Buitenlands OVERZICHT

De reis van president 'Eisenhower is een ware triomftocht. Dit was het al in Rome, waarnaar hij zich eerst begaf, daarna in Turkije, in Ankara, en vervolgens in Karatsji, waar het 20 graden beneden het •vriespunt, en in 'Kaboel, waarin het rond het vriespunt was. President Eisenhower had er op gestaan per sé het bergachtige koninkrijk Afghanistan te 'bezoeken', waarin Rusland en Amerika een onafgebroken strijd voeren om hun invloed er te versterken. Zijn straalvliegtuig werd op zijn vlucht naar Kaboel begeleid door de iMig-straaljagers van de Afghanistanen en hij landde er 'op esn door de Russen aangelegd vliegveld.

In New Delhi, de hoofdstad van India, kwam hij nog op dezelfde dag per vliegtuig aan. Zijn ontvangst overtrof aldaar nog alles wat bij aan enthousiasme en welkomstbegroetingen op zijn reis 'had meegemaalct.

President Eisenhower verklaarde dan ook, dat hij in heel zijn leven nog nimmer 'ZO iets 'had meegemaakt, zelfs niet 'bij zijn intocht in Parijs na haar bevrijding.

Bij zijn aankomst te New Delhi werd hij door de president van India, de ministerpresident Nehroe en door de minister van defensie Menon 'en andere vooraanstaande autoriteiten verwelkomd. Nadat er een paar zeer korte redevoeringen' waren gehouden, namen president Eisenhower en premier Nehroe in een open auto plaats, die ©ven later de hekken van het vliegveld uitreed, wat •vrijwel het laatste was wat iedereen van de auto zag. Vanwege de samengestroomde menigte, die de president op allerlei wijze huldigde, schoot de tocht maar heel slecht op. De rit, die in drie kwartier afgelegd had kunnen worden, duurde twee uur en tien minuten en was stellig voor de president vermoeiend, want al die tijd had hij staande in de auto welkomstgroeten in ontvangst genomen.

Toen 'hij uit de auto stapte, lachte hij nog steeds en werd •hij opnieuw verwelkomd en wel door de vijf kleinkinderen van de Indiase president, die hem bloemenguirlandes om de hals hingen.

Uit alles blijkt wel hoe zeer men in India met het bezoek van president Eisenhower is ingenomen. Daar is ook wel reden voor. Het ernstige geschil met de kommunistische Chinese regering is nog steeds niet opgelost. De Chinese regering is niet ingegaan op het voorstel van de regering van India, om wederzijds de troepen uit de betwiste gebieden tei-ug te trekken. 'Dit is door de kommunistische Chinese regering niet aanvaard, wat inhoudt, dat zij daaruit haar troepen niet terugtrekken wil en de door 'haar troe­ pen bezette gebieden niet prijs wil geven.

Hoe dit geschil nog eindelijk opgelost zal worden, laat zich op het ogenlblik niet bezien. Herhaaldelijk heeft de Indase premier verklaard, dat India geen grondgebied zal afstaan en zo nodig dit zlelfs met gebruik van wapenen zal terugnemen en het behoud er van zal verdedigen. De mogelijkheid, dat ter oplossing van het geschil het ten laatste nog op een oorlog zal uitlopen, 'bestaat dus. In zoverre behoeft het dan ook allerminst verbazing te wekken, dat premier Nehroe in een redevoerinig nog eens weer opnieuw op invoering van zware industrie heeft aangedrongen, opdat India over modem© zware wapens zal kunnen beschikken. Dat 'India in geyal van een eventuele oorlog er ten zeerste op gesteld is 'Amerika als bondgenoot aan zijn zijde te 'hebben, laat zich zeer wel verbaan. Het bezoek van president Eisenhower en wat daarbij besproken zal worden met de regering van India is voor dat land en verder voor heel de - w^ereld allerminst zonder betekenis.

'Nehroe heeft even voor de komst van president Eisenhower het grote belang van het bezoek van deze president voor India bevestigd, toen hij in de senaat van India tot de sprekers, die het woord hadden gevoerd over de Chinees-Indiase betrekkingen, verklaarde, dat het zwaarte^ punt van de internationale geschillen zich van Europa naar Azië heeft verplaatst, waar de twee grote landen China en India voor de eerste maal in de geschiedeniis aan hun grenzen verbolgen tegenover elkaair staan.

Betreffende 'het bezoek van Eisenhower verklaarde Neihroe, dat India het Amerikaanse staatshoofd juist nu bijzonder welkom heet, en dat niet omdat het grensgeschillen met China heeft, doch omdat de Amerikaanse president in weerwil van 'grote moeilijkheden poogt internationale vrede tot stand te brengen.

Deze vredespogingen hebben echter niet veel 'kans van slagen, ook al als men kennis neemt van wat er dezer dagen in ds Algemene Vergadering van de Organisatie der Verenigde Naties heeft plaats gevcnden, toen daarin het ontwerp resolutie werd 'behandeld, ingediend door 24 landen, waaronder Nederland, waarin wederom - het fedt werd betreurd, dat zowel de Sovjet-Unie als Hongarije zich van de resoluties, die in vorige jaren door deze Organisatie zijn aangenomen, niets heeft aangetrokken.

Er werd in deze vergadering opnieuw een beroep gedaan op Rusland en Hongarije om met Sir Lesli'e Munro, de speciale vertegenwocffdiger - van de Verenig­ de 'Naties, samen te werken, opdat dea de toestand in Hongarije kan - vaststeUsn en 'hieromtrent rapport kan uitbrengen. En het rapport, dat thans ter tafel Hgt, verklaart Munro, dat het systeem van cnderdrukking in 'Hongarije onvermiikderd wordt gehandhaafd.

De Russische onderminister - van buitenlandse zaken bevestigde bij de bespreking de ongewijzigde opvatting van de 'Russische regering, dat de Organisatio van de Verenigde Naties, door zich met haar uitspraak in de binnenlandse aangelegenheden van Hongarije te mengen, in overtreding van het handvest handelde. 'Hij beschuldigde in - het bijzonder de Amerikaanse regering er van de koude oorlog te verlengen, omdat de geest van 'Camp David hun niet aanstaat. Hoe weinig vredelie-vend de 'Russische regering in deze wel is, blee'k wel uit de allesibehalve vredelievende woorden van de 'Russisöhe onder-minister, waarin tii] verklaarde, dat de kommunistische landert te allen tijde 'bereid blijven zich te verdedigen, en dit ook zullen doen tegen de aanvallen dergenen, die hun willen verhinderen om op de door hen ingeslagen weg voort te gaan, waar de Hongaar^ se gedelag'Serde aan toevoegde, dat Munro de koude oorlog door een aktieve propaganda 'WÜ vo'ortzetten.

Wie de koude oorlog wü voortzetten, is nog altijd de grote vraag. Dooh de Amerikaanse regering en ook stellig president Eisenho-wer willen dat niet. Ongetwijfeld heeft 2ajn reis de bedoeling om, indien 'he't mogelijk is, de spanninigen tussen de volkeren te verminderen, maar oc'k anderzijds, indien dit niet mogelijk blijkt te zijn, de positie van Ameri'ka en zijn bondgenoten te versterken. Daarvoor heeft de tweede man van het Amerikaanse departement van 'buitenlandse zaken^ staatssekretaris Douglas Dillon, zich op reis naar Europa begeven. Hij zal achtereenvolgens Brussel, Parijs en ook Bonn beizoeken, C'm aldaar met de regeringen bes'prekingen te voeren. Op het ogenblik vertoeft 'hij in Londen. In 'Engelse diplomatieke 'krin'gen - verwacht men, dat staatssekretaris 'Dillon besprekingen met de regeringen zal voeren over de siamenwerkinig tussen 'de Euromarkt, - waarin zes Europese 'landen verenigd zijn, en de vrijhandelszone, - vraarin zeven andere E^uropese staten staan verenigd te wordsn, wier besprekingen thans op het dode punt zijn aangeland; men verwacht het in die kringen te meer omdat Dillon in 'het bijzonder belast is met ekonomische problemen, welke onder het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken ressorteren. 'Hij is naar Europa gekomen om te onderzoeken' welke gevolgen de Eurom'arkt en de vrijhandelszone zullen hebben voor de Amerikaanse export. Zijn bezoek wordt - vrij algemeen besohou-wd als één der belangrijkste uit de na-oorlog'se jaren, omdat daardoor esn volledige 'heroriëntatie der Amerikaanse hulpverlening niet alleen, maar ook die aan de onderontwikkelde gebieden in de rest van de wereld, plaats heeft.

A-merikaanse zakenlieden vrezen, dat ©en eventuele binding tussen de zes Euromarktlanden en de zeven van de vrijhandelszone tot 'hoge tariefmuren in Europa voor de Amerikaansie export zal leidsn. De 'Amerikaanse regering heeft op het ogenblik te kampen met een negatieve handelsbalans en dit jaar is er meer goud uit Amerika weggevloeid dan vele Amerikanen verantwoord achten. 'De 'ho^ge ta^ riefmuren in Europa voor dollargoederen besdhou'wen zij als één van de oorzaken van deze goudvlucht uit hun land.

In de Engelse diplomatieke kringen hoopt men dat het 'Dillon gelukken zal overeenstemming te bren.gsn tussen de zes en de zeven Europese landen, het-'geen men daarin als één van de belangrijkste problem'en 'besohouv/t, welke tot oplossing gebracht behoren te worden, waallij men dan ook nog tevens de hoop gevestigd heeft op de Organisatie voor Euxopese Ekonomische Samenwerking. Ook zijn de Amerikanen van 'hun kant in de 'huidige toestand van oordeel, dat. deze organisatie nog asn belangrijke rol lean vervullen, omdat > dit de enige ekonomische is van de Europese knden, waarin ook Amerika is vertegenwoordagd.

Inderdaad geldt - het hier, menselijk beeien, een uiterst belangrijke kwestie, waarmede de welvaart van tal van landen ten nauwste verbonden' is.

Bij de vele problemen, waaiibij de Amerikaanse regering betrokken is, 'heeft president Eisenihower volgsns een Amerikaans blaid zidh genoodzaakt gezien om een premier onder zidh te vragen. Hij wil het kongres goedkeuring vrag'Sn voor de benoeming van een funkticnaris, die hoger is dan de vice-^pxesident, een soort tweede premier.

Deze premier, die uiteraard in het ministerie zitting zou krijgen, zou het toezioht bekomen over het ministerie van buitenlandse zaken, de buitenlandse hulpverlening, de bureaus internationale betrekkingen en de organisaties van verschillende andere departementen. Zijn titel zou zijn eerste sekretaris van de regering. Hij zou de president tevens bij internationale konferenties kunnen vertegenwoordigen.

Er zijn alzo nog tal van kwesties en gegchilbn in de wereld, welke om een oplossing vragen. Zeer te betreuren is dat men deze buiten God en Zijn Woord om denkt te kunnen oplossen en ook aoekt op te lossen.

In de Kongo zijn opnieuw onlusten» uitgebroken. 'Het is aldaar weder tot bloedige gevechten tussen twee inheemse stamm'sn gekomen.

De sto^rm op zee is op het ogenblik, dat wij dit overzicht sóhrijven, wat geluwd. Deze iheef t over het zeegebied van West-Euxopia zwaar gewoed. De kustwacht en de reddingsdiensten zijn bijna vijf etmalen onafgebroken in touw gjeweest. Het was één van de zwaarste stormen van de laatste tien jaren. Voor zover nu bekeiitd, zijn hierbij tenminste 109 zeelieden omgekomen.

Ea nog zijn er schepen in nood. Een paar dagen lang dreef een Deens vissersvaartuig stuurloos rond in de Noordzee nabij Schotland, waar ook vier andere Deense kotters worden vermist. Een Duits vrachtschip is hij de 'Noorse kust aiangetroffen^, maar er was geen spoor van de zeven bemanningsleden, die nog worden vermist, te vinden. Niet ver van het 'Duitse vrachtschip wordt ook gezocht naar de overlevenden van de Noorse vraohtboot Elfrida, die hadden geseind, dat zij van boord gingen. Het wrak van de Elfrida levert een groot gievaar voor de scheepvaiart op.

Het is zeer te vrezen, dat het aantal zeeheden, dat tenigevolge van de stormen het leven verloor en tlhans reeds 109 bedraagt, nog zal stijgen, waar er nog zeielieden vermist worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen