Meditatie

Want gij zult voor het aangezicht des Heeren vóór heengaan.

Lukas 1 : 76b

ADVENT

Niet zonder reden vroegen Hebrons inwoners: „Wat zal toch dit kindeke wezen? " Ontzettende gebeurtenissen toch grepen én vóór, én met de geboorte van Elisabets kindeke plaats.

Denk slechts terug tot de dagen, dat de engel des Heeren die geboorte boodschapte. Toen is een dienend priester in het heilgdom stom geworden; toen vermocht de man van Abia's dagorde niet meer het volk te zegenen. Wie had iets dergelijks ooit gehoord? Dat was nog meer dan persoonlijke straf voor Zacharias. Persoonlijke straf was het óók; de traf vanwege het ongeloof. Maar meer dan dpt, Zacharias werd in zijn heilig priesterwerk getroffen. Daarom juist houdt dat stom worden van Zacharias zo veel in.

De Heere. Die dat alles bestierde, duidde er mede aan dat Hij door de dienst der schaduwen niet meer tot Zijn volk spreken zou; dat de tijd gekomen was om het eerste weg te nemen en het tweede daar te stellen; dat het Koninkrijk der hemelen was nabij gekomen; dat God voortijds en op velerlei wijze tot de vaderen gesproken hebbende door de profeten, in de laatste dagen spreken zal door de Zoon.

Reeds is de wegbereider aangekondigd: de stem des roependen in de woestijn: „Maakt recht een baan in de wildernis". Welhaast zou voor Sion beter tijd aanbreken. En die tijd wordt door de sprekende Zacharias aangekondigd. Want niet voor altoos was Zacharias stom. Spreken moest hij van de wegbereider, die voor het aangezicht des Heeren vóór heengaan zoude, om Zijn volk kennis der zaligheid te geven in de vergeving hunner zonden. Zo wordt Zacharias zelf het bewijs voor de heerlijkheid des Nieuwen Testaments. De lippen van de door ongeloof verstomde zijn geopend om te getuigen van de trouw en barmhartigheid Gods, Die verlossing heeft teweeggebracht. O, hoe menig kind van God spreekt

van het goede niet, omdat zijn ziel door ongeloof gevangen gehouden wordt. Als een stomme verkeert hij onder het volk, bevreesd dat zijn werk bedrog is, en dat een ieder het ras horen zal als hij van zijn verborgen leven en hopen spreken gaat. Bovendien, wat hij dan nog zeggen zou, is zo gering in vergelijkingmet wat hij van anderen hoort, dat hij besluit te zwijgen. Maar alhoewel hij in het eenzame dikwijls begeert van Gods ontferming en goedheid te getuigen, hij kan niet uitkomen. Ach, dat deze zwijgende zielen eens sprekende gemaakt werden met de Kersttijd, om de heerlijkheid te vermelden van Hem, Die nederlag in doeken gewonden in de kribbe, en Die door Johannes werd aangekondigd.

Wegbereider zou Johannes zijn; voorloper van de lang verwachte Messias. In de geest en de kracht van Elia zou hij optreden, predikend niet alleen het heidendom, maar ook Israël boete en bekering. Alhoewel priesterzoon, en dus recht op priesterambt en priesterkleed en priesterspij s hebbend, Johannes begeert het alles niet. De voorrechten van het Aaronitisch priesterdom heeft hij licht geacht voor die van de ordening van Melichizédek. Niet de priesterstad, maar de woestijn was zijn woning. Niet het fijne priesterkleed, maar kemelshaar zijn mantel. Niet het priesterlijk offerdeel, maar sprinkhanen en wilde honing zijn spijze.

Van de tempel te Jeruzalem riep de predikende Johannes af. Geheel Jeruzalem liep tot hem uit naar de woestijn. Zelfs de farizeërs zonden hun boden. Want, en dat getuigde geheel het optreden van deze wegbereider, met Jeruzalem en de tempeldienst was het uit.

Johannes, de profeet des Allerhoogsten, had betere dingen te prediken. Hij had de weg te bereiden, waardoor Christus Zelf tot Zijn kerk komen zou; want de dag brak aan, dat de schaduwen vloden. De wegbereider roept van de dienst van Mozes af, naar Christus heen. Men verstond die beeldsprakige uitdrukking wel. Bij gebrek aan grote geëffende verkeerswegen, was het reizen veelal moeilijk, gelijk nog v/el in deze oosterse landen het geval is. Bezocht de vorst het land, dan ging vóór hem een heraut hevicn, die het volk opriep de wegen te ij^ffenen, dalen te vullen en heuvelen te slechten. Het kromme werd dan recht gemaakt, en het hobbelachtige tot een vallei, opdat de koning voorspoediglijk voorttrekken kon.

Wijlen Ds. G. H. Kersten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen