Buitenlands OVERZICHT

Veel belangrijks valt er thans uit het buitenland niet te vermelden. De Suezkanaalkwestie is in de Veiligheidsraad behandeld. Het verloop en de uitslag van die handehngen zijn geëindigd zoals te verwachten was. Zij hebben de oplossing van de kwestie niet gebracht, zelfs feitelijk geen stap daartoe nader gebracht. De ruzies, welke op de conferenties telkenmale plaats vinden, hebben ook daar niet ontbroken. De Westelijke mogendheden en de Sovjet-ünie stonden ook daar tegenover elkander. Op dat punt was er ook geen nieuws onder de zon.

Op de laatste zitting van de Veiligheidsraad hebben de afgevaardigden van Frankrijk en Engeland een resolutie ingediend, welke de goedkeuring van de besluiten van de 18 landen op de Londense conferentie inhield, namelijk de internationalisatie van het Suezkanaal. De Engels-Franse resolutie bestond uit zes punten:

1. Vrije doorvaart door het Suezkanaal voor iedereen.

2. Eerbiediging van Egypte's souvereiniteit.

3. Functionering van het kanaal, onafhankelijk van de pohtiek van enig land.

4. Gezamenlijke beslissing van Egypte en de kanaalgebruikers over de wijze van tolinrüng.

5. Gebruik van een billijk deel van de tolgelden voor ontwikkeling van het kanaal.

6. Arbritage in geschillen tussen Egypte en de Suezkanaahnaatschappij.

Wie gedacht heeft — zoals ook eerst gemeld werd — dat deze resolutie met algemene stemmen zou worden aangenomen, heeft buiten de waard gerekend. Tijdens het debat toch maakte de Egyptische minister van buitenlandse zaken " Fawzi een ernstig bezwaar tegen punt drie, het voornaamste punt van de zes punten. Hij kon daarbij op de steun van de Russische afgevaardigde rekenen. Deze bracht daartegen, daarin bijgevallen door de gedelegeerde van Joegoslavië, zijn veto uit. En daarmede was deze resolutie getorpedeerd. De afgevaardigden konden onverrichterzake naar huis gaan, wat ook al niets bijzonders of niets nieuws was. Aan de vele teleurstellingen, welke op de conferenties en soortgelijke bijeenkomsten waren opgedaan, was weer een nieuwe toegevoegd. Dat was in wezen de toedracht van heel deze affaire.

De Engelse en de Franse regering kimnen het daar echter moeihjk bij laten zitten. Na al wat zij over de naasting van het Suezkanaal door de Egyptische president Nasser gezegd hebben, gaat dit absoluut niet.

De Suezkanaalkwestie heeft premier Eden en minister Selwyn Lloyd al heel veel woorden doen spreken en ook al heel veel doen reizen. Zo zijn zij nu weer uit Londen naar Parijs getrokken en hebben daar met hun Franse collega's ook stellig geen gering aantal woorden gewisseld. Het gevolg van deze woordenwisseling is geweest, dat de Engelse en de Franse regeringen in een gezamenlijk communiqué hebben verklaard, dat de voorstellen voor internationaal beheer van het Suezkanaal de grondslag moeten blijven voor een regeling van de kanaalkwestie, tenzij de Egyptische regering met voorstellen komt, die aan dezelfde eisen voldoen.

Er zullen over deze kwestie straks nog meer woorden worden gewisseld. De voornaamste adviseur van president Nasser, Solei, heeft namelijk medegedeeld, dat de besprekingen binnen tien dagen, vermoedelijk te Geneve, zullen worden hervat. Zo blijft men dan aan het bespreken, waarmede men ondanks de stroom van woorden, welke er over gesproken en geschreven is, tot dusver hoegenaamd niets is opgeschoten betreffende de oplossing van de kwestie.

Intussen is men in Londen bezig geweest om het Genootschap van de Suezkanaalgebruikers een vaste vorm te geven. Het verluidt, dat een Deen tot administrateur van het Genootschap zal worden benoemd.

Bij de vele besprekingen, welke in (jg laatste tijd gevoerd zijn, zal er ook nog een bespreking in de Veiligheidsraad ge. voerd worden over het Palestijns geschil, In deze kwestie zijn de Engelse en de Franse regering het niet eens. De Franse regering staat in deze geheel aan de zijde van Israël, op het punt, dat het geen Iraakse troepen in Jordanië gelegerd wenst te zien — hetgeen tot dusver ook niet gebeurd is — terwijl de Engelse regering dit wel wü als een veihgheidsmaatregel tegen Israël.

Zoals gezegd, komt het Palestijnse geschil in bespreking in de Veihgheidsraad, welke bespreking, naar men verwacht, wel een paar dagen, mogelijk nog langer, in beslag zal nemen. Zij is reeds aangevangen. De Jordaanse afgevaardig. de, die het eerst aan het woord kwam trok fel tegen Israël te keer. Hij zeide, dat de Israëhsche overvallen ontaard waren in een komplete oorlog, waarop de Israëhsche afgevaardigde ten antwoord gaf, dat de Israëlische aanvallen tot het verleden zouden behoren, indien Jordanië zijn overvallen staakte. De oude, reeds zo dikwerf geuite wederzijdse beschuldigingen werden alzo nog eens gerepeteerd. Het was feitelijk niets dan een repetitie van hetgeen, waarvan Israël en Jordanië elkander reeds geruime tijd beschuldigd hadden. De leden van de Veiligheidsraad — waarvan noch Jordanië, noch Israël deel uitmaakt — kregen niets nieuws te horen. Nochtans zal dit allicht niet beletten, dat de eerste woorden nog door een stroom van woorden gevolgd zullen worden, waarbij dan ook wellicht de afgevaardigde van de Sovjet-Unie, die wel Hd is van de Veiligheidsraad, het zijne zal zeggen en mogelijk, als de uitspraak van de Veiligheidsraad hem niet bevalt, deze oudergewvionte door een veto krachteloos zal maken. In Warschau konden ook wel eens vele woorden gewisseld worden. Gomoelko, de voormahge eerste secretaris van de Poolse communistische partij, die op beschuldiging van Titoïsme in 1951 werd gearresteerd en in de gevangenis werd opgesloten, is niet alleen uit de gevangenis ontslagen, maar ook weder gerehabiliteerd, heeft reeds weder deelgenomen aan een vergadering van de belangiijkste pohtieke leiders van de Poolse communis, tische partij en is zelfs alweder in het hoofdbestuur van die partij als hd opgenomen. Of dit alles wel naar de zin van de autoriteiten van de Sovjet-Unie is, is een open vraag. Het heeft heel sterk de aandacht getrokken, dat er geheel onverwacht Vrijdag 19 October een vliegtuig uit Moskou geland is, waarmede Chroestsjef, en naar verluidt ook Molotof, geland moet zijn. De komst van de Russisc'he delegatie kon wel eens daarmede gepaard gaan, dat er minder vriendehjke woorden over het herstel van Gomoelka, die voorstaat, dat Polen, wat zijn binnenlands bestuur betreft, geheel vrij naar inzicht van zijn regering bestuurd zal worden, hetgeen Chroestsjef nog wel eens te ver zou kunnen gaan en zijn misnoegen zou kunnen opgewekt hebben, want deze heeft nog altijd rekening te houden met vooraanstaande Russische autoriteiten, die de pohtiek van Stalin zijn toegedaan; en als nu Molotof en met hem enige vooraanstaande Stalinisten, inderdaad meegekomen is, dan kon er nog wel eens een scherpe woordenwissehng plaats hebben, die Gomoelka stellig niet aangenaam in de oren zal klinken, evenmin als dit zo zal zijn met de Poolse communisten, die Gomoelka weder op het paard gezet hebben.

In het kort nog het navolgende.

In Moskou is na zo vele jaren dan eindelijk de oorlog tussen de Sovjet-Unie en Japan officieel geëindigd en de vrede gesloten tussen de daartoe wederzijds gemachtigde ministers. Bovendien is er een handelsovereenkomst tussen de bei- Je landen tot stand gekomen en zal er nog nader overleg plaats 'hebben ten aajizien van de handel. Daarenboven is het dipioniatiek overleg tussen deze landen weder hersteld en is aan Japan een Iffeetal eilanden, welke tot dusver onjer Russisch bestuur stonden, teruggegeven.

Ja Frankrijk is thans het debat over het regelingsbeleid inzake Algerije, waarbij de regering de vertrouwenskwestie gesteld heeft, in volle gang. De minister-' resident van Algerije, Lacoste, heeft daarbij medegedeeld, dat de opstandelingen de tussenkomst van een hooggeplaatste Mohammedaanse persooiüijkheid hadden ingeroepen om met Frankrijk tot een accoord te komen. De tussenpersoon had toen twee voorwaarden gesteld: De Algerijnen moeten er van afzien de erkenning van hun onafhankelijkheid te eisen, en zich te verbinden de Fransen in Algerije geen vreemdelingenstatuut op te leggen; een voorslag, waarop de opstandelingen nooit enig antwoord gegeven hebben.

Nochtans zag Lacoste voor Frankrijk bemoedigende tekenen. Het aantal Mohammedanen, die het met de eisen van de opstandelingen niet eens zijn, is groot, en het aantal van hen, die Frankrijk toeegenheid betonen, neemt steeds toe. Wanneer het waar was, dat alle Mohammedanen het met de opstandehngen hielden, waarom worden er dan gere-1 per maand door de opstandelingen 400 Mohammedanen in Algerije vermoord vanwege hun Franse gezindheid? Er is voor de Algerijnse kust door de Fransen een schip aangehouden, dat wapens voor de opstandelingen ter waarde van zes millioen gulden inhad. Het moet uit Alexandrië afkomstig zijn, bij welks lading Egyptische marine-officieren zouden zijn opgetreden.

Een Indonesische rechter stond vanwege omkoperij terecht. Hij verklaarde daarbij onder meer, dat Soenarjo, die de doodsti-af eiste tegen Jungschlaeger, een persoon had vrijgelaten, omdat het geld, dat Soenarjo had gevraagd, hem was gegeven. Zo werd dan Soenarjo's naam genoemd betreffende het aannemen van steekpenningen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen