De St. Jansprocessie te Laren

In het hoofdartikel, voorkomend in dit nummer van „De Banier", wordt er melding van gemaakt, dat er te Laren, gelegen in het Gooi, elk jaar een processie wordt gehouden. Dat gebeurt er al sedert jaren, omdat het er blijkbaar vóór 1848 ook reeds plaats vond, zodat hierbij de grondwet niet wordt verbreden.

Dit neemt echter niet weg, dat het alle rechtgeaarde protestanten een doom in het oog is, dat in een plaats boven de Moerdijk zulk een manifestatie van Rome's propaganda kan plaats vinden. En te ergerlijker is het, wanneer daaraan wordt deelgenomen door de burgemeester, niet slechts als rooms-katholiek persoon, maar in zijn kwaliteit van burgemeester. wat tot uiting komt in het dragen van zijn ambtsketen. Wij weten niet of dit thans nog gebeurt, maar dat het in het verleden wel gebeurd is, staat vast. Het bewijs hiervoor is te vinden in „De Wekker" van 1 augustus 1924, en wel in een artikel van Prof. van der Schuit onder de titel: „Roomse propaganda".

Een artikel, dat met betrekking tot de St. Jansprocessie te Laren het tegengestelde van antirevolutionair is en veeleer de trant van Petrus Datheen vertoont. Na enkele opmerkingen te hebben gemaakt over het streven van Rome naar de oprichting van een eigen universiteit, schreef Prof. vaii der Schuit woordelijk als volgt: „Maar het gaat in ons land een gans verkeerde weg op, wanneer algemeen de processies worden gedoogd. Wat nu weer te Laren is geschied bij de St. Jansprocessie, is zo tekenend, en wat daar is gesproken, is voor het echt protestants karakter zo krenkend, dat het protestantse Nederland moet ontwaken om zijn protest te laten horen. Vooreerst liep bij deze processie te Laren, waar ongeveer 3600 personen aan deelnamen, voorop de burgemeester Jhr. H. L. M. V. Nispen tot Sevenaar. Wat was hier tekenend? Dat deze roomse landgenoot in die processie meeliep? Weineen, dat verstaat ieder. Als rooms belijder heeft hij daar zijn plaats. Maar gans anders wordt het, wanneer hij daar in die processie meeloopt in zijn kwaliteit als burgemeester. En dit is geschied en is hier tekenend. Immers de burgemeester liep voorop, bruin gehandschoend, een staf omklemmend, met de burgemeestersketen gesierd. Deze keten is, gelijk ieder weet, het teken van zijn waardigheid. Maar als burgemeester had hij in deze processie geen plaats, die toch een louter kerkelijke handeling is, waar zijn ambt als hoofd van de gemeente niets mee heeft uit te staan. Ik vind dit werkelijk een symptoom, waaraan door onze autoriteiten aandacht moet gewijd.

Maar erger is en niet alleen tekenend, maar bovenal krenkend voor de protestantse belijder, wanneer ge weet, wat bij die processie te Laren gesproken is. Toen de stoet op het St. Janskerkhof te Laren was aangekomen, nam kapelaan Walman uit Arnhem het woord. Hij wees naar het glanspunt van heel de processie. Dit glanspunt is het allerheiligst sakrament, dat onder een hoge sierlijke baldakijn gedragen werd, voorafgegaan door een erewacht van vijftig priesters, wit en zwart omtabberd. Deze kapelaan gaf in zijn toespraak de niet-katholieken de raad zich omtrent de onbekende God, Die zij zoeven langs zich heen hadden zien gaan, te doen inlichten. Zie, zulke woorden zijn voor protestantse oren bedroevend, ja krenkend. Hier zou ik zeggen: voor zulk een God, als gij daar ronddraagt, moet men de pet niet afnemen, nog veel minder knielen. Het is al erg genoeg, dat imen op de openbare weg zulk een roomse kultus ontmoet. Dat moest in een protestants land niet worden gedoogd. Maar als men daarbij dergelijke toespraken begint te houden, dan wordt weer het woord van onze oude Heidelberger met klem kenbaar: een vervloekte afgoderij. Het was in de dagen van de beeldenstorm, dat op de 23e augustus 1566 de korendrager Jasper de lont in het kruit stak, toen hij las in de oude kerk op een sakramentshuisje:

Hier leit beslooten in dit slot Jhezus Christus, waerachtiglijk mensch ende Godt, Also hij van Maria is geboren; Diet niet en gelooft, die es verloren.

Neen, ik zou geen beeldenstorm willen zien, maar iets van een heilige toorn moge meer en meer branden in de haard van het protestantse deel onzer natie, nu men gelijke tonen kan vernemen als welke in de 17e eeuw te Amsterdam de stoot tot de beeldenstorm hebben gegeven.

A. S.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen