Buitenlands OVERZICHT

Geeft ons vrede — zo verlangen velen in onze tijd van hun regeringen. Geeft ons vrede — dat is te allen tijde door zo velen verlangd. Vrede is inderdaad een kostelijk goed. Het is een groot goed als er vrede in een gezin heerst, vrede tussen de familieleden en vrede tussen de volkeren bestaat; waarbij nog het allervoomaamste is — waaraan zo weinig wordt gedacht en geloof geslagen — als deze van de Heere is verkregen en in Zijn gunst wordt genoten. Dan is het toch ook alleen waarlijk vrede. In alle dingen zijn wij toch geheel en al van God de Heere afhankelijk. Hij is het ook alleen, Die waarlijk vrede kan geven. Doch wie zoekt deze bij Hem? Om ons nu maar alleen en nader bij de vrede onder de volken te bepalen, het kan niet worden ontkend, dat er in onze tijd vele pogingen zijn aangewend om deze te bekomen. Wat al konferenties en wat al samensprekingen zijn ter bereiking van dat doel gehouden! Hoevele nota's en brieven van regeringspersonen zijn, om tot de vrede onder de volken te geraken, al verzonden! En nog steeds worden daartoe onderscheidene middelen en maatregelen door de machtigen der aarde beproefd; dit ook Om de verschrikkingen en ellende van een oorlog te voorkomen.

In weerwil van al wat er nu aangewend is, en dat is zelfs zeer veel, is de vrede nog steeds niet op de aarde teruggekeerd. Dwaselijk toch wordt het stichten van de vrede van de mens verwacht. Op hem heeft men daarbij al zijn hoop gevestigd. Men zweert bij hem. Men keert zich zelfs niet weinig geërgerd van u af als gij zegt, dat de mens, zelfs alle mensen tezamen die niet zullen kunnen brengen, ofschoon de geschiedenis, niet alleen van onze eeuw, maar die van alle eeuwen, ons daarvan een klaar en overtuigend be\vijs geven. Hoe wordt Gods Woord hierin bevestigd, dat ons leert dat de mens door de zonde ziende blind en horende doof is en dat „al stiet gij de dwaas in een mortier met een stamper, in het midden van het gestoten graan, zijn dwaasheid zou van hem niet afwijken". Voorwaar, niet alleen Gode onterend, maar ook groteHjks dwaas is het, de vrede van menselijk overleg en pogen te verwachten.

De filosofen mogen nog al zo hoog opgeven van de menselijke rede, en de wereldwijzen nog al zo veel vertrouwen op het verstand van de mens stellen, maar ondanks hun vaak snorkende taal is en blijft het waar als Gods Woord ons leert, dat zijn verstand verduisterd, zijn hart verhard, arglistig is, meer dan enig ding, ja dodelijk is, en als Christus getuigt, dat uit het hart des mensen onder meer onverstand voortkomt. Onverstand is het dan ook en niets anders dan onverstand, indien men er geloof aan slaat, dat louter met mensehjke arbeid en middelen de' vTede op aarde gesticht kan worden; en dat doen nog zo talloos velen, zelfs personen, van wie men, afgaande op hun gereformeerde belijdenis, dit met alle recht anders mocht verwachten; die daarbij hun Bijbels en belijdenisgeschriften op hun kerkbanken laten liggen.

Al is het niet meer met dat enthousiasme en die vérgaande ingenomenheid als ten dage toen de Volkenbond werd opgericht, nochtans geven zo velen er blijk van, dat zij nog immer een stille hoop koesteren, dat te eniger tijd de machtigen der aarde er in zullen slagen om met verstandelijk overleg een wereldvrede te brengen.

De teleurstellingen, welke zij hierbij ten aanzien van de regeringsautoriteiten hebben opgedaan, hebben hun geestdrift en vertrouwen echter wel heel wat bekoeld. Teleurstellend moet het ook voor hen zijn, dat de onderscheidene regeringen het nog niet eens hebben kunnen worden over het houden van een zogenaamde topkonferentie.. Nog steeds zijn zij met hun gemeenschappelijk overleg het zelfs niet eens kunnen worden over de agenda, over de onderwerpen, welke op die konferentie al dan niet behandeld zullen worden. Evenmin over het aantal landen, dat daarop vertegenwoordigd zal zijn. Feitelijk is het zo gesteld, dat zij het nog over geen enkel ptmt eens zijn; ook daarover zelfs niet of de topkonferentie nu inderdaad plaats moet vinden. Chroestsjef, die op de konferentie buitengemeen gesteld is, zeide dezer dagen, dat hij wel zelfs naar Amerika wilde reizen om de konferentie doorgang te doen vinden. Dit sprak hij tegenover Amerikaanse journalisten, daaraan toevoegende, dat dezen allicht meer zouden weten van de eigenlijke gesteldheid van de Amerikaanse regering betreffende de topkonferentie. Nu, deze is bekend genoeg. Zij moet in haar hart eigenlijk niets van heel deze konferentie hebben en heeft daarvan ook menigmaal blijk gegeven. Ondanks de brieven, welke Chroestsjef tot haar gericht heeft, handhaaft zij haar standpunt te dezer zake, nameHjk dat de topkonferentie degeHjk moet voorbereid worden en er van tevoren punten moeten worden vastgesteld, waarover de regeringen het eens zijn geworden, welke dan op de konferentie nader omschreven en te boek gesteld kunnen worden, wü deze enig resultaat opleveren. De Russische regering wü dit echter niet. Zo bakkeleien de regeringen dan al sedert geruime tijd met elkander. Wordt de topkonferentie gehouden, dan zal het ook daarop ouder gewoonte wel weer bakkeleien en nog eens bakkeleien worden, wat de Russen zullen uitbuiten om de westelijke mogendheden in de schoenen te schuiven, dat zij de konferentie hebben doen mislukken, want het zijn handige Heden in het voeren van propaganda.

Daar geven zij gedurig blijk van. Met hun propaganda tegen het zogenaamde kolonialisme hebben zij hun invloed en machtssfeer onder de Aziatische en Afrikaanse volken weten te vestigen en aanmerkelijk zelfs weten uit te breiden, hetgeen ter bevordering van de vrede allerminst dienstig was. De verdeeldheid en onenigheid zijn daardoor onder hen niet weinig toegenomen en spitsen zich nog steeds meer toe. In de Philippijnse hoofdstad Manilla is dezer dagen de vierde jaarlijkse konferentie van de Zuid-Oost-Aziatische Verdragsorganisatie, de SEATO, gehouden. Er werd aan deelgenomen door de ministers van buitenlandse zaken van Amerika, Engeland, Frankrijk, Australië, Nieuw-Zeeland, de Phüippijnen, Pakistan en Thaüland. Op deze konferentie kwam ook wel duidelijk aan het licht, dat de vrede op aarde nog geheel zoek is. De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, EHiUes, waarschuwde ü» een rede, dat er misschien een nieuw agressief kommunistisch plan voor het SEATO-gebied bestaat. Het kommunisme, aldus vervolgde minister DuUes, zou er de voorkeur aan geven ons zonder strijd te nemen. En als wij tot verzet bereid zijn, maakt het ons, volgens het kommunisme, tot oorlogshitsers. Dat deze beschuldiging op het ogenblik extra luid wordt uitgesproken met betrekking tot het gebied van de SEATO, moet voor ons een reden zijn om rekening te houden met de mogelijkheid, dat er misschien een nieuw agressief kommunistisch plan voor dit gebied bestaat en dat de kommunisten vrezen, dat de SEATO dit plan misschien zou verijdelen. Dulles wees er daarbij op, dat de zitting van de SEATO ongewone aandacht trekt in de kommunistische kringen. De Sovjet-pers en - radio hebben er in de afgelopen weken zevenmaal zo veel kommentaren op gegeven als zij deden in de zelfde periode van de zitting van het vorige jaar. De Australische minister van buitenlandse zaken sprak er eveneens over, dat er gevaar bestond voor een eventuele kommunistische aanval in het SEATOgebied. Hij spoorde eveneens er toe aan, dat er maatregelen daartegen genomen zouden worden. Hij voegde daaraan toe, dat de kommunistische onderneming gehjkt op een gifslang in een donkere kamer. De SEATO draait het licht in die kamer aan. Er bestaat een kans om de slang in de donlcere kamer te doden, maar deze is veel groter en beter wanneer daar het licht aan is. De Franse minister van buitenlandse zaken, Pineau spoorde eveneens tot waakzaamheid aan. Het eerste punt, dat op de konferentie aan de orde kwam, betrof het voorstel van de Phüippijnen om de drie verdedigingsorganisaties tegen een kommunistische aanval, de NATO, het Bagdadpact en de SEATO, stevig aan elkaar te verbinden. In delegatiekringen verwacht men niet, dat men tot een gemeenschappelijk standpunt inzake Indonesië zal komen, omdat er naar alle waarschijnlijkheid zelfs onder de grote drie mogendheden geen eenstemmigheid op dit punt bestaat.

Blijkt uit deze konferentie en wat daarop gesproken is, dat de vrede op aarde bij lange na niet hersteld is, dat blijkt al evenzeer uit hetgeen er in Indonesië voorgevallen is en voorvalt. De minister-president Djoeanda heeft aangekondigd, dat er tegen de tegenregering op Sumatra gewelddadig zal opgetreden worden. Deze aankondiging is door daden bevestigd geworden. Nadat er reeds op onderscheidene plaatsen op Sumatra bombardementen door de Indonesische luchtmacht waren uitgevoerd, zijn er voglens een kommuniqué van het Indonesische leger in het kader van de blokkade tegen het door de opstandelingen bezette gebied landingen uitgevoerd te Soengei Pandang, Bengkalis en Seket Padang. Soengei Pakning is de oliehaven van de Caltex, gelegen aan de monding va nde Siak-rivier aan de oostkust van Midden-Sumatra. Bengkalis is de hoofdplaats van het eüand Bengkalis. Seket Padang is de hoofdplaats van het eüand Tebingtinggi, ten zuiden van Bengkalis. En hierbij is het niet gebleven. Indonesische valschermtroepen en troepen zijn op Surriatra geland en voeren thans op verschülende plaatsen akties uit tegen de tegenregering op Sumatra. Valschermtroepen, welke bij het vliegveld van Pakanbaru, in het oosten van midden-Sumatra zijn geland, zijn er volgens eea kouununiqué in Djakarta in geslaagd de plaats Pakanbaru te bezetten. Volgens berichten te Djakarta zijn thans alle olieterreinen op Sumatra in handen der regeringstroepen. Volgens de perschef van de Indonesische tegenregering in Singapore zou er bij het vliegveld Pakanbaru nog een strijd gaande zijn. De luchtlandingstroepen zouden door negenhonderd man van de tegenregering zijn aangevallen.

Overeenkomstig de laatste berichten vestigen de opstandelingen in Midden-Sumatra voornamelijk hun hoop op een langdurige guerrilla-oorlog met sabotage van oliepijpleidingen en opbreken van verbindingen, en moeten de rebellen nog steeds bezig zijn zioh te herstellen van de eerste schok van de invasie en moet nog steeds in werkelijkheid geen behoorlijke strijd tussen de rebellen en de regeringstroepen uit Djakarta plaats gevonden hebben. Op het ogenblik moet de rebellenkommandant Achmed Hoessein, die persoonlijk de operaties leidt, een harde strijd met de talrijkere troepen van de regering van Djakarta ontweken hebben.

Wie bij deze burgeroorlog — volgens de regering van Soekamo is het slechts een politieke strijd — het beste varen, dat zijn ongetwijfeld de kommunisten. Zij beweren openlijk, dat zij nu de sleutels van de republiek in handen hebben en zijn uitbundig in hun schik over de pohtieke en militaire gang van zaken in Indonesië.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen