Nieuw voorstel tot wijziging der Kieswet

Sedert de belangrijke herziening der kieswet van 1951 hebben er nog weer verscheidene wijzigingen plaats gehad. Wij zuUen daarop niet ingaan, doch ons bepalen tot het wetsontwerp, dat 17 September 1955 door de minister van Binnenlandse Zaken bij de Staten-Generaal werd ingediend. Een wetsontwerp, dat voor de vierde maal wijziging in de kieswet, zoals zij in 1951 tot stand gekomen is, beoogt te brengen.

De indiening van dit wetsontwerp geschiedde op aandrang uit de Tweede Kamer, om een regehng in de kieswet op te nemen, welke het mogelijk maakt, dat voortaan op de stembiljetten de namen der partijen mogen worden vermeld. In het wetsontwerp wordt dit dan ook inderdaad voorgesteld. Een dergelijke regehng heeft ten doel de kiezers het opzoeken van de candidatenlijst hunner keuze te vergemakkelijken. In het buitenland wordt zulks reeds lang gedaan, maar hier te lande werden er steeds bezwaren tegen gemaakt. Niet tegen het vermelden van de namen der partijen op zichzelf, maar omdat de toestand in ons land anders ligt dan in het buitenland. In het buitenland toch hebben de partijen een wettelijke status, terwijl dit in ons land niet het geval is. Het is bij ons namelijk zo, dat elke groep van minstens 25 kiezers het recht heeft om een candidatenlijst in te dienen, ongeacht of zij al dan niet een politieke partij vertegenwoordigt. Men ging daarom steeds van het standpunt uit, dat deze vrijheid aan waarde zou inboeten, wanneer bepaalde candidatenlijsten het voorrecht zouden verkrijgen onder een naam te worden vermeld, andere lijsten daarentegen niet. Volgens dit standpunt is derhalve naamvermelding op het stembiljet dus alleen aanvaardbaar, wanneer elke groepering, welke een candidatenlijst wil inleveren, daarvan kan profiteren.

In het wetsontwerp worden daartoe richtlijnen aangegeven. Voor de Tweede Kamer was dit wel het gemakkelijkst, omdat aan de verkiezingen voor dit college naast de acht in deze Kariier vertegenwoordigde partijen dechts enkele politieke groeperingen plegen deel te nemen, welke in bijna alle gevallen een z«kere vaste vorm hebben gekregen en als zodanig in het gehele land of in grote delen daarvan bekend zijn. Het wetsontwerp gaat dan ook van deze gedachte uit door aan alle partijen en andere pohtieke groeperingen, die aan de verkiezing voor de Tweede Kamer deelnemen, het recht te geven tot blijvende registratie van haar naam, een afkorting daarvan, of 'beide. Wanneer deze registratie eenmaal heeft plaats gehad, bhjft de naam en/of aanduiding daarvan voor de betrokken partij of andere politieke groepering gereserveerd.

Voor de verkiezingen van leden der Pro­vinciale Staten en Gemeenteraden daarentegen moet bij elke verkiezing een nieuwe registratie worden aangevraagd. omdat de groeperingen, die aan deze verkiezingen deelnemen, gewoonlijk sterk variëren. Daarbij is het echter aan de één of andere groepering niet toegestaan om een naam of aanduiding daarvan te kiezen, welke geheel of in hoofdzaak overeenstemt met die ener andere politieke groepering, waarvan de naam en de aanduiding voor de Tweede Kamerverkiezingen reeds geregistreerd zijn.

Vervolgens wordt in het betreffende wetsontwerp voorgesteld om de candidaatstelhng voor de verkiezing van de leden der Tweede Kamer in het vervolg niet op de Tweede Dinsdag van Mei, maar op de tweede Dinsdag van April te laten vallen. Dit treedt echter pas in werking in 1957.

Een volgend wijzigingsvoorstel beoogt de dag der stemming in plaats van op Woensdag op Vrijdag te stellen. Hiertegen zijn nogal wat bedenkingen ingebracht met het oog op het volledig bekend maken van alle uitslagen. Temeer daar tevens in het wetsontwerp voorgesteld wordt de zittingsduur der stembureaux met twee uren te verlengen, waardoor de uitslagen dus ook twee uren later bekend'worden. Van andere zijde daarentegen worden deze laatste twee wijzigingen zeer op prijs gesteld. Volgens het wetsontwerp toch zal het aan reizigers, die in de loop van de week op pad zijn, en arbeiders, die elders hun werk verrichten, mogelijk zijn persoonlijk aan de stemming deel te nemen. Men denke bijvoorbeeld aan gemeenten als Hardinxveld, Sliedrecht, Giessendam, waar vele arbeiders op bagger-en grondwerken hun brood verdienen. Zij vertrekken gewoonlijk des Maandagsmorgens naar hun werk en komen des Vrijdags in de vroege avond thuis. Voor hen zijn de voorgestelde 'kieswetswijzigingen dus van grote betekenis, daar zij dan hun stem niet door een ander behoeven te laten uitbrengen, doch dit zelf kunnen doen, daar zij daartoe dan tot 7 uur des namiddags de gelegenheid zullen hebben.

Het betreffende wetsontwerp zal wel spoedig in behandeling komen. Mogelijk heeft die behandeling zelfs reeds plaats gehad wanneer dit artikel onder de aandacht der lezers komt.

RECTIFICATIE

In het vorige nummer werd als adres van de penningmeester der Staatkundig Gereformeerde Partij opgegeven: De Savornin Lohmanlaan 65b, Rotterdam N. Dit moet zijn: De Savomin Lohmanlaan 85b, Rotterdam-N. Men geheve hiervan goede nota te nemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen