BUITENLANDS OVERZICHT

Het doel heiligt de middelen", is een stelregel, welke algemeen wordt afgekeurd. Hoevele scherp veroordelende woorden zijn daarover al uitgesproken en worden er nog steeds over geuit! In weerwil, daarvan wordt hij echter nog gedurig toegepast, al zal men er tegen io verzet komen indien dit Oiet geval is. 2üo zal premier Chroestsjef stellig niet toegeven dat hij afkeurenswaardige middelen gebruikte om de Westduitse regering •zwart af te schilderen, met het doel om haar af te maken. Wat toch stellig wel het geval was toen Chroestsjef met nadruk en bij herhaling bij zijn bezoek in Frankrijk beweerd heeft, dat het Westduitse militarisme zou herleefd zijn, van •Duitse agressie en ophitsers tot revanche heeft gewaagd, de Westduitse regering fascisten heeft genoemd en Dr. Adenauer met Hitler-op één lijn heeft gesteld. Het is zeer wel te verstaan, dat de Westduitse regering tegen de zo anti-Duitse redevoeringen van de Russische premier tijdens zijn bezoek aan Frankrijk bij de Fiussisdhe regering heeft geprotesteerd, en hetgeen Chroestsjef daaromtrent gezegd had, heeft tegengesproken. Daarbij lieeft de Westduitse regering in haar nota verklaard, dat de bewapening van het Duitse leger zuiver defensief is en dat fascisten, revanchisten en militaristen in West-Duitsland geen aanhang of invloed hebben.

De Westduitse regering verklaart voorts in baar protest-schrijven, dat zij niet begrijpt dat het Westduitse lidmaatschap van het Noord-Atlantische pakt door de Russische regering wordt uitgelegd als revanchisme en militarisme. Zij acht zulks te meer bevreemdend, omdat dit verwijt door een regering wordt gedaan, die steeds weer trots blijkt te zijn op haar eigen kracht en die niet aarzelt steeds weer te verzekeren, dat zij bij een eventuele oorlog andere landen in korte tijd zal kunnen overwinnen en verpletteren.

De Westduitse regering kan niet aan de oprechtheid van het streven der Russische regering geloven zo lang zij steeds weer poogt bij elke gelegenheid overal vijandschap tegen het Duitse volk te verwekken.

De aanvallen op West-Duitsland van Chroestsjef zijn echter niet in staat geweest enige wijziging te brengen in het standpunt, dat president De Gaulle daaromtrent heeft ingenomen, gelijk onder meer blijkt uit het kommuniqué, dat niets nieuws bevat, dat bij het vertrek van Chroestsjef gezamenlijk door de beide staatslieden is uitgegeven.

Op de perskonferentie werd door de journalisten Adenauer nog ter sprake gebracht. Chroestsjef werd gevraagd of hij Adenauer wel wüde ontmoeten. Hij vond zulk een ontmoeting zelfs nuttig. Wij zijn het niet eens met hem, maar dat geeft niets. Wij hebben altijd betoogd, dat men elkaar moet ontmoeten en dat men moet onderhandelen. Terwijl dit antwoord werd vertaald, dacht Chroestsjef diep na en hij voegde er op een heftige wijze aan toe: Maar als ik hem ontmoet, dan zal ik hem er van pogen te overtuigen, dat zijn politiek van herbewapening verderflijk is! Bij de openlijke vijandschap van de Russische regering tegen Dr. Adenauer en diens regeringsbeleid heeft Dr. Adenauer het nodig geoordeeld een bezoek aan president Eisenhower en de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken te brengen.

Hij heeft dezer dagen over zijn reis naar Amerika en Japan een praatje voor de Duitse radio en televisie gehouden. Japan — zo verklaarde hij — was het feitelijke doel van zijn bezoek, maar met het oog op de komende topkonferentie heeft hij via Amerika gereisd en in Amerika belangrijke gesprekken met de regeringsautoriteiten gevoerd. Over het verloop van deze gesprekken heeft hij zijn tevredenheid uitgesproken. Hij heeft verklaard, dat hij met president Eisenhower en Herter, de minister van buitenlandse zaken, van gedachten gewisseld heeft over de ontwapening, over het Duitse vraagstuk, over de kwestie Berlijn en de Europese ekcnomische integratie. In het kommuniqué aangaande het overleg, waarnaar Adenauer nog eens verwees, is bepaald dat elke regeling aangaande Berlijn gebaseerd moet zijn op het recht van zelfbeschikking van de Westberlijners, en in zijn rede heeft Dr. Adenauer nog eens nadrukkelijk verzekerd, dat Eisenhower en hij het over alle kwesties eens waren.

In dezelfde geest heeft ook de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Herter zich uitgelaten, toen hij in een toespraak op de jaarlijkse konventie van de nationale vereniging van radio-omroepers zeide, dat de westelijke mogendheden op de topkonferentie duidelijk zouden blijven stellen dat zij vast besloten zijn hun essentiële rechten in Berlijn te verdedigen, daaraan toevoegende, dat premier Chroestsjefs herhaling van het Russische dreigement inzake een afzonderlijk vredesverdrag tussen Rusland en OostOuitsland en het daarmede vervallen van de rechten der westelijke mogendheden er slechts toe bijdraagt de situatie ingewikkeld te maken en de internationale sfeer te verslechteren.

Sprekende over de topkonferentie, zeide Herter, dat de Amerikaanse regering en die der westelijke bondgenoten zouden ijveren voor een vermindering van misverstanden met de Russische regering, zouden streven naar vorderingen op het gebied van praktische overeenkomsten in gebieden waar het meeste gevaar dreigt, en zorgvuldig de mogelijkheid van toekomstige onderhandelingen zouden onderzoeken.

Ook de bevelhebber van de Amerikaanse troepen in Europa heeft er met sukses bij de Amerikaanse regering op aangedrongen een eventuele vermindering van de westelijke troepen in West-Berlijn te schrappen van de lijst van mogelijke konsessies aan de Russische regering bij de komende onderhandelingen over Berlijn op de topkonferentie.

Generaal Eddleman, die verantwoordelijk is voor de veiligheid van West-Berlijn, is volgens de New York Times, die het bericht van de aandrang op de Amerikaanse regering bekend gemaakt heeft, van oordeel, dat na een aanzienlijke vermindering van de westelijke troepen in West-Berlijn dit stadsdeel braak zou liggen voor een kommunistische volksopstand, welke van buitenaf zou kunnen georganiseerd warden en het verlies van de vrijheid voor de Westberlijners zou betekenen.

Zo bezien, heeft het er op het ogenblik alles van weg dat de westelijke mogendheden niet bereid zullen zijn om enige konsessie aan de Russische regering inzake Berlijn te doen en stellig geen aanmerkelijke vermindering van de westelijke troepen in Berlijn zullen aanvaarden.

Wat het staken van de kernproeven Ije. treft, waarover de afgevaardigdeii var tien landen nu reeds zo lange tijd onder, handelen, daarin valt maar heel weinij vooruitgang te bespeuren.

De 194ste zitting van de Geneefse kotferentie werd door de Amerikaanse en Engelse afgevaardigden gebruikt om de Russische afgevaardigden te antwoorden op de vragen, die zij hun gesteld hadden in verband met het door de westelijke mogendheden aanvaarde Russische voor. stel om een kernproevenverbod te kop. pelen aan een vrijwillige verplichting om geen onkontroleerbare kleine ondergrondse proeven te nemen.

Aangaande het gemeenschajppelijke we. tenschappelijke onderzoek hebb"n de delegatieleiders verklaard, dat in Groot. Brittannië en in de N''erenigde Staten van Amerika hiermede reeds een Ijean is gemaakt en dat het daarom. \\eUidit aanbeveling veidient dit ond6ii250©k met de Russische resultaten aan te vullen, inplaats van opnieuw te begirmeu, terwijl zij de mogelijklheid van geineenschaippelijk onderzoek evemvel openlieten.

De westelijke delegaties verzekerden dg Russische regering opnieuw, ddt het volgens hen essentieel is dit onderzoek te doen via een beperkt aantal ondergrondse kemiontploffinigen. De .Amerikaanse delegatieleider verklaarde ^•oorts dat zijn regering alleen maar avn verdrag wil dat op naleving kan \\ jrden gekontroleerd.

In verband met het jaarhjks aantal inspekties ter plaatse, hebben de delegaties der westelijke mogendheden geen nieuwe verklaringen toegevoegd aan hun reeds kenbaar gemaakte wens voor 20 a 23 jaarlijkse inspekties. Zij pareerden een vraag over nadere uitleg van deze inspekties met een wedea'vraag aan de leider van de Russische delegatie Tsarapkins en verzochten hem te verklaren hoeveel inspekties hij nodig achtte voor het voorstel dat hij zelf had ingediend en dat de westelijke delegaties in beginsel aanvaard hadden.

Er kwamen nog enige andere onder\\erpen-op de zitting van de konferentie ter sprake, waarop wij niet nader zullen ingaan, waarover nog geen ovei-eenstemming verkregen is geworden en waarvan het te vrezen is dat deze < xk niet verkregen 'zal worden, hoe laiig en hoe veel men ook verder mag vergaderen.

De Gaulle is in Engeland hartehjk ontvangen. Hij heeft in het Engelse parlement een redevoering gehouden, ^\el); e een bijzondere indruk heeft gemaalct. Daaruit hebben velen de konklusie getrokken, dat hij de meest geschiktste man zou zijn om de woordvoerder on de topkonferentie te zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen