienst zoekt. Wat is er ten onzent al een godsdienst zonder God, christendom zonder Christus. En niet het minst zijn onze dagen zo donker, dewijl Jakob zo dun wordt, Sion onder een wolk gaat, en de wijze maagden met de dwaze maagden zo menigwerf in slaap zijn. Wat van Israels voDc eertijds werd getuigd, kan ook van ons volk worden getuigd: „Gij hebt met vele boeleerders geboeleerd, wat wijsheid zoudt gij hebben, dewijl gij Mijn Woord (het Woord des Heeren) verworpen hebt? "

Neen neen, de zo geroemde progressiviteit zal ons er nooit brengen waar het heen moet; nimmer de gulden dageraad des heils kunnen doen dagen. Gelijk het in de dagen van Israels verval gold, zo geldt het ook thans nog: „Tot de Wet en tot de Getuigenis, zo zijn daarnaar niet spreken, het zal zijn, dat zij geen dageraad zullen hebben".

Te allen tijde, door alle eeuwen heen is Gods Woord, al is het fel bestreden, veracht en bespot, verworpen en van nul en generlei waarde geacht, waarheid gebleken te zijn. Dat zal het ook in onze tijd blijken te zijn. Met dat Woord is nog niemand bedrogen of belogen, zoals dat met de hooggeroemde progressiviteit het geval is, waarmede men zichtbaar bedrogen en belogen is uitgekomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen