BUITENLANDS OVERZICHT

De wereld ligt in het boze. Deze uitspraak, voor nu omstreeks tweeduizend jaar in Gods Woord gedaan, geldt nog evenzeer als toen zij voor het eerst werd uitgesproken. Zeer veel is in het verloop van die tijd in de wereld veranderd. Geslachten zijn er in gekomen en gegaan. * Machtige rijken zijn er in teniet gegaan en voorheen onbeduidende rijken zijn er in tot machtige rijken uitgegroeid. Door stoom en elektriciteit, door stoomboot en trein, door vliegtuig en luchtvaart hebben er grote veranderingen in plaats gegrepen. De grote afstanden zijn er betrekkelijk in verdwenen, zelfs zo, dat er volgens de laatste berichten een vliegtuig bestaat, dat ons in twee uur tijds van Londen naar New York kan brengen. Heel de wereld is nauw met elkander verbonden, zelfs zó, dat er aan het einde der aarde geen belangrijke gebeurtenis kan plaats vinden, of zij kan in een ommezien door heel de wereld heen bekend zijn. Inderdaad, niemand zal het kunnen ontkennen, er hebben in de wereld sedert 2000 jaren reusachtige veranderingen plaats gevonden. Doch bij al deze geweldige veranderingen is de uitspraak, dat de wereld in het boze ligt, als een Goddelijk getuigenis, een onveranderde waarheid gebleken te zijn.

Al de pogingen, door filosofen, geleerden en staatslieden aangewend om in de wereld een gunstige verandering te brengen, hebben schipbreuk geleden. Menigwerf is deze gunstige verandering voorspeld, velen hebben daar ook geloof aan geslagen, maar het is in de wereld nog immer zo gesteld, dat elke dag genoeg heeft aan zijn eigen kwaad. Zo is het ook gesteld in onze zogenaamde verlichte en beschaafde eeuw. Daarom vermaant en beveelt de Heilige Schrift ons ook deze wereld niet lief te hebben; een vermaning en bevel, dat helaas door een iegelijk mens van nature in de wind wordt geslagen. Al bedriegt de wereld hem negen-en-negentig keer, nochtans zal hij voor de honderdste maal de toevlucht weder tot haar nemen en daarin zijn heil gaan zoeken. Want ook daarin ligt de wereld in het boze, dat zij een mens voor tijd en eeuwigheid bedriegt. De satan moge in de gedaante van een engel des lichts de wereld en haar dienst al als schoon en begeerlijk aanprijzen en aan haar een schone schijn geven, maar zulks doet haar boosheid niet teniet. Men heeft zijn ogen maar op te slaan en deze te richten op het wereldgebeuren, en dan toont dit ons, dat de koude oorlog met al de zonde en ellende van die nog steeds op de wereld woedt. Niet alleen de koude, maar ook de werkelijke met moorddadige wapens, kanonnen en vliegtuigen.

De eilandengroep Quemoy wordt nog steeds, zij het dan in wat verminderde mate, vanaf het vasteland van China beschoten; in Algerije wordt nog immer op leven en dood gevochten, en in Frankrijk oefenen Algerijnen een schrikbarende terreur uit, getuige de moordaanslag op minister Soustelle, die echter mislukte, en het feit, dat enkele Fransen daardoor gewond werden, ja zelfs daardoor het leven verloren.

Wat de beschieting van Quemoy betreft, het is de nationalistische Chinezen tot tweemaal toe gelukt, in weerwü van • de beschietingen, oorlogsvoorraad op Quemoy met boten te brengen, alsook tweemaal per vliegtuig aldaar te bezorgen, wat dringend nodig was, want de munitie raakte er op.

In de Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties, die weder een aanvang genomen heeft, heeft de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Dulles, de kwestie Formosa en wat daarmede in nauw verband staat, vrijwel direkt na de opening, nadat eerst de Libanese minister van van buitenlandse zaken, MaHk, tot voorzitter gekozen was — de kandidaat der kommimisten bleef bij de stemming ver in de minderheid — ter sprake gebracht. Daarbij bracht hij naar voren, dat tijdens de Koreaanse oorlog de Chinese kommunistische regering als agressor door de Organisatie der Verenigde Naties is veroordeeld, en dat het dezelfde regering is, die zich thans inzake Quemoy aan agressie schuldig maakt. Wat Korea aangaat, was de situatie duidelijk. Noord-Korea viel daar aan en trok Zuid-Korea binnen, en toen het in moeilijkheden kwam, werd het door de kommunistische Chinese regering gered. Noord-Korea was een Russische vazalstaat, door de Russische regering in het leven geroepen voordat zij haar troepen daaruit had teruggetrokken. De aanval op Zuid-Korea kan wel niet zonder voorkennis van de Russische regering hebben plaats gevonden. Doch toen deze aanval mislukte, deinsde de Russische regering terug voor een oorlog met Amerika. Zij liet vrijwilligers zenden en de Chinese kommunistische regering, welke geen Amerikanen aan haar noordelijke grenzen duldde, moest de strijd alleen uitvechten. President Truman heeft toen het besluit genomen de oorlog te lokahseren. Hij weigerde de toenmalige opperbevelhebber MacArthur toestemming te geven om het Chinese grondgebied te bombarderen. De oorlog eindigde met het sluiten van een kompromis, dat vrijwel neerkwam op de bestaande toestand van voor de Koreaanse oorlog.

Minister Dulles merkte in zijn rede op: Twee feiten staan onomstotelijk vast. De kommunistische Chinese regering heeft in de negen jaar van haar bestaan nimmer gezag uitgeoefend over Formosa, de Pescadoren of de eilanden bij de kust. Maar zij poogt thans haar gezag over deze gebieden te vestigen door aanwending van geweld.

Tevoren had Dulles reeds verklaard, dat de Chinese kwestie wellicht de belangrijkste zou worden, welke op de Algemene Vergadering behandeld zou worden. De Amerikaanse regering neemt deze hoog op. Hetgeen ook wel daaruit blijkt, dat minister Dulles in zijn rede de verzekering gaf, dat als de diplomatieke besprekingen van de Amerikaanse en de Chinese ambassadeurs te Warschau niet tot het gewenste resultaat zouden leiden of nodeloos gerekt zouden worden, alsdan de Amerikaanse regering zich het recht voorbehoudt de kwestie nog eens in d'e Algemene Vergadering ter sprake te brengen, en niet minder blijkt uit de verklaring van een Amerikaanse woordvoerder. Deze verklaarde namelijk, dat de Amerikaanse vliegtuigen gereed staan indien de kommunisten trachten het uitwerpen van goederen op de eilandengroep Quemoy te verhinderen. De Amerikaanse piloten hebben zelfs de opdracht gekregen om kommunistische straaljagers aan te vallen indien zij Chinese nationalistische transporten lastig vallen. Het zal echter van de loop van het luchtgevecht afhangen of de Amerikanen de Chinese toestellen tot boven het vasteland van China zullen volgen. Dit moeten de kommandanten zelf uitmaken — zo zeide de woordvoerder van het Amerikaanse kommando.

Wat de krijgsverrichtingen betreft, deze verlopen voor de Chinese nationalistische regering gunstig. Zo meldt het legerhoofdkwartier te Formosa, dat zijn luchtmacht vijf kommunistische Migs heeft neergeschoten en drie torpedoboten met bommen tot zinken heeft gebracht. Het gevecht had plaats tussen vier nationalistische Sabrestraaljagers en een groep van 30 Migs. Deze trachtten een nationalistisch konvooi aan te vallen nadat dit zijn voorraad voor Quemoy had afgeleverd. Ook vier torpedoboten vielen het konvooi aan, doch de aanval werd door de nationalisten afgeslagen, waarbij drie van de schepen tot zinken werden gebracht. Dit alles heeft tengevolge, dat men in het nationalistische kamp begint te geloven, dat de blokkade van Quemoy definitief doorbroken zal worden.

Zonder op de rede van Dulles in te gaan of deze zelfs een woord waardig te keuren, hield de minister van buitenlandse zaken van Rusland, Gromyko, die kort na minister Dulles sprak, een rede, waarin hij de Russische eis herhaalde, dat de Amerikaanse troepen van Formosa zouden worden teruggetrokken, en opnieuw pleitte voor steun aan de kommxmistische Chinese regering om de agressor met vereende krachten af te slaan. Ook bestreed hij het Amerikaanse voorstel om een vredesstrijdmacht van de Organisatie der Verenigde Naties in het leven te roepen, welke niet voor de strijd uitgerust zou zijn, maar alleen patrouillediensten zou hebben te vervullen. Daarover zeide minister Gromyko: Zij, die dit voorstel steunen, willen kennelijk de Amerikaanse kanonnen en tanks in het midden-oosten houden; en de vraag is, of zij alleen in het midden-oosten blijven.

Hoewel minister DuUes verklaard had, dat de Amerikaanse troepen in de Libanon zo spoedig mogelijk teruggetrokken worden als de nieuwe president Archab in funktie komt, zullen wij er over praten, verklaarde minister Gromyko, dat deze troepen daar alleen blijven om een uitdaging te vormen. Als op deze uitdaging wordt ingegaan, aldus de Russische minister, zal dit voor de Amerikaanse regering weer een rfeden zijn om haar troepen in de Libanon te houden.

Ten aanzien van Hongarije en de hereniging van Duitsland zeide de Russische gedelegeerde, dat de Organisatie der Verenigde Naties zich niet kan laten ontmoedigen door de weigering om de wrede onderdrukking van het Hongaarse volk te beëindigen en door de weigering van de Russische regering om behulpzaam te zijn bij de hereniging van Duitsland.

Tenslotte kwam de Russische minister met een ontwapeningsplan voor de dag, waarin enkele welbekende Russische verlangens niet ontbraken. Zij bevatten vermindering van de Amerikaanse en de Russische strijdkrachten tot 1.700.000 en van de Engelse en de Franse tot 650.000 man; vermindering van de defensie-uitgaven van deze landen met 15 procent, volledig verbod van kernwapens; stopzetting van de proefnemingen met kernwapens; opheffing van de militaire bases op buitenlands grondgebied; een internationale kontrole en instelling van een permanente ontwapeningskommissie.

Vervolgens werden de in Hongarije door de Russische regering genomen vergeldingsmaatregelen in de Algemene Vergadering ter tafel gebracht en werd besloten deze Hongaarse kwestie op de agenda te plaatsen, waartegen de afgevaardigden van Rusland, Roemenië en Tsjecho^SIowakije zich verzetten met het argument, dat de opstand in dit land een fascistische putch was geweest, beraamd van het buitenland uit. Bovendien zou het een interne aangelegenheid zijn. Zorin, een Russische afgevaardigde, voegde er aan toe, dat een hernieuwd debat slechts bitterheid zou kweken, de Algemene Vergadering zou afleiden van zakelijke besprekingeri en de atmosfeer zou bederven. De Nederlandse gedelegeerde Mr. Schurman bracht daar tegen in, dat er soms hogere dingen in het spel waren dan zakelijke en dan vreedzame debatten. Hij noemde het een plicht het laatste rapport van de speciale kommissie voor'

Hongarije te bespreken. Hij voegde er aan toe, dat het integendeel de naam van de Organisatie der Verenigde Naties zou schaden, indien de Algemene Vergadering stilzwijgend voorbij zou gaan aan de vernietiging van menselijke rechten en vrijheden. Herinnerende aan de recente doodvonnissen en gevangenisstraffen, zeide hij, dat de rechtsbedeling in Hongarije — indien wij dit zo kunnen noemen, wat ik betwijfel — 'n üiteme aangelegenheid moge zijn, doch dat vele duizenden lijden onder het feit, dat hier de vrijheid wordt onthouden. En dit behoort zeker tot de jurisdictie van de Organisatie.

De kommissie adviseerde met vijftien tegen drie stemmen en twee onthoudingen de Hongaarse kwestie op de agenda te plaatsen. Ook het Algerijnse probleem, het zeerecht, de rassenkwesties in Zuid- Afrika, het gebruik der kosmische ruimte, de ontwapening en Cyprus zullen een plaats op de agenda bekomen, zodat het, afgaande op de bittere en wrange rede, welke minister Gromyko heeft gehouden, een gekrakeel van je welste in de Algemene Vergadering kan worden.

De Franse minister van buitenlandse zaken verklaarde, dat als de Algerijnse kwestie behandeld zal worden, hij alsdan aan het debat niet zou deehiemen, hetgeen de stemming niet ten goede zal komen en in Frankrijk bij een grote massa Fransen kwaad bloed zal zetten, gelijk de thans uitgeoefende terreur der Algerijnen dit ook doet. Deze terreur is van die aard, dat de Franse regering in vergadering bijeengekomen is om te beraadslagen welke maatregelen tegen haar genomen zullen worden. Het verluidt, dat deze maatregelen zullen omvatten, dat 12.000 verdachte Algerijnen in Frankrijk achter slot en grendel zullen worden gezet. Oprichting van interneringskampen voor deze verdachten, oproeping van 12.000 gendarmes uit de reserve, oprichting van speciale brigades uit het politiepersoneel, dat uit Marokko en Tunesië terug kwam, verscherpte bewaking van belangrijke fabrieken en spoorwegen. Echter heeft de minister van defensie ontkend, dat de regering overplaatsing van troepen uit Duitsland overweegt Nadat de nieuwe grondwet van kracht is, zouden de verdachten met medewerking van dekreten in plaats van voor burgerlijke voor militaire rechtbanken kunnen berecht worden.

Nochtans blijft het de vraag of deze maatregelen voorgoed een einde aan de terreur zullen kunnen maken, waaronder het Franse volk lijdt. In Algerije zelf heeft het Franse leger de aanval ingezet tegen de Algerijnse opstandelingen, die zich in de bergen verschanst hebben en daar esn sterke positie innemen. Deze aanval heeft de opstandelingen nog al vrij zware verliezen aan doden, gewonden en gevangenen gekost, doch dat deze uiteindelijk zal slagen, daarover valt nog niets met enige zekerheid te zeggen.

Inmiddels is er een vrije Algerijnse regering gevormd, welke in Kairo voorlopig haar zetel zal hebben. Deze regering wordt begrijpelijkervidjs niet door de Franse regering erkend, is haar zelfs een doom in het oog. Of de Marokkaanse en de Tunesische regeringen haar zullen erkennen, hangt op dit ogenblik ook in de lucht. Een zeer groot deel van de Marokkaanse en Tunesische bevolking wil dit stellig, doch of hun regeringen daartoe zullen overgaan, valt met het oog op hun positie tegenover Frankrijk nog te betwijfelen.

Binnen korte tijd zal er in Frankrijk gestemd worden over de nieuwe grondwet. Vrijwel algemeen verkeert men in de mening, dat zij een meerderheid van stemmen zal bekomen, ofschoon de linkse partijen met de kommunisten in de voorhoede daar thans sterk tegen ageren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen