Buitenlands overzicht

Het veertiendaags bezoek van Chroetsjef aan Joegoslavië met zijn president Tito heeft bewezen, dat het ook in de politiek der communisten kan verkeren. Zij, die vandaag nog vereerd en op een hoog voetstuk worden geplaatst, worden morgen afgemaakt, en als het ware in de goot geworpen, zoals dit bij de destalinisatie te constateren viel. Ook het omgekeerde valt waar te nemen. Niet alleen door Stalin, maar ook door Chroetsjef is president Tito voor alles wat naar communistische begrippen lelijk is, uitgemaakt. Daarin is echter een grote ommekeer gekomen, waartoe de verwijdering tussen China en Rusland in sterke mate heeft bijgedragen. Volgens de berichten in de pers althans heeft dit conflict van de besprekingen tussen Chroetsjef en Tito een belangrijk onderdeel uitgemaakt. Het is Chroetsjef echter niet gelukt concessies van Tito te verkrijgen. Wel heeft Tito belangstelling toegezegd voor de Comecon, een instantie die te vergelijken is met de E.E.G. van het westen, maar die toezegging betreft slechts het zenden van waarnemers. Joegoslavië heeft dus niet toegezegd er lid van te zullen worden. Evenmin zal hij zich aansluiten bij het Warschau-pact, dat als tegenhanger van de N.A.V.O. kan worden beschouwd. Daartegenover heeft Chroetsjef toegezegd nadere studie te zulen maken van de in Joegoslavië bestaande arbeidersra­ den, welk systeem voorheen steeds door hem werd verfoeid. Vervolgens sprak Chroetsjef in verscheidene zijner redevoeringen bewondering uit over de levensstandaard in Joegoslavië en beloofde hij waarnemers te zullen sturen om de toestanden in dit land te bestuderen. Zelfs ging hij zo ver te doen blijken, dat hij in Rusland de kant van Joegoslavië wenste op te gaan. Deze innige toenadering tot Joegoslavië zou als bewijs kunnen dienen, dat Rusland geen heil meer ziet in toenadering tot communistisch China, dat in Joegoslavië een afvallige van het ware communisme ziet. Wat echter nu ten aanzien van Joegoslavië te zien valt, kan na verloop van tijd ook weer met China gebeuren. Dit hangt helemaal af van de omstandigheden.

Inmiddels is bekend geworden, dat Tito van plan is in oktober een bezoek aan president Kennedy te brengen. Velen zien hierin een mogelijkheid tot verdere ontspanning tussen de communistische landen en die van het westen. Men wijst daartoe op de verbetering van de betrekkingen tussen Rusland en Joegoslavië, niettegenstaande laatstgenoemd land zijn neutraal standpunt gehandhaafd en derhalve zijn betrekkingen met de Verenigde Staten niet ten gunste van Rusland gewijzigd heeft. Ook wordt er op gewezen, dat Tito's bezoek voor Amerika aantrekkelijk moet zijn, omdat door het gesprek tussen Chroetsjef en Tito, laatstgenoemde geacht kan worden goed op de hoogte te zijn van de verhouding tussen China en Rusland. Het hangt er echter maar van af wat Tito hiervan zal willen loslaten en ook of hem alles bekend is. Voordat Tito echter naar Washington gaat, wil hij eerst nog bezoeken afleggen in Mexico, Chili, Brazilië en Bolivia. Of hij overal met enthousiasme zal ontvangen worden, moet echter worden betwijfeld. In Brazilië althans staan hem blijkens de berichten nog onaangename verrassingen te wachten. Zelfs zal zijn bezoek tot een paar plaatsen beperkt worden, omdat voor andere plaatsen moeilijkheden worden gevreesd.

In het zuiden der Verenigde Staten werd het verzet tegen het toelaten van negerkinderen op de scholen voor blanken voortgezet. Gouverneur Wallace van de Amerikaanse staat Alabama gaf opdracht tot tijdelijke sluiting van een viertal scholen in Huntsville, niettegenstaande volgens een gerechtelijke uitspraak op deze scholen negerkinderen moesten toegelaten worden. In Birmingham kwam het opnieuw tot schietpartijen, waarbij twee 16-jarige negerjongens werden doodgeschoten. Voorts werden er demonstraties gehouden. Al deze gebeurtenissen deden president Kennedy besluiten om uitvoering te geven aan het reeds eerder aan het adres van Wallace gerichte dreigement, dat hem het gezag over de nationale garde ontnomen zou worden, indien hij zijn verzet tegen de federale regering niet zou staken. Aangezien Wallace zich hiervan niets aantrok, tekende Kennedy de order, waardoor de nationale garde onder bevel der federale regering kwam te staan. Het resultaat hiervan was, dat in drie steden van Alabama, waar de negerleerlingen op de scholen der blanken eerst werden geweerd, werden toegelaten. In Birmingham echter ging het er weer gespannen naar toe. Honderden verontwaardigde blanken hielden luidruchtige betogingen, die uitliepen op handgemeen met de politie. Gouverneur Wallace was over de ingreep van de president uitermate verstoord. Kennedy, zo zei hij, wil mij de gevangenis in hebben. Als reden hiervoor gaf Wallace op, dat Kennedy hem wil uitschakelen als mededinger voor het presidentschap, daar hij verteerd wordt door zijn verlangen naar, overigens twijfelachtige herverkiezing! Inderdaad wordt Kennedy's positie er niet sterker op door zijn optreden tegen de tegenstanders der rassenscheiding. Het zou niet behoeven te verwonderen wanneer tal van democraten uit de zuidelijke staten, die hem enkele jaren geleden hun stem gaven, hem deze nu zullen gaan onthouden. Het optreden van Wallace kan onze instemming echter niet hebben. Het gaat niet aan, dat een gouverneur gerechtelijke uitspraken negeert en daar met behulp van de onder hem staande politie tegen in gaat. Het is niet onmogelijk, dat hij zelf daarbij door politieke oogmerken gedreven wordt.

Het ziet er nu toch naar uit, dat de federatie Maleisië van Malakka, Singapore, Serawak en Noord- Bomeo op 15 september tot stand zal komen. Hoe dichter dit tijdstip nadert, hoe feller echter de oppo. sitie daartegen in Indonesië wordt. Reeds werd bevel gegeven Indonesische troepen naar de grenzen van Noord-Borneo te laten oprukken, wat tot gevolg kan hebben, dat er, indien al geen gevechten op grotere schaal, toch op verschillende plaatsen grensincidenten kunnen worden uitgelokt, wat de Engelsen, die 3000 man in de nabijheid van deze grens hebben, grote moeilijkheden kan bezorgen. Hoe zeer de hoofden verhit zijn, blijkt wel uit het feit, dat de vorige week in Soerabaya door demonstranten de Engelse vlag is afgerukt van het Britse consulaat. Van een bezoek aan Engeland, dat Soekarno van plan was daar in 1964 te brengen, zal dus naar thans te bezien is, wel niets komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen