Brief uit Zeeland

CCCXCIII.

In de vorige brief is gewezen op de gevaren, welke het vele bezoek aan Zeeland medebrengt. Het is nu weer in het drukste van het „seizoen" en het bezoek is zeer groot.

Uw briefschrijver, die zelf in Zeeland woont, maar ook wel weet wat het zegt veel binnen gebouwen te moeten werken, kan het zich wel indenken, dat er behoefte bestaat eens buiten te zijn. Er is tegen het vervullen van die behoefte dan ook geen bezwaar, althans bij hem niet, maar het zal er toch om gaan op welke wijze er vervulling aan gegeven wordt.

Is het alleen maar om er eens uit te zijn en mogelijk onttrokken te zijn aan het oog van hen, die met verantwoordelijkheid zijn bekleed over het doen en laten, dan is de uitgang reeds verkeerd. Als het mag gaan om gesterkt te worden tot de arbeid en lichamehjk en geestelijk tot rust te komen, dan is dat niet af te keuren, maar toch nog ongenoegzaam God schiep de mens naar Zijn beeld God schiep de mens en al het geschapene tot Zijn eer. Wordt daaraan wel ge. dacht? Wordt ook de eer Gods beoogd in het genieten van de vrijheid, welke aan de stranden groter is dan midden in het stadsgewoel? Hoe worden de zondagen doorgebracht? Wordt nog gezocht naar de waarheid?

Er dreigen niet alleen gevaren voor hen die de vrijheid zoeken, maar ook voor hen, die hun gebouwen beschikbaar stellen en verdiensten plukken uit het grote verkeer van mensen naar elders.

De indruk kan niet worden weggenomen, dat, helaas, het wel lijkt of het geld alles is. Om wat te verkrijgen wordt de vrijheid, welke er is door het hebben van een eigen woning, verwaarloosd. Om wat te verkrijgen, wordt, en dat is nog erger, Gods gebod niet in acht genomen. Vooral de zondag dreigt werkdag te worden, ook al worden dan wel andere kleren aangetrokken en al wordt ander werk gedaan dan gewoonlijk.

Maar al te veel blijkt dan wat wij geworden zijn in de diepe val in ons verbondshoofd Adam. Ach, laten wij toch niet menen, dat wij het wel beter gedaan hadden dan hij. In mindere verzoeking gaan wij al overstag.

Het is dus zo nodig om toch wel acht te geven op de mogelijkheid en de noodzakelijkheid, dat mensen eens buiten zijn, maar anderzijds daarop, dat in het houden van Gods geboden groot loon is.

Hetgeen openbaar gaat komen in de laatste tijd omtrent de toestand, waarin ons land gekomen is door het beleid van de regering in de vorige jaren, leidt wel tot verontrusting.

Het blijkt, dat de middelen gaan ontbreken om de vele werken, die op zichzelf niet af te keuren zijn, te kunnen volv'oeren. Althans het tempo moet wat worden vertraagd. Dat was wel te voorzien, maar er is geleefd of alles maar kon, en er is geen rekening gehouden met de werkelijkheid, dat, om iets te kunnen geven, er ook iets zijn moet.

Zo zullen de werken mogelijk wat langzamer moeten worden uitgevoerd, maar er dreigen ook moeilijkheden voor kultures, welke speciaal Zeeuws zijn. Het is wel twijfelachtig of de oesterkultuur zal kunnen worden behouden.

Zal dan de rekreatie, met al wat er aan vast zit, de ekonomisohe plaats daarvan kunnen innemen? Het is zeer te betwijfelen. Vooral omdat ook daarvoor middelen nodig zijn.

Ook met de bouw van woningen di'eigt het vast te lopen. De premietoezeggingen zijn stopgezet. Ook daarvan dreigt Zeeland en ook wel andere meer aan de buitenkant liggende provincies — de dupe te worden. Vooral Zeeland, waar zoveel woningen zijn verwoest geworden door oorlog en watersnood, heeft nog' een tekort. De woningtoestand is er niet gunstig. Daarom is nieuwbouw nodig en het is schier onmogelijk te bouwen zonder bijdrage van de overheid.

Met al het streven van de vorige regeringen, om maar woningwetwoningen te bouwen, is de woningnood niet verholpen en dreigt de minder bezittende klasse, zoals de leden van de Partij van de Arbeid die betitelen, de dupe te worden. Er is in Zeeland een streven om de ekonomisohe basis beter te maken — denk maar aan het Sloeplan enz. — maar dat dreigt wel in het gedrang te komen door-Sat de middelen gaan ontbreken.

Het is steeds door de S.G.P.-afgevaardigden gezegd, dat het zo niet kon, maar zij werden gedacht met de nachtschuit te varen, en er werd dus niet naar hen geluisterd. Nu blijkt het gelijk wel aan tan zijde.

Uw Zeeuwse Briefschnjcer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen