Buitenlands OVERZICHT

Bij de profeet Jesaja lezen wij: „Het is een dag van beroering". Dit kan er van de dagen, welke wij beleven, ook met alle recht gezegd worden. Zelden toch is er in heel de wereldgeschiedenis zoveel beroering en dat onder vrijwel al de volkeren der aarde geweest dan in onze dagen. Bij al de beroering wordt er echter maar al te zeer en al te veel de beroering gemist, waarvan de psalmist in de 119e Psalm sprak, en wel deze: „Grote beroering heeft mij bevangen vanwege de goddelozen, die Uw wet verlaten". Beroering is er thans onder de mensen ruimschoots, want het ene, dat hen beroert, is nog niet weg, of het andere is alweder gekomen. Grote beroeringen zijn in hun midden. De ene dag wat meer en de andere wat minder. Doch het brood wordt in onze dagen wel met beroering gegeten en het water met beroering gedronken. De gesprekken, welke men in trein, tram en bus kan beluisteren, en de tijdingen, welke men in de dagbladen kan lezen, wijzen wel uit, dat heel de wereld thans in een zekere staat van beroering verkeert. Zó zeer zijn velen door de hmdige gang van zaken en over de gebeurtenissen op het wereldrond verontrust, dat men uit hun mond kan horen: „Wat beleven wij toch nare tijden!" Zo algemeen als men dit zegt, zo algemeen blijft het daarbij ook vaak, in die zin, dat men de oorzaak van de dag der beroering niet opmerkt, en zo al iemand hen daarop wijst, hij weinig gehoor en geloof vindt. Gemeenlijk blijft men bij de tweede oorzaak staan, en gelijk men in de jaren 1939 en 1940 de schuld van de verwekte onrust en de uitgebroken oorlog op Hitler afschoof, zo schuift men de onrust van onze dagen op de Russen of Nasser af.

Wij willen daarmede allerminst zeggen, dat Hitler toen vrijuit ging, en dat de Russen en Nasser thans vrijuit gaan, daar dit allerminst het geval is, doch zij zijn de tweede oorzaak.

Da Costa schreef over de tijd van de Franse Revolutie, welke grote onrust en beroering in die jaren in Europa verwekte: God riep Napoleon, en dit ter tuchtiging vanwege de zonde, evenals ook God de Assyriërs riep ter tuchtiging van de zonden van Israels volk. Gelijk de profeet Jeremia spreekt: „En Ik (de Heere) zal hen overgeven tot een beroering aan alle koninkrijken der aarde vanwege Manasse, zoon van Jehizkia, koning van Juda, om hetgeen hij te Jeruzalem heeft gedaan"; en ook op een an­ dere plaats is bij de profeet Jeremia te lezen: „En Ik (de Heere) zal ze achterna jagen met het zwaard, met de honger en de pestilentie; en Ik zal ze overgeven tot een beroering, alle koninkrijken der aarde, tot een vloek, en tot een schrik, en tot een aanfluiting, en tot een smaadheid onder al de volken, waar Ik ze henengedreven zal hebben, omdat zij naar Mijn woorden niet gehoord hebben, spreekt de Heere, als Ik Mijn knechten, de profeten, tot hen zond, vroeg op zijnde en zendende; maar gijlieden hebt niet gehoord, spreekt de Heere". Aldus spreekt ook de profeet Ezechiël: „Want alzo zegt de Heere Heere: Ik zal een vergadering tegen haar doen opkomen, en zal ze ter beroving en ten roof overgeven. Alzo zullen zij uw schandelijkheid op u leggen, en gij zult de zonden uwer drekgoden dragen, en gijlieden zult weten, dat Ik de Heere Heere ben".

Wis en zeker zijn de beroeringen, welke onze tijd zo kenmerken, aan dezelfde oorzaak te wijten als welke de profeten noemden, namelijk aan de zonde; in het kort gezegd daaraan, dat men het schepsel eert boven de Schepper, Die te prijzen is tot in der eeuwigheid, en dat men naar Zijn stem en geboden niet hoort. Integendeel, o zo velen zouden wel graag willen, dat God de Heere van Zijn heiligieid en gerechtigheid afstand deed en de zonden niet strafte. Wat dezen in grond en wezen Hem kwalijk nemen, is, dat Hij de zonde straft. Zij begeren ongestraft naar het goeddunken van him boos en verdorven hart te leven. Doch de Heere is en zal zijn een grimmig Wreker van alle kwaad en zonde.

En daar de zonde hand over hand toeneemt en steeds driester en onbeschroomder bedreven wordt, behoeft het niemand te verwonderen, dat wij dagen van beroering beleven.

Hongarije

In weerwil van het wapengeweld en de tanks der Russen zijn daar nog steeds de rust en de orde nog niet teruggekeerd. De onrust is er zelfs in geen geringe mate toegenomen.

Dezer dagen hebben in Boedapest rouwende vrouwen protestmarsen gehouden. En daar is het niet bij gebleven. Woensdagavond 5 December waren 50 leden van arbeidersraden van fabrieken — de revolutionnaire arbeidersraden zijn inmiddels door de regering Kadar ver­ boden en ontbonden verklaard — in Boedapest gearresteerd. Vele fabrieksarbeiders wilden uit protest tegen deze arrestaties weer staken, doch de centrale arbeidersraad van Boedapest heeft hen bewogen aan het werk te blijven.

Dit heeft de regering Kadar, gesteund door de Russen, echter niet belet om opnieuw leden van de arbeidersraden te willen arresteren, waarvan er reeds ongeveer 200 gearresteerd zijn. Een poging daartoe is echter niet overal gelukt. Ongeveer 700 arbeiders in Boedapest hebben 'Donderdag 6 December verhin­

derd, dat drie van hun kameraden in een fabriek in een Oostelijke voorstad van Boedapest door de Hongaarse poHtie werden' gearresteerd. De arbeiders legden het werk neer en verzamelden zich vóór de fabriek om de pohtie te beletten naar binnen te gaan. Ofschoon Russische tanks en pantserauto's voor de fabriek patrouilleerden, weken de arbeiders niet, zodat de poMtie niet tot de arrestatie kon overgaan.

ok kwam het in Boedapest tot een echtpartij tussen voor-en tegenstanders an de regering van Kadar, waarbij de oorstanders gesteund werden door tanks an de Russen en de Hongaarse politie. p zeker ogenbhk klonk een schot, dat oor een Russisch machinegeweer over e hoofden der vechtenden gelost werd, etwelk hen een goed heenkomen deed oeken. Later verenigden de tegenstaners zich echter onder het roepen van: Weg met Kadar", en: „Russen vertrekt". eer werd het •vuur geopend, waardoor instens één man werd gedood en vererscheidenen werden gewond. Bovenien hebben de arbeidersraden zich opieuw tot de regering Kadar met eisen ewend, haar waarschuwende, dat inien deze niet ingevialligd werden, dit llicht aanleiding zou kunnen geven tot ieuwe stakingen en tot een nieuw loedbad.

Dit behoort stellig niet tot de onmogelijkheden, want telkens en telkens treedt het Russische wapengeweld tegen de Hongaren op. In een nota van de Amerikaanse regering, uitgereikt aan de Russische zaakgelastigde in Washington, werd tegen het gebruik van dit wapengeweld geprotesteerd, waarin onder meer gezegd werd, dat onuitgelokte militaire actie in Boedapest vóór de Amerikaanse ambassade de levens van hulpeloze burgers in gevaar heeft gebracht, zoals het geval was toen - vredelievende Hongaarse burgers, voomamehjk 'vrouwen, voor de Amerikaanse legatie in Boedapest demonstreerden, hierbij opmerkende, dat daarbij Russische tanks voorbij het gebouw der ambassade, dat zich in Hongarije, niet in Rusland, bevindt, reden. In de nota werd verder opgemerkt, dat de Amerikaanse regering zeer verontrust is over de Russische militaire maatregelen in Hongarije.

Het is echter niet te verwachten, dat de Russische regering zich veel van deze nota zal aantrekken, als men er acht op slaat hoe de Russische en Hongaarse regeringen alle resoluties van de Organisatie der Verenigde Naties, de één na de ander, genegeerd hebben. Men meende het door bemiddeling van die Organisatie eindelijk zo ver gebracht te hebben, dat de Hongaarse regering haar secretaris-generaal Hammarskjoeld op 16 December voor een bezoek in Hongarije zou ontvangen.

Doch volgens berichten in de pers heeft de Hongaarse regering Kadar laten weten, dat het bezoek haar op die dag niet gelegen komt. Ook blijken de Russische en Hongaarse regeringen zich niets aan te trekken van de nota van de Joegoslavische regering, waarin deze nogmaals verklaart, dat de gewezen minister-president Nagy vrijgelaten moet worden, want de Hongaarse regering heeft laten weten, dat zij de kwestie Nagy als afge-5 daan beschouwt, en de Russische heeft verklaard, dat zij haar troepen uit Hongarije zal terugtrekken — waarop de Joegoslavische nota ook heeft aangedrongen — als de regering Kadar dit verzoekt. Het is te verstaan, dat met dit al de hevige beroering onder het Hongaarse volk niet afneemt, maar wel toeneemt. Dit beviajst ook, dat in weerwdl van de maatregelen der Russische en Hongaarse regeringen om de vlucht der Hongaren naar Oostenrijk te beletten, deze nog steeds doorgaat. Op het ogenblik zijn reeds omstreeks 120.000 Hongaarse vluchtelingen in Oostenrijk aangekomen.

Egypte

Ook is de hevige beroering, welke in Egypte en ver daarbuiten door de naasting van het Suezkanaal door de regering Nasser is ontstaan, nog geenszins geluwd, maar zij is nog onverzwakt blijven bestaan. De Engelse en de Franse regeringen hebben in strijd met vroeger afgelegde verklaringen in een gemeenschappelijk onderhoud te Londen besloten hun troepen nog voor Kerstfeest uit Egypte terug te trekken. Zij zijn daartoe geprest door de resoluties, welke aangaande deze kwestie in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties waren aangenomen, en dit wel in het bijzonder door de houding, welke de Amerikaanse regering daarbij heeft aangenomen. Zij heeft met haar besluit, Engeland en Frankrijk geen oHe te willen leveren alvorens hun regeringen hun troepen uit Egypte teruggetrokken hadden, Engeland en Frankrijk, landen waarin men zo bitter verlegen om olie is, feitelijk 't mes op de keel gezet, doch daarmede is de kwestie aangaande het Suezkanaal niet opgelost en het gevaar van het uit-breken van een oorlog in het Midden-Oosten en van een nieuwe wereldoorlog niet bezworen. De regeringen van Egypte en Syrië hebben dezer dagen nog eens weer opnieuw verklaard, dat zij niet zullen rusten alvorens de staat Israël van de kaart verdwenen is. En wat de politiemacht van de Organisatie der Verenigde Naties betreft, daarvan verklaarde minister Luns in de Tweede Kamer zeer naar waarheid, dat zij niet de politiemacht van de Verenigde Naties is geworden, maar een strijdmacht met een bepaalde taak, „welke taak vaag en duister is omschreven". De secretaris-generaal Hammarskjoeld heeft met president Nasser onderhandeld, en zoals ook minister Luns zeide, ook de afspraken, welke deze met president Nasser gemaakt heeft, zijn niet duidelijk. Dientengevolge — zo wordt aangenomen — zijn de personen en vertegenwoordigers van de maatschappijen, waaraan de Organisatie der Verenigde Naties het opruimen van de versperringen in het Suezkanaal heeft opgedragen, nog immer niet in Egypte aangekomen, maar verblijven zij nog steeds in Athene, wat tengevolge heeft, dat het Suezkanaal nog steeds niet bevaren kan worden en de WestnEuropese landen daarvan nog lange tijd grote schade blijven ondervinden.

Ten aanzien van de betaling van de kosten, welke het opruimen van de versperringen in het Suezkanaal zal vorderen, heeft de Organisatie der Verenigde Naties besloten deze te zullen dragen.... maar de regering van de Sovjet-Unie heeft medegedeeld, dat zij daaraan geen penning wil geven. Dit toont bij vernieuwing, welk een onding de Organisatie der Verenigde Naties feitelijk wel is, waarvan minister Luns in zijn rede verklaarde, dat het peil van het debat in de Algemene Vergadering der Verenigde Naties zo aan het dalen is, dat bij voortzetting van deze tendens de Verenigde Naties de weg van ontbinding zullen gaan.

Engeland en Frankrijk

. Ook in deze landen is hevige beroering aan de orde van de dag.

In Engeland heeft het Lagerhuis kort geleden zijn vertrouwen-in de regering en zijn goedkeuring over haar politiek in het Midden-Oosten uitgesproken. Tevoren had het een afkeurend amendement van de Labourpartij met 827 tegen 200 stemmen verworpen. Vijftien leden van de regeringspartij, die tegen het Labour-amendement hadden gestemd, weigerden hun stem uit te brengen voor de motie van vertrouwen in de regering.

De SuezkanaaUcwestie heeft verdeeldheid gebracht in de conservatieve regeringspartij. Er is daarin thans 'n rechtse flank, die zich niet heeft willen neerleggen bij wat zij noemt Edens capitulatiejjolitiek, en een linkse, die gewild had, dat Eden eerst tot onderhandelen was overgegaan voordat hij de Engelse troepen in Egypte deed landen. Erger dan dit is het, dat de minister van arbeid tijdens het vragenuur bekend gemaakt heeft, dat ongeveer 40.000 Britse arbeiders tengevolge van de olieschaarste geen volledige werkweek meer kunnen maken, en dat 1500 anderen wegens overbodigheid hun ontslag hebben aangezegd gekregen. En niet minder erg is het, dat de financiële toestand van Engeland van dusdanige aard is, dat de regering aan de Amerikaanse verzocht heeft haar te willen ontslaan van de verplichting van de eerstvolgende rentebetaling op de dollarlening van 1946. Ook dit levert er ons een bewijs van hoe het

tharis op allerlei gebied in Engeland knijpt, waarbij dan nog komt, dat de opstand op Cyprus nog steeds niet ten einde is.

Ook in Frankrijk knijpt het niet zuinig. Behalve dat de opstand in Algerije nog steeds voortduurt, ziet het er ook daar ver van rooskleurig uit. En niet alleen in deze landen, maar in nog' tal van andere heerst er geen geringe beroering, zodat naar waarheid gezegd kan worden: het is beroering hier, het is beroering daar, het is beroering bijna overal.

P.S. De eisen der arbeidersraden, waarvan in het overzicht melding gemaakt werd, zijn volgens de laatste berichten in de vorm van een ultimatum aan de regering van Kadar gesteld. De leiders van de Hongaarse arbeiders hebben deze regering dit ultimatum gesteld: Of de huidige razzia's op de leden van de arbeidersraden houden onmiddellijk op, óf een algemene staking zal uitbreken, bloed zal worden vergoten en er zal een nationale tragedie ontstaan.

Een proclamatie van deze strekking werd aan Kadar overhandigd, nadat in de afgelopen nachten ruim tweehonderd leden van fabrieksraden waren gearresteerd. Deze arrestaties hebben reeds tot staking in een twaalftal fabrieken in Boedapest geleid, terwijl hier en daar arbeiders met succes konden verhinderen, dat hun kameraden werden gearresteerd. Eenmaal slaagden zij hier eerst in nadat zij de Hongaarse politie met handgranaten op een afstand hadden gehouden. Buiten Boedapest nemen de activiteiten van de partisanen toe. Zo hebben zij een trein tot ontsporing kunnen brengen. Er moeten zich volgens uit Oostenrijk afkomstige berichten zelfs niet minder dan 25.000 partisanen in de Tatrabergen bevinden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen