Meditatie

II.

Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen die boven zijn, waar Christus is zittende aan de rechterhand Gods. Bedenkt de dingen die boven zijn, niet die op de aarde zijn. Col. 3 : 1 en 2

Het is geen reden om zich te verheffen, dat het vaak zo kort van duur is, dat daar een wandel is vol van geloof en van de Geest Gods. Dit is het, dat de apostel deze ernstige vermaning richt tot de gemeente Gods, in welker wandel hij zoveel ziet, dat niet is naar de regel des geloofs. Daarom vermaant de apostel dan ook: Bedenk de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn.

Dit is een beschamende vermaning. Want niet alleen zit de mens dezer aarde vol van het bedenken der aarde. Niet alleen vindt men daar de opwekking: Laten wij eten en drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven wij. Niet alleen daar zoekt men akker aan akker te trekken en schuren te bouwen en schatten op te leggen voor vele jaren en dan zijn ziel te misleiden met de woorden: Ziel, gij hebt vele goederen, die opgelegd zijn voor vele jaren, neem rust, eet, drink en wees vrolijk. Maar ook het kind des Heeren, hetwelk getrokken wordt uit de wereld, en hetwelk met Christus opgewekt werd, kan zo neergetrokken worden door de dingen dezer aarde. Wat kan daar een verkleefd zijn aan het stof der wereld, een vervuld zijn met datgene, wat voorbij gaat. Een bezig zijn met de tijdelijke dingen, een zoeken om mensen te behagen en om naar eer en roem, naar aards bezit te jagen, schatten te vergaderen op deze wereld.

Ja, wat kan daar een lusteloosheid zijn, een dodigheid en dorheid der ziel, een zelfgenoegzaamheid in de dingen dezer aarde. Hoe kan dan met de bruid uit het Hooglied op alle kloppingen en roepingen geantwoord worden: Ik heb mijn rok uitgetogen, hoe zal ik hem weder aantrekken? Ik heb mijn voeten gewassen, hoe zal ik ze weder bezoedelen?

Hoe gevaarlijk is onze tijd. Daar is zoveel wat hart en zinnen vervult. De voorspoed is voor menigeen zo groot, meer dan hij dragen en verdragen kan. En al wordt het dan geweten, dat het verkeerd is en verkeerd gaat, men geeft zo gemakkelijk toe.

Te midden hiervan komt de vermaning: Zoekt de dingen die boven zijn. Ja, bedenkt die en hebt een vermaak daarin naar de inv/endige mens. Een vreemdeling ziet uit naar tijding uit zijn land en in het vreemde land gaan zijn gedachten naar het land zijner inwoning.

De bruid ziet uit naar de komst van de bruidegom en wacht en verlangt van dag tot dag, dat de bruidegom komen zal om haar thuis te halen. Zo zal het ook met het kind des Heeren moeten zijn. Daarom was Maria Magdalena zo bedi-oefd en verslagen. Zij was de bruidegom kwijt. En al weten wij dat zij verkeerd was, daarin was zij niet verkeerd, dat zij de Bruidegom zocht, en dat haar leven in Hem verborgen was. Daarin was zij niet verkeerd, dat zij in de wereld geen, troost kon vinden en dat die wereld al de bekoring had. Dat zij zonder haar Heiland niet verder kon leven en dat zij dus weten moest, waar zij Hem zoeken moest. Zeker, zulke mensen worden in de wereld niet geduld. Die vindt de wereld, ook de godsdienstige wereld onmogelijke mensen om mee te leven. Dit kan ook niet anders, want omgekeerd is het ook niet mogelijk. Maar daarover moet niemand zich verwonderen. Heeft de Heiland hen dit niet voorzegd: Indien u de wereld haat, zo weet dat zij Mij eer dan u gehaat heeft. Indien gij van de wereld waart, zo zou de wereld het hare lief hebben, doch omdat gij van de wereld niet zijt, maar Ik u uit de wereld heb uitverkoren, daarom haat u de wereld.

Hoe losser zij echter zijn van wereld hoe minder dit hen raakt. En hoe meer hun wandel in de hemelen is, vanwaar zij hun Zaligmaker verwachten, hoe minder erg zij daar in hebben. Immers, weten zij dat deze aarde met al haar strijd en nood, haar hatelijkheid en liefdeloosheid, haar verdorvenheid en dwaasheid, voorbij gaat. Daarbij zien zij uit naar de inwoning in dit land, waar de wereld met al zijn begeerlijkheden, met al zijn rouw en droefheid, zijn schuld en zonde niet meer gekend wordt, omdat daar de dingen der aarde, de eerste dingen zijn voorbij gegaan.

Ziende op dit alles zou de vermaning: Zo zoekt de dingen die boven zijn, waar Christus is, gans overbodig moeten zijn. En toch is deze vermaning voor de kerk van deze tijd zo nodig. Daar is een gemis aan het leven met Christus. De apostel schrijft op een andere plaats: Het leven is mij Christus en het sterven mij gewin. Daar wordt vaak te veel op de gaven gezien en te weinig op de Gever. En in die Gever zal ons hart zijn blijdschap moeten vinden en hebben. Even verder schrijft de apostel, maar Christus is alles en in allen. Om de kennis dezer verborgenheid gaat het, dat Christus alles is. Dat er niets en niemand is, die ons nevens Hem lust. In Christus is de zaligheid en ook de zalige vertroosting, dat onze zonden verzoend en onze ongerechtigheid uitgeboet is. Dat ook onze zonden ons niet kunnen scheiden van de liefde Gods, die in Hem geopenbaard is. En als Christus ons nu alles is, hoe kan het dan anders of de uitgangen van ons hart zullen naar Hem zijn.

Het zal onze begeerte zijn om in Hem gevonden te worden, niet hebbende onze gerechtigheid, maar de gerechtigheid van Hem, Die alle ding, dat bij God te doen was tot de zaligheid onzer zielen, gedaan heeft. Wij zullen met het bezitten der gaven dan niet tevreden zijn en niet rusten voor wij verzekerd werden Hem te bezitten en Zijn eigendom te zijn, in leven en sterven dus Hem toe te behoren.

Bleiswijk Ds. W. Vroegindeweij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen