BUITENLANDS OVERZICHT

Er is een tijd geweest, dat de mensen moesten neerzitten bij hun olielamp. Welke geweldige veranderingen hebben er sindsdien jAaats gegrepen'. Niet alleen is er het elektrisch licht gekomen, maar bij de formida'bele wijzigingen, welke zidh hebben voorgedaan, is dit nog maar betrekkelijk een kleinigheid. Heel de wereld is thans door de ontdekkingen, welke er gedaan zijn, zo nauw verbonden, dat er geen gebeurtenis van gewicht kan plaats vinden, of men is daarmede in korte tijd in kennis gesteld. Konden onze voorouders in het dorp of de stad, waarin zij gewoond hebben, de ogen nog eens opslaan, zij zouden alsdan hun dorp of stad schier niet meer kunnen herkennen. Doch is deze zo grote verandering wel als vooruitgang te beschouwen?

Er hebben twee wereldoorlogen gewoed, welke aan miljoenen mensen het leven hebben gekost. En nog behoort het uitbreken van een derde wereldoorlog niet tot de onmogelijkheden. Wij zijn het atoomtijdperk ingetreden, waarin de meest verschrikkelijke verwoestingen kunnen worden aangericht, zelfs in een zeer korte stonde tijds.

Bovendien, hetgeen nog zo veel te erger en te ernstiger is, heeft de ontkerstening zulk een grote omvang aangenomen. Ongeloof en bijgeloof wonen in zo vele harten en beheersen duizenden bij duizenden geheel en al, dat het geloof, dat door de liefde werkt, een zeldzame parel is geworden.

Wij kunnen dan ook de dagen waarin wij leven, moeilijk te donker inzien, en heb- ben oas te verwonderen over de grote lanfanoedigheid en verdraagzaamheid, weUce de Heere ibetoont in het verdragen van ten hemel schreiende zonde en ongeredhtigheid der mensen. De zonde stapelt zich hoog op.

Men had wd gedacht en voorspeld dat er een gouden eeuw voor de mensiheid zou aaribrdken, en de Heere tot een ledig aatisohouwer verlaagd, Die alle zonde en ongerechtigiheid maar straffeloos zou gedogen, doöh Zija hand is niet verkort en Zijn arm niet machteloos geworden, en te Zijner tijd zal Hij betonen een grimmig Wreker van het kiwaad te zijn.

Maar men mag wel vragen hoe lang dit alles nog zo zal voortgaan en doorgaan. Odk als men er op let hoe hoog de haat en nijd onder de volken geklommen is, dan staat ons nog menigerlei ellende te wadhten.

Hoort men de machtigen der aarde het woord voeren, dan is de één nog al vredelievender gezind dan de ander. Slaat men echter op hun daden acht, dan blijft er van hun vredelievendiheid totaal niets over; 'dan is het een haten en verbijten van elkander. Dit treedt telkens maar weer aan de dag.

Nog steeds is men niet uitgepraat over de mislukte topkoriferentie. Wederzijds beticht men elkander er van de oorzaak van de mislukking te zijn. Zo stuurde Chroestsjef Amerika als de grote zondebok van de mislukking, in een rede in Moskou welke bijkans drie uren duurde, ds woestijn in.

Hij verklaarde dat hij de tijd gekomen adhtte, dat kommunistisch China, India en Indonesië, en mogelijk nog andere landen, aan een volgende topkonferentie zullen deelnemen. Hij achtte de tijd gekomen, dat de westelijke mogendheden beseffen, dat de regeringen van de grote Aziatische landen moeten worden uitgenodigd wanneer over de problemen van de wereld wordt gesproken. Hij hoopte dat de volgende topkonferentie over 'zes tot acht maanden zou kunnen worden gdhouden. Doch als dat niet het geval zou kunnen zijn, zou de Bussische regering geduldig kunnen waehten.

In grote trekken was Ohroestsjefs rede een repetitie van het standpunt, dat hij ook in Parijs had ingenomen. Hij verklaarde voor de zoveelste maal nog eens weer, dat doordat president Eisenhower zijn verontschuldigingen niet wilde aanbieden voor de spionagevlucht van de U—2 en niet wilde beloven dat de stopzetting van deze vluchten langer zou ditren dan zijn ambtstermijn, kon de (RussJsdhe regering de topkonferentie niet laten beginnen. Overigens zei Chroestsjef, dat hij geloofde dat Eisenhower de vrede begeert. Maar, hij zeide dat in de loop van de gesprekken, welke hij met Eisenhower gevoerd had, deze hem gezegd had dat er madhten achter hem stonden, welke geen vermindering van de internationale spanning wensten.

Zo kwam president Eisenhower er deze keer beter en gunstiger af dan vroeger meermalen het geval geweest was. Een sohimpsdheut op Eisenhower kon hij todh niet achterwege laten. Krenkend en de eer van president Eisenhower te na komend, zei hij: iedereen weet dat de president van Amerika twee plichten heeft: de eerste is golfspelen en de tweede president te zijn. Het eerste is het belangrijkste voor hem.

De toezegging van Eisenhower, dat de vluchten niet zouden worden hervat, noemde Ohroestsjef een fooi aan een lakei. Maar wij hebben geen fooien nodig De vice-president Nixon, waarop Ohroestsjef het geducht voorzien heeft, Ikreeg tenslotte ook nog een vee'g uit de pan.

Het is wel opmericelijk geweest, dat Chroestsjef in zijn rede de kwestie Berüijn sledhts terloops heeft aangeroerd. Hij zei alleen maar dat de Russisch© rege­ ring geen haast had met het sluiten van een vredesverdrag met Duitsland of met de Duitse kwestie te regelen.

Tevens deelde hij mede, dat de produktie van sommige typen raketten in Rusland is afgeremd en van andere typen zelfs is stopgezet, omdat er niet meer dan een bepaald aantal nodig is om agressie af te slaan.

In Amerika is het denkbeeld om een eventuele toeikomstige topkonferentie uit te breiden koel ontvangen, doch het ministerie van buitenlandse zaken heeft er evenwel geen kommentaar op geleverd. In diplomatieke kringen was men van oordeel, dat de kans op een topkonferentie kleiner is geworden door het voorstel van Chroestsjef om daaraan ook het kommunistisohe Qhina te laten deelnemen. De deelneming van India en president Soekarno zou eöhter door de meerderheid van de leSden van de Organisatie der Verenigde Naties zeker worden toegejuicht.

Premier Ndhroe verklaarde onder de bestaande omstandigheden geen lust te hebben om aan een topkonferentie deel te nemen.

Dit alles toont ons nog eens weer oan hoe ver wij nog van de wereldvrede verwijderd zijn, wat ook geenszins te verwonderen valt, want de weg waarin men waarlijk vrede zou kunnen bekomen, wordt niet gezocht, en hoe zal het dan vrede kunnen zijn? Men probeert het om het voor zijn deur schoon te vegen. Daar is men druk mee hezig. Men druipt daarbij over van propaganda. Vooral de Russen betonen zich daar ware meesters in. 'Het is gdheel een kolfje naar hun hand. Zij verstaan daarbij danig de kunst om een zaak op te blazen.

De politiek neemt thans wel een zeer voorname plaats in het leven der volkeren in. Zij neemt de harten en zinnen van tallozen in beslag. De gespannen verhoudingen dragen daartoe zeer veel bij.

Dit heeft president 'De Gaiulle aanleiding gegeven om een toespraak over alle radio-en televisiezendters tot het Franse volk te rcihten. Hij zeide daarin beslister dan hij ooit tevoren gedaan heeft, dat een Europese samenwerking noodzakelijk is opdat het politieke evenwicht tussen de oostelijke en de westelijke mogendheden hersteld zal kunnen worden.

Hij sprak daarbij de 'hoop uit, dat Oost-Europa in aanmerking genomen, de revoluties van de regimes, een entente met West-iEuropa zal vormen, opdat dit blok van de Pyreneeën tot de Oeral volken qp andere werelddelen, die nu nog op weg naar machtbekoming zijn, er toe zal brengen de weg van samenwerking te kiezen in plaats van toe te geven aan de verleiding van de oorlog.

Hierin lag kennelij'k een duidelijke wenk aan de Russisdhe regering opgesloten om zidh vooral terdege te bezinnen over het gevaar, dat het kommunistisohe China eventueel kan opleveren.

Dodh zo lang de samenwerking tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden niet is tot stand gebradht, zullen de westelijke mogendheden volgens president De Gaulle via het Noord-Adantisch pakt hun verdediging moeten organiseren en verder dienen te versterken. De Franse regering zal van harte medewerken in het Noord-Atlantisohe pakt, dat door de president een zeer levend bondgenootschap werd genoemd. Zij wenst echter een belangrijke plaats in het Noord-Atlantisch pakt te kunnen innemen, waarbij hij zijn meei-malen geuit verlangen ook thans niet onder stoelen en banken stak. Inzonderheid ikwam hij er bij deze gelegenheid voor uit, dat Frankrijk een eigen macht met kernwapens wenst op te bouwen.

President De Gaulle stak in zijn toespraak Rusland de handen van verzoening toe. Hij herinnerde nog eens expres aan de goede betrekkingen, welke er steeds met Rusland hadden bestaan. 'Hij gaf daarbij bovendien te kennen, dat het één van de vurigste wensen van het Franse volk was dat het ijzeren gordijn opgetrokken zou worden, omdat alsdan de vroegere kontakten met de Oost-Europese volkeren hersteld zouden kunnen worden.

Voor het bewaren van de vrede en voor het voorkomen van een alles vernietigende oorlog, welke óf door de Russische, óf door de Amerikaanse regering ontketend zou kunnen worden, aan het eind waarvan er geen macht en geen wet, geen wieg en geen graf meer zouden zijn, achtte president De GauUe het noodzakelijk dat er aan drie voorwaarden voldaan zou worden.

Hij achtte het ten eerste noodzakelijk, dat er ontspanning in de verhoudingen aangdbracht zou worden door het uitbreiden van de internationale betrekkingen op ekonomisch, kultureel en toeristisch gebied.

Hij besdhouwde het ten tweede als een geboden zaak, dat er een gekontroleerde ontwapening komt, waarbij vóór alles de projektielen, die kernwapens kunnen overbrengen, onder internationaal toezidht moeten worden gesteld.

En ten derde sprak hij de noodzakelijkheid er van uit, dat er een begin van samenwei'king gemaakt dient te worden tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden, waarvan de minder ontwikkelde landen in de eerste plaats moeten meeprofiteren.

Het zou inderdaad van grote betekenis zijn, dat er een ontspanning tussen de westelijke en de oostelijke mogendheden 'k> wam. In zoverre is de toespraak van generaal De GauUe niet van belang ontbloot.

Inmiddels is door de Russische regering weer een nieuw ontwapeningsvoorstel aangekondigd. Volgens welingelichte kringen komt bet hierop neer:

A. Gelijktijdige lifowidering van de middelen om de kernwapens op het doel te brengen en van militaire bases in het buitenland. De Russisohe regering merkt hieitjij op, dat zij bereid is ondanks haar erkende superioriteit wat betreft interkon tinentale raketten.

B. Een verbod op nuclaire, biologische en chemische strijdmiddelen, het vernietigen van voorraden daarvan en een verbod van verdere aarmiaak. Tevens een aanzienlijke reduktie van de strijdkrachten en van konventionele wapens.

C. Volledige ontwapening, de ontbinding van de strijdkrachten, ministeries van oorlog, generale staven, militaire dienst en militaire opleiding, en een verbod voor uitgaven voor militaire doeleinden De Russisdhe regering oordeelt, dat het eerste stadium in anderhalf jaar tijds kan worden verwezenlijkt; het gehele pla^ zou vier jaar in beslag nemen.

Tegelijk met het Russische voorstel heeft Chroestsjef brieven gezonden aan een t aantal westelijke staatshoofden, onder " wie president Eisenhower, premier Macmillan en president De GauEe. Het was de eerste keer dat 'hij verbinding met hen gezocht heeft na het falen van de top. konferentie.

Ook heeft Ohroestsjef zich nu een voor. stander betoond van een wereldpolffie. macht, welke ter 'besdhikking van de Veiligheidsraad van de Organisatie der Verenigde Naties dient te staan. Tevens ver. zet hij zich thans niet meer tegen een uitgebreide internationale kontrole-organisatie. Echter wenst hij eerst de ondertekening van ©en akkoord over zijn plan; daarna zouden de kontrolemaatregelen worden uitgewerkt. Het toezicht zou worden uitgewerkt in het kader van de Organisatie der Verenigde Naties.

Enige verwadhting, dat Ohroestsjefs voorstel tot enig wezenlijk resultaat inzake de ontspanning kan leiden, kan men echter niet 'hebben, waar hij nog niet na kon laten om het presidentschap van Eisenhower als een donkere periode te betitelen. Zoals er in alle Russische voorstellen een grote dosis van propaganda zit, zo zit het ook kenbaar in dit voorstel.

Van oi? ficiële Russische zijde is onze regering het zenden van strijdkrachten naar Nederlands Nieuw-Guinea ten laste gelegd, en dat dit het oorlogsgevaar in Zuidoost-A'zië zou vergroten. Door de woordvoerder van het Nederlandse ministerie van buitenlandse zaken is daarop geantwoord, dat het niet duidelijk is hoe uiterst bescheiden defensiemiddelen kunnen worden uitgelegd als een dreiging met geweld. Door de ambassadeur van Austrahë zijn pogingen ondernomen om de verhouding van ons land met Indonsië te verbeteren, waar echter weinig uitzicht op is.

Onze Koningin, die met Prinses Beatrix in België 'bij het Belgische koninklijke hof op bezoek is geweest, is in ons land teruggekeerd. Zij heeft een bezoek afgelegd bij Prins Bernhard, die, doordat Mj door loogontsteking te bed moet liggen, haar niet kon vergezellen, kort na haar wederkomst in ons land. Volgens medische verklaring geeft de toestand van de Prins geen reden tot bezorgdheid, ofschoon deze nog niet geheel normaal is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen