Korte beschouwing over de Troonrede

Het was niet te verwachten, dat er in de Troonrede ditmaal veel nieuws naar voren zou komen. Het is toch nog maar zeer kort geleden, dat de regering een zeer uitvoerige verklaring aangaande de hoofdpunten van het door haar te voeren beleid heeft gegeven, welke verklaring op 5 juli j.l. door de Kamer werd behandeld. Uit dien hoofde heeft het ook geen zin een brede beschouwing te geven, temeer daar op 1 oktober a.s. de algemene politieke beschouwingen een aanvang nemen en de in de Troonrede vermelde onderwerpen dan opnieuw aan de orde komen. In zover is er echter een belangrijke verandering in de toestand gekomen in vergelijking met een paar maanden geleden, dat het financieel-economische beleid der regering onder een zware druk dreigt te komen als gevolg van de looneisen, die door de vakbonden worden gesteld nadat de directie van de Amsterdamse Droogdokmaatschappij er toe is overgegaan de lonen in haar bedrijf met 8% te verhogen, wat tot gevolg had, dat er ook in andere bedrijven van de zijde der werknemers een sterke drang tot loonsverhoging werd uitgeoefend. En wel een loonsverhoging, die ver uitgaat boven de 4% verhoging, zoals door het Centraal Planbureau mogelijk wordt geacht. Door het neutrale vakverbond en de roomse arbeidersbond werd zelfs de eis gesteld van het optrekken der lonen op Europees niveau. Het is te begrijpen, dat dit vérstrekkende consequenties zou hebben. Men behoeft slechts te denken aan de mogelijkheid om de concurrentie met het buitenland het hoofd te kunnen bieden, daar het prijsbeleid, dat tot nu toe door de regering werd gevoerd, groot gevaar loopt doorbroken te zullen worden. Het leven zou nog duurder worden dan het reeds is, waardoor de zogenaamde vergeten groepen, dus de minst draagkrachtigen het meest in de verdrukking zouden komen. Ook de werknemers zelf echter zouden daarmede niet gebaat zijn, want wat voordeel heeft men er van indien de lonen al stijgen, maar de prijzen ook omhoog gaan?

Het is met het oog op deze kwestie, dat in de Troonrede de passage is opgenomen, waarin wordt te kennen gegeven, dat de regering met zorg vervuld is over een aantal met de zeer krappe arbeidsmarkt samenhangende verschijnselen, die een ernstige inbreuk maken op een verantwoorde loonvorming. De regering geeft echter te kennen, dat zij een krachtig prijsbeleid zal blijven voeren, wat er op wijst, dat zij niet wenst te gaan in de richting zoals gevolgd is door de zoeven genoemde Amsterdamse maatschappij, welker directie gehandeld heeft in strijd met de collectieve arbeids­ overeenkomst en hiermede een strafbaar feit heeft gepleegd waarover de rechter zich moet uitspreken. Nu spreekt de regering wel haar vertrouwen uit, dat het georganiseerde bedrijfsleven de loonkostenstijging voor 1964 binnen aanvaardbare grenzen zal houden maar aW men bedenkt, dat de heer Roemers, vertegenwoordiger van het N.V.V. en tevens lid van de Tweede Kamer voor de P.v.d.A. na het inmiddels plaats gehad hebbende bestuursoverleg van de Stichting van de Arbeid een loonsverhoging van 4% „belachelijk" weinig noemde, dan is het de grote vraag of het vertrouwen der regering wel gerechtvaardigd is. zij gaat dan ook ongetwijfeld een zeer moeilijke tijd tegemoet. De ministers van sociale zaken en die van volkshuisvesting zijn al druk met de organisaties in bespreking Laatstgenoemde is bereid de lonen der bouwvakarbeiders belangrijk te verhogen mits men van die zijde bereid is meer te presteren, onder meer door weer te bewilligen in het voorstel om in plaats van vijf weer zes dagen te gaan werken. Met nog andere maatregelen hoopt deze minister dan te kunnen komen tot het bouwen van meer dan 90.000 woningen per jaar, opdat de woningnood zo spoedig mogelijk tot het verleden zal behoren. I

Of dit goede voornemen verwerkelijkt zal worden, staat nog te bezien. De vorige strenge winter heeft het wel geleerd, dat de mens wel wikt, maar dat God beschikt. Als Hij de stad niet bouwt, tevergeefs bouwen dan de bouwlieden. Voor de landbouw bevat de Troon­

rede een wat gunstiger geluid dan voorheen het geval was. De landbouwers zullen een hogere bijdrage uit de rijksmiddelen ontvangen. Het is echter de grote vraag, of het bedrag, dat de regering extra voor de landbouw heeft uitgetrokken en waarvoor zij zelfs een verlichting van de belastingdruk heeft verschoven, voldoende zal worden geacht. Met het opruimen van kleine boerenbedrijven zal wel worden voortgegaan. De passage: „structurele aanpassing van de landbouw is noodzakelijk" zegt ten deze meer dan genoeg.

Wij zullen het hierbij laten, doch niet dan na onze grote teleurstelling er over te hebben uitgesproken, dat er in heel de Troonrede met geen woord wordt gesproken over de noodzakelijkheid zich voor God te verootmoedigen, de zonden af te breken en het regeringsbeleid te richten naar Gods Woord en wet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen