Buitenlands OVERZICHT

Een gouden ring kan de bekering des harten niet geven, noch een diamant het geloof, noch esn gouden armband de vergeving der zonden, noch een kostbaar kleed het kleed van Christus' gerechtigheid — hebben de oude christelijke schrijvers zeer naar waarfieid geschreven.

Nochtans, weDc een onverzadigbare honger naar geld en goed, goud en zilver, is er onder de mensen al de eeuwen door geweest! Wat is, om dit te verkrijgen, daarvoor al niet gedaan! Hoe zijn de mensen te allen tijde op het bezit er van gesteld geweest!

Uit de aarde aards, hangt een iegelijk msns van nature aan het aardse, waaitiij geld en goed, goud en zilver, eer en aanzien, de begeerlijkheden der ogen en de grootsheid dezer wereld een voorname plaats bij hem innemen.

Daarom is het ook allesbehalve een overbodige waarschuwing wanneer wij in Gods Woord gewaarschuwd worden om de wereld en hetgeen in de wereld is niet lief te hebben. Met deze liefde in het hart komt een mens toch eeuwig om. Bovendien heeft de zucht naar geld en goed, eer en aanzien, over de mensen een stroom van ellende en jammer gebracht, ontzaggelijk veel haat en nijd doen ontstaan, en is er oorzaak van geweest, dat er veel onrecht en gruwzame praktijken 'bedreven zijn, gelijk de handelwijze van koning Achab met Naboth ons er een voorbeeld van biedt, en dat er zelfs bloedige oorlogen gevoerd zijn. Hieiibij doet zich het opmei^kelijke verschijnsel voor, dat naar mate het uiterlijke beslag en gezag van Gods Woord cnder de mensheid afnemen, de jacht naar foezit en macht onder haar toenemen.

Onze donkere dagen van schrikkelijk en toenemend verval leveren ons daarvan het bewijs.

Hitler heeft destijds een oorlog gevoerd, waarbij vrijwel heel de wereld betrokken werd en welke miljoenen het leven heeft gekost en over nog al meer miljoenen rouw en ellende heeft gebracht, louter om Duitsland tot macht en aanzien te brengen.

Stalin heeft, om zijn eigen macht en aanzien in Rusland te vestigen en te handhaven, al eveneens miljoenen wreedaardig de dood ingedreven, op zulk een ontaarde en afschuwelijke wijze, dat hij zelfs door zijn eigen partijgenoten een massamoordenaar is genoemd.

En de op hem in Rusland volgende regeringsautoriteiten hebben eerst in Berlijn en Oost-Duitsland en later in Hongarije met niets en niemand ontziende middelen het Russische schrikbewind gehandhaafd tegen al degenen, die daartegen in verzet kwamen.

En nog is er aan de zucht naar macht bij de groten der aarde geen einde gekomen. De strijd om West-Berlijn wijst dit wel op overtuigende wijze uit, welke nog bij voortduring gestreden wordt.

X)nmiskenbaar staat het bezoek van de Russische vice-premier Mikojan aan Amerika daarmede in nauw verband. Het heette, dat hij voor een vakantiebezoek naar Amerika op reis gegaan was, Wanneer hij waarlijk vakantie had willen nemen, dan had hij zo ver niet behoeven te reizen; dan had hij die in Rusland zelf wel kunnen houden, want de regeringsautoriteiten hebben daarin in een prachtvolle natuuromgeving wel grote villa's te hunner beschikking.

De bezoeken, welke Mikojan eerst aan de Amerikaanse minister Dulles later nog eens aan Dulles ten president Eisenhower heeft afgelegd, tonen wel aan, dat hij niet alleen naar Amerika gereisd was om er vakantie te houden of om Amerika, dat hij ettelijke jarsn terug ook bezocht had, nog eens te bezichtigen.

Deze bezoeken en de langdurige daarop gevoerde besprekingen, welke als onofficiële onderhandelingen kunnen worden beschouwd, hebben volgens Mikojan geen overtuigende tegenvoorstellen opgeleverd op het Russische plan om van Berlijn een vrije, gedemilitariseerde stad te maken.

Mikojan bleef het Russische plan inzake Berlijn volstandig handhaven. President Eisenhower en minister DuUes wilden daar evenmin iets van weten als tevoren. Dezen hebben Mikojan vooral duidelijk gemaakt, dat de Amerikaanse regering en die van haar bondgenoten er niet aan denken om hun troepen uit Berlijn te laten wegdringen, ondanks de Russische bedreiging om alle bezettingsfunkties aan de Oostduitse kommunistische regering op 27 mei aanstaande over te dragen. Zij hebben er niet de minste twijfel over laten bestaan, dat het gezag van de Oostduitse regering niet als een vervanging van dat van de Russische kan worden aanvaard. Zij hebben er zelfs de nadruk op gelegd, dat de Berlijnse kwestie niet kan worden losgemaakt van het uitgebreidere vraagstuk van de hereniging van Duitsland en van Europa's veiligheid. Wel betonen zij zich bereid, wat de Russische regering ook voorstaat, dat de hereniging in achtereenvolgende termijnen kan plaats vinden, en ook verklaarden zij er aan mede te wallen werken, dat Rusland waarborgen zouden gegeven worden, dat het niet weer zou kunnen aangevallen worden zoals door Hitler geschied was.

Van zijn kant gaf Mikojan bij herhaling de verzekering, dat de datum van 27 mei, welke door de Russische regering als de dag van de overdracht van haar gezag aan de Oostduitse regering bepaald was, niet als een dreigend ultimatum moest worden opgevat.

Zo zijn de besprekingen van Mikojan met president Eisenhower en minister Dulles dus verlopen, zonder dat er ook maar enige sprake van kan zijn, dat men nader tot elkander gekomen is. Men beschouwt als resultaat van de gevoerde besprekingen het feit, dat de kansen vergroot zijn voor het houden van een konferentie tussen de veitegenwoordigers van de wes'telijke en de oostelijke mogendheden, welke dan vermoedelijk in het voorjaar nog vóór 27 mei gehouden zal worden. Dus zal het middel nog eens beproefd worden, dat al zo menig keer op een volslagen mislukking is uitgelopen.

Mikojan is weer naar de Sovjet-Unie teruggekeerd, drie dagen eerder dan verwacht werd. Een bezoek aan Florida ging niet door omdat hij nogal vermoeid was.

In een uitzending voor de televisie heeft Mikojan verklaard, dat het ware doel van zijn reis naar Amerika was uit te vinden wat er in dat land was gebeurd sedert zijn bezoek van 22 jaar geleden.

Nu is dan het bezoek van Mikojan ten einde.

Aanvankelijk stonden zijn kansen om de sympatic van het Amerikaanse volk te verkrijgen gunstig. Zijn redevoeringen waren daarop aangelegd om dit met een mooie voorstelling van het Russische regeringsbeleid, alsof zijn regering niets dan de vrede en goede verstandhouding tussen de volkeren beoogde, voor Rusland te winnen. Doch naarmate het duidelijk werd, dat hij over 'het hoofd van de Amerikaanse regering heen het oogmerk had — waarbij de aap maar al te zichtbaar uit de mouw kwam — om het Amerikaanse volk voor de Russische kar te spannen, sloeg de aanvankelijke sympatie in antipatie om. Het is hem mislukt om het Amerikaanse volk te doen kopen op voorwaarden van de Russische regering. Deze mislukking heeft hij zelf ook gevoeld. Zijn glimlach, waarmede hij tot dusver nog steeds was opgetreden, was verdwenen bij zijn laatste twee bezoeken. In zijn toespraak op de National Press Club leverde hij een onverbloemde kritiek op de Amerikaanse regering en de Amerikanen, die, zoals de oud-president Tniman het uitgedrukt heeft, geen geloof hechten aan de waarachtigheid van het zoete gekweel, waaiTnede hij het Amerikaanse volk tot een groter vertrouwen in de oprechtheid van de bedoelingen van de Russische regering heeft wülen verlokken.

Deze kritiek richtte zich onder meer tegen president Eisenhower. Zonder de president bij name te noemen, kenschetste Mikojan als ontoelaatbaar de verklaringen, dat de regering van Amerika en die van haar bondgenoten gesloten overeenkomsten als heilig beschouwen, terwijl de Russen daar als een vodje papier mee handelen; een verklaring, welke president Eisenhower in zijn boodschap aan het Amerikaanse volk op 9 januari j.l. letterlijk in dezelfde bewoordingen heeft geuit.

Ook kwam er een besliste dreiging uit zijn mond toen hem op de National Press Club gevraagd werd wat er zou geschieden als er van de zijde der westelijke mogendheden in geval van een blokkade machtsmiddelen gebruikt zouden worden om de voorziening met levensmiddelen van de Westberlijnse bevolking te verzekeren. Een vraag, waarop Mikojan zonder enige aarzeling ten antwoord gaf: „Kracht stuit gewoonlijk op kracht".

Toonde Mikojan zich in dit geval reeds ernstig ontstemd over de houding van de Amerikaanse regering, deze ontstemming kwam ook tot uiting over de mislukking inzake het sluiten van een handelsverdrag. iHij bekritiseerde op een felle manier het onderhoud, dat hij zeven kwartier lang met de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken, Dillon, die belast is met de buitenlandse handel, had gehad, naar aanleiding waarvan hij op een perskonferentie zeide, dat het Amerikaanse ministerie voortgaat met het voeren van de koude oorlog en dat de buitenlandse handel daarvan de gevolgen ondervindt.

Dit ministerie, aldus Mikojan, is niet be­ reid de beperkende voorschriften voor de handel tussen Amerika en Rusland in ts trekken, zodat de Russische uitvoer naar Amerika niet kan worden uitgebreid. Mikojan betrok hierbij ook het embargo op de uitvoer van strategische goederen naar Rusland.

Ben woordvoerder van het Amerikaanse ministerie heeft later Mikojans beschuldiging aangaande de koude oorlog tegengesproken.

Daarbij vermeldde hij, dat de invoer van Russische krab werd verboden toen de Amerikaanse regering bet bewijs in handen kreeg, dat er in de Russische konservenindustrie, waarin de blikken krab werden gemaakt, werd gewerkt met mensen, die tot dwangarbeid waren veroordeeld, omdat de Amerikaanse wetgeving de invoer van produkten verbiedt, welke onder dergelijke omstandigheden gemaakt zijn.

Minister Dillon heeft Mikojan gezegd, dat de Amerikaanse regering gaarne het verbod zou willen intrekken, als Mikojan haar het bewijs zou willen leveren, dat de toestand, op grond waarvan dit verbod werd ingevoerd, in Rusland niet meer bestaat. Mikojan moet op deze verklaring, deze aangelegenheid verder latende rusten, gezegd hebben, dat de Amerikaanse regering er alleen maar op uit is spionnen naar Rusland te zenden. Heel het sluiten van een handelsverdrag moet naar Amerikaanse mededeling daarop afgesprongen zijn, dat de vice-premier Mikojan een handelsverdrag begeerde, waarin Rusland als het meest begunstigde land werd opgenomen.

Ook kreeg op de perskonferentie Dr. Adenauer van Mikojan een veeg uit de pan. Als vertegenwoordiger van een verslagen volk had de Duitse bondskanselier volgens hem niet als eerste het Russische voorstel betreffende Berlijn mogen verwerpen. Kennelijk, zo voegde hij er aan toe, heeft Adenauer daarmede wel .sukses, want de Amerikaanse minister Dulles heeft zich achter Adenauer geschaard.

Eén ding staat wel vast, namelijk dat Mikojan met zijn bezoek aan Amerika geen ontspanning in de gespannen verhouding tussen de volkeren heeft gebracht, alsook dat hij er op uit geweest is om de macht van de Sovjet-Unie te versterken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen