Buitenlands OVERZICHT

Waren er geen zonden, dan waren er geen wonden. In deze ene zin ligt een diepe waarheid. De zonde toch is de oorzaak, dat deze wereld bloedt uit duizend en meer wonden. Wonden in de gezinsverhoudingen, wonden in de verhouding tussen de mensen onderling, wonden in de verhouding tussen de volkeren. Wij denken hieit)ij in het bijzonder aan de scherpe verhouding tussen oost en west, tussen de landen waar de kommunisten het bewmd voeren, en die waar een demokratische regeringsvorm bestaat. Nog is het tot op heden niet tot een uitbarsting gekomen. Tussen de Russische vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties en de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken waren besprekingen begonnen, die de vorige week zijn voortgezet. Naar verluidt, zouden deze een vrij gunstig verloop hebben gehad, zó zelfs, dat Kennedy zelf met Gromyko, de Russische vertegenwoordiger, een bespreking zou hebben. Het doel hiervan is te trachten een basis te leggen voor een konferentie over Berlijn tussen de ministers van buitenlandse zaken der zogenaamde „grote vier", dus van Amerika, Rusland, Engeland en Frankrijk. Er zal eerst een agenda moeten worden opgesteld en ook de tijd en de plaats moeten worden bepaald. De voorlopige agenda moet dan naar Moskou worden gestuurd en aldaar nader worden uitgewerkt tussen Gromyko en de Amerikaanse ambassadeur in Moskou, de heer Thompson. Wat er nu precies tusen Gromyko en Rusk is besproken, daarvan is met zekerheid niets te zeggen. Volgens nlet-officiëleberichten in de pers zou Kennedy bereid zijn aan te sturen op een de-facto erkenning van Oost-Duitsland met de huidige zg. Oder-Neissegrens, voorts op een verbod van raketten, voorzien van atoomladingen in Centraal-Europa, en wellicht een vermindering van de troepensterkte in dit gebied. De Duitse regering zou van Kennedy's zienswijze op de hoogte zijn gesteld, terwijl de Duitse minister van buitenlandse zaken er geen bezwaar tegen zou hebben ingebracht. Zelfs zou Kennedy ook geen bezwaar er tegen hebben als de Oostduitsers de toeganswegen tot West Berlijn kontroleren, mits zij deze niet zullen beheersen. Bovendien zou de de-factoerkenning van Oost-Duitsland een eventuele hereniging van Oost- en West-Duitsland niet onmogelijk mogen maken. Wat van het hier vermelde waar is, valt niet te zeggen. Mocht het wel waar zijn, 'dan komt het ons voor dat Ketmedy wel zeer ver wil gaan. Het zou er dan inderdaad op gaan lijken, dat we te doen hebben met een tweede München, en dat de vrees der Duitse studenten, die een paar maanden geleden een paraplu aan Kennedy zonden, om daarmee op hem een beroep te doe niet de weg te volgen van de Britse staatsman Chamberlain, die steeds gewapend met zijn paraplu op stap ging, niet ongerechtvaardigd was. Het is toch niet in te deiiken, dat als Oost-Duitsland eemnaal de-facto door Amerika en de andere westelijke mogendheden erkend is, er ooit nog iets zal komen van hereniging van Oost- en West-Duitsland. Dat zou, menselijkerwijs gezien, alleen kunnen als West-Duitsland zijn westelijke bondgenoten de rug zou toekeren en zich bereid verklaarde met Rusland vriendschappelijke betrekkingen aan te knopen. Wellicht zal binnenkort wel uit de doeken komen waartoe het westen bereid is. Dat het een uitermate moeilijke kwestie is, is ontegenzeggelijk waar. Het feit valt toch niet te ontkennen, dat Oost- Dxxitsland al vanaf het beëindigen van de oorlog geheel in de Russische sfeer getrokken is, dus reeds gedurende zestien jaar. En dat is destijds gebeurd met het goedvinden van de toeimialige westelijke machthebbers. Daar ligt eigenlijk de grote fout.

Warmeer Eisenhower destijds met de geallieerde legers doorgetroldcen was, zoals Churchill het had gewild en daarop ook sterk heeft aangedrongen, dan was de onmogelijke toestand van thans, waarbij Berlijn geheel door Oostduits gebied is ingesloten, voorkomen. Geen ding geschiedt er echter bij geval. Ook hiervan geldt, dat alles is gegaan volgens het plan, namelijk volgens het raadsplan Gods.

De diepe wonde, geslagen door de Algerijnse opstand, is ook nog verre en verre van geheeld. Zij is zelfs dieper geworden doordat het Franse volk zelf niet eensgezind achter De GauUe staat. De Franse generaals en andere officieren, die in april tegen Frankrijks president opstonden en niet gearresteerd konden worden, maken het hem uitermate moeilijk. De vorige week waren zij van plan een aanval te doen op het hoofdbureau van politie te Algiers en dit stormenderhand te bezetten. Dit plan mislukte echter doordat de gehele kommandogroep, die dit plan moest uitvoeren, werd opgerold. De hoofdaanvoerder, een voormalige paraohutistenkolonel, die enige tijd geleden bij verstek ter dood veroordeeld werd, wist echter te ontsnappen. Doordat Syrië zich van Nasser, president van de V.A.R. (Verenigde Arabische Republiek), heeft losgescheurd, is er in de verhouding tussen Syrië en Egypte vanzelfsprekend ook een diepe wond geslagen. Nasser heeft er echter van afgKiien om een leger op Syrië af te sturen. Syrië is inmiddels door enkele landen als zelfstandige staat erkend, o.m. door Jordanië en Turkije, waarover Nasser zo verstoord was, dat hij de diplomatieke betrekkingen met deze landen heeft verbroken.

In Duitsland hebben inmiddels de liberalen, die vóór de verkiezingen van een heroptreden als bondskanselier van Adenauer niets wilden weten, eieren voor hun geld gekozen en besloten om in te gaan op het aanbod van de C.D.U., de partij van Dr. Adenauer, om met deze partij een ministerie te vormen, waarbij Adenauer zal aanblijven. De socialisten blijven dus buiten de regering. Wij zullen het voor ditmaal met het oog op de plaatsruimte hierbij laten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen