BUITENLANDS OVERZICHT

Men is er al sinds eeuweri óp uit om de waarheid met de leugen te verzoenen. Onder het voorwendsel van verdraagzaamheid wil men aan hen gelijke rechten zien toegekend. Doch hoe zeer en hoe gedurig het ook beproefd is, dit behoort tot de onmogelijkheden. Daartoe is het verschil tussen waarheid en leugen te diepgaand.

De waarheid toch is uit God en de leugen uit de vader der leugenen, de satan, de vorst der duisternis. Daarom zijn ook de vruchten, welke waarheid en leugen voortbrengen, van geheel verschillende aard. De betrachting van de Waarheid brengt in woord en daad oprechtheid mede, die der leugen geveinsdheid en bedrog. Stelt de waarheid de zaken voor zoals zij ook metterdaad zijn, de leugen bedriegt de mens voor tijd en eeuwigheid en stort hem meestal onder schoon klinkende leuzen in het eeuwig verderf. Maakt de waarheid, naar de woorden van Christus, Die de Waaarheid en het Leven is, de mens vrij, zelfs vrij van de vloek der zonde, de leugen voert en houdt hem in slavernij, en wel in die van de wreedste tyran, die zich denken laat, de mensenmoordenaar van den beginne. Dit wordt ons in heel Gods Woord op tal van plaatsen geleerd en is door alle eeuwen heen door de praktijk des levens bevestigd.

Het is ook bewaarheid ten aanzien van de leugenachtige leer, dat de mens van nature goed is en zijn verstand en rede zulke betrouwbare en deugdelijke leidslieden zijn, dat hij, daarnaar handelende. God en Diens geopenbaard Woord zeer wel kan missen; ja, deze leer is daarin zelfs zó ver gevaren, dat zij gesteld heeft dat het louter dwaasheid, zelfs een bedwelmend en giftig opium is als iemand zich naar den Woorde Gods richt. De waarheid daarentegen verkondigt dat ©en iegelijk mens door eigen zonde en schuld, waar hij God de rug toegekeerd heeft en naar de vorst der duisternis is overgelopen, dood dooT zonden en misdaden is en deswege gans onbekwaam tot enig goed en geneigd tot aUe 'kwaad is. Hoe zuUen nu ter wereld ooit waarheid en leugen ook op dit punt met elkander verzoend geraken? Hoe zal de natuurlijke mens, in de strikken van de mensenmoordenaar gevallen en gevangen als hij is, zó zeer zelfs dat hij de leugen boven de waarheid, de duisternis boven het licht, de dood boven het leven verkiest, ooit van harte de waarheid toevallen en liefkrijgen?

Neen neen, daar wil de mens niet aan dat hij van nature gans onbekwaam tot enig goed en geneigd tot aUe kwaad is. Hij moge dit al met de mond zelfs belijden, in zijn hart is en blijft hij er afkerig van en zoekt hij, vervreemd van God en Zijn Woord, met eigen kracht en middelen zijn welzijn te bevorderen. Dit nu is juist de oorzaak van al zijn ellende. Daarom heeft ook eUt huis zijn kruis, en elk hart zijn smart, al wordt men dit niet direkt gewaar; nochtans wordt het te eniger tijd wel openbaar, zoals ook de ellende van onze tijd, die zich allerwege vertoont, niet te bedekken valt. In Frankrijk is deze zelfs zo hoog geklommen, dat het uitbreken van een burgeroorlog er allerminst denkbeeldig was. Voorlopig althans schijnt deze ellende Frankrijk bespaard te blijven. De krisis is voorbij. Generaal De GauUe heeft dezer dagen de teugels van het bewind over Frankrijk in handen genomen. De Kamer heeft met 329 tegen 224 stemmen hern haar vertrouwen geschonken. Tegen ste-nden alleen de koromunisten, de helft van de socialisten en enkele links georiënteerde Kamerleden, onder wie de radikaal Mendès-France. Van de stakingen, welke de kommunistische, socialistische en rooms-katholieke vakbonden, zoals eerst aangekondigd was, zouden houden wanneer generaal De GauUe minister-president werd, is echter niets gekomen. Wel hebben er in Parijs en mogelijk in andere Franse gemeenten nog opstootjes en demonstraties van kommunistische zijde plaats gevonden, doch deze waren van die aard, dat de politie ze allei-wege gemakkelijk heeft kunnen beteugelen. De voor Frankrijk beslissende Kamerzitting zelf is ook rustig verlopen.

Voordat de Franse krisis met het vertrouwensvotum van de Kamer eindigde, had zij drie beslissende momenten gehad. 1. Een vergadering van de leiders van alle partijen, behalve die van de.kommunisten, met generaal De GauUe in diens hotel. In deze vergadering zette de generaal zijn plannen uiteen en nam hij geen blad voor de mond wanneer het verleden ter sprake kwam, waarop hij een scherpe kritiek uitbracht. Toen de socialist Ramadier hem vroeg wat hij dacht te doen met Comité de Salut Public te Algiers, antwoordde hij: Regeren is bevelen. Bevelen is zich te doen gehoorzamen. Zich doen gehoorzamen is regeren. Dat is het waar het de laatste tien jaren juist aan ontbroken heeft. Na deze woorden werden hem geen vragen meer gesteld.

Het resultaat van de bijeenkomst was zodanig, dat alle partijen van rechts en alle centrumpartijen, minus de helft van de socialisten, zich voor het program van De GauUe uitspraken, zodat deze zich zaterdag 31 mei des namiddags om 5 uur naar president Coty heeft kunnen begeven om hem te zeggen dat hij het premierschap aanvaardde. In gelijke verhouding van stemmen werd generaal De GauUe een blanko volmacht voor een half jaar door de Franse Tweede Kamer toegekend.

De hervormingen, welke generaal De GauUe wil doorvoeren voor Frankrijk en Algerije gaan zeer ver. In het algemeen wsnst hij een volledige gelijkstelling van de Franse en Mohammedaanse gemeenschappen. Voor de verhouding van Algerije met Frankrijk vnl hij, in overleg met de leiders van de Mohammedaanse bevolking zo spoedig mogelijk komen tot een verreikende autonomie van Algerije. Daarbij zal Algerije zo nauw mogelijk met Frankrijk verbonden blijven als maat denkbaar is.

Ook in de andere Franse gebieden over zee wil De GauUe het reeds bestaande zelfbestuur zo ver mogelijk verruimen. Hij beoogt Frankrijk en deze gebieden onder te brengen in een gemenebest, dat een kopie is van het Engelse gemenebest Hierbij wil hij de mogelijkheid open steUen voor toetreding van landen, die niet onder Frans bestuur staan, zoals Tunesië en Marokko. Voor de Sahara verlangt hij een ekonomische gemeenschap, die de bodemschatten in dit gebied moet exploiteren. Deze gemeenschap zal moeten bestaan uit Frankrijk met Algerije en voorts met Tunesië en Marokko. De staatshervormingen in Frankrijk zocht hij in esn beperking van de zittingsperiode van de Kamer, in een scherpere scheiding tussen de bevoegdheden van de Kamer en de regering, en in uitbreiding van de vaste kommissies van de Kamer ten tijde dat deze in zitting bijeen is, terwijl hij verlangt, dat ministers geen parlementslid meer mogen zijn. De bevoegdheden van de president van Frankrijk wenst hij te vergroten en een nieuwe gewijzigde procedure voor diens verkiezing ingesteld te zien.

Voorts wil De GauUe het binnenlands bestuur belangrijk decentraliseren en Frankrijk ondez-verdelen in een aantal distrikten, die door een soort onderparlement worden geregeerd. De-.-hele tendenzvan zijn staatshervormingen gaat vrij sterk in de richting van de staatsinrichting van de Republiek der Verenigde Staten van Noord-Amerika, waarbij het echter niet vaststaat of De GauUe daarbij ook zo ver wil gaan, dat hij evenals in Amerika het presidentschap en het premierschap in één hand wil brengen. Officieel heeft De GauUe niets verklaard over Frankrijks verhouding tot het Noord-Atlantische pakt en tot de Europese gemeenschappen; maar wel heeft hij binnenskamers tot de leiders van de verschiUende partijen gezegd, dat hij deze verdragen niet wil aantasten en dat hij er voor is, dat Frankrijk zijn verplichtingen te dien aanzien zal nakomen. In de kortst mogelijke tijd zal de Kamer generaal De GauUe nog een keer het vertrouwensvotum moeten geven over de procedure van-de door hem verlangde staatshervormingen en daarna zal zij tol oktober uiteengaan.

In Algerije moeten volgens de eerste berichten de reakties op De GauUes premierschap gemengd zijn. Wel betoonden allen, die op De GauUes optreden als minister-president hadden gestaan, van generaal Salan tot het felle lid van het Comité de Salut Public, de heer Delbeque, zich zeer ingenomen met het succes, dal generaal De GauUe als minister-president ten deel gevallen was, en waren zij daarover zeer verheugd, maar hun vreugde werd toch wel getemperd door de aanwezigheid van zoveel politici van de centrumpartijen in diens regering. Wat Frankrijk zelf aangaat, in geen 20 jaar is de belangstelUng voor een Kamerzetting zo groot geweest als deze was voor de vergadering, waarin over het premierschap van generaal De GauUe beslist werd. Duizenden hadden plaats genomen in de straten in de buurt van hel kamergebouw, onder wie de kommunisten met spandoeken met anti-GauUistische leuzen. De politie had daarop gerekend. In verhouding tot het geweldige aantal belangstellenden was ook zij in zeer groten getale aanwezig. Op tal van plaatsen stonden de jxditiemannen schouder aan schouder, waardoor zij grote straatgevechten voorkwamen en er ontstane gemeente Giessenburg eenmaal behoorde), Oud-Beijerland, Ouderkerk a. d. IJssel, Nieuw-Lekkerland, Zoetermeer, Bleskensgraaf, Bergambacht, Stolwijk, Bodegraven, de gemeenten op Goeree en Flakkee, inzonderheid Ouddorp, Middel- 'hamis en Sommelsdijk, Rotterdam, Delft, Dordrecht, Vlaardüigen, Leiden, Gouda, Katwijk, Wijngaarden, Pijnacker, Zoetermeer, Papendrecht, Oud-Alblas, Krimpen a. d. IJssel, Krimpen a. d. Lek, 's-Gravenzande, 's-Gravendeel, Strijen, Lekkerkerk, Zwijndrecht, Woerden, Waarder, en in wat latere tijd ook Numansdorp, Barendrecht, Zuidland, Bleiswijk, Schoonhoven en enkele andere gemeenten, waarin veel stemmen voor de S.G.P. zijn uitgebracht, waarin de S.G.P. meestal met vooruitgang in stemmenaantal ook bij deze gemeenteraadsverkiezingsn haar zetels of zetel in de raad heeft behouden.

Over het algemeen genomen waren dan ook de gemeenteraadsverkiezingen in Zuid-Holland voor de S.G.P. zeer bemoedigend. Dit kan ook ten opzichte van de provincie Zeeland gezegd worden. Al staan ons over de uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen in Zeeland veel minder gegevens ter beschikking dan in Zuid-Holknd, nochtans geeft hetgeen wij daaromtrent weten ons de indruk, dat de verkiezingen ook in deze provincie voor de S.G.P. een zeer bevredigend verloop hebben gehad. Wat de provincie Noord-Brabant betreft, daarvan zijn ons uit de dagbladen slechts de uitslagen van drie gemeenten bekend, waarbij de S.G.P. een bijzonder belang heeft, te weten Werkendam, waarin de S.G.P. een zetel meer in de raad bekwam, Dinteloord en Prinsenland, en Klundert, waarin de S.G.P. gelijk bleef ten aanzien van haar zetel in de raad, welke zij behield. Dit doet ons vermoeden — meer dan een vermoeden is het niet — dat ook in andere gemeenten van Noord-Brabant de uitslag der verkiezingen reden tot verheuging voor de S.G.P.ers geeft.

Nogmaals zij het gezegd, dat er gemeenten zijn, waarin de S.G.P. aan de verkiezingen heeft deelgenomen, waarvan ons aangaande de uitslag niets bekend is. 'En hoe zullen wij, waar wdj in deze onwetend zijn, daarover dan kunnen schrijven? En nogmaals ook verklaren wij ons bereid om in een volgend nummer van „De Banier" daarover nadere mededeling te doen, als ons juiste opgaven ter beschikking staan, alsook onjuiste opgaven te verbeteren, zonder dat wij voornemens zijn in nadere beschouwingen over de gehouden gemeenteraadsverkiezingen terug te treden. Gode zij dank is het verloop dezer verkiezingen over heel het land genomen bevredigend, zelfs zeer bevredigend.

De gekozen raadsleden gaan daarbij in hun funktie als raadsleden geen gemakkelijke tijd tegemoet. De tijdgeest, waar - zij meestal geheel alleen tegen op te roeien hebben, is in alle opzichten tegen de beginselen, die de S.G.P. voorstaat, fel gekant. Het baat hun al niet, dat zij zich in hun pleidooien op Gods Woord kunnen en gaan beroepen. Zulk een pleidooi vindt helaas weinig of ook al gans geen gehoor. En nochtans is daarin de sterkte van de S.G.P.-raadsleden gelegen. De Heere geve hun dan ook de vrijmoedigheid, kracht en bekwaamheid om in al hun doen en laten zich naar Gods Woord te richten. Hoe meer zij zulks mogen doen, hoe gelukkiger en gezegender dat is. Daarmede komen zij nooit bedrogen uit en zullen zij niet teleurgesteld worden en kunnen zij al hun tegenstanders, al zijn deze nog in zulk een groot aantal aanwezig, vrijmoedig onder de ogen komen, terwijl de uitkomst hen immer in het gelijk zal stellen. Hoe meer zij in deze aan eigen wijsheid, kracht en bekwaamheid sterven, 'hoe veel te beter het yoor hen zelf ^n hun gemeente zal zijn. De Heere toch doet altijd en overal de vidjsheid der wijzen teniet en geeft bij verlies van eigen wijsheid en bekwaamheid de krachtelozen en de in zichzelf dwaas gewordenen kracht en wijsheid, wat tenslotte maar de enige wijsheid is. Dat de raadsleden zich niet mogen schamen om voor de beginselen van de S.G.P. uit te komen, ook al mogen zij daarbij nog al zo veel smaad en hoon, haat en vijandschap, leugen en verdachtmaking ondervinden. Dat zij dit niet mo-

gen doen in de kracht van him verdorven natuur, maar in de sterkte en mogendheid des Heeren, en zich daarom veel verlegen in den gebede tot de Hee> re mogen wenden. Zo in zichzelf ellendig en arm door Gods Geest gemaakt, kunnen zij de funktie yan raadsleden tot eer van God en tot heü van hun gemeente waarnemen. Het zij hun bovendien gegeven, dat zij daarin bijgestaan mogen worden door al degenen, die de Geest der genade en der gebeden ontvangen hebben. Dat dezen him in hun gebeden aan de troon der genade mogen gedenken 1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen