Het Pinksterwonder

I.

En ah de dag van het Pinksterfeest vervtdd werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen. En daar geschiedde hMosfelijk uit de Jiemel een geluid, gelijk als van een geiveldige, gedreven wind, en vervulde het gehele huis, daar zij zaten. En van hen werden gezien verdeelde tongen, ah van vuur, en het zat op een iegelijk van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. Handelingen 2 : 1-4

Met Pinksteren herdenken wij het doorluchtig feit van de uitstorting des Heiligen Geestes. Gelijk eens de Zoon Gods in Bethlehems stal nederkwam en Zich verenigde met de menselijke natuur, zo is de Derde Persoon in het aanbiddelijk, volzalig Wezen, God de Heilige Geest, in Persoon eenmaal nedergekomen op de Pinksterdag Ie Jeruzalem. Van dat Pinkstenvonder spreken onze tekstwoorden, zoals dat wonder is:

1. De vervulling van de dienst der schaduwen. I De vervulling van de belofte des Vaders. 8. De vervulling van de harten der uitverkorenen.

Het wonder van de uitstorting des Heiligen Geestes is een al-vervullend wonder. God Zelf neemt intrek in Zijn uitverkoren kerk en verheerlijkt Christus in haar tot slaking van alle banden, waarmede die kerk onder de wet nog gebonden lag.

Want toch dat was de toestand van de kerk Gods onder het Oud VeAond, dat de nog onvoldane wet met de gestrengheid der Goddelijke rechtvaardigheid voldoening vorderen bleef en de conjciëntie niet gereinigd kon worden door het bloed van stieren en bokken. Zo bleven de erfgenamen kinderen, die onder de voogdij der wet gesteld waren en «aar het woord van de apostel Paulus aiet verschilden van een dienstknecht. Dit echter nam niet weg, dat Christus in de bediening des Ouden Verbonds in •1 Zijn Middelaarsgraveerselen geopenbaard was. Zijn verzoenend bloed werd II de schaduwen aan Israël ontdekt; de mgang in Gods gemeenschap in de ia- Ê^ng in het heihge der heihgen ontsloten. Zonder de volkomen bediening van Christus kon ook het Israël van de oude ™g niet zaUg worden. Geen halve, maar «en volkomen, enige ZaUgmaker was wk Israël geschonken, Die gisteren en beden Dezelfde is en in der eeuwigheid. Voorwaar, wie het met iets wagen wil buiten Christus, zal gewissehjk, eens gebogen in de weegschaal van Gods recht, 'e licht bevonden worden. God lijft Zijn volk Christus in en rekent het Hem en ^'jn gerechtigheid volkomen toe, ook al is het geloof te zwak en te onvolkomen om deze schenking de ziel met vrijmoedige bewustheid toe te eigenen. Daardoor behoudt de wet haar kracht op de consciëntie van Gods kinderen, niettegenstaande zij erfgenamen Gods zijn en mede-erfgenamen Christi. O, hoe menige ziel moet nog steeds klagen over de tuchtiging en heerschappij der wet, die met haar donderslagen de ziel verschrikt. Maar nu kwam de Heilige Geest met Zijn alvervullend inwonen in Zijn kerk, om een betere bedeling haar te geven dan die van Mozes. Hij maakt Zijn kerk vrij van de wet, die in Christus van haar vloek en heerschappij was beroofd. En het mocht Gods bekommerd volk gegeven worden door het geloof dat Pinksterwonder te leren verstaan tot de slaking zijner banden. O, wat een Pinksterfeest zou het in hun ziel worden!

Hij maakt op hun gebeden Gans Israël eens vrij Van ongerechtigheden; Zo doe Hij ook aan mij.

De dag van het Pinksterfeest werd vervuld, zo lezen wij in de tekst.

Pinksteren was één van de drie grote feesten in Israël. Het feest der eerstelingen, ook het feest der weken genoemd (Ex. 34), Pinksteren betekent: Vijftigste, en het Pinksterfeest werd de vijftigste dag na Pasen gehouden. Ook gedacht Israël de wetgeving op Sinaï, waar het volk zich legerde de vijftigste dag na de uittodht uit Egypte. Het Pinksterfeest was groot in Israël. Met vele offeranden stelde zich het volk voor het aangezicht des Heeren. Het nieuwe spijsoffer bestond uit twee beweegbroden, die, in onderscheiding van de ongezuurde Paasbroden, gezuurd werden. Daarom mochten deze broden op Jiet altaar niet gebracht worden, maar zij werden met twee geslachte lammeren door de priester voor het aangezicht des Heeren heen en weer bewogen en daarom beweegbroden genoemd. Bij dit beweegoffer werden de brand-, vuur- en dankofferen gevoegd. Zo werd op het Pinksterfeest het nieuwe spijsoffer gebracht als de eerstelingen van de oogst. Zo was het Pinksterfeest het feest der eerstelingen, waarop de volle oogst ver­ wacht werd. En in dat symbolische leven van Jacobs zaad was niet alleen een onderpand, maar ook in beginsel gegeven wat op de grote Pinksterdag te Jeruzalem is geschied. Het Pinksterfeest is vervuld. Buiten de werking des Heiligen Geestes is Gods kerk nimmer geweest. Zonder die werking had zij geen bestaan en kan zij evenmin leven. Maar eerst op de Pinksteren, waarvan in onze tekst gespreken wordt, is de Persoon des Geestes Zelf gekomen. Toen is de profetie vervuld: „Ik z; al water gieten op de dorstige en stromen op het droge. Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten en Mijn zegen op uw nakomeHngen". En in dit v/onder is geheel de schaduwendienst vervuld.

Reeds was die vervulling in Christus. Hij is de ware Hogepriester Zijner kerk. Hij heeft het offer der volkomen voldoening gebracht. Toen Hij stierf, scheurde het voorhangsel van boven naar beneden. God heeft het gescheurd en daarmede betuigd, dat de dienst van Mozes ten einde gebracht was. De wet is in de dood van Christus van haar vloek ontwapend en de uitverkorenen zijn in Hem opgewekt uit de dood, ja met Hem rr^^of iu jjg hemel. In Hem zijn de gegevenen des Vaders verheerHjkt aan de rechterhand Gods. Er blijft geen beschuldiging tegen hen meer over, zo zij in Christus zijn.

Maar wat zij in Christus, hun verheerlijkt Hoofd, bezitten, moet hun worden toegepast, opdat zij waarlijk vrij zijn. En die volle toepassing des Heiligen Geestes nu is in de betere bedeling, die God Zijn kerk gegeven heeft met de grote Pinksterdag.

De grond der zaligheid ligt alzo in Christus. Hij zegt het Zelf, dat Hij de gegevenen Zijns Vaders bewaard heeft. Niemand zal ze uit Zijn hand rukken. Duivel, wereld, zonde en wat machten er voorts mogen werken, niemand zal de zaligheid kunnen verhinderen van degenen, die van de Vader aan Christus zijn gegeven en die met Hem gezet zijn in de hemel. O, dat Gods volk op die grondslag door het geloof meer en meer zich mocht verlaten. Doch dat kan alleen door de Heihge Geest en in de vrijmaking van de wet.

Hoe duidelijk wordt ons dit voorgesteld, waar de tekst ons zegt, dat „zij allen eendrachtelijk bijeen waren", namelijk in de opperzaal, waarvan in het eerste hoofdstuk der Handelingen geschreven is. Niet in het heüige der heiligen van de tempel werd de Heilige Geest uitgestort; niet op de priesterschaar van Mozes, maar in de opperzaal, in die vergadering van omtrent honderd en twintig personen, die eendrachtig bijeen waren, volhardend in het bidden en smeken en verwachtende de belofte des Vaders. Dezen zijn de tempel, waarin de Heilige Geest woning neemt. Hoe klaar en duidelijk spreekt hieruit dat de Heere Zijn volk losmaakt van de ceremoniële tempeldienst. Israël valt als nationaal voDc weg; Gods kerk is in die opperzaal. Met de ceremoniën is het afgedaan; Gods volk wordt vrijgesteld van alle banden der wet.

Merk nu eens op, dat een uitwendige godsdienst ons de ware gemeenschap aan Christus en Zijn gerechtigheid niet geven kan. O, merk het toch op! Duizenden roemen in hun uiterhjke godsdienst; in hun doop, in hun ijver, in hun eigen gerechtigheid. Maar zo zij niet meer hebben, zij hebben geen deel aan Christus en geen draad gerechtigheid om hen voor God te dekken. Wij moeten wedergeboren worden; vfi] moeten uit Adam afgesneden en in Christus overgeplant worden door de Heüige Geest.

Wijlen Ds. G. H. Kersten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen