Buitenlands overzicht

Bij en na het sluiten van het kernstopverdrag werd in redevoeringen en in de pers de indruk gewekt alsof er in de verhouding met Rusland een grote omkeer had plaats gevonden. Een golf van optimisme ging door de wereld. Er moest meer toenadering tot Rusland komen. Niet alleen moesten de handelsrelaties worden uitgebreid, ook moest er uitwisseling komen van geleerden, ja zelfs meende Kennedy dat de tijd er nu rijp voor was om samen met Kroetsjef naar de maan te gaan. Dit zal wel niet zo bedoeld zijn, dat zij persoonlijk een maanreis zouden gaan maken, want het zou wel eens kunnen zijn, dat men van zo'n reisje nooit meer levend op aarde terugkomt. President Kennedy bedoelde met zijn voorstel dan ook dat Russische en Amerikaanse geleerden samen aan een maanproject zouden gaan werken. Ook stelde hij aan Kroetsjef voor om het culturele contact uit te breiden, wat bij Kroetsjef blijkbaar in goede aarde viel, want Amerika zond mensen naar Moscou om daar besprekingen te voeren over een uitwisselingsprogramma op cultureel gebied. Artisten, danseressen, geleerden en wat al niet meer zouden uit Rusland naar de Verenigde Staten komen, en omgekeerd uit de Verenigde Staten naar Rusland.

Reeds werden overeenkomstig de afspraak een paar Amerikanen naar Moscou gezonden om voorbereidende besprekingen te voeren met het oog op de komst van een commissie van Amerikanen. Onder die vooruitgezonden Amerikanen bevond zich onder meer Prof. Barghoorn. De wereld op een klein deel na wist hiervan niets af, totdat de naam van genoemde professor plotseling in heel de wereldpers verscheen. Hij werd namelijk als verdacht van spionage door de Russen gearresteerd en in de gevangenis gezet. Het laat zich indenken dat deze daad in Amerika een golf van verontwaardiging deed ontstaan. Ook Kennedy was er zeer verbolgen over. Hij heeft de besprekingen over culturele uitwisseling afgezegd, omdat zij, zoals hij op een persconferentie verklaarde, door de ongemotiveerde en ongerechtigde arrestatie van Prof. Barghoorn, die bekend staat als een Ruslandkenner van naam, hopeloos waren geworden. De commissie van tien, die al op het punt stond naar Moscou te gaan, heeft dan ook de reis onmiddellijk afgelast.

Volgens Kennedy moest het uitgesloten worden geacht dat Prof. Barghoorn aan een spionage-opdracht werkte. De president was bovendien zeer ontstemd over het feit, dat de hoogleraar reeds enige tijd in arrest was voordat de Verenigde Staten er over werden ingelicht. Ook griefde het hem zeer, dat Amerikaanse diplomaten in Moscou ondanks herhaalde verzoeken nog steeds geen contact met de hoogleraar hadden gekregen. Protesten bij de Russische regering bleven zonder resultaat. Kennedy is dus opnieuw met Rusland bedrogen uitgekomen. Na het kernstopverdrag werden in Oost-Duitsland eerst tot tweemaal toe Amerikaanse militaire convooien urenlang door Russische militairen opgehouden, en nu weer dit geval.

Volgens een andere Amerikaan, die ook in Moscou was, een zeer bekend schrijver, zou de arrestatie van Prof. Barghoorn haar oorzaak vinden in het feit, dat in New York enkele Russen worden vastgehouden. President Kennedy verklaarde naar aanleiding hiervan, dat hij er niet aan dacht om Barghoorn uit te wisselen tegen Sovj et-agenten, die in de V.S. zijn aangehouden. Uit dit incident blijkt wel weer overduidelijk hoe verkeerd men er aan doet hooggespannen verwachtingen te koesteren ten aanzien van toenaamng met Rusland. Deze professor zal wel weer losgelaten worden, maar wat hem is overkomen, kan straks ook anderen te beurt vallen. Het ware te wensen, dat Kennedy eens met Gods Woord te rade ging en zijn gangen daarin vastgemaakt werden. Dit zou heel wat beter en profijtelijker voor hem en het Amerikaanse volk dan het aanknopen en bevorderen van culturele betrekkingen met Rusland, waar de communisten het geloof in het bestaan van God en de godsdlent trachten uit te roeien en daarin al voor een belangrijk deel zijn geslaagd.

In de Algemene Vergadering der Verenigde Naties was het de vorige week al weer op de regering van de Republiek van Zuid-Afrika gemunt. Kort geleden werd met algemene stemmen een resolutie van de Afro- Aziatische landen aangenomen, waarin vrijlating werd geëist van personen, die wegens poging tot omverwerping van het wettig gezag berecht moesten worden, nu ging het weer om een andere resolutie. Hierin werd verlangd, dat er door de landen geen olie meer zou worden geleverd aan Zuid-Afrika. De bedoeling hiervan was druk op de Zuid-Afrikaanse regering uit oe oefenen om het door Zuid-Afrika beheerde Zuidwest-Afrika onafhankelijkheid te geven. De adder, die hierachter stak, was vanzelfsprekend om door deze resolutie zich nog weer eens uit te spreken tegen de apartheidspolitiek van Zuid-Afrika.

De resolutie verwierf 84 stemmen voor, 6 tegen, terwijl er 17 onthoudingen waren. De Ver. Staten, Engeland en Frankrijk stemden tegen. Nederland onthield zich van stemming evenals de Arabische landen, die als olieleveranciers niet voor de resolutie wilden stemmen. Ook Perzië deed dit om dezelfde reden niet. Zuid-Afrika zal dus wel niet zonder olie komen.

Uit deze acties der A.A.-landen blijkt inmiddels wel hoe scherp de verhouding tegen Zuid-Afrika is. Het betreurenswaardige is daarbij, dat de westelijke landen zich zo menigmaal voor de Afrikaans- Aziatische kar laten spannen en de Zuid-Afrikaners, die reeds eeuwen in het land wonen, in de steek laten, behalve als er olie en dus dollars of ponden mee gemoeid zijn. Het is dan ook de grote vraag, of de V.S. werkelijk zo zeer tegen de apartheidspolitiek van Zuid-Afrika zijn. Kort geleden lazen we, dat hierachter ook een groot deel politiek schuilt. Kennedy zou namelijk, volgens de mening van de schrijver van het desbetreffende artikel met het oog op de naderende presidentsverkiezing de negers niet voor het hoofd willen stoten door het voor Zuid-Afrika op te nemen. Het is zeker niet onmogelijk, dat deze kwestie bij Kennedy een grote rol speelt. Hij heeft het in zijn land toch al zo moeilijk met het negervraagstuk, waardoor hij vele blanke kiezers uit de zuidelijke staten dreigt te verliezen, dat hij het verlies van negerkiezers niet durft riskeren.

Hoe sterk de antipathie tegen Zuid-Afrika is, kwam onlangs ook nog weer tot uiting in het afslaan door de Scandinavische landen van de uitnodiging der Zuid-Afrikaanse regering om een bezoek aan Z.- Afrika te brengen. Ze zouden de volle vrijheid hebben om heel het land door te trekken teneinde zich met eigen ogen van de toestanden op de hoogte te stellen. Een mooier aanbod is toch niet denkbaar. Maar neen, de uitnodiging werd niet aanvaard. Dit bewijst wel hoe bevooroordeeld men is. Blijkbaar durfde men het niet aan om poolshoogte te gaan nemen. Het zou immers kunnen gebeuren, dat men zou moeten erkennen dat de werkelijkheid toch heel anders is dan wat men uit persberichten of door middel van radio en televisie heeft vernomen. Daarom dan maar liever niet gaan. Zulk een houding is toch wel zo fout als het maar zijn kan. Men pocht op zijn democratie, maar wat de Scandinavische landen met hun weigering nu gedaan hebben, is wel zo ondemocratisch als het maar kan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen