Buitenlands overzicht

Het kernstopverdrag tussen Amerika, Rusland en Engeland is de vorige week in tegenwoordigheid van tal van diplomaten officieel te Moscou ondertekend door de drie ministers van buitenlandse zaken: Rusk, Gromyko en Home. In een vorig overzicht lieten we reeds uitkomen dat dit verdrag in werkelijkheid bitter weinig te betekenen heeft. Amerika en Rusland hebben reeds genoeg proeven gedaan, laatstgenoemd land zelfs met kernbommen van zulk een kracht en uitwerking, dat het met het oog op de eigen bevolking vanwege de radio-activiteit uiterst gevaarlijk zou zijn om hiermede door te gaan. Voorts kunnen ondergondse proefnemingen met kernbommen gewoon doorgaan, omdat deze niet onder het verdrag vallen, terwijl het ook mogelijk is om het verdrag met drie maanden opzegging te verbreken. Bovendien blijven Amerika en Rusland elk in het bezit van een formidabel aantal kernbommen, waarmede ze elkaar grondig kunnen vernietigen. Volgens de heer Lunshof van Elesvier's Weekblad is Amerika in een eventuele oorlog met Rusland zelfs in staat om in enkele uren een gebied, dat 365 maal groter is dan dat van de Sovj et-Unie, te vernietigen, terwijl Rusland een gebied van 145 maal zo groot als de Verenigde Staten zou kunnen verwoesten. Bedenkt men voorts dat beide mogendheden voortgaan met het produceren van kernbommen, dan is het voor ieder overduidelijk dat het nemen van proeven helemaal niet meer nodig is en dat het voor Rusland dus niet het allerminste offer betekende het kernstopverdrag te ondertekenen. Veeleer moet hierin een politiek gebaar worden gezien, namelijk om te demonstreren hoe vredelievend Rusland toch wel is, om zodoende de volkeren in slaap te sussen en voorts om concessies te verkrijgen. Dit laatste blijkt duidelijk uit Kroetsjefs rede op de receptie in het Kremlin, waarin hij verklaarde dat het volgens hem en de zijnen thans de hoofdzaak is om niet bij het bereikte te blijven staan. De strijd tegen de dreiging van een nieuwe oorlog moet worden voortgezet. De volkeren, aldus vervolgde Kroetsjef, verwachten een oplossing van het vraagstuk betreffende algemene en volledige ontwapening, de regeling van het Duitse vraagstuk en het oplossen van andere internationale problemen, die rijp voor een oplossing zijn. Daarom moet volgens hem de volgende stap zijn het sluiten van een niet-aanvalsverdrag tusen de staten, die deelnemen aan de NAVO en die van het pact van Warschau. Op zulk een verdrag is de laatste maanden reeds voortdurend door Kroetsjef aangedrongen, doch zowel Amerika als Engeland heeft hierop steeds geantwoord, dat niet alleen zij hierover kunnen beslissen, doch dat alle landen van de NAVO in deze moeten beslissen. Inmiddels worden de onderhandelingen tussen de drie mogendheden voortgezet.

Terwijl tal van landen, ook al beschikken zij niet over kernbommen, het kernstopverdrag mede hebben ondertekend, waartoe ook Nederland behoort, heeft Frankrijk dit de vorige week pertinent geweigerd, niettegenstaande een door Kennedy gedaan verzoek, waarbij hij liet doorschemeren bereid te zijn Frankrijk hulp te bieden bij het atoomonderzoek. De GauUe is er echter de man niet naar op zulk een voorwaarde in te gaan. Hij wil vóór alles onafhankelijk van Amerika blijven. Frankrijk staat intussen wat zijn afwijzende houding tegenover het kernstopverdrag betreft, niet alleen. Ook West-Duitsland was er nog steeds niet voor te vinden dit verdrag te ondertekenen, bevreesd als de Westduitse regering er voor is, dat zij daarmede Oost-Duitsland zal erkennen. Minister Rusk, die toch in Moscou was en ook ergens aan de Zwarte Zee nog een onderhoud met Kroetsjef heeft gehad, maakte dan ook van de gelegenheid gebruik om vóór hij de terugreis naar de Verenigde Staten ondernam, eerst nog even Bonn aan te doen, klaarblijkelijk met het doel de Westduitse regering alle vrees te ontnemen en haar tot ondertekening van het kernstopverdrag aan te sporen. Of ze daartoe tenslotte bereid zal zijn, moet nog worden afgewacht. Indien zij er toe overgaat, zullen op zijn minst Amerika en Engeland wel de nodige garanties moeten geven ten aanzien van de positie tegenover Oost- Duitsland. Dat China al evenzeer niet van plan is het verdrag te ondertekenen, was te voorzien. De Chinese leiders hebben dit verdrag zelfs gekwalificeerd als een „grote zwendel".

Terwijl in Moscou geklonken en gedronken werd op het totstandkomen van het kernstopverdrag, kondigde Amerika een handelsoorlog aan tegen de zes EEG-landen. Deze hebben namelijk geruime tijd geleden de invoerrechten op Amerikaanse slachtkippen verhoogd, wat voor Amerika moeilijk te verteren was. Er werd onderhandeld, maar het hielp niet. De EEG weigerde de invoerverhoging ongedaan te maken. Het geduld van de Verenigde Staten raakte tenslotte op, met het resultaat dat er de vorige week een handelsconflict ontstond. De Verenigde Staten kondigden namelijk tegenmaatregelen aan als represaille. Zij willen de invoerrechten op 19 producten, waaronder auto's, textiel, bloembollen, aardappelmeel, electrische scheerapparaten enz., tot een bedrag van 46 miljoen dollar of ruim 165 miljoen gulden gaan verhogen. Het is mogelijk, dat Nederland er nog buiten blijft, omdat de Amerikaanse tariefcommissie nog nader bepalen moet welke goederen er onder het verhoogde invoerrecht zullen vallen, maar als dit niet het geval is, dan zal Nederland, met name de export van bloembollen, aardappelmeel, dextrine en scheerapparaten, er zwaar door getroffen worden. Dit zou te erger zijn, omdat het vooral Duitsland is, dat terwille van een groep Duitse boeren op verhoging van de invoerrechten op Amerikaanse slachtkippen heeft aangedrongen. Doordat Nederland deel uitmaakt van de EEG, zou het dan mede zwaar getroffen worden. Men ziet hieruit welke gevaren de EEG voor ons land kan opleveren. Het is mogelijk, dat het onheil nog wordt afgewend. Niet alleen als de Amerikaanse tariefcommissie de genoemde Nederlandse producten met rust zou laten, maar ook indien de aankondiging der tegenmaatregelen een zodanige druk op de EEG zal uitoefenen, dat de verhoging van de invoerrechten op Amerikaanse slachtkippen ongedaan zou worden gemaakt.

Zuid-Afrika heeft het de laatste tijd in de Veiligheidsraad weer geducht moeten ontgelden. Er werd zelfs gedreigd met het toepassen van sancties, waardoor heel de Zuid-Afrikaanse bevolking zou worden getroffen. Verscheidene landen, zoals Ghana en Algerije, zouden zelfs wel met de wapenen Zuid-Afrika te lijf willen gaan. Wat er dan van de blanke bevolking zou worden, laat zich met het voorbeeld van Kongo voor ogen wel denken. Deze vijandige houding tegenover Zuid-Afrika is daarom vooral zo merkwaardig, omdat er in de loop der jaren duizenden Ban toes naar Zuid-Afrika zijn gekomen omdat ze daar werk konden vinden, wat hun elders niet gelukte, en nog steeds komen er elk jaar velen. De Verenigde Staten wilden echter aan geen sancties meewerken. Toch heeft Amerika laten weten, dat het tegen het einde van dit jaar iedere levering van wapens en militaire uitrusting aan Zuid-Afrika zal beëindigen. Ghana en andere daarmede samenspannende landen mogen zich dus v/el volop blijven bewapenen, Zuid-Afrika niet. Dit is wel in hoge mate onbillijk en ergerlijk. Aan Indonesië leverden de Verenigde Staten wel vliegtuigen en wapenen, die notabene tegen de bondgenoot Nederland werden ingezet, maar aan Zuid-Afrika worden de wapenleveranties door de Verenigde Staten onthouden, terwijl Zuid-Afrika toch geen plan heeft om een veroveringsoorlog in Afrika te beginnen, doch uitsluitend handelt uit zelfverdediging voor het geval het van buiten en van binnen wordt aangevallen. Dit optreden van de Verenigde Staten kan onze instemming allerminst hebben; het verdient integendeel scherpe afkeuring.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen