Buitenlands OVERZICHT

Sedert de mens gezondigd heeft, brengt de aarde distelen en doornen voort, wat ook daarin openbaar wordt, dat zij een oord van onnrst geworden is. En hoe veel te meer de zonde bedreven wordt en hoe veel te losser de mensheid van God en Zijn geboden leeft, hoe veel te meer vermenigvuldigt zich de onrust, gelijk het üi onze dagen onrust hier en onrust daar en onrust schier overal is.

In Frankrijk is het enige tijd schijnbaar rustig geweest. De tijd, dat het daarin staking op staking was, scheen men er te boven gekomen te zijn. Thans echter dreigen er weder ernstige stakingen uit te breken. Indien deze stakingen inderdaad plaats vinden, waarop het gaat lijken als wij dit overzicht schrijven, dan zijn zij van zulk een ernstige aard, dat de minister-president Debré in een radiorede heeft verklaard, dat de week van 14 juni voor de toekomst van Frankrijk beslissend kan zijn, sprekende over de aangekondigde spoorwegstaking op dinsdag 16 juni.

De regering had aangekondigd, dat zij in geval van staking het spoorwegpersoneel zou oproepen. Doch deze aankondiging heeft geen sukses gehad. Integendeel. De autonome bond van treinbestuiu^ders, die zich tot nu toe afzijdig gehouden had, heeft zich daarna ook solidair verklaard met de kommunistische, socialistische en christelijke organisaties. Daarbij komt nog, dat het grondpersoneel van Air France op 16 juni eveneens in staking zal gaan, terwijl verwacht wordt, dat het personeel van de ondergrondse zich bij de staking zal aansluiten.

Deze gang van zaken is koren op de molen van de kommunisten, die streven naai" de vorming van een volksfront en die het gelukt is na lange tijd nu weer voor het eerst de eenheid van aktie tot stand te brengen. Ligt het aan hen, dan zullen de arbeiders van heel Frankrijk 16 juni gaan staken, wat hun echter wel niet zal gelukken en het uitbreken van de staking van de spoorwegmannen nog onzeker maakt, dewijl de andere vakbonden niet op een kommunistische suprematie gesteld zijn.

Minister Debré is nog met de vakbonden aan het onderhandelen en zal alle moeite zich wel getroosten om de stakingen te voorkomen. Zeer wel mogelijk zal hij enige konsessies aan de vakbonden doen, maar of hij deze daarmede bevredigen kan, blijft de grote vraag.

De geschillen laten zich zeer moeilijk oplossen. Twee jaar geleden erkende de regering, dat de lonen van de spoorwegarbeiders en het spoorwegpersoneel, alsook van het overheidspersoneel 20 procent waren achter geraakt op de prijzen en de lonen in de partikuliere sektor, en zij verleende toen een eerste loonronde van 9 procent, met de belofte, dat de resterende 11 procent weldra zouden vol­ gen. Deze belofte is echter tot op heden niet nagekomen. De loonsverhoging van vier procent, welke het overheidspersoneel in het begin van dit jaar gekregen heeft, betrof alleen maar de vergoeding voor de prijsstijgingen, welke automatisch voortvloeiden uit de reeks financiëel-ekonomische maatregelen, welke de regering op 27 december van het vorige jaar heeft genomen. De spoorwegmannen eisen nu de hun door de regering toegezegde 11 procent.

Het is voor de regering echter wel bijzonder moeilijk om aan deze eis te voldoen. Voldoet zij er aan, dan kan zij er vast op rekenen, dat heel het verdere regeringspersoneel ook de uitkering van de elf procent zal gaan eisen. Voldoet zij aan deze eis, dan bezwaart zij daarmede niet alleen de schatkist des lands op een ontzaggelijke wijze, maar ook zal deze loonsverhoging vrij zeker met een verhoging van de prijzen gepaard gaan, waardoor er weder een loonsverhoging gevorderd zal worden. Dit zou steUig tengevolge hebben, dat er van het ekonomisch herstel, waarvan nogal hoog opgegeven is in Frankrijk, niets overbleef. Het zou niet de eerste keer na de oorlog zijn, dat het schijnbaar gunstige effekt van een devaluatie binnen een jaar geheel ongedaan werd gemaakt door prijsstijgingen over de gehele hnie.

Het is wel een hoogst moeilijke toestand, waarin Frankrijk zich bevindt, waarbij wegen worden ingeslagen en middelen worden toegepast, welke ten enenmale verwerpelijk zijn.

Bij deze onrust komt nog een andere, welke in de kringen van de regeringen, welke bij het Noord-Atlantische pakt zijn aangesloten, heerst over de houding, welke de Franse regering heeft aangenomen, doordat zij de vestiging van de kernwapens op haar grondgebied, welke door de opperbevelhebber van het Noord-Atlantische pakt was aangevraagd, geweigerd heeft. De weigering van de Franse regering moet daarin gelegen zijn, dat zij de vestiging wel wü toestaan, maar alleen onder voorwaarde, dat zij over het gebruik van de kernwapens politieke medezeggingschap bekomt, hetgeen haar geweigerd is. Ook wil de Franse regering de vestiging van Amerikaanse bases voor raketten van middelbare reikwijdte wel toestaan, onder voorwaarde, dat zij over het gebruik daarvan medezeggingschap verkrijgt, wat haar eveneens geweigerd is.

Het geldt hier in het diepst der zaak een prestigekwestie, waarvoor de huidige Franse regering zeer gevoelig is. Zij wil op gehjke voet erkend worden als Amerika en vooral begeert zij, dat Frankrijk als een grote mogendheid beschouwd en behandeld zal worden. Zij staat er daarom niet alleen op, dat de Amerikaanse regering een deel van haar atoomgehei­ men te harer kennis en beschikking zal stellen, maar ook, dat het Noord-Atlantisch pakt in die zin gewijzigd zal worden, dat Frankrijk in het pakt met Amerika en Groot-Brittannië een leidende positie krijgt en daarenboven betrokken wordt bij het Amerikaans-Britse overleg over politieke vraagstukken ergens in de wereld, om zodoende erkend te worden, dat Frankrijk niet slechts een grote Europese mogendheid is, maar een grote wereldmogendheid.

Het ziet er volstrekt niet naar uit, dat de Amerikaans-Franse geschillen spoedig opgelost zullen worden. Want de aard van de geschillen brengt mede, dat de mogelijkheid om tot enige overeenstemming te komen al zeer gering is.

De Franse regering toch is er bijzonder op gesteld om als een grote wereldmacht erkend te worden en met hetzelfde aanzien zelfs als de Amerikaanse behandeld te worden.

Zou de Amerikaanse regering daartoe overgaan, dan zou dit neerkomen op een ingrijpende vwjziging van haar tot dusver gevolgde diplomatie en militaire politiek, en op een verlies van haar leidende positie, welke zij op grond van krachtsverhoudingen in het Noord-Atlantische pakt heeft — een leidende positie, welke uit het feit van de Amerikaanse macht voortvloeit en daarom reden van bestaan heeft, al is dit door vele Fransen en ook anderen moeilijk te aanvaarden.

Tot bevordering van de rust in de wereld werkt de gang van zaken op de konferentie te Geneve ook stellig niet mede. De delegaties zijn daar nu reeds van 11 mei af bijeen, zonder dat er zelfs iets is bereikt, dat op een overeenstemming gelijkt. In een grotere impasse, zoals dat tegenwoordig wordt uitgedrukt wanneer de beraadslagingen geheel vastgelopen zijn, dan het overleg tussen de ministers van buitenlandse zaken van de vier grote , j mogendheden op het ogenblik gekomen is, kan een konferentie nauwelijks zijn.

Alle voorstellen van beide kanten hebben tot geen overeenstemming kunnen leiden, zelfs niet als daarover in geheime samenkomsten lang en breed gehandeld was. De voorstellen, welke in de openbare zittingen gedaan werden, werden wederzijds met het woord onaanvaardbaar van de hand gewezen, zodat er geen enkel geschil is opgelost sedert de konferentie geopend is, en de deelnemers er aan evengoed rustig thuis hadden kunnen bHjven.

Wel hebben de Russen nog met enige ophef een konsessie aan de westelijke delegaties aangekondigd. Deze hield in, dat zij op de westelijke eis tot een garantie, dat de status quo in Berlijn gehandhaafd zal worden, ingingen, in zoverre, dat zij de westelijke bezetting in Berhjn nog met & sn jaar wilden verlengen. In dat jaar zou er dan een vredesverdrag gesloten moeten worden, dat voorbereid was door een gemengde kommissie bestaande uit een gelijk aantal leden uit Oost-en West-Duitsland.

Dat de westelijke delegaties met deze Konsessie niet ingenomen waren, laat zich gemakkelijk verstaan. De westelijke ministers hadden na deze zogenaamde Russische konsessie zelfs zó zeer de indruk, dat alle kans op overeenstemming verdwenen was, dat zij zeer geneigd waren om het overleg te beëindigen. De Amerikaanse minister Herter liet weten, dat rijn vliegtuig gereed stond om op staande voet naar Amerika te vertrekken. Weliswaar heeft de Engelse minister Selwyn Uoyd zijn koUega's er van weten te overigen, dat men daar nog niet toe moest overgaan.

Zo wordt de konferentie dan weder voortgezet, al zijn er berichten, die er tnelding van maken, dat dit zal geschie-^ na een rustpauze van enige dagen, W andere, die er gewag van maken, dat * konferentie wel voortgezet zal wor­ den, doch niet door de ministers zelf, maar door personen, die hen zullen vervangen.

Het ligt derhalve nog geheel in het onzekere of er tenslotte enige schijnbare overeenstemming te Geneve verkregen zal worden, zodat er nog een topkonferentie gehouden zal worden, wat mogelijk nog wel het geval zal zijn, want de Russische minister-president Chroestsjef, die de schuld van de jammerlijke gang van zaken op de Geneefse konferentie in de schoenen der westelijke delegaties schuift, blijkt daarop nog altijd zeer gesteld te zijn, zodat er uiteindelijk nog wel een kommtmiqué opgesteld kan worden, waarvan voorgegeven zal worden, dat het beide partijen bevredigd en waardoor het houden van een topkonferentie mogeHjk gemaakt zal zijn.

P.S. (laatste bericht) De spoorwegstaking in Frankrijk gaat niet door. De regering en de spoorwegmannen hebben een kompromis gesloten. De regering heeft toegezegd, dat in de maanden november en december met het spoorwegpersoneel nieuwe loononderhandelingen zullen plaats hebben in het licht van de dan bestaande ekonomische situatie van de spoorwegen. Bovendien wordt het overleg hervat over toekenning van prestatiepremies bij de spoorwegen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen