BUITENLANDS OVERZICHT

Terwijl de ter dood veroordeelde voormalige Franse generaal Jouhaux in de gevangenis te Parijs wachtte op het antwoord van president De Gaulle op zijn verzoek om gra^tie, gelukte het de mobiele gendarmerie wederom enige vooraanstaande figuren van de O.A.S. in Algerije gevangen te nemen. Onder hen was niemand minder dan de voornaamste leider, ex-generaal Salan, die evenals Jouhaux destijds „leve De GauUe" heeft geroepen, toen deze aan het bewind kwam. De door president De Gaulle gevoerde Algerijepolitiek werd echter ook voor hem een desillusie, wat oorzaak werd, dat hij met andere generaals openlijk in verzet kwajtn. Hij werd bij verstek ter dood veroordeeld, wegens samenzwering tegen de Franse republiek, en werd hij, die weleer opperbevelhebber der Franse troepen in Algerije en daarna onder meer militair gouverneur van Parijs was, het hoofd van het geheime leger, de O.A.S.

Het is te begrijpen, dat het niet aan pogingen heeft ontbroken om hem, hetzij levend of dood, in handen te krijgen. In september 1961 was dit bijna gelukt. Franse strijdkrachten zochten toen een gebied ten zuiden van Algiers af, waarbij ook de boerderij een bezoek kreeg, welke Salan tot verblijfplaats diende, maar die hij net enkele uren tevoren had verlaten. Thans echter is hij in de handen zijner

vijanden gevallen, doordat een O.A.S.-offloier, die er genoeg van had, zijn verblijfplaats heeft verraden. Salan was naar Algiers gegaan, omdat hij de Paasdagen met zijn vrouw en dochter wilde doorbrengen, maar het duurde niet lang, of hij werd gearresteerd op de vijfde etage van een flatgebouw in het midden van Algiers. Hoewel hij eerst ontkende de gezochte generaal te zijn, viel hij door de mand toen hij gekonfronteerd werd met een Franse generaal, die hij kende. Het duurde nu niet lang meer of Salan bevond zich in dezelfde gevangenis waar Jouhaux zich bevond. In Algiers was het bericht van zijn arrestatie al spoedig bekend. De O.A.S. zelf zorgde voor de publikatie in een geheime uitzending, waarbij verklaard werd, dat de gevangenneming wel pijnlijk was, maar dat men anderzijds er rekening mede had gehouden, dat dit te eniger tijd zou kunnen gebeuren, en dat in het verlies was voorzien door een andere generaal.

Voorts werd gezegd, dat de O.A.S. de strijd onverminderd zou voortzetten, en dat zij zou overwinnen. Of dit laatste zal gebeuren, valt sterk te betwijfelen, maar dat er nog heel wat moordaanslagen door de O.A.S. zullen worden gepleegd en nog heel wat ellende in Algerije door deze verzetsibeweging kan worden teweeg gebracht, is wel zeker. De vorige week reeds werden in Algiers weder verscheidene moslims, dus Algerijnse mohammedanen, door dynamietontploffing van de O.A.S. gedood en gewond, met het gevolg, dat de F.L.N., dat zijn de voormalige Algerijnse opstandelingen, de mohammedaanse bevolking niet meer in bedwang konden houden. Uit smalle straten van boven naar beneden komend, wierpen de Algerijnen zich op een autobus, die door Europeanen bezet was.

Eerst bekogelden zij de bus met stenen, om daarna hun woede op de passagiers te koelen, waarbij een viertal Europeanen werd gelyncht, en anderen min of meer zwaar gewond werden. Het ziet er dus nog verre van gunstig In Algerije uit, en dat temeer niet 'omdat de onlangs vrijgekomen Algerijnse opstandeling Ben Bella zich reeds in dier voege heeft uitgelaten, dat de overeenkomst, welke te Evian tot stand is gebraoht, hem helemaal niet bevalt. Het is dan ook lang niet onmogelijk, dat het met de veriiouding van Frankrijk tot Algerije zal gaan als die van Nederland tot Indonesië, al valt hierover thans met zekerheid niets te voorspellen.

Zoals we reeds eerder vermeldden, zou Soekamo in mei a.s. op staatsiebezoek gaan bij koningin Elisabeth van Engeland, Drie dagen zou hij de gast zijn van de Britse vorstin, en daarna zou hij op kosten der Britse regering nog enige dagen gastvrij worden onthaald. Reeds duiizenden iguldens waren uitgegeven voor het aanschaffen van Indonesische vlaggen, doch ziet, eensklaps 'kwam het bericht uit Indonesië, dat Soekamo het bezoek moest uitstellen. Als reden gaf hij op de kwestie Nieuw-Guinea, die zijn voortdurende aandacht vereist. Over de ellendige toestand in zijn land repte hij echter met geen woord, ofschoon deze, gezien de honger die er wordt geleden, en de besmettelijke ziekten die er heersen, genoegzaam redenen geeft om in het eigen land te blijven in plaats van aan schitterende banketten aan te zitten. De uitnodiging van de Britse regering aan Soekarno getuigde allerminst van oprechte vriendschap tegenover Nederland. De Nederlandse minister van buitenlandse zaken heeft het misnoegen hierover terecht duidelijk aan voornoemde regering doen blijken. De Britse regering maakte zich er echter van af door op te merken, dat Engeland niets met het geschil tussen Nederland en Indonesië te maken heeft. Dit antwoord is wel hoogst onbevredigend. Temeer als men bedenkt, dat de Britse vorstin enkele dagen te voren de gast zou zijn van H.M. Koningin Juliana en Z.K.H. Prins Bemhard bij gelegenheid van hun 25-jarige huwelijksherdehfcing, en voorts ook, dat Nederland al het mogelijke doet om de weg open te houden, ten einde het toetreden van Engeland tot het Europees Economisch Verdrag alsnog mogelijk te maken. Ook moet een dergelijke uitnodiging wel ten sterkste veroordeeld worden als bedaöht wordt, dat Soekarno in de oorlogstijd met Japan collaboreerde en denkende, dat Japan en Duitsland de oorlog zouden winnen, verklaarde, dat Amerika zou weggevaagd en Engeland zou vernietigd worden. Zelfs toen bleek, dat de nationaal-socialisten de oorlog verloren hadden, zond hij nog naar Duitsland een telegram van eerbiedige huidebetuiging aan het „dappere Duitse volk, dat vijf jaren lang vocht onder de leiding van Hitler". Is er uit dien hoofde reeds alle reden zulk een persoon niet voor een staatsiebezoek uit te nodigen, zijn nauwe betrekkingen met Rusland vormen een reden te meer hem op een afstand te houden.

Verscheidene Engelse bladen hebben dan ook niet onduidelijk te verstaan gegeven, dat zij het afzeggen van Soekarno's bezoek allerminst betreuren. Zo schreef het blad de „Guardian", dat men het de Britse regering geenszins zou kwalijk nemen, wanneer Soekarno's besluit voor haar een opluchting zou zijn geweest, daar haar dit heeft bespaard Nederland voor het hoofd te stoten. Sterker nog liet de „Daily Express" zich uit. De redaktle van dit blad had reeds tegen Soekarno's bezoek geprotesteerd voordat het bezoek werd afgezegd. Zij had daarbij gewezen op Soekarno's verleden en op het onbetamelijke van zulk een uitnodiging miet het oog op het bondgenootschap met Nederland. De vorige week verklaarde het, dat de Britse regering onmiddellijk aan Soekarno moest laten weten, dat de uitnodiging voor het bezoek is ingetroldcen.

Met de besprekingen over de ontwapening en het staken der kernixroeven tussen Rusland en de landen van het westen is het niets geworden, ook niet nadat Amerika meermalen had gedreigd weer met proeven te zullen beginnen, als Rusland niet bereid was een deugdelijke controle toe te staan. Hiertoe is Amerika dan ook weer noodgedwongen overgegaan. De eerste proef vond de vorige week plaats in de buurt van een klein eiland in de Stille Oceaan. De bom was van middelbare sterkte en werd uit een vliegtuig geworpen. Het voornemen bestaat circa 30 proeven te doen, waarvan de krachtigste zal verriciht worden met een. bom van 5 megaton, wat derlialve heel wat mtoder zwaar is dan die, welke Rusland in de herfst van 1961 tot ontploffing bracht, want de zwaarte hiervan bedroeg 58 megaton. Dat Amerika hiertoe is overgegaan was bittere noodzaak. Roisland tooh heeft het vorige jaar de bestaande overeenkomst om de kernproeven te staken, plotseling verbroken om over te gaan tot het nemien van een 50tal proeven, waarvoor de voorbereidingen ondanks de overeenkomst, reeds lang tevoren waren getroffen. Om niet achterop te geraken, zag Amerika zich derhalve wel verpliöht over te gaan tot het doen van proefnemingen, waarbij men 't er echter op heeft toegelegd, dat de vermeerdering der radioactieve straling zeer gering is, zodat er voor de mens geen schadelijke werking van te duchten zal zijn.

Ook Katanga met zijn president Tsjombe kwam weer in het nieuws van de vorige week voor. Onder druk der Verenigde Naties had Tsjombe zich naar Leopoldstad begeven om aldaar met de Kongolese regering besprekingen te voeren over het ongedaan maken van de afscheiding van Katanga. Dat Tsjombe hiervoor maar niet zo een, twee, drie te vinden was, laat zich begrijpen. Het vorige Jaar had men hem al eens verhinderd naar zijn land terug te keren, zodat hij eni­ ge weken als gevangene der Kongolese regering werd vast gehouden. Hij wilde daarom slechts gaan onder voorwaarde, dat de V.N. hem een vrijgeleide zouden geven, en er dus voor zouden zorgen, dat hem niets in de weg zou worden gelegd. Zo ging Tsjombe weer naar Leopoldstad om met Adoela en andere ministers de desbetreffende zaak te bespreken. Nadat die besprekingen enige weken hadden geduurd zonder dat enig succes te boeken viel, nam Tsjombe zich voor naar Katanga terug te keren. Adoela had hem een ontwerp voorgelegd, waarin een samenvatting van het overleg werd gegeven, en Tsjombe wilde dit met zijn regering nader bestuderen om er daarna zo spoedig mogelijk antwoord op te geven. Toen hij echter met zijn medewerkers van het vliegveld Leopoldstad wilde vertrekken, werd de weg voor zijn vliegtuig door brandweerauto's versperd. Eerst na tussenkomst van de vertegenwoordiger der V.N. werd het hem toegestaan te vertrekken. Bij 2djn terugkeer in Katanga verklaarde Tsjombe, dat hij met Adoela nooit echte onderhandelingen had kunnen voeren. Voorts gaf hij te kennen, dat hij zonder tussenkomst van de vertegenwoordiger der V.N. nooit levend in zijn land zou zijn teruggekeerd. Als de onderhandelingen mochten worden hervat, zal dit wel niet in Leopoldstad plaats hebben, aangezien de regering van Katanga heeft verklaard Tsjombe geen toestemming meer te zullen geven het land te verlaten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen