Uit het eigen land

De Geneefse conferentie tussen de Nederlandse en de Indonesische delegaties gaat gepaard met horten en stoten. Zij heeft allerminst een vlot verloop. Dit is van het begin af al zo geweest. Nu eens moest er gewacht worden op de komst van een minister uit Indonesië, en dan weer werd zij onderbroken door het vertrek van een minister naar Londen, ter-.wijl er eerst wat heen en weer gepraat was, waar de conferentie eigenlijk plaats moest vinden. Bovendien heeft het heel wat voeten in de aarde gehad en is er nog heel wat tijd verlopen, alvorens men, nadat er heftige discussies hadden plaats gehad, een overeenkomst op economisch en financieel gebied heeft kunnen sluiten, waaraan nog allerlei haken en ogen verbonden zijn.

Dit werd door sommige bladen een hele stap vooruit genoemd. Doch wat daarop gevolgd is, dat is een rechte treuzelpartij. Daar was op de conferentie besloten, dat, nadat het dan eindelijk zo ver gekomen was, dat er een soort van overeenkomst gesloten was, de delegaties over een week weder bijeen zoudten komen. De Nederlandse delegatie vertrok daarop naar Den Haag om verslag over de gang van zaken in de raad van ministers uit te brengen en daarover met het gehele ministerie te beraadslagen; afgevaardigden uit de Indonesische delegatie gingen naar Djakarta, om ook hunnerzijds het Indonesische ministerie nader in te lichten. Verwacht werd, dat het Indonesische kabinet nu een spoedige beslissing zou nemen of het de overeenkomst al dan niet goed zou keuren; maar wie dat verwacht heeft, is bedrogen uitgekomen. Op het ogenblik verkeert men zelfs nog in volkomen onzekerheid of dit al of niet zal geschieden. Bij alle onzekerheid op dit punt staat het nu vast, dat er nog wel heel veel water door de Rijn kan lopen, alvorens men in deze volkomen zekerheid bekomen heeft. Dit punt blijft nog altijd aan twijfel onderhevig, ofschoon er niet velen geloven, dat de conferentie uiteindelijk zal slagen.

Het Indonesische ministerie heeft immers besloten haar delegatie uit Geneve terug te roepen. Daartoe heeft stellig de heftige oppositie in Indonesië het hare bijgedragen. President Soekarno en de zijnen,

en de communistische'partij, welke in Indonesië blijkens de uitslag der jongste verkiezingen sterk is, hebben nooit een goed woord voor het houden van deze conferentie overgehad, maar zijn integendeel daar zo fel mogelijk tegen te velde

getrokken. Ook hadden de Nahdatal Hlama (de streng orthodoxe Mohammedaan^ se partij) en de Partai Serikat Islam Indonesia (P.S.I.I.), ofschoon zij tegen het beleggen van de conferentie van stonde af bezwaren hadden, daarin slechts hoogst schoorvoetend toegestemd. Bepaalde voorstandster van het houden van de conferentie was de partij de Masjoemi.

Zo behoeft het dan ook niet te verwonderen, dat het Indonesische kabinet tot het bovenvermelde besluit is gekomen. Het is een halfslachtig besluit. Aan de ene kant kregen de Nahdatal Hlama en de P.S.I.L, die in de laatste tijd sterk op het terugroepen van de Indonesische delegatie hebben aangedrongen, hun zin; maar werd tegelijk aan de andere kant de deur opengehouden voor de voortzetting van de besprekingen, ofschoon het wel twijfelachtig is, dat dit over kortere of langere tijd zal plaats vinden.

De eerste vice-premier van Indonesië heeft echter medegedeeld, dat het terugroepen van de Indonesische delegatie uit Geneve een tijdelijk uitstel van de Nederlands-Indonesische besprekingen betekent.

Gevraagd of de besprekingen op een later tijdstip zullen worden hervat, verklaarde hij, dat dat van de verdere ontwikkelingen af zou hangen. Hij verklaarde tevens, dat de regering voor het Indonesische voorlopige parlement een verklaring zal afleggen over het resultaat van de conferentie, nadat de delegatie is teruggekeerd en verdere inlichtingen heeft verstrekt.

Met het oog daarop zijn koeriers der Indonesische regering per vliegtuig naar Geneve vertrokken. Zij zijn de minister van landbouw en een financiële adviseur der regering. Zij zijn daar inmiddels reeds aangekomen en hebben onmiddellijk na hun aankomst een onderhoud met de delegatie gehad. Hun zal wel opgedragen zijn om deze, als een pleister op de wonde, de bijzondere dank van de regering voor haar verrichte arbeid over te brengen, want de delegatie was allesbehalve ingenomen met de terugroeping, en om haar er van te overtuigen, dat de politieke situatie in Indonesië de terugroeping gebood. Op deze terugroeping hadden de leden van de delegatie dan ook gerekend. Zij hadden reeds de toebe» reidselen voor hun vertrek genomen.

En ziet. . . . welk esn geduchte ommezwaai maakte de Indonesische regering weer! Telegrafisch deed zij de delegatie weten, dat zij in Geneve kon blijven. Redenen daarvoor zijn stellig geweest, dat de Nahdatal Hlama en de P.S.I.L elk twee van hun ministers uit het kabinet hebben teruggenomen, waardoor het kabinet nu vrijer is komen te staan, waar het niet meer met tegenstanders van de conferentie in zijn eigen boezem te maken heeft.

Dat het terugroepen van de delegatie niet zou plaats grijpen, daarop wezen een paar verklaringen uit de kring der regering. Daarin werd verklaard, dat het terugroepen van de Geneefse delegatie misschien wel uitgesteld zou worden, en voorts, dat de regering er van overtuigd was, dat ook zonder de steun van de twee Mohammedaanse partijen, die hun ministers uit het kabinet hadden teruggenomen, op een meerderheid in het voorlopige Indonesische parlement kon gerekend worden, indien zij haar voor­ stellen ter behandeling bij dat parlement indiende.

Uit het voorafgaande komt wel onomstotelijk vast te staan, waar eerst de delegatie door het Indonesische ministerie werd teruggeroepen en daarna weder door haar gelast werd in Geneve te blijven en zo mogelijk de onderhandelingen met de Nederlandse delegatie voort te zetten, hoe zeer de Geneefse conferentie door de binnenlandse Indonesische politiek beïnvloed, ja zelfs feitelijk geheel beheerst wordt.

De Indonesische delegatie, welke reeds op punt van vertrek stond, kan nu wel in Geneve blijven, maar of zij met de Nederlandse delegatie weder in onderhandeling kan treden, staat nog allerminst vast. Dit hangt totaal af van de verdere ontwikkeling van de. politieke toestand in Indonesië, welke nog in het geheel niet kan worden overzien betreffende de consequentie van de zo zeer verrassende ommezwaai van het Indonesische kabinet, door tenslotte zijn delegatie in Geneve te laten blijven. Afgewacht dient te worden hoe de verschillende partijen en de pers op die ommezwaai zullen reageren. Het is wel zeer aannemelijk, dat de door de Indonesische delegatie uit Geneve verzonden berichten, namelijk dat er door deze delegatie aanmerkelijke successen waren verkregen, er toe geleid heeft, dat de Indonesische regering haai eerst genomen besluit heeft ingeslikt. Wanneer de Indonesische regering, in haar opzet, de besprekingen weer te hervatten, niet belemmerd wordt, dan kan zij nog altijd hopen, in Geneve zulk een succes te behalen, dat de tegen haar optredende partijen de mond snoert en haar in het gelijk stelt en haar optreden geheel rechtvaardigt.

Daartoe is het ministerie ongetwijfeld aangemoedigd door zijn leden-ministers in de delegatie, die hopen, zelfs geloven, dat er voor het ministerie en de partij van de Masjoemi een succes te bereiken is.

Het zou niet vreemd zijn, dat, indien de onderhandelingen worden voortgezet, de Indonesische delegatie de voUe nadruk zal gaan leggen op haar verlangens ten opzichte van Nieuw-Guinea. Dan zou, indien de Nederlandse delegatie voet bij stuk houdt, de conferentie mislukken, maar kon de Indonesische delegatie de schuld der mislukking geheel op Nederland schuiven en zou zij als een delegatie, welke onverschrokken en standvastig voor de Indonesische belangen was opgekomen, naar Indonesië kunnen terugkeren, en daarmede in het oog van tal van Indonesiërs een goed figuur slaan. Daarbij zou de partij van de Masjoemi waaruit het kabinet Harahap grotendeels gevormd is, tevens in haar partijstrijd met de partij van Soekarno en de communisten stellig zeer gebaat zijn. Doch daaraan mogen tenslotte geen Nederlandse belangen en rechten worden opgeofferd.

Zo staan de resultaten van de Geneefse conferentie dus thans weer geheel op losse schroeven, hetgeen ook al het geval was, toen de conferentie op 7 Januari uiteenging en tot 14 Januari verdaagd werd; toen ook viel er over de bereikte overeenkomst niets met enige zekerheid te zeggen; toen ook waren er nog tal van geschillen, zelfs belangrijke, niet geregeld; toen ook was er noch op het punt van Nieuw-Guinea, noch op tal van andere gewichtige punten, een wezenlijke overeenstemming bereikt. Ja, het wil met de Geneefse conferentie in het geheel niet vlotten, en de kans om tot een wezenlijke overeenstemming te komen, is niet groot — zo oordelen er althans op het ogenblik zeer velen over, en het is volstrekt niet onmogelijk, dat het verdere verloop van de conferentie hen volkomen in het gelijk stelt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen